Ο Παναθηναϊκός είναι Λερναία Ύδρα και ο Ναν η ασφάλεια για το μέλλον

Ήταν ένα άκρως δύσκολο παιχνίδι για τους πρωταθλητές Ευρώπης κι έγινε το δυσκολότερο με τις απουσίες των Κώστα Σλούκα και Λορένζο Μπράουν. Ο Εργκίν Αταμάν έχασε τους δύο δημιουργούς του, αλλά όχι μόνο δεν τα έχασε στο glass floor, αλλά εμφανίστηκε ακόμα πιο συγκεντρωμένος.

Κάτι σαν τη Λερναία Ύδρα. Γιατί βγάλτε από οποιαδήποτε ομάδα τους δύο βασικούς της πόιντ γκαρντ από ένα παιχνίδι και θα καταλάβετε για τι κενό μιλάμε. Πόσο μάλλον όταν αυτή η περιφέρεια είναι η καλύτερη στην Ευρώπη. Με παίκτες τόσο μεγάλης ποιότητας.

Ο Παναθηναϊκός αναζητούσε την 5η σερί νίκη του στην Euroleague, μία βδομάδα πριν ταξιδέψει στην Ισπανία για τη διπλή αγωνιστική κόντρα σε Μπαρτσελόνα και Μπασκόνια, σε δύο εξ ορισμού δύσκολα παιχνίδια, με τους Καταλανούς ειδικά όπως εκτυλίσσεται η σεζόν να παίζουν τη ζωή τους σε κάθε ματς.

Ήταν κομβικό να τελειώσει το «τριφύλλι» τη σειρά των αναμετρήσεων στο ΟΑΚΑ με το απόλυτο, αφού, όπως κι έγινε, θα τον ανέβαζε στη βαθμολογία, ανοίγοντας διάπλατα τον δρόμο για το πλεονέκτημα έδρας.

Ο Γκραντ μπήκε στα παπούτσια τόσο του Σλούκα, όσο και του Μπράουν και ήταν απολαυστικός στο παρκέ. Αρκεί σκεφτεί κάποιος πως έπαιξε 37:23 λεπτά, έχοντας να αντιμετωπίσει την περιφέρεια της Παρτιζάν στην άμυνα, καταφέρνοντας να φτάσει κοντά σε triple-double.

Το κοντέρ έγραψε 14 πόντους, χωρίς να χάσει σουτ (5/5 διπ., 4/4 βολές), 8 ασίστ, 7 ριμπάουντ και 2 κλεψίματα, με τους 33 βαθμούς στο σύστημα αξιολόγησης να τον θέτουν υποψήφιο για MVP της αγωνιστικής. Με τα κατορθώματά του να γίνονται πιο σπουδαία, αν αναλογιστεί κάποιος πως το ένα και μοναδικό λάθος του το έκανε με τη διαφορά στο +21 στο 38′ και τα πάντα να έχουν κριθεί. Ίσως ήθελε να δείξει πως δεν είναι κομπιούτερ, αλλά άνθρωπος.

Κι όλα αυτά δίπλα στον εξωγήινο Ναν, που πλέον απλώς δεν σταματιέται. Αυτά που κάνει στο γήπεδο δεν υπάρχουν και είναι απόλαυση να βλέπεις έναν τέτοιο παίκτη όχι μόνο στον Παναθηναϊκό, αλλά στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Και το πιο σημαντικό ήταν ο επίλογος. Ο Ναν δεν βρίσκεται στην Ελλάδα πάνω από 1,5 χρόνο. Ήρθε για πρώτη φορά στην Ευρώπη, χωρίς να έχει ιδέα τι εστί μπάσκετ στη Γηραιά Ήπειρο. Το αποτέλεσμα; Μετά το τέλος της αναμέτρησης με την Παρτιζάν να κατευθύνεται στην πλευρά των οργανωμένων, να δείχνει το σήμα του Παναθηναϊκού στη φανέλα και να στέλνει το δικό του μήνυμα. Αλλά το πιο σημαντικό είναι άλλο. Ότι δείχνει να το χαίρεται, ότι φαίνεται να το απολαμβάνει, όντας βασιλιάς.

Κι εδώ βρίσκεται το μυστικό όλων όσων έχει πετύχει ο Παναθηναϊκός μέσα σε 1,5 χρόνο. Γιατί υπάρχει κάποιος παίκτης που να βλέπει τον κορυφαίο παίκτη της Ευρώπης σε τέτοιες σκηνές και να μην ζηλεύει; Κανείς. Όλοι είναι προφανές πως θέλουν να ζήσουν ανάλογες στιγμές. Γιατί το οικονομικό δεν είναι το παν. Είναι το πιο σημαντικό, αλλά το πιο κομβικό είναι η υγεία που αποπνέει ένας σύλλογος. Και εκεί οι «πράσινοι» έχουν ξεφύγει από τα ευρωπαϊκά πλαίσια.

Όλος ο οργανισμός του Παναθηναϊκού αποτελεί παράδειγμα. Για τον τρόπο που λειτουργεί σε όλους τους τομείς. Υπάρχει πιο μαγαζί γωνία από το «τριφύλλι» στην Ευρώπη; Κανένα.