Αυτή η χρονιά ας του δώσει όσα αξίζει

Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος, αισθάνεται τις ευχές όλο και πιο συνηθισμένες, μετατρέπονται σε κλισέ. Γιατί κακά τα ψέματα, ποτέ κανείς δεν τις βλέπει να εφαρμόζονται έστω σε μεγάλο βαθμό. Το 2025 ελπίζουμε να δώσει στον καθένα υγεία, ελευθερία και
έστω λίγη τύχη. Τα υπόλοιπα όσο σημαντικά κι αν σας φαντάζουν, είναι απ’ αυτά που με το καλό μόλις μπει το 2026 θα τα θυμάστε και θα γελάτε ή με ένα «γαμώτο» και θα πηγαίνετε παρακάτω.

Γεροί να είστε λοιπόν, να μη χρειαστεί ποτέ να φτάσει η στιγμή που θα καταλάβετε τη σημασία της ευχής για υγεία και πάντα να σας κουράζει στο άκουσμά της. Στο τέλος-τέλος, υγεία να υπάρχει να τσακωνόμαστε για τις ομάδες, τις διαιτησίες, τις τιμωρίες και το ποιος παίκτης είναι καλύτερος, ο «δικός μας» ή ο «δικός σας».

Η αλήθεια είναι πολλές μέρες για ευχές και γιορτινή διάθεση δεν υπάρχουν, αναφορικά με το αθλητικό επίπεδο τουλάχιστον. Την Κυριακή έχουμε ντέρμπι που θα έχει τη δική του σημασία και απέκτησε ξεχωριστή ένταση απ’ το πουθενά. Χωρίς να ευθύνεται σε κάτι ο Παναθηναϊκός, απλά για κάποιο λόγο τσουβαλιάζεται κι αυτός σε μια γενική και επικίνδυνη επικοινωνία της «κακής Αθήνας» που μας τρώει τις δουλειές και κλέβει τα παιδιά μας.

Την ίδια ώρα, αυτό το κομμάτι της «κακής Αθήνας» θα παίξει κεκλεισμένων των θυρών γιατί κάθε κροτίδα ισοδυναμεί με χιλιάδες κόσμου που τιμωρούνται να μην μπορούν να δουν τόσο σημαντικά ματς όπως το Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ. Τέτοια εύνοια να μη σας βρει μέσα στο 2025 και καμία χρονιά γενικά.

Αυτό το επικοινωνιακό παιχνίδι για τη συσπείρωση και την επίδειξη αδικίας, εμπλέκει τον Παναθηναϊκό χωρίς πραγματικά κανένα λόγο. Ας τα βρουν μεταξύ τους, δεν ενδιαφέρει καθόλου μια ιστορία με δύο που τσακώνονται και έναν τρίτο που παίρνει ανοιχτά θέση με το γνωστό τοξικό τρόπο. Ξαναλέμε, σε αυτό το γαϊτανάκι επικοινωνιακών εντάσεων, εκτός παραμένει ο ένας. Εκείνος που εδώ και πάνω από μια δεκαετία, μόνο χάνει απ’ αυτές τις διαδικασίες.

Αυτά καλό είναι να τα βλέπουμε γιατί συμπτωματικά γιγαντώνονται και με το ζόρι πάνε να εμπλέξουν τον Παναθηναϊκό, απλά και μόνο γιατί γνωρίζουν πως εκεί δεν έχει διάθεση και κατά συνέπεια δύναμη να ασχοληθεί. Απλά το ποδοσφαιρικό σιγά-σιγά τους φοβίζει. Όσο οι «πράσινοι» ήταν εύκολο «θύμα» στο χορτάρι, όλα καλά. Τώρα, δεν είναι… για τα δόντια τους, τουλάχιστον με τη σιγουριά που ήθελαν να αισθάνονται. Άρα, ας το πάμε αλλού το πράγμα.

Το Τριφύλλι δεν έχει να κάνει τίποτα άλλο απ’ το να συνεχίσει τον ποδοσφαιρικό του δρόμο. Εκεί που μπορεί να βελτιωθεί αρκετά περισσότερο απ’ αυτό που είδαμε τον τελευταίο καιρό με τον Βιτόρια. Μήπως και έφτασε επιτέλους αυτή η χρονιά που θα
επιστρέψει τους Πράσινους στη χαρά και στην επιτυχία που περιμένουν μια 15ετία. Δε μιλάμε πλέον για «πέτρινα» χρόνια, αλλά για σχεδόν μια χαμένη γενιά κορυφής.

Τα παρασκηνιακά είναι κάτι που ξέρουμε πως δεν μπορεί να επηρεάσει ο Παναθηναϊκός. Δε θα ασχοληθεί. Ας φροντίσει λοιπόν το ποδοσφαιρικό του κομμάτι, με τη σωστή ενίσχυσή του και τη δουλειά εντός ομάδας. Υπάρχει πολύ καλό ρόστερ, καλός προπονητής, άρα την ομάδα ως ομάδα δεν είναι να τη φοβάσαι πλέον. Έχουμε αναφέρει αρκετές φορές, απλά ας φροντίσουν όλοι να μη γίνουν τα λάθη που πλήρωσε στο πρόσφατο παρελθόν ο Παναθηναϊκός.

Στις μεταγραφές ο επιθετικός έπρεπε ήδη να έχει αποκτηθεί. Ας είναι η ενδεδειγμένη λύση όταν θα έρθει, ας γίνει ό,τι άλλο επιλέξει ο προπονητής, έτσι κι αλλιώς δε θα μιλάμε για «τρελές» κινήσεις αριθμητικά. Χρειάζεται όμως αυτή η «οχύρωση» του ρόστερ, για να μην τολμά κανείς να σκεφτεί έστω πως ξεπερνά ποιοτικά τους Πράσινους.

Η χρονιά αυτή μοιάζει λίγο όπως με τις ευχές που λέγαμε στην αρχή. Η προσμονή πως θα γυρίσει ο Παναθηναϊκός εκεί που του αξίζει να βρίσκεται, στην κορυφή, γίνεται σιγά-σιγά συνήθεια το να λέγεται και να μην πραγματοποιείται. Είναι υπερβολικά πολλά τα 15 χρόνια. Ενοχλητικά πολλά.

Ας δοθεί λοιπόν στον σύλλογο και κυρίως στον κόσμο αυτό που του αξίζει, αυτό που σε πολλές περιπτώσεις στερήθηκε. Από όλους εκείνους που τώρα… δεν ξέρουν, δεν είδαν, μόνο φωνάζουν και χτυπιούνται πως είναι αδικημένοι. Ξεχνώντας το πρόσφατο ή πιο μακρινό παρελθόν.

Οι ίδιοι οι Παναθηναϊκοί ας κοιτάξουν να μείνουν συσπειρωμένοι, γιατί μόνο με τον συγκεκριμένο τρόπο θα βοηθήσουν μπροστά σε αυτή τη λαίλαπα η οποία προσβάλει κάθε ίχνος λογικής που έχει απομείνει στο άθλημα. Το έχουμε ξαναπεί: Στο τέλος της ημέρας η ομάδα έχει εσάς και εσείς έχετε να ελπίζετε στην ομάδα. Μαζί σαν ένα, ούτε ο ίδιος ο Παναθηναϊκός δεν αντιλαμβάνεται πόσο δυνατός γίνεται. Καιρός να το αντιληφθεί και ο ίδιος και οι γύρω του…