By Ήταν μια περίεργη χρονιά ολόκληρο το 2024 για τον Παναθηναϊκό, από το ξεκίνημα μέχρι το φινάλε.
Από την έλευση Φατίχ Τερίμ και τις προσδοκίες για πρωτάθλημα – που αποδείχθηκαν φρούδες – μέχρι την κατάκτηση του Κυπέλλου με τον Χρήστο Κόντη στον πάγκο.
Και στη συνέχεια είχαμε τον ερχομό του Ντιέγκο Αλόνσο, τις ποιοτικές μεταγραφές, τον επικολυρικό αποκλεισμό από τον Άγιαξ και την hard-rock πρόκριση επί της Λανς.
Υπήρξε ο χαμός του Τζορτζ Μπάλντοκ που βύθισε στην θλίψη ολόκληρη την Ελλάδα. Και από την άλλη, στο αγωνιστικό κομμάτι, ένα πλάνο που ποτέ δεν είδαμε στο γήπεδο και μια εικόνα ομάδας που δεν κατάφερε να «ομορφύνει» ή να «γλυκάνει» με τον Ουρουγουανό στον πάγκο.
Αυτό το roller-coaster συναισθημάτων, συνεχίστηκε με την πρόσληψη του Ρουί Βιτόρια, ο οποίος μέσα σε καμιά δεκαριά παιχνίδια, κατάφερε να επαναφέρει τον Παναθηναϊκό στα ψηλά πατώματα της βαθμολογίας στη Σούπερ Λίγκα, να εξασφαλίσει την παρουσία της ομάδας στην Ευρώπη τον Φεβρουάριο, να μας παρουσιάσει ένα «κανονικό ποδόσφαιρο», να χτίσει ένα σερί νικών και να επαναφέρει τις βασικές αρχές του ποδοσφαίρου που έδειχναν να έχουν πάει περίπατο.
Μέσα σε όλα αυτά, ένας κόσμος ξενερωμένος, που έβλεπε ακόμα μια χρονιά έτοιμη να πεταχτεί στον κάδο των σκουπιδιών, είδε επιτέλους κάτι που του έδωσε λόγους να πάει στο γήπεδο για να χειροκροτήσει και όχι να γκρινιάξει, να στηρίξει και όχι να γιουχάρει από την πρώτη πάσα.
Κι αυτό ακριβώς, η επανασύνδεση της ομάδας με τον κόσμο της, ήταν ένα κέρδος εξίσου σημαντικό με την αγωνιστική πρόοδο.
Θα μπει «με το δεξί» στο 2025;
Ο Ρουί Βιτόρια έχει κάνει ένα σωρό σωστά πράγματα από τη μέρα που ανέλαβε την ομάδα: έχει περάσει αξίες και αρχές στους παίκτες του, λειτουργεί αξιοκρατικά, έχει ένα συγκεκριμένο πλάνο, «επένδυσε» στην καλή μεσοαμυντική λειτουργία και καταφέρνει να κερδίζει έστω και με ένα γκολ τα περισσότερα παιχνίδια που έχει «διευθύνει».
Ψάχνει τον τρόπο να κάνει την ομάδα πιο παραγωγική, κάτι που νομοτελειακά θα έρθει από τη στιγμή που την έχει κάνει πιο δημιουργική επιθετικά, έχει καταφέρει να βάλει τα φορ του στην εξίσωση, παίρνοντας γκολ πλέον και από τον Ιωαννίδη και από τον Γερεμέγεφ, έχει βρει τρόπους να αξιοποιήσει και τον Ουναϊ και τον Μαξίμοβιτς, δυο «βαριά χαρτιά» που ψάχναμε τόσο καιρό να βρούμε πώς και πού θα χωρέσουν.
Τα έχει κάνει όλα καλά, αλλά σε ένα καλεντάρι που είχε μεν παιχνίδια απαιτητικά, χωρίς να έχει ντέρμπι. Τα «δύσκολα», ξεκινάνε από τις πρώτες μέρες του 2025: ΠΑΟΚ εντός για το πρωτάθλημα και τρεις μέρες μετά Ατρόμητος εντός για το Κύπελλο (αμφότερα τα ματς χωρίς κόσμο), Πανσερραϊκός εκτός, ΑΕΚ μέσα και Ολυμπιακός έξω.
Όχι ότι ο Φεβρουάριος θα είναι «εύκολος», αλλά όπως καταλαβαίνουμε όλοι, ο Ιανουάριος είναι ένας μήνας που θα «μας πει πολλά» για το πού μπορεί να πάει η ομάδα και πόσο μέσα θα μείνει στη διεκδίκηση των στόχων του.
Θυμίζω ότι στα ντέρμπι του πρώτου γύρου ο Παναθηναϊκός δεν κέρδισε κανένα και ότι πέτυχε όλο κι όλο ένα γκολ, στο εντός 1-1 με τον Άρη.
Αν η αγωνιστική πρόοδος του Παναθηναϊκού συνεχίσει, αν η ομάδα έχει βάλει τις βάσεις για ακόμα καλύτερα πράγματα, τότε τα παιχνίδια του Ιανουαρίου – πέρα από πολύ ενδιαφέροντα – μπορεί να αποδειχθούν και πολύ «χρήσιμα» για τους «πράσινους»: με νίκες στα περισσότερα ή σε όλα αυτά τα παιχνίδια, ο Παναθηναϊκός μπορεί ακόμα και να οδηγεί την κούρσα του πρωταθλήματος στο τέλος του μήνα και να έχει τελείως διαφορετική ψυχολογία και διάθεση σε σχέση με ό,τι συνέβαινε πριν μερικές εβδομάδες ενόψει του Φεβρουαρίου, που θα έχει και Ευρώπη και παιχνίδια με τον Ολυμπιακό για το Κύπελλο και απαιτητικά ματς για το πρωτάθλημα.
Σε διαφορετική περίπτωση, θα «τραυματιστεί» βαθμολογικά και ψυχολογικά, ψάχνοντας και πάλι αντίδραση και περιμένοντας ξανά στραβοπατήματα των υπόλοιπων μνηστήρων της κορυφής, ώστε να είναι στο γκρουπ των πρωτοπόρων.
Οι μεταγραφές είναι «το όπιο του λαού»
Ως γνωστόν, δεν υπάρχει τίποτα που να «ηδονίζει» περισσότερο τους οπαδούς, από τις μεταγραφές: όσο πιο πολλές, τόσο πιο «οργασμικές», για να έχουμε να λέμε, να συγκρίνουμε, να φανταζόμαστε τι μπορούν να κάνουν και να συζητάμε ωραία, καφενειακού επιπέδου πράγματα, στα social media.
Αλλά η πραγματική ζωή δεν είναι οθόνη υπολογιστή με ανοιχτό το Manager και οι προπονητές δεν είναι «μάγοι», ώστε να πάρουν, να εντάξουν και να χρησιμοποιήσουν σωστά και προς όφελος της ομάδας 3, 4 ή περισσότερους παίκτες τον Ιανουάριο.
Οι οποίοι μέχρι να έρθουν, να μπουν στις προπονήσεις, να γνωρίσουν τους συμπαίκτες τους και τα συστήματα του προπονητή, φτάνουν συνήθως τέλη Φεβρουαρίου ώστε να είναι ετοιμοπόλεμοι.
Ο Παναθηναϊκός ψάχνει για έναν επιθετικό σύμφωνα με το ρεπορτάζ, μια που ο Σπόραρ είτε δεν θέλει, είτε δεν μπορεί να προσφέρει το παραμικρό.
Τι στοιχεία θα έχει – αν έρθει – ο φορ δεν γνωρίζω, αλλά αν μπορούσα να διαλέξω, θα έπαιρνα κάποιον με διαφορετικά χαρακτηριστικά από Ιωαννίδη – Γερεμέγεφ, κάποιον τύπου «Μαρσιάλ» δηλαδή, που να μπορεί να παίξει και στην κορυφή και στα πλάγια, ακόμα και να συνυπάρξει με έναν άλλον φορ αν παραστεί ανάγκη.
Μόνο που η χειμερινή μεταγραφική περίοδος είναι περιορισμένη, οι διαθέσιμοι παίκτες λιγότεροι σε σχέση με το καλοκαίρι και σίγουρα ακριβότεροι.
Όσο για τοις άλλες θέσεις, αυτή του αριστερού μπακ όπου ο Μλαντένοβιτς έχει κάνει «υπερωρίες» όλη τη χρονιά, ή του σέντερ μπακ όπου Πάλμερ – Μπράουν και Μάγκνουσον υπάρχουν απλά στο σάιτ της ομάδας, εκεί είναι θέμα του Βιτόρια να αποφασίσει πώς θέλει να πορευτεί.
Με τους υπάρχοντες παίκτες και την ελπίδα ότι δεν θα έχει κάποιον τραυματισμό που θα αφήσει την ομάδα «γυμνή»; Πιστεύει ότι θα βρει λύσεις από παίκτες που δεν έχουν αγωνιστεί αλλά είναι στο δρόμο της επιστροφής;
Εκείνος έχει καθημερινή εικόνα από τις προπονήσεις, άρα εκείνος ξέρει καλύτερα απ’ όλους μας. Και με όσα έχει καταφέρει ως τώρα, έχει κερδίσει και το «δικαίωμα» να τον αφήσουμε να κάνει τη δουλειά του όπως εκείνος νομίζει.
Καλή χρονιά εύχομαι σε όλους, με υγεία, χαμόγελα, αγκαλιές και αγάπη. Να είναι το 2025 όπως το έχει ονειρευτεί ο καθένας – και ακόμα καλύτερο
Comments