Τα πέντε στοιχεία που έφερε ο Βιτόρια και ανέστησαν τον Παναθηναϊκό

O Παναθηναϊκός αποχαιρετάει το 2024 μόλις στο -2 από την κορυφή αλλά και μέσα στον ευρωπαϊκό στόχο του κι αυτό πιστώνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στην αλλαγή προπονητή στην οποία προχώρησε μετά από εκείνο το παιχνίδι με τον Άρη.

Το συνονθύλευμα που παρουσίαζε -σε πάρα πολλά παιχνίδια- ο Ντιέγκο Αλόνσο, με τη μία απώλεια να διαδέχεται την άλλη, μοιάζει πια με μακρινό παρελθόν. Η έλευση του Ρουί Βιτόρια στους Κυπελλούχους Ελλάδας τους αναμόρφωσε αγωνιστικά και τους έκανε ξανά ομάδα… πρωταθλητισμού, από εκεί που έδειχναν να οδηγούνται ολοταχώς για τα “βράχια”.

Σε δώδεκα αγώνες με τον Βιτόρια στο τιμόνι του, ο Παναθηναϊκός έχει να επιδείξει δέκα νίκες, μία ισοπαλία και μόλις μία ήττα σε όλες τις διοργανώσεις. Κι αυτό δεν μπορεί να μην πιστωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό στον Πορτογάλο τεχνικό.

Σύμφωνοι, με τον Αλόνσο στον πάγκο του, το Τριφύλλι έδωσε όλα τα ντέρμπι. Ωστόσο στα τρία πρώτα ματς του β’ γύρου, όπου μέτρησε το απόλυτο με ισάριθμες νίκες, όλες τους μάλιστα με 1-0, στον α’ γύρο είχε ήδη δύο απώλειες, κόντρα σε Αστέρα και Καλλιθέα. Το επιθετικό πρόβλημα μπορεί να παραμένει για τους Πράσινους, αλλά η αποτελεσματικότητα… περισσεύει και στο τέλος της ημέρας αυτό είναι που μετράει όταν κυνηγάς το πρωτάθλημα: οι βαθμοί!

Η αλλαγή στην τακτική προσέγγιση

Ποιες όμως είναι οι αλλαγές που έφερε ο Βιτόρια στον Παναθηναϊκό; Αρχικά η τακτική προσέγγιση των αγώνων από τον 54χρονο τεχνικό. Αποτελεί κοινή παραδοχή πως επί Αλόνσο οι παίκτες ήταν μπερδεμένοι και δεν υπήρχε καμία συνοχή. Μία ομάδα που δεν ήξερε τι ήθελε να κάνει στον αγωνιστικό χώρο, με προβλήματα τόσο στο αμυντικό κομμάτι, όσο και επιθετικά. Ο Βιτόρια δεν άργησε να καταλήξει σε σχήματα και ρόλους κι αυτό γρήγορα μεταφράστηκε σε συγκομιδή πολύτιμων βαθμών.

Ομάδα που ξεχειλίζει ηρεμία και αυτοπεποίθηση

Αν κάτι είναι πασιφανές στον Παναθηναϊκό της εποχής Βιτόρια, είναι η αυτοπεποίθηση που βγάζει πλέον η ομάδα, αλλά και η ηρεμία στο παιχνίδι της, παρά τις δυσκολίες που μπορεί να παρουσιαστούν. Τρίποντο με την Καλλιθέα στο 80’… φεύγα, διπλό στην Τρίπολη στις καθυστερήσεις, διπλό στο Αγρίνιο επίσης στις καθυστερήσεις. Απέναντι δηλαδή σε ομάδες, αλλά κι έδρες “καρμανιόλες” για όλους τους “μεγάλους” φέτος (κι όχι μόνο), οι Πράσινοι δεν έχασαν ποτέ την πίστη τους και τη σιγουριά στους εαυτούς τους. Πάλεψαν έως το τέλος και στο τέλος πήραν αυτό που δικαιούνταν. Δεν πελαγώνουν, δεν κάνουν… τρέλες όταν τα πράγματα στραβώνουν, δεν παρεκκλίνουν από την τακτική προσέγγιση του προπονητή τους.

Αμυντικό transition

Εμφανής είναι η βελτίωση του Τριφυλλιού και στο αμυντικό κομμάτι. Μπορεί μπροστά να υπάρχει το γνωστό θέμα της αναποτελεσματικότητας, ωστόσο η άμυνα του Παναθηναϊκού… τσακίζει κόκαλα, έχοντας εννιά γκολ παθητικό όλα κι όλα μετά από 16 αγωνιστικές. Στα επτά παιχνίδια πρωταθλήματος με τον Βιτόρια στο τιμόνι μάλιστα, δέχτηκαν μόλις δύο τέρματα, εκ των οποίων το ένα στο 90′ από τον Ατρόμητο. Ενδιαφέρουσα σε αυτό το κομμάτι είναι η πρωτιά του Παναθηναϊκού στα γκολ/ανά τελική των αντιπάλων του, με μόλις 0,0526, λιγότερα από κάθε άλλη ομάδα της Super League.

Δημιουργία με ελεγχόμενα ρίσκα

Επίσης αξιοσημείωτη είναι και η αλλαγή του Τριφυλλιού στο κομμάτι της δημιουργίας. Μπορεί τα γκολ να έρχονται με το… στανιό, αλλά το μότο σχεδόν όλων των προπονητών είναι πως: “όσο η ομάδα μου κάνει ευκαιρίες, δεν τη φοβάμαι”.

Και ο Παναθηναϊκός του Βιτόρια είναι ομάδα που φτιάχνει φάσεις με το “τσουβάλι” κι ας μην μπορεί να τις εκμεταλλευτεί στην πλειονότητα των περιπτώσεων. Είναι ωστόσο γεγονός ότι βρήκε δίχτυα και στα 12 παιχνίδια που τον έχει κοουτσάρει ο Πορτογάλος τεχνικός, έστω κι αν στα οκτώ εξ αυτών σημείωσε μόλις από ένα γκολ. Υπό τις οδηγίες του Πορτογάλου οι Πράσινοι φτιάχνουν περισσότερες από 15 τελικές σε κάθε ματς, σε όλες τις διοργανώσεις αλλά το πλέον σημαντικό είναι ότι τα όποια ρίσκα παίρνει η ομάδα είναι ελεγχόμενα, δεν αφήνει… αεροδριάδρομους πίσω για τους αντιπάλους (με ελάχιστες εξαιρέσεις), εξ ου και τα διαδοχικά clean sheets.

Αξιοποίηση των όπλων του

Το καλοκαίρι ο Παναθηναϊκός προχώρησε σε σημαντικές και δαπανηρές μεταγραφές, που δεν είχαν ξαναγίνει στην εποχή Αλαφούζου. Περισσότερα από 20 εκατ. ευρώ δαπανήθηκαν μόνο για transfer fees, ώστε να έρθουν παίκτες του επιπέδου των Τετέ και Πελίστρι, ακόμη και ο δανεικός Ουναΐ των 11 εκατ. ευρώ ρήτρα από τη Μαρσέιγ. Σε αυτούς φυσικά, προστίθεται και οι ήδη υπάρχοντες Ιωαννίδης, Τζούρισιτς, Μπακασέτας. Παίκτες πρώτης γραμμής, ικανοί να κουβαλήσουν τον Παναθηναϊκό και να τον κρατήσουν στις ράγες του πρωταθλητισμού. Όλοι τους με συμβόλαια που αγγίζουν ή και ξεπερνούν το 1,5 εκατ. ευρώ! Άπαντες πλέον έχουν γίνει καθοριστικοί και κομβικοί στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Ο Τζούρισιτς κέρδισε με το σπαθί του φανέλα βασικού. Ο Ουναΐ είναι ο πλέον μεταμορφωμένος εξ αυτών, βγάζοντας πλέον τον πραγματικό εαυτό του στο χορτάρι κι αποτελώντας πιθανότατα τον κορυφαίο χαφ της Super League. Πολύ σημαντική επίσης η αγωνιστική άνοδος του Τάσου Μπακασέτα, ενώ εσχάτως στον χορό μπήκε και ο αρχισκόρερ της ομάδας, ο Φώτης Ιωαννίδης, σκοράροντας σε τρία συνεχόμενα παιχνίδια.