By
Ήταν μια βραδιά που από όνειρο έγινε εφιάλτης. Σε Παναθηναϊκό και ανθρώπινο επίπεδο. Με το δεύτερο να είναι και το σημαντικότερο φυσικά. Νίκη 35 πόντους στο μπάσκετ, νίκη 4-0 στο ποδόσφαιρο και άκουγες ανθρώπους να ξεφυσούν. Σαν μια οικογένεια το «τριφύλλι», ανεξάρτητα απ’ το άθλημα, πόνεσε για τον Ματίας Λεσόρ.
Δεν είναι μόνο ο τραυματισμός, είναι το ουρλιαχτό που «έσκισε» την καρδιά όλων, είναι ο αθλητής που τον λατρεύουν όλοι γιατί είναι ξεχωριστός τύπος, μαχητής, μάγκας σε επίπεδο ζωής όχι μπάσκετ. Και ήρθε αυτό το «χτύπημα» της τύχης. Μόνο έτσι μπορούσε να… λυγίσει αυτό το θηρίο. Θα γυρίσει σαν θηρίο και πάλι. Όμως μένει αυτό το γιατί που απευθύνουν όλοι στην τύχη.
Γρήγορα να γυρίσει και να είναι σίγουρος πως όσοι αγαπούν τον Παναθηναϊκό, τον σκέφτονται και τον αγαπούν κι αυτόν ακόμη περισσότερο ακόμη κι απ’ τη στιγμή που σήκωσε το τρόπαιο της Euroleague ως ο μακράν καλύτερος σέντερ της Ευρώπης.
Ακόμη και στο ποδόσφαιρο «παγωμένα» ήταν τα πράγματα γι’ αυτό το λόγο. Συγκλονιστική στιγμή με το που άρχισε το ματς να ακούγεται η εξέδρα να φωνάζει «Ματίας» ρυθμικά. Το μυαλό όλων, οι καρδιές, ήταν εκεί. Στο νοσοκομείο με τον Λεσόρ.
Στον αγωνιστικό χώρο από εκεί και πέρα, οι ποδοσφαιριστές του Ρουί Βιτόρια έκαναν το καλύτερο ματς της σεζόν. Χωρίς να υπάρχουν δικαιολογίες πως το rotation «χάλασε» την ομοιογένεια ή οτιδήποτε υπήρχε στα πρώτα ματς της σεζόν όταν και πήγαινε ο Παναθηναϊκός από… σφαλιάρα σε σφαλιάρα. Η υπογραφή του Πορτογάλου τεχνικού είναι ακριβώς αυτή. Η ομάδα που παρουσιάζει μέσα σε μερικές εβδομάδες.
Μέσω της ομάδας βγαίνουν και οι ατομικές αρετές των ποδοσφαιριστών. Ο Ουναϊ έκανε… μυθικά πράγματα. Από κεντρικό χαφ του Παναθηναϊκού, δε θυμόμαστε κι εμείς πότε το είδαμε τελευταία φορά. Ο Μαροκινός βέβαια, είναι ο ποιοτικά ανώτερος μέσος που είχε το Τριφύλλι εδώ και αρκετά χρόνια. Αν αυτό του βγει στον απόλυτο βαθμό στο χορτάρι, τότε η ομάδα θα κερδίσει απίστευτα πράγματα.
Ο Τετέ κάνει τα πάντα να μοιάζουν τόσο εύκολα και απλά, χρησιμοποιώντας το… κακό του πόδι καλύτερα απ’ όσο χρησιμοποιούν άλλοι το καλό τους. Ήρθε μετά κι ο… δεν βάζει γκολ Ιωαννίδης, να βάλει αυτό. Πραγματικά, αν είναι να σκοράρει τέρματα όπως εκείνο με τη Λανς και όπως αυτό με την Ντινάμο Μινσκ, τους δικαιολογούνται και κάποιοι μήνες μακριά απ’ το σκοράρισμα. Υπερβολικό αυτό που λέμε και προφανώς το κάνουμε απλά για να γίνει κατανοητό το τί έχει πετύχει αυτό το παλικάρι μόνο με αυτά τα δύο γκολ.
Ο Παναθηναϊκός προκρίθηκε, θα ξαναπροκριθεί στους «16» και μετά βλέπουμε. Με την τύχη που έχει η ομάδα, δύσκολο μας φαίνεται να αποφύγει την Φιορεντίνα και να πάει πάνω στην Ραπίντ Βιέννης. Αλλά ακόμη κι έτσι, ποιος μπορεί να ξεγράψει αυτή την ομάδα η οποία θα ενισχυθεί και τον Γενάρη με τις υποδείξεις του Ρουί Βιτόρια. Γιατί κι αυτό έχει τη σημασία του.
Σπουδαίο και το συνολικό κλίμα στο γήπεδο. Ήταν μακράν η πιο Παναθηναϊκή βραδιά τον τελευταίο χρόνο για το Τριφύλλι. Περισσότερο κι απ’ τη ρεβάνς με την Λανς, χωρίς να υπάρχει σύγκριση φυσικά στη δυσκολία των παιχνιδιών και των αποτελεσμάτων.
Πάντα φυσικά με την «παγωμάρα» για τον Λεσόρ. Με τις ευχές, τις προσευχές και τις ελπίδες του κόσμου, να τον συνοδεύουν. Ανεξαρτήτου αθλήματος, συλλογικών προτιμήσεων και όλες αυτές οι μπούρδες που χωρίζουν τα μυαλά και τις ψυχές ενώ δε θα έπρεπε.
Comments