Όπως κάθε προπονητής, έτσι και ο Ρουί Βιτόρια χρειάζεται τον χρόνο του. Ειδικά ο Πορτογάλος που ήρθε σε μια ομάδα που δεν ετοίμασε αυτός, δεν «έχτισε» αυτός, δεν επέλεξε τους παίκτες αυτός. Οπότε πρέπει να προσαρμοστεί σε πολλούς τομείς και όχι να προσαρμόσει την ομάδα γύρω απ’ τα δικά του θέλω. Γι’ αυτό άλλωστε είναι κι έξυπνος τεχνικός, επειδή δεν πάει να αλλάξει τα πάντα για να είναι ποδοσφαιρικός καθρέφτης του.
Τα αποτελέσματα και σε μεγάλα διαστήματα η αγωνιστική εικόνα της ομάδας, τον δικαιώνουν απόλυτα. Ο Παναθηναϊκός όμως, έχει ένα τεράστιο πρέπει. Τα τρία επόμενα ματς που οδηγούν στο τέλος της χρονιάς και φέρνουν το «καυτό» ξεκίνημα του 2025 με τα ντέρμπι. Το μυαλό, όμως, δεν μπορεί να είναι εκεί.
Πρώτο ματς στη Λιβαδειά. Εκεί όπου θα υπάρχουν πολλοί Παναθηναϊκοί και για ακόμη ένα ματς δίνεται η ευκαιρία στην ομάδα να «δεθεί» ακόμη περισσότερο με τον κόσμο της. Να συσπειρωθεί, να τον φέρει όλο και πιο κοντά της. Μόνο έτσι θα πάψει να υπάρχει αυτή η… μιζέρια στην ατμόσφαιρα, η οποία αποτελεί «καρκίνο» στις βλέψεις για πρωταθλητισμό και επίτευξη στόχων. Το έχουμε αναφέρει πολλές φορές, όσο καλούς παίκτες κι αν έχει μια ομάδα, καλό προπονητή, χωρίς τον κόσμο να την ωθεί και να γίνεται… ασπίδα γύρω της, είναι καταδικασμένη να αποτύχει.
Λόγω των σχέσεων που υπάρχουν με τον Λεβαδειακό, οι γνωστοί μυαλοπώληδες θεωρούν το ματς… παιχνιδάκι. Είναι σαν τα υπόλοιπα ανέκδοτα, όπως το επιθετικό φάουλ του Ίνγκασον στην Τρίπολη γιατί πρέπει να φανεί πως ο Παναθηναϊκός δεν αδικήθηκε, το περίφημο μιλάτε πολύ και αυτό κάνει κακό ενώ εκείνοι απειλούν να κλείσουν δρόμους, βγάζουν ανακοινώσεις, πηγαίνουν στα γραφεία της ΕΠΟ, για ένα ανάποδο πλάγιο. Συνολικά λοιπόν είναι σαν τον… Αλαφούζο που ελέγχει το παρασκήνιο και οι άλλοι είναι με τον σταυρό στο χέρι. Ζήτω η τρέλα.
Από… σπόντα ο Παναθηναϊκός νίκησε τον Λεβαδειακό στο ΟΑΚΑ στο τέλος των καθυστερήσεων. Σε μια εμφάνιση που συνολικά ήταν τραγική. Άλλη εποχή βέβαια, όμως όπως ήταν κακός ο Παναθηναϊκός τότε, έτσι και η ομάδα της Βοιωτίας ήταν χειρότερη απ’ αυτό που παρουσιάζει τώρα. Ο Λεβαδειακός μαζί με τον Παναιτωλικό, ίσως και να παίζουν το καλύτερο ποδόσφαιρο πλην τις ομάδες της πρώτης πεντάδας.
Κατά συνέπεια αν το δει το Τριφύλλι… περίπατο και πέσει στην παγίδα των μυαλοπώληδων, κακό στον εαυτό του θα κάνει. Με «μαχαίρι» στα δόντια πρέπει να μπουν στο γήπεδο και να πάρουν αυτό που πρέπει. Να δείξουν ξανά αυτό το νεύρο που έχει εμφανιστεί τον τελευταίο καιρό. Μέσω αυτού εκμεταλλεύεται ο Παναθηναϊκός την ποιότητά του και ξεπερνά την… χασογκολίαση του.
Χωρίς καμία υπερβολή, η Λιβαδειά θα δώσει στον Παναθηναϊκό το δυσκολότερο παιχνίδι του μέχρι το τέλος της χρονιάς. Τα εντός έδρας με την Ντινάμο Μινσκ και την Athens Kallithea, θα τα πάρουν οι Πράσινοι εύκολα ή δύσκολα. Αυξάνοντας την αυτοπεποίθησή τους, μαζεύοντας περισσότερο κόσμο και κυρίως με πιο θετική διάθεση πλέον.
Γι’ αυτό και ο Λεβαδειακός έχει αυτό το επίπεδο δυσκολίας, επειδή είναι κρίσιμο και κομβικό σημείο της σεζόν έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα. Το θετικό είναι πως με τον Βιτόρια δύσκολα θα βρει κανείς ζήτημα νοοτροπίας και πνευματικής ετοιμότητας. Μαζί με αυτά βέβαια, να πετύχουμε και καμιά εστία στις τελικές για να μπει το γκολ. Διότι αυτό το πρόβλημα δε φεύγει με τίποτα και όπως φαίνεται θα φύγει μόνο με προσθήκη/προσθήκες στο ρόστερ.
Μην το πάμε εκεί όμως, τώρα προέχουν τα ματς. Ειδικά αυτό στη Βοιωτία. Ο κόσμος και στην Τρίπολη και στο Σριούσμπερι, «φτιάχτηκε» με το πώς κατέληξαν οι αναμετρήσεις και δειλά-δειλά συσπειρώνεται με την ομάδα. Τώρα πρέπει να πάρει κι άλλο θάρρος, με μια ακόμη πειστική εμφάνιση και αν γίνεται ακόμη πιο πειστική νίκη.
Oι επικρατέστερες ενδεκάδες:
Λεβαδειακός (Νίκος Παπαδόπουλος): Γκαραβέλης – Λιάγκας, Εραμούσπε, Μορέιρα – Τσάπρας, Κωστή, Μεχία, Βήχος – Μπάλτσι, Πεντρόζο, Όζμπολτ
Παναθηναϊκός (Ρουί Βιτόρια): Ντραγκόφσκι, Κώτσιρας, Γεντβάι, Ίνγκασον, Μλαντένοβιτς – Ουναΐ, Αράο, Μαξίμοβιτς – Τετέ, Τζούριτζιτς, Ιωαννίδης
Διαιτητής: Παπαπέτρου
Βοηθοί: Πετρόπουλος, Στάικος
Τέταρτος: Τσιφλίκη
VAR: Βεργέτης, Πουλικίδης
Comments