By Το πρώτο διεθνές διπλό του Παναθηναϊκού μετά από δεκαπέντε χρόνια ήταν αρκετό για να φέρει τους «πράσινους» ένα βήμα – μπορεί και λιγότερο – μακριά από την εξασφάλιση της ευρωπαϊκής συνέχειας τους. Η σύγκριση με τον αντίπαλό τους, αλλά και τον πρότερο ανάλογης δυναμικής (Μπόρατς) και το τότε αποτέλεσμα και εικόνα τους, είναι πρόδηλη της σταδιακής, βήμα βήμα, επιστροφής τους στα ποδοσφαιρικά αυτονόητα.
Οι αριθμοί δεν παίζουν ποδόσφαιρο, ναι. Καθιστούν όμως ευδιάκριτες τις διαφορές. Η αποψινή αντίπαλος του Παναθηναϊκού στην προτελευταία αγωνιστική της League Phase του Conference League, η Νιου Σεντς, είναι η μοναδική επαγγελματική ομάδα του ουαλικού πρωταθλήματος. Σε πρωτάθλημα που πέρυσι κατέκτησε παραχωρώντας μόλις δύο ισοπαλίες σε σύνολο 32 αγωνιστικών.
Προφανώς ο όρος “επαγγελματική” μοιάζει καταχρηστικός. Ή έστω, ασύμβατος με την συνηθισμένη έννοια και το σχετικό, επικρατέστερο σύγχρονο στάτους. Το μπάτζετ της για την τρέχουσα σεζόν οριακά αγγίζει το 1,5 εκατ. ευρώ. Οι “πράσινοι” έχουν μισή ντουζίνα ποδοσφαιριστές που εισπράττουν περισσότερα. Και αυτό το ενάμιση σε χρονιά που έγινε η πρώτη ουαλική ομάδα που εξασφάλισε παρουσία σε τέτοια φάση – League Phase από φέτος λεγόμενη – διεθνούς διοργάνωσης.
Σε χρονιά που πραγματοποίησε την επικερδέστερη πώληση στην ποδοσφαιρική ιστορία της χώρας, παραχωρώντας το καλοκαίρι τον (περυσινό) αρχισκόρερ (Μπραντ Γιανγκ) σε ομάδα της Σαουδικής Αραβίας. Πόσα εισέπραξε; Λίγο περισσότερα από 230.000 ευρώ, ποσό που καλά καλά δεν αντιστοιχεί στα – για παράδειγμα – τροφεία που μπορούν να εισπράξουν οι Κυπελλούχοι Ελλάδας από έναν πιτσιρικά των ακαδημιών τους.
Τα παιχνίδια της στην εγχώρια λίγκα, στην κανονική έδρα της, στο Όστμπερι, όχι την αποψινή στο Σριούσμπερι, αν έχουν μισή χιλιάδα νοματαίους στις εξέδρες, τότε λογίζονται στα όρια του… soldout. Για την πρωταθλήτρια ομάδα της χώρας πάντα.
Και υπογράμμισή; Ο πιο ακριβοπληρωμένος ποδοσφαιριστής της ετησίως εισπράττει 35.000 ευρώ. Αφήνοντας την… κορυφή και υπολογίζοντας τον μέσο όρο, τότε το βέβαιο είναι πως υπολείπεται ακόμη και (αρκετών) ομάδων της Super League 2.
Όλα μα όλα, όλες οι διαφορές που απορρέουν από τούτα τα νούμερα – και όχι, εννοείται πως στην προκειμένη περίπτωση δεν γίνεται να πουν ψέματα – φάνηκαν και απόψε. Όπως και να ‘χει, για να φανούν και στο χορτάρι, είναι υποχρέωση του ανώτερου, του καλύτερου, του ποιοτικότερου, του εμπειρότερου να το δείξει, να το επιβάλλει.
Τέτοια ομάδα είχε αντιμετωπίσει ο Παναθηναϊκός και στη Βοσνία. Τότε, δεν το έκανε. Έμπλεξε, έδωσε δικαιώματα, επέτρεψε ελπίδα – το μεγαλύτερο, αν όχι τον μόνο σύμμαχο του “αδύναμου” για να καλύψει διαφορές σε μια βραδιά, σε ένα παιχνίδι – και πέταξε δύο βαθμούς, οι οποίοι εκ των πραγμάτων του στέρησαν ρεαλιστικά τη δυνατότητα να διεκδικήσει θέση στην πρώτη οκτάδα και έτσι την απ’ ευθείας πρόκριση στους 16 της διοργάνωσης.
Ικανοποιήθηκαν όλα τα ζητούμενα
Χθες, οι πράσινοι το απέφυγαν. Και τίκαραν τα κουτάκια, σχεδόν όλα, δίπλα στα ζητούμενα της αναμέτρησης. Πρώτα και κύρια το αποτέλεσμα. Προαπαιτούμενο, επιβεβλημένο. Ήρθε. Ξόρκισε το χτικιό μιας εκτός έδρας επικράτησης σε διεθνές επίπεδο (πρώτη μετά από δεκαπέντε χρόνια), αλλά στο πρακτικότερο, συνέχισε να τους ανεβάζει στην κατάταξη.
Μετά από την γκέλα στη Βοσνία, ο Παναθηναϊκός ήταν στην 31η θέση σε σύνολο 36 ομάδων. Μετά την πρώτη του νίκη, την περασμένη αγωνιστική επί της Ελσίνκι, ανέβηκε στην 24η. Πλέον, το τέλος του παιχνιδιού στο Σριούσμπερι τον βρήκε στην 18η και ουσιαστικά, όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, έχει εξασφαλίσει την ευρωπαϊκή του συνέχεια. Στη χειρότερη, στο διαβολικότερο των σεναρίων και των μαθηματικών, θα του φτάνει μια ισοπαλία την ερχόμενη εβδομάδα στη φιλοξενία της Ντίναμο Μινσκ.
Δεύτερο να συνεχιστεί, να διατηρηθεί το καλό μομέντουμ, η καλή εικόνα των τελευταίων παιχνιδιών. Έγινε και αυτό. Με μια – σημαντική και πρέπει να καταγραφεί – εξαίρεση στο δεύτερο μισό του πρώτου ημιχρόνου, οι “πράσινοι” δεν παρασύρθηκαν από το χαμηλό ύψος του εμποδίου των αντιπάλων τους, προσπάθησαν και έπαιξαν ορθολογικά, στρωτά και, επιτέλους για την ψυχολογία του γκρουπ, βρήκαν περισσότερα του ενός γκολ.
Σημαντικό πως έστω και από τη “βούλα” σκόραρε ο Φώτης Ιωαννίδης. Σημαντικότατο. Ο περυσινός αρχισκόρερ του Παναθηναϊκού παρέμεινε άσφαιρος για 112 μέρες. Το βασικό σε μια τέτοια, παρατεταμένη αφύσικα, “ανομβρία” είναι να ανακτηθεί η επαφή με τα δίχτυα, η αίσθηση πως το τόπι ακούμπησε στο πλεχτό. Έγινε.
Το τρίτο ήταν η διαχείριση. Μετά την επιστροφή από την τελευταία διακοπή, μέχρι την επόμενη για τις γιορτές, οι “πράσινοι”, σερί, σε διάστημα ακριβώς ένα μήνα, παίζουν σταθερά Τετάρτη-Κυριακή, δίνοντας εννιά παιχνίδια σε 28 ημέρες. Απαραίτητο να μοιραστούν λεπτά και ανάσες, γιατί παρά τα όσα εκτιμώνται και θρυλούνται, το ρόστερ δεν είναι – σε κάθε τουλάχιστον γραμμή και θέση – τόσο ισορροπημένο (ειδικά όταν όπως απόψε, υπάρχουν και σημαντικές απουσίες).
Για πολλά περισσότερα, εννοείται πως δεν είναι το παιχνίδι. Το ότι για τον Παναθηναϊκό έφτασε να αντιμετωπίζεται – και αυτό – ως must win, είναι σαφές πως δεν συνιστά παράσημο για όσα προηγήθηκαν και σίγουρα “φωτογραφίζει” τα όσα – και ήταν αρκετά – λανθασμένα και επιζήμια στιγμάτισαν το πρώτο κομμάτι της σεζόν.
Το ότι το μετέτρεψε σε τυπικότητα, όπως ακριβώς δηλαδή έπρεπε, ακόμη μια απόδειξη, ίσως η πιο χαρακτηριστική, πως αυτό το κομμάτι και τα παρελκόμενά του, σιγά σιγά, ξεπερνιούνται και το ποδοσφαιρικά αυτονόητο, η κανονικότητα – έστω και αν αυτή απλώς και μόνο συνίσταται σε νίκες επί της Νιου Σεντς και όχι σε γκέλες κόντρα στην Μπόρατς – επανέρχεται.
Comments