By Ο Παναθηναϊκός έδειξε χαρακτήρα και ποιότητα νικώντας και τη διαιτησία.
Οι δύο περιπτώσεις για αποβολή στον Ουεντραόγκο στο ματς πρωταθλήματος, δεν έπρεπε να συζητηθούν γιατί είναι… βλάκας ο Παναθηναϊκός που δεν σκοράρει. Ο Λανουά μας ενημέρωσε πως δεν είναι χέρι το χέρι του ίδιου παίκτη στη φάση που ξεκινά η ισοφάριση του Ατρόμητου. Το… κατάπιες το πικρό 1-1 για το πρωτάθλημα. Στο Περιστέρι όμως, μάλλον κάποιοι μπέρδεψαν τις γιορτές.
Χριστούγεννα έρχονται παιδιά, όχι Πάσχα. Γιατί είδατε τον Παναθηναϊκό σαν… πρόβατο στη σφαγή. Έτοιμοι να τσιμπήσετε πετσούλες ήσασταν, έλα όμως που η ομάδα έβγαλε αυτή τη φλόγα που εδώ και καιρό περιμένουμε και ζητάμε. Αυτό τον εγωισμό, τον τσαμπουκά του «όχι ρε π$%#^$, δε θα με λυγίσετε έτσι».
Τσιμεντερίδης και Παπαδόπουλος, έστειλαν νέα μηνύματα στη διαιτησία πως το πράγμα δεν είναι για… πουλάκια που κελαηδούν και δελφίνια που κολυμπούν χαρωπά. Η κατάσταση αρχίζει πλέον και θυμίζει σιχαμένο και «εγκληματικό» διαιτητικά παρελθόν, σε βάρος των ίδιου θύματος. Επειδή οι υπόλοιποι δε μας ενδιαφέρουν, αλλά συγχρόνως ο μόνος που δεν αλλάζει καμπύλη για να βρεθεί ποτέ στους ευνοημένους-έστω να δει πως είναι βρε αδερφέ-είναι ο Παναθηναϊκός.
Δεν είναι παίξε γέλασε το θέμα, ούτε να γραφτεί στο χιόνι επειδή νίκησε η ομάδα και μπράβο της και μάγκες και αλάνια και προχωράμε. Επειδή πριν καταλάβεις τί έγινε, θα «σκάσει» η επόμενη «πιστολιά» την οποία και δε θα αποφύγεις. Πάλι θα κλαίμε και θα ψάχνουμε τις πληγές μας, μέχρι που να επέλθει το μοιραίο για τους στόχους και αυτή τη σεζόν.
Είναι προφανές πως οι αρκετές μη αγωνιστικές μεταγραφές που έγιναν τον τελευταίο καιρό, έχουν φέρει μια σύγχυση στον αέρα. Έχουν προκαλέσει έναν πανικό στην ατμόσφαιρα. Οπότε αν θέλει κάποιος να δείξει… διαπιστευτήρια, η πιο σίγουρη λύση μάλλον είναι ο Παναθηναϊκός. Ούτε θα τιμωρηθεί κανείς, ούτε θα φωνάξει κανείς έντονα, ούτε γάτα ούτε ζημιά δηλαδή. Απλά το αίμα των Πράσινων θα τρέχει ποτάμι. Τι ποτάμι, θάλασσα ολάκερη πλέον.
Μπαίνεις σε ένα ματς, βρίσκεσαι να χάνεις στην πρώτη φάση του αντιπάλου. Σε εποχή VAR, το οποίο ζήτησε και πλήρωσε ο Παναθηναϊκός για αυτό το ματς να θυμίσουμε-αυτό θα πει αποτυχημένη επένδυση-ένα πέναλτι μαρς έγινε κίτρινη για θέατρο και μια προσπάθεια μαρκαρίσματος που ευτυχώς δεν έφερε τραυματισμό του κορυφαίου χαφ των Ελληνικών γηπέδων (Ουναΐ), ήταν κόκκινη… για τον Τζαβέλλα.
Καμία ομάδα δεν μπορεί να αντέξει και να συνεχίσει με αυτή την κατάσταση. Βρίσκουν και τα κάνουν προφανώς, δεν υπάρχει και καμία άμυνα λόγω αντοχών του ίδιου του οργανισμού, οπότε μετατρέπουν τον Παναθηναϊκό σε… πείραμα των ορέξεών τους και των παιχνιδιών εξουσίας που ίσως να υπάρχουν και δεν τα αντιλαμβανόμαστε.
Αρέσει δεν αρέσει, ο Παναθηναϊκός όπως μπορεί επενδύει στην μπάλα σε ποδοσφαιριστές. Μπορούσε και έπρεπε να το κάνει καλύτερα, πιο νωρίς, περισσότερο, να το συζητήσουμε όσο χρειάζεται. Μάλλον όμως, χωρίς επενδύσεις σε αθλητικό υλικό προς ενώσεις, τσάμπα τρέχεις και προσπαθείς.
Για κάποιο… ανεξήγητο λόγο, θα έλεγε κανείς πως δεν άρεσε η ιδέα του αιώνιου ντέρμπι στα προημιτελικά του κυπέλλου. Η πιο συχνή ατάκα είναι το «αυτόν τον Παναθηναϊκό φοβάστε;». Μα αυτόν τον Παναθηναϊκό θα φοβούνται εδώ που τα λέμε. Αυτόν που αποκλείει μέχρι και με Ακαϊντίν σέντερ φορ. Τώρα με Τετέ, Ιωαννίδη, Πελίστρι, Ουναΐ κτλ, δεν είναι για να παίζουν…
Για τον Ρουί Βιτόρια και τους παίκτες του, ήταν ιδανικός ο τρόπος που ήρθε αυτή η νίκη. Αγωνιστικά παρουσίασαν κάτι όμορφο και νευρικό. Όπως χρειάζεται να είναι σε κάθε ματς. Με το ίδιο νεύρο, θα είχαν κάνει περίπατο την περασμένη Κυριακή. Αν το διατηρήσουν, θα κάνουν εύκολη νίκη στην Τρίπολη. Αλλά δεν είναι της εμπιστοσύνης η ομάδα με τα τόσα σκαμπανεβάσματα.
Ο Ουναΐ ήταν το κάτι άλλο. Ο τύπος μοιάζει με… παγοδρόμο, λες και γλιστράει δεν τρέχει στο χορτάρι. Έβαλε και γκολάρα, πήρε ψυχολογία. Το πρόβλημά του στην Μαρσέιγ ήταν η ψυχολογία. Εδώ, παρά τα αποτυχημένα αποτελέσματα της ομάδας ως τώρα, βλέπει εμπιστοσύνη. Ξέρει πως είναι κεφάλαιο. Όσο διατηρείται αυτό το συναίσθημα, θα το καρπωθεί ο Παναθηναϊκός γιατί ο τύπος είναι παικταράς.
Εξαιρετικός δημιουργικά και ο Πελίστρι, πολύ καλός ο Τσέριν, γενικά δύσκολα βρίσκεις κάποιον αρνητικό. Άντε τον Γερεμέγεφ επειδή σε ένα δημιουργικά καλό ματς των Πράσινων, πάλι πέρασε κάτω απ’ τα… ραντάρ. Το φίδι απ’ την τρύπα το έβγαλαν οι χαφ. Μαζί με τους εξτρέμ, γιατί και ο Μαντσίνι ήταν θετικός και συμμετοχικός στο παιχνίδι του Τριφυλλιού.
Ήδη το βλέμμα πρέπει να στραφεί στην Τρίπολη. Με την ίδια σπιρτάδα. Με τα δόντια να τρίζουν. Θα έχει και κόσμο στις εξέδρες, δεν πρέπει να χαθεί η ευκαιρία! Πρέπει αυτό το ματς να τελειώσει με τρεις βαθμούς και πανηγύρια μπροστά στην εξέδρα. Μόνο έτσι θα επέλθει συσπείρωση, όχι με κρύο-ζέστη-κρύο-ζέστη. Είναι μωρέ τόσοι μα τόσοι πολλοί οι αντίπαλοι, που πραγματικά είναι μελαγχολικό να διαπιστώνεις πως με τόση άνεση σε «διαλύουν» σε τόσα κομμάτια.
Υ.Γ. Δεν χρειάζεται πλέον να λέμε «αν», τόσο ο Τσιμεντερίδης όσο και ο Παπαδόπουλος θα συνεχίζουν να ορίζονται μια χαρά. Σιγά, τι έκαναν; Τον Παναθηναϊκό πήγαν να «σφάξουν», με τα… λάθη τους.
Comments