By
H «Magic Euroleague» αποκάλυψε την είδηση της ανανέωσης του Παναγιώτη Καλαϊτζάκη με τον Παναθηναϊκό. Μια είδηση που θεωρητικά δεν είναι για να φέρνει ενθουσιασμό, ειδικά σε έναν πρωταθλητή Ευρώπης με τόσα αστέρια, τόσους λόγους για χαρά εδώ και αρκετούς μήνες. Αυτό που διαπιστώνει κανείς, όμως, είναι αρκετή χαρά στους φίλους του «τριφυλλιού». Για την επιβράβευση αυτού του παιδιού.
Ο συγκεκριμένος παίκτης πήγε στους «πράσινους» τη σεζόν του Ράντονιτς. Τότε δηλαδή που όλα ήταν… μαύρα, με τους τωρινούς πρωταθλητές Ευρώπης να τερματίζουν 17οι στην Euroleague. Πολλοί έλεγαν πως ίσως να έπρεπε να αποχωρήσει το καλοκαίρι του ερχομού του Αταμάν και στο μεταγραφικό… τσουνάμι για τη δημιουργία του τωρινού κορμού.
Μαζί με τον Γκριγκόνις ήταν ο μόνος που παρέμεινε. Αρκετοί τότε γκρίνιαζαν και θεώρησαν πως αυτό το παιδί δεν πειράζει και να μείνει. Με την κλασική ελληνική λογική «εντάξει μωρέ, λίγα παίρνει, Έλληνας είναι, ας μείνει». Μάλιστα τους προηγούμενους μήνες είχε χλευαστεί αρκετά, επειδή τον… πήρε η μπάλα μέσα στη γενική κατρακύλα του Παναθηναϊκού.
Η νοοτροπία αυτού του παιδιού όμως, ήταν απλά συγκλονιστική. Ακόμη κι όταν ο Αταμάν τον είχε στο… μία κρύο μία ζέστη. Έδωσε νίκη κάνοντας ανατροπή στο Περιστέρι και ο κόουτς τον αποθέωσε. Στη συνέχεια όταν οι «πράσινοι» παρουσιάζονταν αδιάφοροι στα θεωρητικά εύκολα ελληνικά ματς, ο προπονητής είχε μιλήσει για τους παίκτες που δεν βρίσκουν αρκετό χρόνο στην Euroleague γιατί δεν του δείχνουν κάτι στην Ελλάδα.
Ψυχολογικά δεν επηρεάστηκε καθόλου. Μάλιστα βρήκε το ρόλο του και τον αποδέχτηκε πλήρως. Σε μια ομάδα αστέρων και μεγάλων στόχων, θα είναι ο… εργάτης. Ο «εξολοθρευτής». Το παιδί για τις ειδικές αποστολές. Εκείνος που θα «ρημάζει» κάθε αντίπαλο αστέρι.
Από το κρύο-ζέστη, ήρθε πλέον η μόνιμη ζέστη. Ο Αταμάν τον αποθέωσε για την απόδοσή του απέναντι στον Καλάθη (τότε ήταν στην Φενέρμπαχτσε ο Νικ). Τον χρησιμοποιούσε πλέον σε αυτούς τους ειδικούς ρόλους και σε κομβικές στιγμές, καθόρισε την ιστορία της σεζόν. Στο Game 5 με την Μακάμπι ήταν εκείνος που… πέρασε χειροπέδες στον τωρινό συμπαίκτη του, Λορένζο Μπράουν. Στον ημιτελικό με την Φενέρ, έβαλε το καθοριστικότερο τρίποντο όταν οι Τούρκοι επέστρεψαν και στο τελευταίο σουτ της 3ης περιόδου πήγε τη διαφορά στους 6 δίνοντας… ανάσα, η οποία τελικά έκρινε το ματς σε ψυχολογικό επίπεδο.
Ο Κώστας Σλούκας τον αποθέωσε μετά την κατάκτηση της Euroleague. Μέσα σε ένα χρόνο είχε περάσει απ’ το «γιατί να μείνει;», στο «μπράβο ρε μάγκα Πάνο». Ο Καλαϊτζάκης έξυπνα, με ψυχή, με σωστή νοοτροπία και εργατικότητα, είχε τον δικό του ρόλο σε μια ομάδα αστέρων.
Τέτοιου είδους παίκτες χρειάζονται σε αυτού του επιπέδου τα μπασκετικά μεγέθη. Οι 12 αστέρες δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Χρειάζονται και οι… στρατιώτες, γιατί οι στρατηγοί δεν κερδίζουν μόνοι τους «πολέμους».
Δεν πηδάει ψηλότερα απ’ όλους, δεν είναι αυτός με τα μεγαλύτερα μπράτσα, δεν έχει το καλύτερο σουτ κι όμως κάνει τον εαυτό του υπερπολύτιμο σε αυτόν τον ειδικό ρόλο. Για αυτό βρίσκει χρόνο στα δύσκολα κι όχι απλά για να ξεκουραστούν οι υπόλοιποι στα εύκολα ελληνικά ματς.
Τα συνδυάζει όλα αυτά μάλιστα, με έναν άψογο χαρακτήρα που έχει θετική επίδραση στα αποδυτήρια. Η χαρά των συμπαικτών του σε κάθε καλή στιγμή που έχει, Ελλήνων και ξένων, λέει τα πάντα γι’ αυτόν. Στις δηλώσεις του είναι πάντα μετριόφρων, σέβεται τους πάντες, δείχνει πως χαίρεται για αυτό που ζει. Για αυτό και το μάτι του είναι διαρκώς… γυαλισμένο. Είτε παίξει μισό λεπτό με τον Κολοσσό στη Ρόδο, είτε είναι πενταδάτος με την Μπαρτσελόνα στο γεμάτο ΟΑΚΑ!
Παράλληλα πρεσβεύει και το όνειρο του κάθε ρομαντικού οπαδού. Χωρίς να έχει τα… παχυλά συμβόλαια, εργάστηκε σκληρά για να φτάσει σε αυτό το επίπεδο (έφυγε απ’ την Ελλάδα και πήγε Λιθουανία να παίξει μπάσκετ πριν αποκτηθεί απ’ τον Παναθηναϊκό) και με κάθε του κίνηση σε προπονήσεις και αγώνες, δείχνει πόσο σέβεται και αγαπά το έμβλημα στο στήθος του. Πόσο αντιλαμβάνεται την ευθύνη που έχει.
Πέραν όλων των άλλων, βλέπετε ήταν πάντα και οπαδός του Παναθηναϊκού. Από παιδάκι. Το μπασκετικό του όνειρο λοιπόν, το εκπληρώνει κάθε φορά που ο Αταμάν του κάνει νόημα να μπει στον αγώνα. Για αυτό δεν άφησε να τον πάρει από κάτω η γνωστή… ανθρωποφαγία όταν τα αποτελέσματα δεν είναι καλά. Γυρίζοντας τα δεδομένα γι’ αυτόν, μόνο με τη δουλειά του και την παρουσία του στα ματς. Ποτέ με δηλώσεις, ή οτιδήποτε εκτός του αγωνιστικού.
Ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης λοιπόν, επιβραβεύτηκε με νέο συμβόλαιο, βλέπει τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και τους συμπαίκτες του να το χαίρονται δημόσια και τους οπαδούς να γράφουν στα social media για ολόσωστη κίνηση σε ένα παιδί που το άξιζε πέρα για πέρα. Το ίδιο παιδί που το καλοκαίρι του 2023 αν ο Αταμάν έλεγε «δεν τον θέλω» θα είχε φύγει αθόρυβα χωρίς κανείς να πει «έπρεπε να μείνει».
Η νοοτροπία και η εργατικότητα αυτού του παιδιού, πρέπει να γίνουν… φάρος για όλα τα Ελληνόπουλα. Ειδικά σε μια δύσκολη εποχή σε επίπεδο ταλέντου, ας βρουν τρόπους με τη δουλειά τους να γίνουν πολύτιμοι ακόμη και για την πρώτη ομάδα της Ευρώπης.
Ο Καλαϊτζάκης δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι ο Χατζηβρέττας του Ηρακλή και της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, σκοράροντας με ευκολία και «γράφοντας» εντυπωσιακούς αριθμούς. Εξελίσσεται όμως στον Χατζηβρέττα του Παναθηναϊκού επί Ομπράντοβιτς. Εκείνον που έγινε αμυντικός… εξολοθρευτής, «μαχόταν» σε κάθε λεπτό του στο παρκέ και άφηνε τους άλλους να κάνουν την προβεβλημένη δουλειά (σκοράρισμα κτλ).
Πηγή: sdna.gr
