Ο Παναθηναϊκός μαθαίνει να νικάει σαν ομάδα

H νίκη του Τριφυλλιού στο Αγρίνιο και τα οφέλη της, που μπορούν να δημιουργήσουν τις ικανές και αναγκαίες συνθήκες διεκδίκησης του Πρωταθλήματος. Βαθμολογική άνοδος, βελτίωση της ψυχολογίας και ενδυνάμωση του ομαδικού πνεύματος, τα κυριότερα…

Σε μία χρονιά που θα μπορούσε να είχε φύγει ήδη από τα χέρια του Τριφύλλιού, οι τρεις σερί νίκες Πρωταθλήματος με τον Ρουί Βιτόρια στον πάγκο, δημιουργούν μία διαφορετική κατάσταση από αυτή που συνδέθηκε με τον μεγαλύτερο φόβο των φιλάθλων της αθηναϊκής ομάδας. Ο Παναθηναϊκός είναι σε απόσταση βολής από την κορυφή, βρισκόμενος μονίμως στο επίκεντρο της κριτικής ως το χειρότερο και πιο αναποτελεσματικό σύνολο των διεκδικητών του τίτλου.

Οι τρεις νίκες στη Stoiximan Super League έχουν κοινό παρονομαστή την προσωπική ποιότητα συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών. Η εκτέλεση του Τζούριτσιτς στον Βόλο, το χτύπημα φάουλ του Μπακασέτα με τη Λαμία. Η ασίστ του υπαρχηγού του Παναθηναϊκού, στις καθυστερήσεις στο Αγρίνιο, και το τελείωμα επιθετικού του Γουίλιαν Αράο. Στο 2-1, όμως, με τον Παναιτωλικό για τη 12η αγωνιστική, ο Πορτογάλος τεχνικός παρουσίασε μία διαφορετική, σε όψη και λειτουργία, ομάδα.

Οι Πράσινοι έπιασαν ένα από τα καλύτερα ημίχρονά τους φέτος, δημιουργώντας τη δυνατότητα για μία πιο εύκολη επικράτηση. Γρήγορο γκολ, σειρά χαμένων ευκαιριών, όπου μία στιγμή να άλλαζε στις φάσεις των Βαγιαννίδη, Τετέ και Γερεμέγεφ για παράδειγμα, θα μπορούσαν να έχουν κάνει το 0-2 και να αποφύγουν το θρίλερ. Μήπως, όμως, τελικά μία τέτοια νίκη θα την έκανε cash out ο Ρουί Βιτόρια αν του προτεινόταν πριν τη σέντρα, συγκριτικά με ένα εύκολο 0-2 ή 1-3;

Ο Παναθηναϊκός έγινε ξανά γκρουπ

Για να μην υπάρξει παρεξήγηση αυτό, η αναφορά δεν έχει να κάνει με την κατάσταση στα ενδότερα της ομάδας. Δεν θα μπορούσε, άλλωστε, να αγγίξει κανείς μία τέτοια ευαίσθητη χορδή, όταν μόλις πριν λίγες εβδομάδες έφυγε από τη ζωή ποδοσφαιριστής του Τριφυλλιού. Όμως, στο γήπεδο, ναι, ο Ρουί Βιτόρια έχει προλάβει μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να δημιουργήσει ξανά ένα ποδοσφαιρικό γκρουπ. Ένα σύνολο με αρχές, που μπορεί να αναδεικνύει τα προτερήματα, έστω και αν τα μειονεκτήματα υπάρχουν ακόμα και δημιουργούν κενά σημεία στο παιχνίδι του.

Η διαχείριση προβαδίσματος είναι ένα από αυτά τα μείον. Σε 4/4 ματς με τον Πορτογάλο στον πάγκο, ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε στο σκορ. Νίκησε τα τρία δύσκολα στο γκολ, έχασε από την Τζουργκάρντεν με ανατροπή. Με τον Παναιτωλικό, πάντως, η εικόνα ήταν διαφορετική και θα ήταν, πράγματι, άδικο να άφηνε βαθμούς στο Αγρίνιο. Στο πρώτο ημίχρονο, από πλευράς προσδοκώμενου σκορ, εξηγήθηκε τι θα μπορούσε να συμβεί. Άρεσε, όμως, η πίεση ψηλά και τα κλεψίματα στη μεσαία γραμμή, τα οποία εξουδετέρωσαν αρκετές αντίπαλες κατοχές. Ο Παναθηναϊκός, έτσι, περιόρισε τους χώρους που έπρεπε να δημιουργήσει. Χρησιμοποίησε όχι ολόκληρο το γήπεδο, αποφεύγοντας το ατέρμονο build up από την άμυνα, αλλά το επιθετικό του μισό.

Έγινε έτσι γρήγορος, ευέλικτος, βγάζοντας το 90λεπτο με 17 τελικές εκ των οποίων οι 13 εντός περιοχής του αντιπάλου. Θυμηθείτε τις ευκαιρίες του, αλλά και το νικητήριο γκολ, με τη Λαμία. Μακρινά σουτ των Ουναΐ, Πελίστρι και εκτέλεση φάουλ του Μπακασέτα. Ε, στο Αγρίνιο συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Γεγονός που δείχνει ότι ο χρόνος κυλάει υπέρ του Τριφυλλιού. Αν συνεχίσει έτσι… Δίχως τον Φώτη Ιωαννίδη, με δύο επιθετικούς ημιφευγάτους και με την τελική απόφαση στην εκτέλεση να εξακολουθεί να αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα.

Ο τρόπος που ήρθε, όμως, το επιθυμητό ανέδειξε και μία ακόμα αρετή, επάνω στην οποία φαίνεται ότι εργάζεται ο Ρουί Βιτόρια. Να λειτουργεί ο Παναθηναϊκός στο γήπεδο ως μία γροθιά και όχι ως ένα τσούρμο μονάδων. Η πρωτοβουλία στο τέλος του αγώνα να μαζέψει τους ποδοσφαιριστές στο κέντρο του γηπέδου του Αγρινίου και να τους επιβραβεύσει χάρισε, ίσως, την εικόνα της αγωνιστικής. Έχοντας να πει μία καλή κουβέντα παραπάνω για αυτούς που δεν αγωνίστηκαν και τον τρόπο που βοήθησαν από τον πάγκο και για αυτούς, όπως ο Σπόραρ, που χρειάστηκε να μπουν για ένα λεπτό.

Είναι μονόδρομος για τον Ίβηρα κόουτς να πάρει, έως τον Ιανουάριο που θα ενισχυθεί το ρόστερ (ακόμα και μόνο ένας φορ να έρθει, ενίσχυση θα είναι), έστω το 1% παραπάνω από κάθε ποδοσφαιριστή του. Τη συγκεκριμένη διάθεση δείχνει, αυτή τη διακήρυξη έκανε στις δηλώσεις του στην Cosmote TV πριν τον αγώνα, τούτο απέδειξε με την κίνησή του μετά το τέλος του 90λέπτου με τον Παναιτωλικό. Πιθανότατα, στα δικά του μάτια, είναι εξόχως πιο σημαντικό να υπάρχουν αγωνιστικοί δεσμοί ανάμεσα στους παίκτες και αρχές στην ομάδα, παρά να βγει μία επιθετική μετάβαση παραπάνω με ορθολογικό τρόπο.

Μετά το ρεπό της Δευτέρας, ωστόσο, το Τριφύλλι έχει ένα ακόμα δύσκολο task, μια και στη φετινή σεζόν τίποτα δεν λογίζεται ως αυτονόητο. Έρχεται η Ελσίνκι, αντίπαλος που μπορεί να προσφέρει την ώθηση στον Παναθηναϊκό για βελτίωση της θέσης του στο Conference League. Εκεί που το πράγμα έχει στραβώσει και χρειάζεται άμεσα επιδιόρθωση. Και για πορεία στην Ευρώπη, αλλά κυρίως για τους βαθμούς που χρειάζονται οι Πράσινοι, ώστε, μελλοντικά, να αποφεύγονται θερινές κληρώσεις τύπου Μαρσέιγ, Άγιαξ και Λανς.

Πηγή: sportal.gr