By
Ο οργανισμός μπαίνει στους ομίλους του Conference και ένα μήνα και κάτι μετά, στο ματς με την Τσέλσι γίνεται roataion για να μην επιβαρυνθούν οι αθλητές στο επερχόμενο ματς με τον Άρη!
Δεν σέβονται κόσμο και DNA
Η ευθύνη φυσικά και είναι συνολική. Όταν ένας προπονητής γνωρίζει πως για να επιβιώσει πρέπει να κερδίσει τον Άρη, εμμέσως του επιτρέπεται να κάνει επιλογή αγώνων και διοργανώσεων. Έχει όμως ο Παναθηναϊκός την πολυτέλεια να επιλέγει παιχνίδια;
Ο κόσμος πονάει, διχάζεται. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, θυμούνται τον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ Παναθηναϊκό και ψάχνουν ευκαιρίες να μεταλαμπαδέψουν στην νέα γενιά τι είναι αυτό που προσπαθούν τόσο καιρό να τους εξηγήσουν αλλά δεν μπορούν. Όταν έρχεται λοιπόν η δυνατότητα, κάποιοι επιλέγουν να μην δώσουν την προσοχή που αρμόζει.
Ομάδες όπως ο ΌΦΗ, ο Αστέρας Τρίπολης και ο Ατρόμητος, (καμία διάθεση για υποτίμηση) έκαναν τα πάντα για να πάρουν ένα Ευρωπαϊκό εισιτήριο και μόλις έφτανε η στιγμή να παίξουν, έδιναν βάση στο πρωτάθλημα… Το ίδιο έκανε και ο Παναθηναϊκός!
Ο κόσμος διψάει αλλά τον αγνοούν
Έναν χρόνο πριν, ο ”κοιμώμενος γίγαντας” έδειχνε σφυγμό. Βίντεο από όλη την Ελλάδα, έδειχναν την δίψα του κόσμου και τα πανηγύρια για την πρόκριση στο Βελοντρόμ. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού εν μέσω διακοπών, καύσωνα και οικονομικών δυσκολιών, ήταν ο μόνος που μπορούσε να γεμίσει στην εγκαταλειμμένη Αθήνα όχι ένα, αλλά δύο και παραπάνω ΟΑΚΑ να δει την ομάδα του να ”κουνάει” σεντόνι. Ο σφυγμός υπάρχει, είναι εδώ και πάντα θα είναι. Όσοι δεν γνωρίζουν το DNA του οργανισμού και τι κάνει περήφανο τον κόσμο του, δεν έχουν θέση στην ομάδα, θα έπρεπε να έχουν αποβληθεί. Οι μικρότεροι σε ηλικία, ακόμα ψάχνουν να καταλάβουν τι τους λένε οι μεγαλύτεροι, τα χρόνια περνούν και τίποτα δεν αλλάζει.
Η Τσέλσι δεν μπορούσε να τον εκθέσει
Για έναν Παναθηναϊκό που σέβεται τον εαυτό του και την ιστορία του, το χθεσινό σκηνικό ήταν ιδανικό για statement και… νέα πίστωση χρόνου. Ο Ντιέγκο Αλόνσο, δείγμα του ότι δεν ξέρει σε ποιόν οργανισμό έχει έρθει, πέταξε την μεγάλη ευκαιρία του.
Η Τσέλσι των πολλών αλλαγών, ήταν φυσικό να μην έχει συνοχή στο παιχνίδι της και να χρειάζεται κάποια αγωνιστικά λεπτά να βρει ρυθμό. Η δομή του coach Μαρέσκα από την φύση της τακτικής, δεν μπορούσε να εκθέσει τα αδύναμα σημεία της ομάδας του Αλόνσο:
1. Ο Παναθηναϊκός υποφέρει από το high press των αντιπάλων, ο Μαρέσκα όμως δεν πιέζει ψηλά και επιλέγει delay press.
2. Η Τσέλσι δεν επιλέγει παιχνίδι αντεπιθέσεων, αντιθέτως, ο Ιταλός coach προσπαθεί να περάσει παιχνίδι υπομονής στην ομάδα του με πολλές πάσες.
3. Δεν έχει ένταση στο παιχνίδι της, όπως καταλαβαίνεται, η ομάδα του Μαρέσκα αν και ποιοτικότερη, δεν μπορούσε να εκθέσει τα αδύναμα σημεία του Παναθηναϊκού.
Κι όμως, το πρώτο γκολ το σημειώνουν οι Άγγλοι στην κόντρα!
Ο Ντιέγκο Αλόνσο λοιπόν, έχασε μια μεγάλη ευκαιρία να πιστωθεί μια καλή εμφάνιση και γιατί όχι ένα μεγάλο αποτέλεσμα απέναντι σε ένα μεγάλο Ευρωπαϊκό όνομα του ποδοσφαίρου, απέναντι σε έναν οργανισμό που έκανε εκτεταμένο rotation και σε έναν σύλλογο ο οποίος δεν μπορούσε να χτυπήσει τα μεγάλα μειονεκτήματα της ομάδας του. Ο Ουρουγουανός επέλεξε να δώσει μεγαλύτερη σημασία στον Άρη…
Έφτιαξαν μια ομάδα κόντρα στα χαρακτηριστικά των ποιοτικών ποδοσφαιριστών
Το πρόβλημα όμως είναι συνολικό. Το καλοκαίρι έφτιαξαν μια ομάδα που δεν έχει αρχή, μέση και τέλος. Έκαναν μεταγραφές με σκοπό κανείς να μη μπορεί να του πει τίποτα, όμως λυπάμαι, δεν στήνονται έτσι οι ομάδες.
Για να μετατρέψεις μια ομάδα από το “ποδόσφαιρο υπομονής” σε “ποδόσφαιρο έντασης”, χρειάζεται πολλά περισσότερα από “δύο – τρία στοιχεία”. Η μετάβαση που προσπάθησαν να κάνουν, απέχει όσο στο μπάσκετ να ψάχνεις σέντερ και να παίρνεις τον Πάρις Λι.
Ο Παναθηναϊκός πήρε τον Ίνγκασον, όμως πόσο ανάγκη τον είχε όταν προηγουμένως απέκτησε τα δικαιώματα του Γέντβαϊ; Είχε προβλεφθεί πως ως αριστερό στόπερ δεν μπορεί και δεν βολεύει να αγωνιστεί κανείς από τους δύο; Δέκα και κάτι επίσημα μετά, πήραν την απόφαση να παίζει ο Ίνγκασον αριστερά και ο Κροάτης δεξιά…
Όταν στήνεις μια ομάδα, η λογική λέει πως κοιτάς να δεις ποιοι είναι οι ποιοτικοί σου ποδοσφαιριστές και πάνω σε αυτούς να επιλέξεις να βάλεις τα κομμάτι που λείπουν για να έχεις το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Ο Παναθηναϊκός λοιπόν, βασίζει την φιλοσοφία του σε ένα παιχνίδι γρήγορων μεταβάσεων στον κενό χώρο, με το μεγαλύτερο του περιουσιακό στοιχείο, τον Φώτη Ιωαννίδη να έχει ίσως την μοναδική του αδυναμία σε αυτό το κομμάτι.
Αντί να φτιάξουν λοιπόν μια ομάδα γύρω από τον Ιωαννίδη με ποδοσφαιριστές που θα πατούν περιοχή, τον αναγκάζουν να κάνει τον Μέσι. Τα αποτελέσματα στην απόδοσή του είναι φανερά…
Θέλουν να παίξουν παιχνίδι μεταβάσεων και δεν υπολόγισαν πως στο αμυντικό transition ο Παναθηναϊκός υστερεί. Πήραν τον Ουνάι που είναι εξαιρετικός ποδοσφαιριστής όμως λόγω σωματοδομής δεν μπορεί να αμυνθεί αποτελεσματικά και χρησιμοποιούν τον Μαξίμοβιτς που έχει μεγάλη ευχέρεια στο pressing ψηλά, ως τελευταίο σε φάση ανάπτυξης, άρα πολύ μακριά από το pressing ψηλά!
Ο Πελίστρι λέγαμε πως έχει μεγάλη ικανότητα στο να κλέψει την μπάλα στο κέντρο και να εξελιχθεί ως “νέος Τάισον” ξεκινώντας τις αντεπιθέσεις και κουβαλώντας την μπάλα από χαμηλά (όπως έκανε στο ματς με την Τσέλσι), όμως χρησιμοποιείται αριστερά μόνιμα και κοντά στην γραμμή…
Αυτά, είναι λίγα παραδείγματα που προκαλούν απορίες, κανείς όμως δεν έχει απάντηση. Ξαφνικά, θα διαβάσουμε ότι ο Παναθηναϊκός ψάχνει φορ για να κινείται στον κενό χώρο και πως ο νέος προπονητής που αργά η γρήγορα θα έρθει θα κοιτάξει να παίξει με περισσότερη υπομονή στο παιχνίδι. Άρα το πλάνο από παιχνίδι υπομονής σε παιχνίδι έντασης θα καταρριφθεί.
Το πραγματικό πρόβλημα λοιπόν δεν είναι ο Ντιέγκο Αλόνσο, είναι ο τρόπος σκέψης και επιλογών των ανωτέρων του. Ο Αλόνσο απλά δεν έχει την ικανότητα και τις γνώσεις να πάρει σωστές αποφάσεις, όμως δεν ήρθε ένα πρωί μόνος του, κάποιοι τον έφεραν. Αντιθέτως, οι χθεσινές δηλώσεις του coach που αναφέρθηκε στο τι γινόταν 11 μήνες πριν και πως κανείς δεν βλέπει το πλάνο του, είναι απογοητευτικές και εκτός κλίματος.
Στον Παναθηναϊκό λοιπόν, σήμερα απλά είναι Παρασκευή και αύριο Σάββατο. Όλα βαίνουν καλώς και βάση πλάνου…
Comments