By Ο Βασίλης Βέργης γράφει για μια προσβλητική ευρωπαϊκή βραδιά του Παναθηναϊκού που ξεκίνησε από τη διοίκηση (πριν από ένα χρόνο) και «καταλήγει» εδώ και καιρό στο χορτάρι
Αρκετοί θα (βιαστούν και θα) πουν ότι και επί Ιβάν Γιοβάνοβιτς ο Παναθηναϊκός είχε χάσει σε σημαντικές ευρωπαϊκές βραδιές. Όπως πέρυσι μια ολόκληρη πρόκριση ενώ έπαιζε για δύο αποτελέσματα. Δεν είναι όμως αυτό το ζήτημα, ούτε εκείνο είχαν στο μυαλό τους οι οπαδοί του Παναθηναϊκού όταν σε μια πολύ δύσκολη νύχτα για την ομάδα τους τραγουδούσαν ρυθμικά το όνομα του Σέρβου προπονητή της Εθνικής Ελλάδος.
Είναι η «εικόνα», είναι το σιχτίρισμα, είναι η «τιμωρία» του υπευθύνου. Είναι η τσατίλα δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που διαρκώς γεμίζουν το ΟΑΚΑ, πηγαίνουν πάνω από 50.000 για να δουν ένα σπουδαίο αποτέλεσμα, μια νίκη σε ντέρμπι, μια βραδιά Ευρώπης από τα παλιά, όπως έχει συμβεί άπειρες φορές στο παρελθόν, αλλά φεύγουν έχοντας παρακολουθήσει ένα «έκτρωμα».
Ο Παναθηναϊκός του Ντιέγκο Αλόνσο με την «τεσσάρα» (1-4) από την Τσέλσι ισοφάρισε την μεγαλύτερη εντός έδρας ήττα της ιστορίας του. Θα μπορούσε να ήταν πολύ χειρότερα, με το σκορ στο 0-4, στο 60’, αλλά ευτυχώς κάπου εκεί φρέναραν οι Αγγλοι, μπήκαν στο ματς ο Βαγιαννίδης με τον Τετέ, λειτούργησε το αίσθημα της αυτοδιάσωσης, με δυο λόγια αποφεύχθηκε σκορ που θα λοιδορούσε τους πράσινους όλη η Ευρώπη.
Αυτοί οι χιλιάδες οπαδοί του Παναθηναϊκού που φώναζαν το όνομα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, του προπονητή που αναμόρφωσε μετά το τριφύλλι και την Εθνική Ελλάδος, ήθελαν να δείξουν τη δυσαρέσκεια-οργή τους προς τον άνθρωπο που απέλυσε πριν ένα χρόνο τον Σέρβο. Εκείνον που συνεχίζει να ρίχνει πολλά εκατομμύρια ευρώ σε ένα μαύρο πηγάδι. Τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ που θεώρησε ότι ο κόουτς «ταβάνιασε»! Με αποτέλεσμα ο Ιβάν να έχει απογειώσει την Εθνική και ο Παναθηναϊκός να χτυπιέται ξανά στα… πατώματα!
Ουδείς ισχυρίζεται ότι οι πράσινοι του Αλόνσο έπρεπε ντε και καλά να νικήσουν την Τσέλσι η οποία ακόμη και με ευρωρόστερ-ροτέισον έχει Ζοάο Φέλιξ να μας βγάζει τα μάτια. Απέναντι σε αυτή την ποιότητα, οι φίλοι του Παναθηναϊκού ήθελαν να δουν την ομάδα τους να παλεύει, να έχει στρατηγική, πλάνο, στόχο. Κι ας έχανε. Όχι όμως με κάτω τα χέρια. Όχι με σκορ-ταπείνωση.
Τι είδαν; Μια περιφερόμενη τραγωδία που έκανε ένα καλό πρώτο 20λεπτο, μετά είδε την Τσέλσι να παίρνει την κατοχή και στα 10 πρώτα λεπτά του β’ ημιχρόνου να ΔΙΑΛΥΕΤΑΙ, να ΙΣΟΠΕΔΩΝΕΤΑΙ !
Τι είδαν; Τον Κώτσιρα να υποφέρει σε κάθε φάση-γκολ των Άγγλων, τον Μαξίμοβιτς να βρίσκεται σε άλλο γήπεδο, τον Μαντσίνι σοκαρισμένο, τον Μλαντένοβιτς (που παίζει μόνος τόσο καιρό) «σκασμένο», τον Γερεμέγεφ να αδυνατεί ακόμη και κάνει κοντρόλ σε αυτό το επίπεδο, τον, τον, τον… Πάλι καλά που μπήκαν αλλαγές ο Τετέ και ο Βαγιαννίδης και ο κόσμος είδε κάποιες προσπάθειες της προκοπής. Α, και τον Ντραγκόφσκι να προσπαθεί να σώζει ό,τι γινόταν.
Για ΟΛΑ τούτα, και για πολλά ακόμα, ο κόσμος του Παναθηναϊκού μετά το 0-4 φώναζε το όνομα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Κάτι σαν «τιμωρία» στη διοίκηση, σε εκείνον που παίρνει τις αποφάσεις. Μόνο που αυτός που στο τέλος υποφέρει είναι ο Παναθηναϊκός. Και, για ακόμη ένα βράδυ, ρίχνει κάτω από το χαλί το… χάλι επειδή πρέπει να κοιτάξει το ματς με τον Αρη. Και όπως συμβαίνει συνήθως η συντριβή δίνει τη θέση της στην αριθμητική και στο «4 στα 4 που πρέπει να γίνει στη συνέχεια του Conference». Λες και οι νίκες είναι φιστίκια. Λες και στο «Χ» με κάποια Μπάνια Λούκα έπαιζε… άλλος Παναθηναϊκός!
Comments