Η ανούσια προκατάληψη για Σπόραρ και το βασικό πρόβλημα στην επίθεση

Ο Σπόραρ που στηρίζεται από τον Αλόνσο και η λύση για την επίθεση του Παναθηναϊκού

Ο Παναθηναϊκός έχασε τον καλύτερο του παίκτη στην επίθεση, τον Φώτη Ιωαννίδη κάτι που του στοίχησε στο «αιώνιο» ντέρμπι.

Συνδυαστικά με κάποια θέματα τακτικής, η παραπάνω εξέλιξη έδωσε χώρο στον Ολυμπιακό στην επανάληψη και άλλαξε τη μορφή του αγώνα. Σαν να μην έφτανε αυτό ήρθε και η άτυχη στιγμή του τραυματισμού και η αντικατάσταση με τον Σπόραρ.

Ο Σπόραρ ως αλλαγή δεν ήταν κακός στο ματς. Προσπάθησε αλλά η μπάλα ήταν κυρίως στα πόδια του Ολυμπιακού και δεν τροφοδοτήθηκε επαρκώς στην επίθεση. Από εκεί και πέρα υπάρχουν κάποια συμπεράσματα αδιαπραγμάτευτα, αναφορικά με τον διεθνή φορ.

Αρχικά, το σενάριο που «έπαιξε» για τον παίκτη και τον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι ήθελε τις δυο πλευρές να χωρίζουν τους δρόμους τους στη μεταγραφική περίοδο. Αλλά η μοίρα τα έφερε έτσι, ώστε η πρόταση της σλοβενικής ομάδας να μην ικανοποιεί το «τριφύλλι», οπότε ο διεθνής φορ παραμένει μέχρι νεωτέρας στο Κορωπί.

Ο ίδιος είναι αλήθεια ό,τι είχε μιλήσει με τον Αλόνσο, ήθελε μια αλλαγή σελίδας στην καριέρα του αλλά δεν προέκυψε. Για οποιαδήποτε – εξάλλου- μετακίνηση σε άλλο σύλλογο, αναγκαία συνθήκη είναι να είναι ικανοποιημένες όλες οι πλευρές! Έτσι γίνονται τα deal.

Κατά δεύτερον έχει σε κάθε περίπτωση λογική η παρουσία του Σπόραρ ως αλλαγή στο ντέρμπι και η πλήρης χρησιμοποίηση του, ακόμα και ως βασικού στη Βοσνία, για λόγους ροτέσιον, αφού δεν μπορείς να αφήνεις στον πάγκο συνεχώς παίκτη του εκατομμυρίου, διεθνή και με παραστάσεις από το Champions League. Ούτε δύναται φυσικά να παίζει non stop o Φώτης Ιωαννίδης, σε Εθνική και Παναθηναϊκό. Είναι απαραίτητο να παίρνει ανάσες.

Οφείλεις λοιπόν, να πάρεις ως προπονητής ό,τι καλύτερο μπορείς από το έμψυχο δυναμικό σου. Αφού έμεινε ο παίκτης, προφανώς θα τον εκμεταλλευτείς στο έπακρο. Επίσης θα τον στηρίξεις όσο πάει. Αυτό ισχύει για τον κόουτς και τον κόσμο, που υποστηρίζει την ομάδα.

Οποιαδήποτε άλλη συζήτηση δεν έχει πραγματικά νόημα. Πολύ σωστά, χρησιμοποιεί ο Αλόνσο τον Σπόραρ ως εναλλακτική.
Αντιλαμβάνομαι – για να γίνει…συζήτηση – ό,τι ο Σπόραρ δεν έχει βγάλει ακόμη τα λεφτά του, αναλογικά με αυτό που ο Παναθηναϊκός επιδίωκε. Από αυτό όμως μέχρι το μηδενισμό υπάρχει τεράστια απόσταση. Το timing το αντιλαμβάνομαι ό,τι δεν είναι το καλύτερο δυνατό.

Όμως ο κάθε Σπόραρ είναι άνθρωπος, στο χέρι του κόσμου και του προπονητή του (αλλά και του ίδιου βασικά) είναι να αναθερμανθούν οι όποιες σχέσεις και η παραγωγικότητα του στα γκολ.

Είναι επαγγελματίας, αθλητής του Παναθηναϊκού, όποτε η συγκεκριμένη εξέλιξη αποτελεί και μονόδρομο διαχείρισης. Άλλωστε όποιος βλέπει τον Σπόραρ «φωτογραφικά» και όχι το δάσος είναι μάλλον κοντόφθαλμος. Η ομάδα δεν είναι ακόμη στο pick, έχει προφανώς αρκετά περιθώρια εξέλιξής.

Όπως όλοι οι παίκτες έτσι και ο Σπόραρ είναι (και) άνθρωπος. Αντιλαμβάνεται ότι στον… αέρα υπάρχει μια γενική αμφισβήτηση προς το πρόσωπο του και προσπαθεί όλο αυτό τον καιρό να μείνει ανεπηρέαστος. Προφανώς βάσει του συμβολαίου έχει υποχρέωση να παίξει και να να αναλαμβάνει μάλιστα πρωταγωνιστικό ρόλο. Ας χαλαρώσει όμως η αδόκιμη κριτική για την κριτική μόνο! Ούτε βοηθάει και δεν προσφέρει υπηρεσίες στην ομάδα η φωτογραφική κριτική.

Πλανάται όποιος θεωρεί ό,τι το σκοράρισμα είναι μόνο θέμα Σπόραρ, Γερεμέγεφ, ή και Φώτης. Πέρυσι η συγκεκριμένη τριάδα σημείωσε 44 γκολ. Είχε την καλύτερη συγκομιδή επιθετικών στη Super League. 24 ο Φώτης, από 10 οι άλλοι δύο. Φέτος επι συνόλου 15 αγώνων έχει ένα ο Φώτης, ένα ο Σπόραρ και τρία ο Γερεμέγεφ, στο παιχνίδι με την Μπότεφ.

Αντιλαμβάνεται, λοιπόν, κάθε καλόπιστος παρατηρητής, ο,τι αυτό δεν έχει να κάνει με κανένα Σπόραρ αλλά με ολόκληρη την επιθετική γραμμή. Για να είμαστε πιο ακριβείς, με την επιθετική λειτουργία συνολικά του Παναθηναϊκού, που χρίζει βελτίωσης ως προς την παραγωγικότητα της. Το γκολ είναι συνολική υπόθεση! Η ομάδα θα βρει το δρόμο της αρκεί να υπάρξει στήριξη και υπομονή.