Το κυριακάτικο ντέρμπι μοιάζει να είναι…. υπαρξιακού χαρακτήρα

Εάν ο Παναθηναϊκός δεν δείξει σημάδια ζωής στο «do or die» ντέρμπι με τον Ολυμπιακό θα αναζητήσει τον τέταρτο προπονητή μέσα σε λιγότερο από δέκα μήνες!

Στον Παναθηναϊκό δεν γίνεται να υποτιμάς ευρωπαϊκά ματς. Κανένα. Με όποιον αντίπαλο κι αν τίθεσαι αντιμέτωπος, απ’ όποια χώρα κι αν προέρχεται, σε όποιο γήπεδο κι αν αγωνίζεσαι.

Στον Παναθηναϊκό δεν νοείται να είσαι καλύτερος και να μην νικάς έναν υποδεέστερο αντίπαλο, όπως επίσης δεν αρκεί να νικάς χωρίς να παίζεις καλό ποδόσφαιρο. Είναι τέτοιο το μέγεθος του συλλόγου και η νοοτροπία των φίλων του που δεν χωρούν… συμβιβασμοί.

Οταν υπάρχουν τόσα πολλά χρόνια ανομβρίας σε ό,τι αφορά την ανάκτηση των εγχώριων σκήπτρων, αλλά και τόσο μεγάλη αποχή από τις ευρωπαϊκές διακρίσεις που αποτελούν το DNA του κλαμπ, είναι λογικό να υπάρχει θυμός. Ενίοτε και οργή. Είναι δεδομένο ότι το συναίσθημα υπερτερεί έναντι της λογικής.

Σε παρασέρνει. Χάνεις τα λογικά σου. Υπερβάλεις. Δεν μπορείς να δεις καθαρά. Θολώνει η κρίση σου. Οδηγείσαι στην αντίπερα όχθη της λογικής και παρασύρεσαι στο ένα λάθος μετά το άλλο.

Αυτή όμως είναι η πραγματικότητα. Είτε η πίεση είναι… φιλενάδα, είτε είναι εχθρός, βρίσκεται πάνω απ’ το κεφάλι σου. Υπάρχει. Είναι έντονη. Και δεν αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο του Παναθηναϊκού, αλλά όλων των μεγάλων κλαμπ του πλανήτη. Δεν γίνεται αλλιώς. Μας αρέσει ή όχι. Σε άλλα κλαμπ περισσότερο, σε άλλα λιγότερο. Δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα στον Παναθηναϊκό δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι το κυριακάτικο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ μοιάζει να είναι υπαρξιακού χαρακτήρα.

Οχι μόνο για τον Ντιέγκο Αλόνσο και το μέλλον του στον πράσινο πάγκο, αλλά και για τη φετινή προσπάθεια της ομάδας γενικότερα όσον αφορά το μεγάλο στόχο: την ανάκτηση των εγχώριων σκήπτρων μετά από δεκατέσσερα χρόνια ανομβρίας.

Το «τριφύλλι» βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Βαθμολογικά είναι στο -6, αγωνιστικά ακόμα ψάχνεται, δεν προκαλεί ασφάλεια σε κανέναν, δεν πείθει και σίγουρα δεν έχει καταφέρει να αποδώσει ανάλογα με τα χρήματα που έχουν επενδυθεί.

Η πίεση προς πάσα κατεύθυνση μοιάζει αφόρητη και έχει ήδη προκαλέσει ζημιά στην αυτοπεποίθηση, νίκες δεν έρχονται ακόμη κι όταν ο Παναθηναϊκός το αξίζει, όπως στην πρεμιέρα της league phase του Κόνφερενς με τη Μπόρατς στη Βοσνία και η… μέρα της κρίσης βρίσκεται προ των πυλών.

Το κυριακάτικο ντέρμπι είναι «do or die» για τον Παναθηναϊκό. Είτε κερδίζει των αιώνιο αντίπαλό του στο ΟΑΚΑ στη «μητέρα των μαχών» του ελληνικού ποδοσφαίρου, είτε ξεκινάει η οδυνηρή πτώση της χιονοστιβάδας στα κεφάλια όλων, δικαίων και αδίκων.

Διότι σε περίπτωση αρνητικού αποτελέσματος είναι πασιφανές ότι δεν θα βρεθεί στο στόχαστρο μόνο ο Αλόνσο, αλλά οι πάντες και τα πάντα.

Ο Ουρουγουανός θα ψάξει να βρει την επόμενη πτήση για το Μοντεβιδέο, ο Παναθηναϊκός θα αναζητήσει τον τέταρτο προπονητή μέσα σε λιγότερο από δέκα μήνες (!), πληρώνοντας ποδοσφαιρικά την «αχαριστία» της απόλυσης του Γιοβάνοβιτς και ο Αλαφούζος θα βιώσει μία ακόμη «ταπείνωση» έχοντας βάλει ένα κάρο εκατομμύρια. Μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες.