Μια εκνευριστικά κακή ομάδα

Ο Παναθηναϊκός δε διορθώνεται ούτε στο ελάχιστο, παραμένει μια πολύ κακή ομάδα και ρίχνει σε βαθμό θλιβερό τον πήχη του.

Να έχεις κάνει 30 εκατομμύρια μεταγραφές και να ψάχνεις να… κλέψεις αποτέλεσμα σε ντέρμπι όπως αυτά με τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ το λές και θλιβερό. Να έχεις προσπαθήσει να αλλάξεις το στάτους σου τόσο στο ελληνικό πρωτάθλημα, όσο και στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και να φέρνεις ισοπαλία με το… χωριό που λέγεται Μπόρατς Μπάνια Λούκα, χωρίς να έχεις παίξει ούτε στο ελάχιστο έστω υποφερτό ποδόσφαιρο, το λες αντί – Παναθηναϊκό. Αλλά για ποιον Παναθηναϊκό μιλάμε; Σε αυτό πρέπει πρώτα απ’ όλα να απαντήσουμε.

Γιατί ο σημερινός Παναθηναϊκός έχει χαμηλώσει τον πήχη του σε βαθμό που καλά – καλά δεν μπορείς να το πιστέψεις. Μοιάζει να του είναι αρκετό το «έπαιξε καλά στο δεύτερο ημίχρονο με τον ΠΑΟΚ» και το «είχε δύο καλές ευκαιρίες και κατοχή της μπάλας στο δεύτερο ημίχρονο με την ΑΕΚ». Ο σημερινός Παναθηναϊκός, από τον προπονητή, τη διοίκηση, τα media, φαίνεται να έχει χαμηλώσει τόσο το επίπεδό του, που σε λίγο θα… πανηγυρίζει τις ισοπαλίες. Οπως, περίπου, έγινε με το 0-0 της Τούμπας.

Ο Παναθηναϊκός έρχεται ισόπαλος με μια ομάδα που είναι στο νούμερο 252 του Ranking, όπως η Μπόρατς Μπάνια Λούκα και να αντιμετωπίζεται όλο αυτό ως «έλα μωρέ δεν έγινε και τίποτα, έχουμε ακόμα πέντε ματς». Το θέμα είναι πως με αυτή την εικόνα που δείχνει, τα πέντε ματς θα είναι μαρτύριο και όχι ελπίδα. Και ο… τέταρτος σε προγνωστικά για να κατακτήσει το Conference League, Παναθηναϊκός, θα καταντήσει ανέκδοτο.

Μια ομάδα που έχει ποδοσφαιριστές οι οποίοι ξεχειλίζουν από ποιότητα, αλλά συνεχίζει να έχει στον πάγκο έναν προπονητή που δε διορθώνει την ομάδα ούτε στο ελάχιστο. Σε κανέναν τομέα του παιχνιδιού. Ούτε αμυντικά, που ο παίκτης των Βόσνιων σηκώθηκε μόνος του και έπιασε ανενόχλητος κεφαλιά ισοφαρίζοντας το ματς, ούτε μεσοεπιθετικά που χρειάζεται η ατομική ποιότητα των παικτών για να δούμε μια φάση της προκοπής. Και μην πει κανείς πως το γκολ του Παναθηναϊκού στη Βοσνία προήλθε από ωραία ομαδική προσπάθεια. Ναι, αυτό συνέβη, αλλά ήταν μία σε 94 λεπτά. Και είναι περίπου μία σε 94 λεπτά κάθε αγώνα. Είτε με την Καλλιθέα, είτε με τον ΠΑΟΚ, είτε με κάποια Μπόρατς, είτε με την ΑΕΚ. Μια τραγωδία. Μια εκνευριστικά κακή ομάδα, που σε κάνει να αναρωτιέσαι τι ακριβώς δουλεύει στις προπονήσεις.

Αν η διοίκηση του Παναθηναϊκού θέλει να στηρίξει τον Ντιέγκο Αλόνσο και το έργο που θεωρεί πως κάποια στιγμή θα δείξει, καλώς θα το κάνει. Αρκεί να είναι ειλικρινείς όλοι απέναντι στον κόσμο και να παραδεχτούν ότι φέτος χτίζει με κίνδυνο να μην πάρει το παραμικρό. Ούτε πρωτάθλημα, ούτε Κύπελλο, ούτε καλή πορεία στην Ευρώπη, πιθανότατα ούτε… Ευρώπη για την επόμενη σεζόν. Θεμιτό θα είναι. Fair.

Διαφορετικά, αν θέλει να σώσει τη σεζόν, προφανώς και η λύση είναι να αλλάξει προπονητή. Γιατί φτάσαμε 3 Οκτωβρίου και με τον Αλόνσο δεν υπάρχει ούτε βελτίωση, ούτε εξέλιξη, ούτε… υποφερτό ποδόσφαιρο. Υπάρχουν σκόρπιοι παίκτες μέσα στο γήπεδο, που προσπαθούν μέσω της ατομικής τους προσπάθειας να κάνουν κάτι σωστό. Αλλά αν ήταν έτσι το ποδόσφαιρο, δεν θα ήταν ομαδικό το άθλημα. Θα το γυρίζαμε στο… τένις.

Αντιληπτό και απολύτως κατανοητό να χρειάζεται χρόνο ένας προπονητής, κυρίως όταν έχει και πολλούς νέους παίκτες. Αλλά πόσο χρόνο χρειάζεται για να δείξει έστω την ελάχιστη βελτίωση μέσα στο γήπεδο; Δε ζητάει κανείς… μπαλάρα και υπερηχητικό ποδόσφαιρο. Κάποιου είδους εξέλιξη ζητάει, να δει πως βρίσκεται σε μια διαδικασία που στο τέλος του τούνελ θα βρει το… φως. Εδώ μιλάμε για το απόλυτο ποδοσφαιρικό σκοτάδι.

Και είναι κρίμα για μια τόσο μεγάλη επένδυση, για τον Παναθηναϊκό των… 100 εκατομμυρίων χρηματιστηριακής αξίας, για παίκτες που πληρώνονται πανάκριβα. Είναι κρίμα μετά από μια ισοπαλία με… κάποια Μπάνια Λούκα να λέει ο προπονητής κοτζάμ Παναθηναϊκού πως «βελτιωθήκαμε σε σχέση με άλλα ματς». Προφανώς και ο Αλόνσο δεν έχει καταλάβει το μέγεθος του Παναθηναϊκού. Και δε δείχνει και διατεθειμένος να το κάνει κιόλας…