Γιαννακόπουλος για όλα: Ο Παναθηναϊκός, ο πατέρας του, η Ευρωλίγκα, οι Αγγελόπουλοι και το μότο ζωής (Vid)

Ο ισχυρός άνδρας της ΚΑΕ Παναθηναϊκός μίλησε για την ομάδα, τα προβλήματα που είχε συναντήσει, το όνειρό του και τους στόχους του. Και όχι μόνο αγωνιστικούς στόχους, αλλά και προσωπικούς στη ζωή του και φυσικά για την επιρροή που είχε πάνω του ο πατέρας του, Παύλος, αλλά και την οικογένειά του.

Ποια η σχέση του με την παλιά και τη νέα διοίκηση της Euroleague, το πώς βλέπει το μπάσκετ, τους αγαπημένους του παίκτες, την σχέση του με τους ιδιοκτήτες του Ολυμπιακού, Παναγιώτη και Γιώργο Αγγελόπουλο, τους οπαδούς και το μότο της ζωής του.

Αναλυτικά όσα είπε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος…

Για την παιδική του ηλικία: «Είμαι μοναχοπαίδι, δυστυχώς δεν έχω αδέλφια, οπότε συνήθως ήταν μοναδικά. Είχα την υπόλοιπη οικογένεια, τα ξαδέλφια μου. Οι γονείς μου ήταν πολύ κοντά μου, τυχερός που τους είχα μέχρι μία μεγάλη ηλικία. Ήταν καλή παιδική ηλικία. Και οι δύο γονείς μου με υποστήριζαν. Η μητέρα μου ζωή ακόμα, με υποστηρίζει στην επαγγελματική μου ζωή, στην προσωπική μου. Πάντα ρωτάω την γνώμη της.

Αλλά ο πατέρας μου ήταν το ίνδαλμά μου. Περνούσε χρόνο μαζί μου, δεν μπορώ να πω πως μου έλειπε. Φυσικά ταξίδευε αλλά ήμασταν κοντά. Όποτε μπορούσε με έπαιρνε στη δουλειά. Περνούσαμε χρόνο μαζί. Έχω καλές και κακές αναμνήσεις. Ήταν αφοσιωμένος στην δουλειά. Πήγαινε 6 το πρωί και έφευγε μετά τους καθαριστές. Κάθε Κυριακή με πήγαινε σε όλα τα εργοστάσια να δει πως όλα τα γραφεία είναι καθαρά. Έχανα τις Κυριακές μου αλλά πήρα πολλές εμπειρίες από τη δουλειά που τώρα είναι κάτι θετικό. Από την άλλη, είχαμε ωραίο οικογενειακό χρόνο, κάναμε ταξίδια».

Για την πρώτη του επαφή με το μπάσκετ: «Το 1987 η Ελλάδα ήταν πρωταθλήτρια Ευρώπης για πρώτη φορά στην ιστορία, με τον Νίκο Γκάλη. Και τα πρώτα παιχνίδια που πήγα να δω ήταν της Εθνικής το 1987. Έναν χρόνο μετά πήγα στο πρώτο μου με τον Παναθηναϊκός με την ΑΕΚ, έληξε 99-81. Και με θεωρούσαν κακή τύχη γιατί είχαμε 99 πόντους 3 λεπτά πριν το τέλος και δε φτάσαμε τους 100».

Για το αν του άρεσε το μπάσκετ μεγαλώνοντας: «Μου άρεσε το ποδόσφαιρο. Ήμουν ο καλύτερος στο σχολείο, έπαιζα με τους μεγαλύτερους. Δε το αγαπούσα το μπάσκετ, αλλά τα τελευταία 30 χρόνια βλέπω μόνο μπάσκετ. Δεν έχω δει ποδόσφαιρο από το 1998, όπου η Γαλλία κέρδισε την Βραζιλία στον τελικό».

Για το γιατί του αρέσει τώρα το μπάσκετ: «Το προτιμώ σαν άθλημα γιατί είναι πιο γρήγορο, αλλάζει το σκορ αρκετά, ενώ στο ποδόσφαιρο μπορείς να κάτσεις 90 λεπτά και να λήξει 0-0».

Για το αν έχει πάρει το work ethic του από τον πατέρα του: «Αν δεν έχει ηθική, δεν έχεις τίποτα. Είναι εύκολο να βγάλεις λεφτά. Βασικά υπάρχουν πολλοί τρόποι να βγάλεις λεφτά, να αποκτήσεις δύναμη, αλλά το να το κάνεις με τον σωστό τρόπο με ηθική είναι ο μόνος τρόπος που ξέρω».

Για το τι άλλαξε μετά την απώλεια του πατέρα του: «Το 2018 ήταν εφιαλτικό γιατί όχι μόνο πέθανε ο πατέρας μου αλλά 40 μέρες πριν και ένας θείος μου και μετά από μερικούς μήνες και ο άλλος μου θείος. Έτσι σε 9 μήνες πέθαναν και οι τρεις. Ήταν δύσκολο γιατί ξαφνικά έπρεπε να αναλάβω την μεγαλύτερη φαρμακευτική εταιρεία στην Ελλάδα, να συνεχίσω τις επιχειρήσεις μου, να προσέχω την οικογένεια. Ήταν δύσκολο αλλά όλα πήγαν καλά».

Για το πως προσέγγισε αυτές τις ευθύνες: «Δεν νομίζω πως είσαι ποτέ προετοιμασμένος Νομίζεις πως οι γονείς σου θα ζήσουν για πάντα, αυτά γίνονται ξαφνικά. Ήταν δύσκολη περίοδος αλλά όλα πήγαν καλά».

Για τα μεγαλύτερα προβλήματα που συνάντησε στον Παναθηναϊκό: «Όταν το 2012 ο πατέρας μου και ο θείος μου αποφάσισαν να κάνουν ένα βήμα πίσω, προτίμησα να μη συμμετέχω, δεν ήθελα την ομάδα. Έψαξα παντού να βρω κάποιον να πάρει την ομάδα αλλά δεν μπόρεσε. Έτσι, μπήκα στον χορό και όταν μπαίνεις πρέπει να χορεύεις όσο καλύτερα γίνεται, αν σε πετάξουν στον ωκεανό πρέπει να κολυμπήσεις. Αποφάσισα πως αφού είμαι εδώ θα κάνω το καλύτερο που μπορώ. Καταφέραμε μετά ένα διάστημα κυριαρχίας του Παναθηναϊκού, από το 1987 έως το 2012, να συνεχίσουμε να είμαστε πρωταθλητές στην Ελλάδα, να έχουμε καλή εκπροσώπηση στην Ελλάδα.

Μετά τον θάνατο του πατέρα μου και για κάποιους άλλους λόγους αποφάσισα να αποχωρήσω το 2020. Αυτό δεν έγινε, κατάφερα να τα τακτοποιήσω όλα και αφού ο Παναθηναϊκός ήταν εκεί και το ευρωπαϊκό μπάσκετ γινόταν καλύτερο, το μέλλον είναι εδώ, κάναμε μία τεράστια επένδυση πέρσι και φέτος θα είναι μεγαλύτερο και με τον κόουτς Αταμάν και με τους παίκτες είχαμε καλά αποτελέσματα και αυτό μου δίνει κίνητρο».

Για το δυσκολότερο κομμάτι του να χτίσει μία επιτυχημένη ομάδα: «Το να βρεις άτομα που μπορείς να εμπιστευτείς. Είναι το ίδιο για όλες τις επιχειρήσεις. Κάθε επιχείρηση, κάθε επιτυχία είναι άνθρωποι. Αν έχεις καλούς ανθρώπους που εμπιστεύεσαι, αν δουλεύεις σκληρά, αν βάζεις χρόνο και ενέργεια, η επιτυχία θα έρθει».

Για το πόσο σημαντικό ρόλο έχουν οι οπαδοί στην Ελλάδα και για το ότι νευρίασαν όταν είπε ότι ήθελε να αποχωρήσει: «Είναι αλήθεια. Τους καταλαβαίνω. Όπως όλοι έτσι και οι οπαδοί δεν κοιτάνε πίσω, βλέπουν το τώρα. Και το να έχουν κάποια οικογένεια που ήταν επιτυχημένη και έφερε επιτυχίες στην ομάδα δεν ήθελαν να φύγουν».

Για το αν οι οπαδοί κάνουν την δουλειά πιο δύσκολη ή εύκολη: «Αν είναι καλή μέρα πιο εύκολη, αν είναι κακή μέρα πιο δύσκολη. Οι οπαδοί στην Ελλάδα έχουν μεγάλο ενθουσιασμό, βάζουν όλη τους την ενέργεια. Είναι πολύ όμορφο. Σε κάθε στάδιο στην Ελλάδα, όπως και στη Σερβία, είναι τρομερή η ατμόσφαιρα. Δεν υπάρχει χουλιγκανισμός όταν δεν ξεπερνιούνται τα όρια. Όταν τα ξεπερνάει κάποιος είναι άλλη ιστορία».

Για το αν ένιωσε προδομένος που νευρίασαν: «Είμαι οπαδός του εαυτού μου. Φοράω δύο καπέλα, του ιδιοκτήτη και του οπαδού. Φορώντας του οπαδού ήμουν και εγώ νευριασμένος με εμένα, οπότε τους καταλαβαίνω».

Για τη σχέση του με τους Αγγελόπουλος: «Η σχέση μου με τους Αγγελόπουλος. Αυτοί έχουν ξοδέψει πολλά λεφτά, ενέργεια, χρόνο οπότε το σέβομαι αυτό. Έχω προσπαθήσει πάρα πολλές φορές να έχω μία σχέση που η κόντρα μας παραμένει στο παρκέ για 40 λεπτά και να έχουμε μία καλή σχέση έξω από αυτά τα 40 λεπτά, επειδή είμαστε στις αθλητικές επιχειρήσεις μαζί. Δυστυχώς δεν έχουμε τις ίδιες απόψεις. Αν με ρωτήσεις, επειδή τους έχω κερδίσει τόσες φορές, έχουν την ανάγκη να δημιουργήσουν αυτή την ένταση για να είναι χαρούμενοι οι οπαδοί τους. Αλλά είναι δύο άνθρωποι που τους σέβονται στην κοινωνία, έχουν μεγάλες εταιρίες, με πολλούς ανθρώπους από πίσω τους».

Για το αν είναι καλό να έχεις αντιπάλους για να βελτιώνεσαι: «Ο ανταγωνισμός σε κάνει πάντα καλύτερο. Ο πατέρας μου πάντα μου έλεγε, μιλούσε για τις φαρμακευτικές επιχειρήσεις κυρίως όχι για τα αθλητικές, αλλά νομίζω ισχύει και για τις αθλητικές. “Αν είσαι στην κορυφή και δεν έχεις ανταγωνισμό, και ο μόνος ανταγωνισμός είναι ο καθρέφτης, προσπαθείς να τον κοιτάξεις καλύτερα την εικόνα”. Οπότε όλοι είμαστε ο δικός μας ανταγωνισμός, να προσπαθούμε να γινόμαστε καλύτεροι και να μη κοιτάμε τους άλλους».

Για το αν πιστεύει ότι είναι καλός ανταγωνισμός για τον εαυτό του: «Τις περισσότερες φορές ναι. Θα ήταν χαζό να πω πως κανείς δε κάνει λάθη, πως κανείς δεν έχει αποτυχίες. Οι αποτυχίες σε χτίζουν. Με βάση τα αποτελέσματα νομίζω κάθε χρόνο είμαστε καλύτερα».

Για το ότι ο Αταμάν ήθελε να αλλάξει όλους τους παίκτες: «Ο Παναθηναϊκός ήταν σε μία πολύ κακή κατάσταση πριν τον Αταμάν. Το μπάτζετ ήταν πολύ χαμηλότερο. Συνήθως η τιμή του παίκτες αντακλάει τις ικανότητές του. Και αφού αλλάξαμε τα νούμερα τόσο πολύ, ήταν λογικό να αλλάξουμε και τους παίκτες. Μου φάνηκε λογικό όταν μου το είπε».

Για το ότι κάποιοι δε θα δεχόντουσαν να τα άλλαξουν όλα: «Είμαι κάποιος που δεν ξέρει μπάσκετ. Μπορώ να παίξω, όχι καλά και το καταλαβαίνω ακόμα λιγότερο. Όπως στις επιχειρήσεις, πρέπει να εμπιστευτείς τους ανθρώπους. Εμπιστεύτηκα τον κόουτς, εμπιστεύτηκα τους παίκτες. Είναι αλυσίδα».

Για το αν πίστευε πέρσι πως θα κέρδιζε την Euroleague από την αρχή της σεζόν: «Ήμουν σίγουρος. Τα τρία χρόνια που δεν ήμουν εκεί, που ήμουν σε απομόνωση από επιλογή, έκατσα και έκανα όλα τα πλάνα, και ο θεός ήταν στο πλευρό μου. Και όσα σχεδίασα έγιναν ακριβώς έτσι».

Για το αν ήταν στόχος της Euroleague λόγω των προστίμων: «Η Euroleague είναι περίεργη. Υπάρχουν ομάδες που ιδιοκτήτες ξοδεύουν τα δικά τους λεφτά, υπάρχουν ομάδες που είναι μέρος ενός μεγαλύτερου ομίλου, όπως οι ισπανικές, υπάρχουν ομάδες που έχουν μόνο μάνατζερ, όχι ιδιοκτήτες και επενδυτές. Πιστεύω πως όταν ο Παναθηναϊκός το 2002, όταν ξεκίνησε η Euroleague , αρχίσαμε να ρωτάμε τον κ.Μπερτομέου που πάνε τα λεφτά, γιατί δεν κοιτάμε όλες τις ευκαιρίες για να αναπτύξουμε την Euroleague, αυτό ήταν κάτι που δε του άρεσε. Και ναι, θεωρώ πως ήταν προσωπικό πρόβλημα, γιατί σηκώνομαι στις 6 όπως ο πατέρας μου, πηγαίνω στη δουλειά, δουλεύω 12-14 ώρες την ημέρα και όταν επενδύω τα λεφτά μου κάπου θέλω όλα να είναι δίκαια. Δεν θέλω αθέμιτο ανταγωνισμό. Και θεωρώ λόγω των όσων ανέφερα πως αντιμετωπίσαμε αθέμιτο ανταγωνισμό».

Για το αν αυτά έγιναν μόνο λόγω της κριτικής: «Έγιναν λόγω της κριτικής, λόγω του ότι είμαι κάποιους που όταν νιώθει πως τον αδικούν αντιδράει. Δεν γυρνάω και το άλλο μάγουλο, Αν με βαρέσει κάποιος, θα τον βαρέσω. Δε μου αρέσει να βαράω, είμαι ο πρώτος που λέει να προσπαθείς να μην πατήσεις ούτε μυρμήγκι. Αλλά αν μου πετάξει κάποιος μία μικρή πέτρα, πρέπει να πάρεις μία μεγάλη πέτρα και να τους διαλύσεις».

Για το αν η μεγάλη πέτρα είναι η κατάκτηση της Euroleague: «Η μεγάλη πέτρα είναι το να βάλεις όλη σου την ενέργεια και να περιμένεις τα αποτελέσματα. Πέρσι ευτυχώς ήταν η κατάκτηση της Euroleague».

Για το αν νιώθει πως ήταν εκδίκηση ή αν νιώθει περήφανος για τον εαυτό του: «Περήφανος για εμένα. Ξέρεις τι λένε: αν κάνεις κάτι λόγω εκδίκησης, όταν πετυχαίνεις τον στόχο σου, δεν χαίρεσαι. Αν το κάνεις για εσένα, γεμίζεις».

Για το πως παίρνει λογικές αποφάσεις σε μία επιχείρηση γεμάτη αισθήματα: «Υπάρχει μία φράση σε κάθε αστυνομικό τμήμα στην Ελλάδα που λέει: “Ποτέ μη παίρνεις αποφάσεις όταν έχεις νεύρα”. Αυτό ήταν το μότο του πατέρα μου Πάντα μου έλεγε: “Όταν είσαι νευριασμένος, κάνε ένα βήμα πίσω, πάρε μία ανάσα, και σκέψου το δύο φορές, μη πάρεις κάποια απόφαση νευριασμένος”. Προσπαθώ να ακολουθήσω τις οδηγίες του. Είναι πολύ δύσκολο, ειδικά όταν υπάρχουν συναισθήματα. Όταν είναι για μία επιχείρηση, όπως για φάρμακα ή Μέσα, είναι πιο εύκολο. Όταν είσαι και εσύ οπαδός, είναι πολύ δύσκολο».

Για το αν έχει κάποια ρουτίνα που τον βοηθάει να ελέγχει όλες τις επιχειρήσεις του: «Είναι δύσκολο να έχει ρουτίνα στη θέση που είμαι. Όταν με ρωτάνε τι κάνω ως δουλειά λέω πως λύνω προβλήματα. Όταν έχεις τόσες επιχειρήσεις σε τόσα διαφορετικά πεδία, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να κάτσεις σε μία καρέκλα και να περιμένεις να έρθει το πρόβλημα και να προσπαθήσεις να το λύσεις. Κάθε μέρα είναι διαφορετική».

Για το αν έχει στο πρόγραμμά του το να αθλείται: «Είναι ίσως το μόνο πράγμα μαζί με τα παιδιά μου που δεν αλλάζω, που δεν μετακινώ λόγω δουλειάς. Αλλά φυσικά υπάρχουν και γεμάτες μέρες που δεν μπορώ να κάνω αυτό που θέλω. Αλλά ακόμα και αν επιστρέψω στις 11 το βράδυ, θα δω τα παιδιά μου και μετά θα πάω στο γυμναστήριο».

Για το τίμημα της επιτυχίας: «Συνήθως είναι πως χάνεις την ανωνυμία σου. Νομίζω η ανωνυμία είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή. Να μπορείς να νιώθεις ελεύθερος, να μη ζεις κάτω από τον μεγεθυντικό φακό της κοινωνίας. Αυτό νομίζω είναι το μεγαλύτερο τίμημα».

Για το τι τον σταματάει να κάνει το γεγονός πως δεν έχει ανωνυμία: «Δεν με σταματάει από κάτι. Αλλά αν πας σινεμά κρατάει 2 ώρες, για εμένα 3 γιατί μισώ ώρα πριν και μετά πρέπει να φωτογραφηθώ με όλους για παράδειγμα. Κάθε λάθος που κάνω το βλέπουν όλοι. Όσα περισσότερα πράγματα κάνεις, τόσα περισσότερα λάθη θα κάνεις. Πρέπει να σκέφτομαι πάντα δύο φορές πριν κάνω το ο,τιδήποτε.».

Για το αν αυτή είναι καλή ή κακή πίεση: «Δεν θέλω να ακουστεί άσχημα, δεν είναι ότι δεν ακούω τι λέει ο κόσμος, αλλά έχω τον δικό μου κώδικα ηθικής. Θα πω ξανά την ίδια μεταφορά, ο καθρέφτης μου λέει αν έκανα κάτι σωστό ή λάθος. Οπότε δεν το νιώθω ως πίεση πλέον. Παλία το έκανα, τώρα όχι».

Για το αν έχει άτομα που να του λένε «όχι» στον κύκλο του: «Το ναι είναι πολύ εύκολο. Αν θες να έχεις άτομα που θα σου λένε ναι, άνοιξε το παράθυρο, φώναξε και εκατομμύρια θα που ναι. Το όχι είναι πολύ καλύτερο από το ναι. Σέβομαι ανθρώπους που θα μου πουν όχι, που θα έχουν την άποψή τους, που θα προσπαθήσουν να αλλάξουν τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα. Πολλές φορές το κάνουν. Είμαι ανοιχτός άνθρωπος, έχω ανοιχτά αφτιά, αλλάζω απόψεις, αλλά όταν παρθεί μία απόφαση, πρέπει να την ακολουθήσουμε».

Για το αν βρίσκει άτομα που του λένε «όχι»: «Ναι, είμαι τυχερός και έχω ανθρώπους που μου λένε όχι. Έτσι, μπορώ να ξανασκεφτώ τις αποφάσεις μου».

Για το αν του έχουν πει ποτέ όχι: «Ναι. Είμαι τυχερός που υπάρχουν άνθρωποι που μου έχουν πει όχι γιατί έτσι μπορώ να ξανασκέφτομαι τις αποφάσεις μου».

Για το αν έχει κάνει λάθη με ανθρώπους κοντά του: «Αν πω όχι, θα είναι σαν να λέω ψέματα. Καθένας κάνει λάθη. Ένα από τα μεγαλύτερά μου ταλέντα είναι να ‘’διαβάζω’’ ανθρώπους. Συνεπώς ίσως έχω κάνει λιγότερα λάθη από έναν μέσο άνθρωπο. Κάποιοι φοράνε μάσκες, μπορεί και δεύτερη μάσκα και τρίτη».

Για την πιο δύσκολη στιγμή στη ζωή του: «Η μέρα που έχασα τον πατέρα μου. Απόλυτα. Ημουν στο κρεβάτι μου και ένα από τα τηλέφωνα που έχω για έκτακτη ανάγκη χτύπησε το βράδυ. Και μόλις χτύπησε, ήξερα τι συνέβη».

Για το πώς προσεγγίζει τα αθλήματα και τη γυμναστική που κάνει ο ίδιος: «Ένα υγιές σώμα δίνει και ένα καθαρό μυαλό και το αντίστροφο. Προσπαθώ να κρατάω καθαρό το μυαλό μου, όπως επίσης και το σώμα μου υγιές. Έχω έναν κόουτς για τις προπονήσεις μου. Αν δεν είχα άλλες δουλειές θα ξόδευα 12 ώρες στη θάλασσα και άλλες 12 ώρες στο γυμναστήριο».

Για το αν προπονείται ποτέ με την ομάδα: «Δεν προπονούμαι με την ομάδα. Δε θέλω να τους φέρω σε… δύσκολη θέση. Σας πληρώνω 1-2-3 εκατομμύρια και εγώ σκοράρω καλύτερα από εσάς».

Για τη διατροφή του: «Προσπαθώ να έχω μια υγιή διατροφή, αλλά υπάρχουν στιγμές που δεν μπορείς να πεις όχι σε κάποια πράγματα. Το αγαπημένο μου φαγητό είναι κατσίκα με τσικπιζ».

Για τη φιλανθρωπία: «Θυμάμαι τον πατέρα μου να δέχεται γράμματα από ανθρώπους που του έγραφαν θέλω να πληρώσω για την εκπαίδευση του παιδιού μου, για την εγχείρηση του θείου μου, για λογαριασμούς ρεύματος. Και βοηθούσε πολλούς. Ο πατέρας μου προερχόταν από πολύ φτωχή οικογένεια και πάντα μου έλεγε ‘’Δημήτρη τα καταφέραμε, ενώ άλλοι όχι. Και έχουμε την ευθύνη μέχρι το σημείο που μπορούμε, να τους βοηθάμε’’. Για αυτό προσπαθώ και εγώ να τον ακολουθώ σε αυτό το κομμάτι. Θυμάμαι που του έλεγα ‘’Μπαμπά γιατί το κάνεις αυτό; Ούτε που τους ξέρεις και τους δίνεις τόσο μεγάλα ποσά. Δημήτρη αυτός είμαι, με βοήθησε ο Θεός να έχω αυτή την πετυχημένη καριέρα και νιώθω υποχρέωσή μου να βοηθώ τους άλλους».

Για τον χαρακτήρα του: «Όταν ήμουν νέος θυμάμαι ο πατέρας μου ήταν πολύ φίλος με τον ιδιοκτήτη της εταιρείας Playmobil. Και κάθε Χριστούγεννα πηγαίναμε στο εργοστάσιό του και ο ιδιοκτήτης μου πρόσφερε να πάρω ό,τι θέλω. Και ο μπαμπάς μου πάντα μου έλεγε ‘’μπορείς να πάρεις μόνο ένα’’. Μου έδειξε εκεί ότι όσα χρήματα και να έχεις στον τραπεζικό σου λογαριασμό, πρέπει να καταλαβαίνεις και να σέβεσαι κάθε ευρώ. Έτσι, με βοήθησε να τον ακολουθήσω, δίνοντάς μου παραδείγματα».

Και συνέχισε: «Για να είμαι ειλικρινής… Με τα παιδιά μου μπορεί να είμαι κάποιες φορές αυστηρός για να καταλάβουν τι χρειάζεται για να αγοράσεις κάποια πράγματα, όπως μια τσάντα ή μια μπάλα. Από την άλλη πλευρά όμως, ενθυμούμενος την παιδική μου ηλικία, σκέφτομαι πως θέλω να είναι πιο χαρούμενα από μένα. Είναι μια… πάλη μέσα μου».

Για το μέλλον του Παναθηναϊκού: «Όπως είπα στον κόουτς Αταμάν όταν υπέγραψε, το όνειρό μου είναι να πάρουμε πέντε συνεχόμενες Euroleague. Μέχρι σήμερα η Γιουγκοπλάστιγκα πήρε τρία σερί τρόπαια. Θέλω να πάμε στα πέντε».

Για τη φετινή σεζόν: «Θα σου πω τι μου λέει το ένστικτό μου. Εχω ένα σπίτι στο Σούνιο, κάθομαι εκεί και βλέπω το μέλλον. Είναι κάπως περίεργο. Αυτό που βλέπω φέτος είναι πως θα πάμε στον τελικό, αλλά εκεί θα πρέπει να κάνουμε κάτι άλλο… μαγικό( σ.σ. γέλια).

Για το αν ήθελε πολύ να υπογράψει κάποιον παίκτη: «Από αυτούς που παίζουν σήμερα, τον Γιόκιτς. Λατρεύω να τον βλέπω να παίζει. Σταμάτησα να βλέπω ΝΒΑ όταν σταμάτησε ο Μάικλ Τζόρνταν και άρχισα να βλέπω ξανά λόγω του Γιόκιτς. Είναι ο αγαπημένος μου παίκτης, δεν πιστεύω στην αθλητικότητα ενός παίκτη, όσο στο μυαλό του. Για μένα είναι ο πιο έξυπνος παίκτης που παίζει τώρα. Αν μπορούσα να υπογράψω κάποιον άλλον στο παρελθόν, αυτός θα ήταν ο Μίλος Τεόντοσιτς. Και αυτόν λόγω του μυαλού του. Θα ήθελα πολύ να συναντήσω τον Γιόκιτς. Δεν είμαι άνθρωπος που έχω είδωλα, αλλά θα το ήθελα πολύ».

Για το αν θα ήθελε να υπογράψει τον Γιόκιτς μετά το ΝΒΑ: «Νομίζω το τελευταίο του συμβόλαιο ήταν 120 εκατομμύρια! Οπότε δεν έχω αυτή τη δυνατότητα να το κάνω αυτό, αλλά θα το ήθελα πολύ. Φοβάμαι πολύ τα άλογα όμως».

Για το αν έχει κερδίσει τον σεβασμό της Euroleague μετά την κατάκτηση του τίτλου: «Ο σεβασμός δεν έρχεται με τους τίτλους. Ο σεβασμός έρχεται με την ανταλλαγή απόψεων και το πώς συμπεριφέρεσαι σε κάποιον. Από την στιγμή που έφυγε η προηγούμενη διοίκηση, υπάρχει πολύ μεγάλος σεβασμός και από τις δύο πλευρές με τη νέα διοίκηση. Είναι αμφίδρομο».

Για το αν θέλει να πετύχει κάτι ακόμα: «Όταν βάζω κάτι στόχο, δεν μου αρέσει να σταματάω, μου αρέσει να πηγαίνω μέχρι τέλους. Αυτός είναι ο λόγος που έχω σημειώσει κάποιες επιτυχίες. Κάθε μέρα που ξυπνάς θέτεις νέους στόχους. Θα υπάρξουν τέτοιοι, που θα έρθουν ακόμα και θα τους κυνηγήσω».

Για το αν ξέρει που είναι η γραμμή του τέλους, καθώς θέλει να πηγαίνει μέχρι εκεί: «Όταν θέτεις έναν στόχο, υπάρχει ένα τέλος και νιώθεις πως έφτασες εκεί».

Για το κίνητρο στη ζωή: «Ο καθρέφτης σου λέει κάθε μέρα πως πρέπει να γίνεσαι καλύτερος σε κάθε πτυχή της ζωής σου. Υπάρχουν επιλογές στη ζωή. Είναι τι θέλεις, τι πιστεύεις. Άλλοι προτιμούν να κάθονται, άλλοι να δουλεύουν πάρα πολύ. Είμαστε διαφορετικοί, με διαφορετικές ιδέες. Είναι χαζό να κριτικάρεις κάποιον χωρίς να ξέρεις καθόλου την ιστορία του».

Για το γιο του και αν θα τον βλέπει εκείνος, όπως ο ίδιος βλέπει τον πατέρα του: «Ελπίζω να με βλέπει έτσι. Αλλά αυτό θα πρέπει να ρωτήσετε τον ίδιο μετά από πολλά χρόνια. Η ζωή είναι πολύ διαφορετική τώρα με τότε. Είναι 40 χρόνια διαφοράς, η ζωή έχει αλλάξει».

Για την αντίθεσή του με τα εμβόλια του κορωνοϊό και πιθανά προβλήματα με την εταιρεία του: «Είχα κάποια θέματα στην εταιρία σχετικά με τις δηλώσεις μου. Η ζωή όμως είναι πολύ πιο σημαντική από οποιαδήποτε δουλειά και επειδή εκφράζω πάντα δυνατά την άποψή μου. Δε θα κοιτάξω πίσω και θα πω κάτι άλλο. Η ιστορία θα δείξει και πάντα θα λέω την γνώμη μου».

Για το ποια είναι η αποστολή του στη ζωή: «Το να αφήσω κάτι καλό πίσω μου θα ακουγόταν κάπως περίεργο. Τουλάχιστον θα ήθελα να κάνω κάτι για αυτούς που αγαπάω και εκτιμάω, να πουν πως έκανα ότι μπορούσα για να τους έχω χαρούμενους. Αυτό θα ήταν το καλύτερο συναίσθημα που θα μπορούσε να έχει κανείς».

Για το μότο του: «Πάντα να προσπαθείς να είσαι καλός, να παλεύεις να είσαι καλός. Αλλά όταν δεν βρίσκεις ανταπόδοση, τότε να γίνεσαι ο πιο σκληρός καρ%^#$».