Ο Αλόνσο πρέπει επιτέλους να αλλάξει τον Παναθηναϊκό

Οι προσωπικότητες του Παναθηναϊκού ακόμα δεν έχουν καθοδήγηση…

Έγραψα πριν από λίγες ημέρες ότι από το Big-4, η ομάδα που παρουσιάζει την πιο προβληματική εικόνα είναι ο Ολυμπιακός. Μάλλον έκανα λάθος βλέποντας τον Παναθηναϊκό (και) κόντρα στην ΑΕΚ.

Οι «πράσινοι» στην Opap Arena έδειξαν ότι είναι μια ομάδα χωρίς μέλλον, τουλάχιστον με τον τρόπο που παίζoυν. Δεν ξέρω και δεν ξέρει κανείς πώς θα εξελιχθεί αυτό το τσούρμο που κατεβάζει ο Αλόνσο και το ονομάζει ομάδα. Τώρα, όμως, τη δεδομένη χρονική στιγμή η βαθμολογία που απεικονίζει το τριφύλλι στην 8^η θέση με 8 βαθμούς μαζί με ΟΦΗ, Ατρόμητο και Παναιτωλικό, είναι δικαιότατη.

Ο Παναθηναϊκός, όμως, έχει και τα ελαφρυντικά του, για να τα λέμε όλα: από πολύ νωρίς έπεσε στα βαθιά της Ευρώπης και με τον τρόπο του τα κατάφερε. Το θέμα είναι από εδώ και πέρα τι θα γίνει, που η ομάδα του Αλόνσο θα επιβαρύνεται έξτρα με τις υποχρεώσεις της στο Conference League.

Αν συνεχίσει να εμφανίζει την ίδια εικόνα, τότε πραγματικά όλα είναι απρόβλεπτα και ανοιχτά. Ο Ουρουγουανός τεχνικός πρέπει εδώ… και χθες να βελτιώσει την εικόνα της ομάδας του γιατί στην Ελλάδα –άλλοτε σωστά και άλλοτε όχι τόσο- λαμβάνονται γρήγορες αποφάσεις από τις διοικήσεις όταν δεν έρχονται τα αποτελέσματα. Πόσω μάλλον όταν μια ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός βολοδέρνει (για την ώρα) κάτω από τις «ευρωπαϊκές» θέσεις και την Κυριακή έχει ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.

Η ΑΕΚ δεν πήρε το ματς με τη μεγάλη μπάλα που (δεν) έπαιξε. Το κέρδισε επειδή ο Αλμέιδα είχε ένα στοιχειώδες σχέδιο με δύο βασικούς άξονες: ο πρώτος ήταν να μαρκάρει όσο μπορεί τον Ιωαννίδη και ο δεύτερος να «βρίσκει» τον Πιερό. Και στα δύο έπεσε μέσα, την ώρα που ο Ουρουγουανός κόουτς δεν «απάντησε» ποτέ, παρά το πιο ποιοτικό ρόστερ που διαθέτει σε επίπεδο προσωπικοτήτων.

Τι κατάφερε ο Αλμέιδα; Να αφήσει την κατοχή και την κυκλοφορία της μπάλας στον αντίπαλο (44%-56%  η κατοχή και 291-379 οι πάσες), να πάει στη δύναμη (52%-48% οι μονομαχίες στο έδαφος, 47-30 οι ανακτήσεις μπάλας, ακόμα και τα τάκλιν διπλάσια ήταν με 23-12 που έγραψε η στατιστική) και φυσικά να ψάξει τον Πιερό. Το τανκ από την Αϊτή είναι κυριολεκτικά ανίκητο στον αέρα και ο Αργεντίνος κόουτς πόνταρε πολλά επάνω του. Σκόραρε και απειλούσε διαρκώς, κάτι που δεν έκανε στο ντέρμπι ο Φώτης Ιωαννίδης διότι αφενός είχε πάνω του μονίμως τη μισή άμυνα των κιτρινόμαυρων, αφετέρου από το 70’ και μετά αναγκάστηκε να βγει από την περιοχή για να πάρει μπάλα, με την ελπίδα ότι θα επαναλάβει ένα γκολ αλά Λανς ή αλά Εθνικής στην Ιρλανδία.

Το αποτέλεσμα ήταν τιμητικό για τον Φώτη, αλλά αποκρουστικό να βλέπεις έναν κούκο να προσπαθεί να φέρει την άνοιξη με εν δυνάμει σλάλομ διότι η απουσία σχεδίου «φώναζε».

Ο Παναθηναϊκός σκέφτηκε πολύ σωστά το καλοκαίρι που έψαξε μια προπονητική προσωπικότητα όπως ο Σάρι, διότι είχε κατά νου τις μεταγραφές που θα «χτυπήσει». Μεταγραφές που, προς το παρόν, δε μοιάζουν να έχουν την καθοδήγηση που αναμενόταν…

Γράφει ο Χρ. Σταθόπουλος