Αποκάλυψη-ντροπή: Με έγγραφο ζητούσαν τη σύλληψη Γιαννακόπουλου αν πάει στο event για τον πατέρα του!

Από την μία οι άνθρωποι που έχουν επενδύσει στο μπάσκετ και από την άλλη εκείνοι που επενδύουν στην τοξικότητα με μεθόδους από τα χρόνια της κατοχής όπου ορισμένοι πλούτιζαν «δίνοντας» κόσμο.

Η Ευρώπη, ο πλανήτης ολόκληρος, συζητά και αποθεώνει την εικόνα του Παναθηναϊκού Σταδίου. Πλάνα ενός ιστορικού ελληνικού μνημείου, προβάλλονται μέσα από τα μεγαλύτερα ξένα αθλητικά δίκτυα. Μια εικόνα που πιστώνεται όλος ο οργανισμός του Παναθηναϊκού και η συγκεκριμένη επιλογή αποτέλεσε ένα όραμα του ιδιοκτήτη του.

Επειδή σχεδίασε, οργάνωσε και πλήρωσε τη βραδιά μεγαλείου στη μνήμη του πατέρα του.

Ας πάμε όμως στο παρασκηνιακό ζουμάκι. Στον Γιαννακόπουλο έχει επιβληθεί μια ποινή. Για κάτι που είπε στο Instagram. Τώρα ο καθένας μπορεί να κρίνει αν είναι βαρύ, βαρύτατο το παράπτωμα ή όχι, αν το έχει ξανακάνει κάποιος ή όχι. Σκέφτεστε για παράδειγμα να επιβάλλονταν ποινές λόγω social media σε προέδρους, παίκτες, δημοσιογράφους τι θα ακολουθούσε.

Η τιμωρία είναι 6-8-10 μήνες απαγόρευσης εισόδου στα γήπεδα. Όσο είναι τέλος πάντων. Χωρίς φυσικά κανείς να εξετάζει αν η πρόκληση της επίμαχης συμπεριφοράς, είναι αντίδραση κι όχι δράση. Ο καθένας καταλαβαίνει τη διαφορά του να δρας με το να αντιδράς.

Θέτουμε ένα παράδειγμα, άσχετο εννοείται: Σε ένα παράλληλο σύμπαν για παράδειγμα, διεξάγεται ένα ματς κι ένας άνθρωπος καταλαβαίνει πως οι διαιτητές μπορεί και να τρώνε πολύ λάδι.

Κανείς δε θα εξετάσει το συγκεκριμένο γεγονός, παρά μόνο το πώς αντέδρασε αυτός που αντέδρασε; Κι αν υπάρχουν ακρότητες να προκύψουν και τιμωρίες. Απλά ακόμη και όσοι φορούν οπαδικά γυαλιά, καταλαβαίνουν την αντίδραση από τέτοιου επιπέδου αγανάκτηση.

Επιστρέφουμε στο θέμα μας.

Αυτή ήταν η απόφαση. Πάμε παρακάτω. Τί είχε παρακάτω; Ένα γεγονός που δόξασε την Ελλάδα. Όπως τη δόξασαν τα μετάλλια που έφεραν τα ελληνόπουλα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η Ελλάδα δοξάστηκε, τα ιστορικά μνημεία της, το ελληνικό μπάσκετ. Μιλάμε για ασύλληπτη διαφήμιση, την οποία ο ΕΟΤ θα πλήρωνε 10.000.000 ευρώ. Χωρίς να είναι σίγουρο πως θα απέδιδε κιόλας.

Ξένοι σύλλογοι αποθεώνουν. Αθλητές αντιπάλων το ίδιο, με το σαγόνι τους να έχει πέσει απ’ αυτά που έζησαν. ΜΜΕ στο εξωτερικό φιλοξενούν ύμνους. Ισπανικά Μέσα, Ιταλικά, Σέρβικα, ακόμη και στην Αγγλία. Αναφορές στις ΗΠΑ με διθυραμβικό τρόπο, σχόλια του στυλ «καλό το ΝΒΑ αλλά αυτό δεν μπορεί να το ζήσει». Η Euroleague έχει κάνει σημαία της όσα συνέβησαν το βράδυ του Σαββάτου στο Καλλιμάρμαρο.

42.000 κόσμος. «Δεν είναι φωτογραφία από ποδοσφαιρικό γήπεδο» γράφουν. «Ίσως η καλύτερη εικόνα στην ιστορία των σπορ». Ξένοι τα λένε αυτά, όχι Ελληνες.

Στην Ελλάδα, όμως, ένας εισαγγελέας αποφασίζει πως αυτός που σχεδίασε και υλοποίησε το συγκεκριμένο event δεν μπορεί να πάει στο γήπεδο, καθώς είναι «ύποπτος τέλεσης νέων αδικημάτων».

Πού να τελέσει τα νέα αδικήματα; Σε ιστορικό τουρνουά το οποίο έχει πληρώσει και οργανώσει και διεξάγεται στη μνήμη του πατέρα του. Δε μιλάμε δηλαδή για κάποιο επίσημο αγώνα, αλλά για παιχνίδι που το επίπεδο ανταγωνισμού του φαίνεται απ’ τη συμμετοχή των τραυματισμένων Λεσόρ (3 λεπτά) και Σλούκα (5 λεπτά), απλά και μόνο γιατί ήθελαν στην καριέρα τους να έχουν ζήσει αυτή την ιστορική εμπειρία.

Ο εισαγγελέας έκρινε αυτό που έκρινε για αυτό το ματς. Θα πει κανείς η δικαιοσύνη ενεργεί ψυχρά, δεν εξετάζει τις λεπτομέρειες της υπόθεσης σύμφωνα με τη λογική, αλλά σύμφωνα με τους πειθαρχικούς κώδικες, τους νόμους κτλ. Τί όμως ήταν αυτό που οδήγησε στην κινητοποίηση όλου του κρατικού μηχανισμού το τελευταίο 48ωρο;

Διότι όλα τα παραπάνω δεν γράφονται γιατί η Δικαιοσύνη έκανε κάποιο λάθος. Είναι ανεξάρτητη, δεν επηρεάζεται από ονόματα κι έτσι πρέπει.

Το θέμα είναι ότι υπήρχαν κάποιοι που έψαχναν με κάποιο να συμβεί το εξής: Το να παρευρεθεί στο Παναθηναϊκό Στάδιο αυτός που διοργάνωσε και πλήρωσε την διαφήμιση της Ελλάδας! Εκείνος που σκέφτηκε και υλοποίησε την ιστορική βραδιά του ευρωπαϊκού μπάσκετ σε αυτό το επίπεδο.

Βολεύει, άλλωστε, να εμφανίζεται κακός και… μπαμπούλας κάποιος που βρίζει στο Instagram. Ο ίδιος προσπαθεί να τιμήσει με τρόπο επικό τη μνήμη του πατέρα του, ο οποίος υπήρξε απ’ τους σπουδαιότερους παράγοντες του τόπου. Σκεπτόμενος μεγαλεπήβολα για να το πράξει εμφατικά. Όπως και έγινε.

Το θέμα παραμένει ένα: Πώς κινητοποιήθηκε όλος ο κρατικός μηχανισμός δύο μέρες πριν το τουρνουά;

Αφορά λιγότερο τον αθλητισμό και περισσότερο τον ανθρώπινο φθόνο.

Οι πληροφορίες μας λοιπόν, λένε πως στα αρμόδια κυβερνητικά γραφεία έφτασε ένα έγγραφο πριν λίγες μέρες. Αυτό καλούσε τις αρχές να προβούν στις απαραίτητες ενέργειες σε περίπτωση εμφάνισης του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Εμφάνισής του στον αρχαιολογικό χώρο το Σάββατο το βράδυ, επειδή τέτοιος είναι το Παναθηναϊκό Στάδιο.

Τί σημαίνουν «απαραίτητες ενέργειες» όμως; Ας το κάνουμε πενηνταράκια γιατί εκεί είναι το ζουμί της υπόθεσης. Κάποιοι ζητούσαν τη σύλληψη του DPG σε δημόσια θέα. Την ήθελαν για την ακρίβεια, όχι απλά τη ζητούσαν. Γι’ αυτό ακριβώς έγινε και η «ενημέρωση» στις αρχές. Θεωρούσαν πως θα αμαυρωθεί η εικόνα του τουρνουά στη μνήμη του Παύλου Γιαννακόπουλου με 42.000 κόσμο, γιατί θα δινόταν η ευκαιρία να προβάλλονται εικόνες σύλληψης.

Θέλετε και το ακόμη καλύτερο; Αυτοί που… λύσσαξαν για εφαρμογή «απαραίτητων ενεργειών», οι υποκινητές της υπόθεσης, ήταν επίσημοι προσκεκλημένοι της ΚΑΕ Παναθηναϊκός στην ιστορική βραδιά τιμής στη μνήμη του Παύλου Γιαννακόπουλου.

Όχι απλά ως ιδιότητα. Δεν κλήθηκαν ας πούμε ως πρόεδροι, αντιπρόεδροι, κουμπάροι. Κλήθηκαν με τα ονοματεπώνυμά τους. Ένας προς έναν.

Αντιλαμβάνεστε τώρα γιατί κρύβεται φθόνος πίσω από μια τέτοια ενέργεια; Σε καλεί κάποιος στη γιορτή του, εκεί όπου θέλει να τιμήσει τον πατέρα του κι εσύ τον καταγγέλλεις επειδή… κάπνιζαν πούρα σε κλειστή αίθουσα. Φωνάζεις και το 100 για να τους συλλάβει.

Τα συμπεράσματα δικά σας. Κάποιοι επιλέγουν να διαφημίσουν το μπάσκετ και την Ελλάδα, τιμώντας τον πατέρα τους, κάποιοι άλλοι επιλέγουν το φθόνο και την μικρότητα. Μη σεβόμενοι ούτε την ιερότητα της στιγμής, του χώρου, της περίστασης. Ενώ απλά αν έπαιρναν την απόφαση να ανταποκριθούν στην πρόσκληση, θα άλλαζαν τα δεδομένα. Αντί για… θάψιμο τσεκουριού, επέλεξαν προκλητικά και μικρόψυχα να δείξουν με το δάχτυλο στις αρχές.

Ζητώντας σε δημόσια θέα τη σύλληψη ενός ιδιοκτήτη. Την «εφαρμογή του νόμου». Αυτή θα ήταν η χαρά τους. Η λύπη του άλλου.

Κάτι τέτοιες καταστάσεις-όποιοι κι αν είναι αυτοί τέλος πάντων-σε κάνουν να σηκώνεις τα χέρια ψηλά, σοκαρισμένος απ’ το πώς αντιμετωπίζουν ορισμένοι το μπάσκετ και την αντιπαλότητα.

Ποιοι λέτε να είναι; Πάει πουθενά το μυαλό σας;