Παύλο, τα παιδιά σου ήταν εκεί για σένα!

Ο Παναθηναϊκός AKTOR ηττήθηκε από την Παρτίζαν (64-75) στο πλαίσιο του τουρνουά «Παύλος Γιαννακόπουλος», αλλά μάλλον περνάει σε δεύτερη μοίρα καθώς αυτό που έχει σημασία είναι ότι η πόλη του «επτάστερου», η Αθήνα του, έζησε μοναδικές στιγμές στο Καλλιμάρμαρο σε μια βραδιά γεμάτη (και κάτω από τα) αστέρια, όπου περισσότεροι από 35.000 φίλοι του «τριφυλλιού» τίμησαν τη μνήμη του κορυφαίου παράγοντα στην ιστορία του συλλόγου.

Τα παιδιά του Παύλου ήταν εκεί, αν και έλειπε ο Δημήτρης του, λόγω αυτής της ακατανόητης απόφασης για την τιμωρία του. Δυστυχώς κάποιες φορές ο παραλογισμός επικρατεί της λογικής σε αυτή τη χώρα. Ο Φράγκι του, ο Ζοτς του, ο Διαμαντίδης του, ο Στόγιαν του, ο Μποντιρόγκα του, ο Τσαρτσαρής του, ο Σάνι του και τόσοι άλλοι βρέθηκαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο για έναν άνθρωπο που στιγμάτισε τις ζωές τους.

Το εντυπωσιακό της υπόθεσης είναι ότι πέραν των «μπασκετικών», βρέθηκαν στο Καλλιμάρμαρο δεκάδες προσωπικότητες και πρόσωπα από όλους τους χώρους και από όλα τα πόστα. Γιατί αυτό ακριβώς συμβόλιζε ο Παύλος Γιαννακόπουλος. Ήταν τόσο εμβληματικός και «οικουμενικός» κατά κάποιο τρόπο. Γι’ αυτό και αγαπήθηκε όσο λίγοι παράγοντες στη χώρα μας, γι’ αυτό και ήταν άξιος σεβασμού από όλους.

Λες και η αύρα του ήταν εκεί λοιπόν, για να μας θυμίζει σε όλους αυτό το κάτι μοναδικό που έχτισε από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 που ανέλαβε το μπασκετικό τμήμα του συλλόγου. Για να μας θυμίζει τι πρέσβευε και τι προσέφερε στον ελληνικό αθλητισμό. Και πιστέψτε μας, ο Παύλος δεν θα ξεχαστεί ποτέ από τους φίλους και τους ανθρώπους του «τριφυλλιού» και όχι μόνο…

Δεν είναι τυχαίο ότι από νωρίς το μεσημέρι η Αθήνα ντύθηκε στα πράσινα και απέκτησε… Παναθηναϊκή μορφή. Σε αρκετούς δρόμους και συνοικίες, ο κόσμος των πρωταθλητών Ευρώπης είχε αρχίσει να «ζεσταίνεται» για τη μεγάλη γιορτή, η οποία συνεχίστηκε στο Καλλιμάρμαρο, όπου έβλεπες ανθρώπους όλων των ηλικιών, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν ντυμένοι στα πράσινα, να το χαίρονται με την ψυχή τους.

Η ατμόσφαιρα δε, που δημιουργήθηκε στο Στάδιο ήταν ανεπανάληπτη και καθηλωτική. Από το standing ovation σε Αταμάν και Ομπράντοβιτς μέχρι την ανατριχίλα που νιώσαμε όλοι όταν εμφανίστηκαν και αποθεώθηκαν ο «Φράγκι», ο Μήτσος και ο Βαζέχα και από το «χόρτο μαγικό» μέχρι τον ύμνο του συλλόγου. Όλα αυτά έδωσαν τον τόνο και «έντυσαν» την ιστορική -από όλες τις απόψεις- βραδιά.

Με το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι δεν έχει και κάποιο ιδιαίτερο νόημα να ασχοληθούμε σοβαρά. Ειδικά από τη στιγμή που ο «επτάστερος» παρατάχθηκε ελλιπέστατος. Σλούκας και Λεσόρ ουσιαστικά δεν αγωνίστηκαν (σ.σ. χρησιμοποιήθηκαν ελάχιστα από τον Αταμάν), ο Μπράουν και ο Καλαϊτζάκης ήταν με πολιτικά στον πάγκο λόγω των τραυματισμών τους και οι περισσότεροι «πράσινοι» δεν είχαν καθόλου καλό ρυθμό.

ΟΚ, οι Ναν και Γκραντ έκαναν τα… δικά τους και υπήρχαν περιπτώσεις που θύμιζαν τους περσινούς (καλούς) εαυτούς τους. Από ‘κει και πέρα, ο Γιουρτσεβέν απέδειξε πάλι την ικανότητά του στα ριμπάουντ, ενώ ο Παπαπέτρου έδειξε να βρίσκεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα της περασμένης περιόδου και κάπου εκεί κλείσαμε από τα θετικά στοιχεία.

Άλλωστε, οι παίκτες του «τριφυλλιού» ήταν υπερβολικά άστοχοι (18/37 δίποντα, 3/23 τρίποντα) και υπέπεσαν σε αρκετά λάθη (18, τα 10 εξ αυτών στο πρώτο ημίχρονο). Η ομάδα χρειάζεται χρόνο και υπομονή για να στρώσει και να «δέσει». Από ποιότητα ξεχειλίζει πάντως και μόλις πιάσει τα επίπεδα απόδοσης που μπορεί, τότε θα τρίβουμε τα μάτια μας…

Υ. Γ. Μια νύχτα απ’ τη ζωή μας…

Υ. Γ. 2 Δάκρυσαν και τα τσιμέντα!