0

Απώτερος στόχος του μπασκετικού Παναθηναϊκού δεν είναι πλέον να ξεφύγει από την ελληνική πραγματικότητα, αλλά από την ευρωπαϊκή!

Δεν θέλει και πολύ να σε πάρει από κάτω. Δεν θέλει και πολύ να τουμπάρει η ζωή και να σε παρασύρει προς το βυθό, με τέτοια ταχύτητα, όπως όπως η δίνη στον νεροχύτη που τραβάει όλο το νερό στο σιφόνι.

Ο Παναθηναϊκός κινδύνευε σοβαρά να ζει μόνο με τις αναμνήσεις του. Ναι, κανείς δεν μπορούσε να του αφαιρέσει τον τίτλο του «εξάστερου», όμως αυτού του είδους η αυτοαναφορικότητα για μία ομάδα που ήταν κολλημένη κοντά στην τελευταία θέση της Euroleague, θύμιζε έναν ξεπεσμένο αριστοκράτη, που αρνούνταν να δει την πραγματικότητα.

Δεν θέλει και πολύ να σε πάρει από κάτω. Ένα λιγότερο έχει πάρει η Βαρέζε, την οποία γνωρίζουν μόνο οι μυημένοι. Κανείς από την νέα γενιά δεν την έχει δει να παίζει, ελάχιστοι γνωρίζουν τι χρώματα φοράει, είναι ένα κομμάτι της ιστορίας, όπως οι δεινόσαυροι. Υπήρξαν, αλλά δεν τους είδε κανείς από αυτούς που κατοικούν τώρα στον πλανήτη.

Η μπασκετική ιστορία είναι γεμάτη από ομαδάρες που σημάδεψαν την εποχή τους, μα έχασαν το τρένο της εξέλιξης και βολοδέρνουν στον σταθμό. Από την Καντού και την Λιμόζ, μέχρι τον Άρη, τον ΠΑΟΚ, την παλιά Γιουγκοπλάστικα, την Τσιμπόνα και την Μπανταλόνα, τα παραδείγματα είναι πολλά.

Ο Παναθηναϊκός είχε βρεθεί κοντά στο σημείο μηδέν. Μία – δύο τέτοιες ακόμα σεζόν θα ήταν αρκετές για να χάσει εντελώς στην πιάτσα την αίγλη, την φήμη, το κύρος, την δύναμη του brand του, που με τόσο ιδρώτα και χρήμα έχτισε.

Μέσα σε ένα χρόνο, το τριφύλλι επιχείρησε -και πέτυχε- το μεγαλύτερο και ταχύτερο rebranding (αναδημιουργία εταιρικής ταυτότητας) στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Όχι, δεν είναι μόνο η επιστροφή στην κορυφή μετά από 13 χρόνια, αυτό είναι το αποτέλεσμα της προσπάθειας.

Οι περιφερειακές κινήσεις δείχνουν έναν οργανισμό που αρχικά κατοχυρώνει τον ζωτικό του χώρο και επεκτείνεται καθημερινά με απώτερο σκοπό -όπως φαίνεται- να γεφυρώσει το χάσμα με την άλλη όχθη του Ατλαντικού.

Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε και προσπαθεί πολύ δυναμικά να κατοχυρώσει σε απόλυτο βαθμό την σύνδεση του με την Αθήνα. Η περσινή σχεδιαστική επιλογή της φανέλας δεν ήταν τυχαία.

Οι πράσινοι -στο πλαίσιο του rebranding- επιχείρησαν να συνδεθούν για πρώτη φορά με την Ακρόπολη, να περάσουν προς τα έξω πως είναι η κυρίαρχη αθλητική εκπρόσωπος της αθηναϊκής πρωτεύουσας με ό,τι συμβολίζει αυτή.

Ο δεύτερος γύρος αυτής της ταύτισης έχει να κάνει με την διεξαγωγή του τουρνουά «Παύλος Γιαννακόπουλος» στο Καλλιμάρμαρο στάδιο που θα υποδεχθεί αγώνα μπάσκετ για πρώτη φορά μετά από 40 χρόνια.

Δεν είναι μία απλή καινοτομία ή ένα καλοκαιρινό καπρίτσιο. Είναι κάτι που θα έχει παγκόσμια απήχηση, είναι μία σύνδεση του ιστορικού, του κλασικού, του αιώνιου με το νέο.

Ο ιερός χώρος που τελέστηκαν οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες, το λίκνο του αθλητικού ιδεώδους ταυτίζεται πια με τον μπασκετικό Παναθηναϊκό.

Αυτού του είδους οι συνδέσεις που δημιουργούνται στο συνειδητό ή το ασυνείδητο του μπασκετικού κόσμου, έχουν ανταποδοτικά οφέλη στο μέγεθος, στην αίγλη του brand που είναι ανυπολόγιστα, δεν μπορούν να μετρηθούν με νούμερα.

Η πιο ζουμερή αναφορά του Δημήτρη Γιαννακόπουλου στην συνέντευξη τύπου για το τουρνουά «Παύλος Γιαννακόπουλος» ήταν εκεί που αναφέρθηκε στην επένδυση για την ανακατασκευή του ΟΑΚΑ.

Διόλου τυχαία επέλεξε τις ακόλουθες λέξεις: «ελπίζω του χρόνου το ΟΑΚΑ θα είναι έτοιμο να φιλοξενήσει όλα τα τουρνουά, ομάδες του ΝΒΑ, ομάδες από παντού».

Ο στόχος είναι πάντα η ικανοποίηση της γηπεδικής εμπειρίας του θεατή, μα ο απώτερος στόχος δείχνει να είναι το ΝΒΑ. Όλες οι κινήσεις του Παναθηναϊκού -αν δει κανείς την μεγάλη εικόνα- είναι να γίνει ο κορυφαίος θεσμικός εκπρόσωπος της Ευρώπης στην ανοιχτή γραμμή που υπάρχει με το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου.

Ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στην κορυφή της Ευρώπης, διάνθισε κι άλλο το ρόστερ του με παίκτες παγκόσμιας φήμης, όμως το σημαντικότερο ίσως είναι άλλο. Βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας του think tank σε ότι αφορά την εξέλιξη του αθλήματος στην Ευρώπη, σκέφτεται, επεξεργάζεται, δοκιμάζει, επενδύει, πρωτοπορεί.

Διότι, ο στόχος πλέον δεν είναι να ξεφύγει από την ελληνική πραγματικότητα, αλλά από την ευρωπαϊκή…

Μιζράχι: «Ο Παύλος ήταν ένας τζέντλεμαν, ειλικρινής»

Previous article

Αλβέρτης: «Ο κ. Παύλος έδειχνε αγάπη και στοργή, νοιαζόταν πρώτα για τον άνθρωπο»

Next article

You may also like

Comments

Leave a reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.