By Οι αυξημένες απαιτήσεις απ’ τον Ντιέγκο Αλόνσο κι η σωστή προσέγγιση/κριτική στη δουλειά του που ουσιαστικά ξεκινάει από τώρα που έχει πια ολοκληρωμένο το ρόστερ του, έπειτα από ένα καλοκαίρι… τριών προετοιμασιών.
Γράφει ο Κώστας Γουλής.
Αγγίζει και πολλές φορές ξεπερνά τα όρια της υπερβολής όλο αυτό που γίνεται εδώ κι αρκετές εβδομάδες με τον Ντιέγκο Αλόνσο και τον Παναθηναϊκό.
Κριτική θα ασκείται και πρέπει να ασκείται σε όλους, εντούτοις στην απόλυτη καταγραφή μιας κατάστασης θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν όλες οι παράμετροι και κυρίως οι συνθήκες και τα δεδομένα που δημιουργούνται κάθε φορά.
Σε μία ομάδα που είναι ήδη τρομερά πιεσμένη για όσα έχουν γίνει στο κοντινό ή πιο μακρινό παρελθόν της και κυρίως λόγω της απουσίας του πρωταθλήματος απ’ το 2010 και μετά, ο Ουρουγουανός κρίνεται σκληρά κι ενίοτε στήνεται στον… τοίχο της τοξικότητας (κυρίως) των social media, επειδή καλείται να διαχειριστεί το πιο “ακριβό” ρόστερ του Παναθηναϊκού τα τελευταία 13-14 χρόνια.
Ναι, είναι λογικό πως θα υπάρχουν αυξημένες απαιτήσεις, όμως απ’ την άλλη μοιάζει ποδοσφαιρικά παράλογο να περιμένουν όλοι από ομάδα που άλλαξε προπονητή το περασμένο καλοκαίρι (εν αντιθέσει με τον ανταγωνισμό της) κι ανασυγκρότησε το ρόστερ της με πολύ σημαντικές κινήσεις σ’ όλες τις θέσεις, να “κεντάει” μέσα σε δύο μήνες μέσα στο γήπεδο.
Να εμφανίζει τη συνοχή και το ξεκάθαρο game plan που έχει π.χ. ο ΠΑΟΚ, ο οποίος πορεύεται για 4η σεζόν με τον ίδιο προπονητή.
Να βγάζει αυτοματισμούς… Μάντσεστερ Σίτι και να χάνεται η… μπάλα στα παιχνίδια της.
Αν η εικόνα του Παναθηναϊκού σ’ αυτά τα πρώτα 10 επίσημα παιχνίδια της σεζόν ήταν μία “ευθεία γραμμή”, σίγουρα θα ήταν δικαιολογημένος ο θόρυβος κι η ανησυχία. Δεν είναι όμως…
Σ’ αυτή την πρώτη μικρή διαδρομή η εικόνα του “τριφυλλιού” είχε πολλά διαφορετικά επίπεδα. Κυνικότητα κι αποτελεσματικότητα στους δύο αγώνες με την Μπότεφ κι αναιμική εμφάνιση με τον Αστέρα Τρίπολης AKTOR στην πρεμιέρα.
Σε ματς που σύμφωνα με τον ίδιο τον Στεφάν Λανουά δεν έπρεπε να μετρήσει το γκολ της αρκαδικής ομάδας, γιατί το… ξεχνάμε κι αυτό.
Τρομερά ανταγωνιστικός και με σκληρό μέταλλο στα δύο ματς με τον Άγιαξ όπου έχασε την πρόκριση στις λεπτομέρειες μετά από… 34 πέναλτι κι εμφάνιση “χτικιό” κόντρα στον Λεβαδειακό.
Νίκη και υπερβατική πρόκριση απέναντι στη Λανς (με πολύ καλή εικόνα στο δεύτερο ημίχρονο, εκεί όπου βάσει σχεδίου ήθελε να χτυπήσει τους Γάλλους), σοκαριστικά “άδειος” -και με κάκιστη νοοτροπία πάνω απ’ όλα- κόντρα στην Athens Kallithea μόλις τρεις μέρες μετά.
Υπό πίεση για ένα 30λεπτο απ’ τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, αλλά με απόλυτο έλεγχο του ματς όταν έγιναν 2-3 διορθωτικές κινήσεις απ’ τον πάγκο σε ροή αγώνα, με ελάχιστη απειλή απ’ τον αντίπαλο και πολύ πιο καθαρές ευκαιρίες για νίκη απ’ την πλευρά του Παναθηναϊκού.
Το πρώτο 30λεπτο των πρασίνων ήταν βεβαίως εκείνο που υπερτονίστηκε σε κάθε ανάλυση, ενώ το υπόλοιπο ματς κι όσα έκανε ο Παναθηναϊκός σβήνοντας την επιθετικότητα του ΠΑΟΚ πέρασαν στο… ντούκου.
Αλλά αυτό δεν αφορά τον Αλόνσο, μα τη γενικότερη προσέγγιση που υπάρχει πάντα προς το “τριφύλλι”.
Οι αγωνιστικές εξηγήσεις κι οι συνθήκες
Ουδείς διαφωνεί πως ο Παναθηναϊκός έχει πραγματοποιήσει μία εκκίνηση με τρομερά σκαμπανεβάσματα, τα οποία όμως έχουν εξηγήσεις με καθαρά αγωνιστικά κριτήρια.
Ο Αλόνσο κατηγορείται πως δεν έχει δώσει ακόμη ξεκάθαρη αγωνιστική ταυτότητα στην ομάδα του, πως δεν έχει καθορίσει ακόμη τι είδους ποδόσφαιρο θέλει να παίξει, πως δεν αξιοποιεί στο έπακρο την ποιότητα του υλικού του κι ένα σωρό άλλα.
Υπό ποιες συνθήκες και καταστάσεις, όμως;
-Ξεκίνησε το βασικό στάδιο της προετοιμασίας τον Ιούνιο και τις πρώτες ημέρες του Ιουλίου χωρίς να έχει στη διάθεσή του τις περισσότερες μεταγραφές του, αλλά και παίκτες κομβικούς που απουσίαζαν.
Επί της ουσίας δε, λόγω Euro, τραυματιών (Ιωαννίδης) και προσθηκών που γίνονταν σταδιακά, ο Ουρουγουανός αναγκάστηκε να κάνει μέσα σε τρεις μήνες, τρεις διαφορετικές… προετοιμασίες.
Άλλη ομάδα είχε στην Αυστρία, άλλη ομάδα έκανε πρόβα τζενεράλε με τη Μακάμπι Νετάνια, άλλη έπαιξε στον πρώτο αγώνα με την Μπότεφ στο ΟΑΚΑ κι άλλη κατά τα 6/11 αγωνίστηκε στην Τούμπα.
Χωρίς να έχουν “μπει” ακόμη στην πρώτη γραμμή του rotation παίκτες όπως ο Ουναχί ή ακόμα κι ο Μαξ.
-Το καλοκαίρι υπήρχε μία πρώτη κι απόλυτα ξεκάθαρη στόχευση απ’ όλο τον οργανισμό: Να μπει ο Παναθηναϊκός σε League Phase ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Υπέφερε με τις κληρώσεις (με ευθύνη του βεβαίως ελέω του καταποντισμού του στο UEFA Club Ranking τα τελευταία χρόνια), αλλά κατάφερε να είναι απόλυτα ανταγωνιστικός όχι κόντρα στη… Βλάζνια και την Τσέλιε, αλλά απέναντι στον Άγιαξ και τη Λανς.
Και πέτυχε τον πρώτο στόχο του.
Τα rotation, η ανοικοδόμηση κι η νοοτροπία
Με κόστος; Ναι, πολύ μεγάλο στο πρωτάθλημα, διότι η μετάβαση ανά τρεις μέρες από τον ένα στόχο στον άλλο, δεν ήταν διόλου εύκολη.
Διότι η ομάδα πρόσθετε διαρκώς παίκτες στο ρόστερ της και στο παιχνίδι της, με (αναγκαστικά) εκτεταμένα rotation, τα οποία κι ο ίδιος ο Αλόνσο κατάλαβε στην πορεία πως δεν είχε ακόμη τις βάσεις για να υποστηρίξει, όντας ένα σύνολο που τώρα ανοικοδομείται.
Και γιατί ο βαθμός συγκέντρωσης κι η νοοτροπία δεν ήταν στο υψηλότερο επίπεδο, πιθανότατα διότι στο πρωτάθλημα υπήρχε (κακώς) ένας εφησυχασμός ως προς την αμεσότητα της επίτευξης του στόχου, σε σχέση πάντα με την Ευρώπη…
Η πρώτη βάση κι η βελτίωση (και) μπροστά
Ουδείς υποστηρίζει πως ο Αλόνσο δεν κάνει λάθη ή δεν έχει διαβάσει σωστά κάποιες καταστάσεις που συνάντησε σ’ αυτό το πρώτο τρίμηνό του στον πράσινο πάγκο.
Απ’ την άλλη όμως, είναι δεδομένο πως κι ο ίδιος με το τιμ του δεν κοιτάζουν το… ταβάνι, αλλά είναι διαρκώς σε μία μόνιμη αναζήτηση των λύσεων.
Ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε τρομερά θέματα με το αμυντικό transition του και στην Ευρώπη, αλλά πολύ περισσότερο στα ματς της Λίγκας, όπου ειδικά κόντρα στην Athens Kallithea έχασε τα… αυγά και τα καλάθια.
Ψάχτηκε, δούλεψε, βρήκε μία πρώτη βάση στην Τούμπα, θυσιάζοντας σε μεγάλο βαθμό στο πρώτο ημίχρονο το ποδόσφαιρό του. Όμως μπήκε σε μία διαδικασία να βρει λύσεις.
Και το έκανε πειστικά, σε ένα ματς πολύ ιδιαίτερων συνθηκών, όπως ήταν αυτό απέναντι στον ΠΑΟΚ, ακυρώνοντας το Νο1 όπλο της ομάδας που είχε την καλύτερη επίθεση πέρσι στην Ελλάδα και ζει κι αναπνέει απ’ το ποδόσφαιρο στο χώρο.
Σαφώς και πρέπει να ακολουθήσει αντίστοιχη βελτίωση και στο δημιουργικό σκέλος του παιχνιδιού του Παναθηναϊκού.
Να ξεκαθαριστούν οι ρόλοι, να συνδεθεί η αμυντική ισορροπία με το αγωνιστικό στιλ που θέλει να περάσει ο Αλόνσο στο “τριφύλλι”, με βάση και τα χαρακτηριστικά των παικτών του.
Θα βοηθήσει πάρα πολύ σ’ όλο αυτό η είσοδος του Ουναχί στο πλάνο, είτε στο “8”, είτε στο “10” σε πιο απαιτητικά παιχνίδια.
Όμως η σωστή προσέγγιση κι η κριτική στη δουλειά του Ουρουγουανού ουσιαστικά ξεκινάει από τώρα.
Τώρα που έχει πλέον όλο το υλικό στα χέρια του -δίχως απουσίες τραυματιών και διεθνών- κι ένα σημαντικό χρονικό περιθώριο τις επόμενες δύο εβδομάδες τουλάχιστον, για να δουλέψει από αγώνα σε αγώνα, χωρίς διακοπή.
Και ναι, τώρα πλέον θα κριθεί πολύ πιο αυστηρά, αλλά και πολύ πιο δίκαια…
Ανώνυμος
Comments