50.000.000: Η μεγαλύτερη επένδυση που έγινε ποτέ στο ελληνικό μπάσκετ

Το ελληνικό μπάσκετ, όπως και τα πάντα στη χώρα μας, πέρασε δύσκολες στιγμές. Αιτία στάθηκαν τα συνεχόμενα «χαστούκια» που επηρέασαν όλους τους τομείς της καθημερινότητάς μας. Σχεδόν μια 15ετία υπήρξε η οικονομική κρίση η οποία έφερε στον αθλητισμό τέλος χορηγιών, τεράστια φορολογία στα συμβόλαια συν φόρο πολυτελείας. Κατά συνέπεια έπρεπε να ξοδευτούν πολλά λεφτά, απλά για να είναι κάποιος ανταγωνιστικός και χωρίς ιδιαίτερες βλέψεις κορυφής.

Μόλις φάνηκε να τελειώνει ο εφιάλτης των μνημονίων και της κρίσης για τη χώρα συνολικά, ήρθε η πανδημία με το νέο οικονομικό «μάτωμα» λόγω κλειστών γηπέδων και «παγώματος» δραστηριοτήτων. Συν την αύξηση εξόδων, όπως για παράδειγμα τα υποχρεωτικά Covid τεστ που κάλυπταν οι ομάδες για το σύνολο των μελών τους κάθε λίγες μέρες.

Το μπάσκετ που έτσι κι αλλιώς απέχει πολλά… χιλιόμετρα απ’ τα έσοδα του ποδοσφαίρου-ακόμη και στην Ελλάδα-επηρεάστηκε περισσότερο. Αυτόματα τα μπάτζετ μειώθηκαν και υπήρξε η λογική του με λίγα να πετύχουμε το καλύτερο που μπορούμε. Ουσιαστικός στόχος δηλαδή, ήταν η συντήρηση.

Αυτή ακριβώς η νοοτροπία, συνεχίστηκε και μετά την κρίση. Διατηρήθηκε ως ένα δεδομένο που δεν μπορεί να αλλάξει. Κοινώς, πέρασε στη λογική του κόσμου και οι ιδιοκτήτες ουσιαστικά συμφωνούσαν, πως μια ελληνική ομάδα μπορεί να πετύχει μόνο ξοδεύοντας λίγα λεφτά και στηριζόμενη στην τεχνογνωσία και την ψυχή. Γι’ αυτό και μετατράπηκε σε θέσφατο η δικαιολογία περί μπάτζετ και η δυνατότητα των ξένων να ξοδεύουν περισσότερα την οποία δεν μπορούμε να συναγωνιστούμε. Φτάνοντας στο σημείο να λέγεται πως ακόμη και η Μονακό είναι ένα… άπιαστο όνειρο για το ελληνικό μπάσκετ, σε επίπεδο οικονομικών δυνατοτήτων. Δε συζητάμε για τους ισπανικούς κολοσσούς (Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα), ή την Αρμάνι Μιλάνο π.χ.

Hold my beer

Ενώ ζούσαμε με αυτή τη νοοτροπία πλέον, ήρθε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και είπε σε όλους… hold my beer. Αναλύοντας ένα πλάνο με τεράστια επένδυση προσωπική, έχοντας όμως έναν ξεκάθαρο στόχο: Αγωνιστική ανωτερότητα, αύξηση εσόδων και σε εύλογο χρονικό διάστημα να υπάρχει η δυνατότητα αυτοχρηματοδότησης της ΚΑΕ Παναθηναϊκός μέσω των εσόδων της, με ποσά που θα τη διατηρούν στη διαρκή διεκδίκηση κορυφών της Ευρώπης!

Οι πάντες σκέφτηκαν πως υπερβάλει. Κάποιοι θεώρησαν πως δεν μπορεί να εφαρμοστεί ένα τέτοιο σχέδιο. Επένδυσε τεράστια ποσά, εξασφάλισε το ΟΑΚΑ για 49 χρόνια, δημιούργησε μια ομάδα που έφερε τον κόσμο πίσω στο γήπεδο σε ρυθμούς… μανίας πλέον. Ο Παναθηναϊκός έγινε για τον κόσμο του πέρα από λατρεία, διασκέδαση και προσιτή πολυτέλεια. Οι αριθμοί ρεκόρ το αποδεικνύουν αυτόν, από τα 11.200 διαρκείας σε λιγότερο από 24 ώρες και τα 35.000 εισιτήρια για το Παναθηναϊκό Στάδιο σε κάτι παραπάνω από μία μέρα!

Θεωρητικά και με τους αγωνιστικούς στόχους να έχουν επιτευχθεί, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος θα μπορούσε να… κατεβάσει ταχύτητα στο ρυθμό επένδυσης. Όχι απλά δεν το έκανε, αλλά φτάσαμε στο σημείο το 2024-25 να αποτελεί χρονιά ρεκόρ επένδυσης στην ιστορία του μπάσκετ. Περισσότερα από 50.000.000 ευρώ για τα συνολικά έξοδα της ΚΑΕ, συν τις εργασίες στο ΟΑΚΑ. Αστρονομικό νούμερο, για τη διατήρηση και την βελτίωση της ομάδας αγωνιστικά, αλλά και την δημιουργία του «παλατιού» στο κλειστό. Εχέγγυα για το παρόν και το μέλλον της ΚΑΕ Παναθηναϊκός.

Αυτή η μυθική επένδυση, δεν αφορά όμως μόνο το «τριφύλλι». Πρακτικά όλα τα λεφτά πάνε εκεί. Στην ουσία όμως, συμπαρασύρει το σύνολο του ελληνικού μπάσκετ. Πρώτα απ’ όλα γιατί αλλάζει τη νοοτροπία της… κακομοιριάς. Του είμαστε μικροί και με τη δουλειά και την ψυχή μας όσα καταφέρουμε.

Ο πρωταγωνιστής και οι… κομπάρσοι 

Ο Παναθηναϊκός του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, σήκωσε το βλέμμα εκεί που σχεδόν κανείς ευρωπαίος δεν τολμούσε. Κοίταξε στα μάτια τη Ρεάλ Μαδρίτης και την υπέταξε με χαρακτηριστική άνεση κιόλας. Και η preseason αυτή, έχει αλλάξει τους ρόλους, μετατρέποντας τους Ισπανούς σε κομπάρσους που πρέπει να περιμένουν τι θα περισσέψει απ’ τις ελληνικές ομάδες για να κάνουν τις κινήσεις τους. Παρακολουθώντας με δέος τη νέα τάξη πραγμάτων στο μπάσκετ, που επανέρχεται σε εποχές πρώτης δεκαετίας των 00s ή και στα 90s.

Πρώτα απ’ όλα όμως, ανάγκασε η επένδυση ρεκόρ να ακολουθήσει και ο Ολυμπιακός. Ο αιώνιος αντίπαλος που είχε… βολευτεί σχεδόν στη νοοτροπία του χαμηλού μπάτζετ, με λίγα πάμε να πετύχουμε πολλά κι αν δεν τα πετύχουμε θα υπάρχει δικαιολογία. Οι κινήσεις Γιαννακόπουλου έφεραν ανοιχτή αμφισβήτηση Αγγελόπουλων, σοβαρά εσωτερικά ζητήματα στο σύλλογο του Ολυμπιακού και τελικά σχεδόν εξαναγκασμό για τεράστια επένδυση απ’ την πλευρά της ΚΑΕ του λιμανιού. Με ερχομό παικταράδων που έχουν τεράστια συμβόλαια.

Η μεγαλύτερη αντιπαλότητα στην Ευρώπη, είναι πλέον ανάμεσα όχι απλά σε δύο ιστορικές ομάδες με επιτεύγματα… κάποτε, αλλά με τις ομάδες που έχουν τα πληρέστερα και καλύτερα ρόστερ και προβάλουν ξεκάθαρα φαβορί για την Euroleague. Η οποία ήδη είναι στην Ελλάδα και στην τροπαιοθήκη του Παναθηναϊκού.

Προσθέστε κιόλας πως αυτή ακριβώς η διαδικασία με τις ομάδες μας στην Euroleague, φέρνει εμπορική και σταδιακά χορηγική άνοδο για το πρωτάθλημα της Basket League. Σκεφτείτε απλά το ενδιαφέρον που θα υπάρχει πανευρωπαϊκά για τους τελικούς πρωταθλήματος που μόνο με θαύμα δε θα είναι ανάμεσα στους δύο.

Συν φυσικά το θέμα των γηπεδικών εγκαταστάσεων. Το ΟΑΚΑ γίνεται το καλύτερο κλειστό στην Ευρώπη, αναγκαστικά ο Ολυμπιακός πιέζει για το ΣΕΦ μπας και μπορέσει να ακολουθήσει κι εκεί τον Παναθηναϊκό.

Προφανώς και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έκανε ρεκόρ επένδυσης στο μπάσκετ σε μια σεζόν, για το καλό της ομάδας του. Για το παρόν και το μέλλον του Παναθηναϊκού. Όμως με τις κινήσεις αυτές, ήρθε να αλλάξει οριστικά την άρρωστη νοοτροπία της κακομοιριάς και της δικαιολογίας, να φέρει εξαναγκασμό επενδύσεων και για τους υπόλοιπους. Με το ελληνικό μπάσκετ να φεύγει απ’ το βάλτο που είχε «κολλήσει» και να ανοίγεται πλέον σε ωκεανούς προοπτικής.

ΥΓ1: Η ατάκα του Μούσα για το πόσο πολύ θέλουν στη Ρεάλ να πάρουν εκδίκηση από τον Παναθηναϊκό και να αποδείξουν ότι είναι η καλύτερη ομάδα, αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα το πόσο δύσκολη θα είναι η σεζόν του «τριφυλλιού». Άπαντες θα περιμένουν στη… γωνία τους πρωταθλητές Ευρώπης, μιας και οι ομάδες χαμηλότερου επιπέδου θα θέλουν απλά να τους νικήσουν και του υψηλότερου επιπέδου να τους εκθρονίσουν. Κάθε  εβδομάδα «μάχη».

ΥΓ2: Στον Ολυμπιακό δεν πρόλαβαν να χαρούν την απόκτηση του Εβάν Φουρνιέ. Ήρθε η ανακοίνωση για την απόκτηση του Τσεντί Οσμάν από τον Παναθηναϊκό και ξαφνικά όλα… άλλαξαν. Παικταράδες και οι δύο και δεν υπάρχει κανένας λόγος από την «ερυθρόλευκη» πλευρά να μπαίνουν σε διαδικασία να μπλέκουν την πολιτική, να προσπαθούν να μειώσουν την αξία του παίκτη, να τον χαρακτηρίζουν ρολίστα και όλα τα κλασικά… γραφικά. Απλά με τον τρόπο αυτό δείχνουν την… ανησυχία τους. Και ο καλύτερος κριτής είναι το ίδιο το γήπεδο. Εκεί θα φανεί ποιος είναι καλύτερος. Και για να μην μπερδεύεστε δε μιλάμε για τους παίκτες. Αλλά για τις ομάδας. Το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα. Όταν είχε έρθει ο Κλέιζα στον Ολυμπιακό είχε πει «Ήρθα για να κερδίσω τον Γιασικεβίτσιους» με τον Σάρας να απαντά: «Στο τένις μπορεί να με κερδίσει. Στο μπάσκετ παίζουμε πολλοί. Δεν παίζουμε μόνοι μας».

ΥΓ3: Η μισή… αγωνία έφυγε μετά την πρώτη εικόνα που είχαμε από τον νέο Παναθηναϊκό. Τώρα είναι η ώρα για την άλλη μισή. Στην Κύπρο. Μιας και εκεί θα δούμε και Ναν και Λεσόρ και Οσμάν και Γιουρτσεβέβ και Σλούκα…