Τα κολλήματα του Αλόνσο και η Καλλιθέα που την έκαναν να φαίνεται… Μάντσεστερ Σίτι

Το τι φταίει κι ο Παναθηναϊκός παρουσιάζει αυτή την εικόνα είναι (και) ευθύνη του προπονητή του.

Ενα καλό ματς εκτός έδρας με την Μπότεφ, ένα περίπου 60λεπτο με τον ίδιο αντίπαλο στο πρώτο ματς στο ΟΑΚΑ και το τελευταίο ημίωρο της ρεβάνς με τη Λανς. Αυτά έχει δείξει ο Παναθηναϊκός του Αλόνσο στα ματς που έχει δώσει έως τώρα.

Στην Ευρώπη αυτό το καλό διάστημα στο ΟΑΚΑ με τη Λανς τον κράτησε όρθιο. Ορθιο τον κράτησαν και οι Ντραγκόφσκι και Μαξίμοβιτς, αλλά πάνω στη φούρια των πανηγυρισμών και της πρόκρισης ξεχάσαμε τα βασικά: ο παράγοντας τύχη έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πρόκριση επί της γαλλικής ομάδας. Προφανώς θέλεις και την τύχη σε αυτά τα ματς, αλλά παραμερίσαμε τα αγωνιστικά προβλήματα του Παναθηναϊκού. Βλέπετε, η Ευρώπη δίνει άλλο άλλοθι λόγω μεγαλύτερου δείκτη δυσκολίας.

Η Ελλάδα, όμως, είναι πιο αυστηρή. Ένα μάτσο χάλια ήταν ο Παναθηναϊκός κόντρα σε Αστέρα, Λεβαδειακό και Καλλιθέα. Τυχερός και εκεί. Πήρε τρεις βαθμούς στο 96′ και έναν στο 92′. Εύκολα θα μπορούσε να έχει μόλις έναν, την ισοπαλία με τον Λεβαδειακό.

Η χθεσινή ισοπαλία με την Καλλιθέα είναι σαν ήττα. Έβλεπες την ομάδα του Ντονάτι και νόμιζες ότι παίζει η Μάντσεστερ Σίτι. Ακόμα και τα xgoals… τρελάθηκαν, μιλάμε για αδιανόητους αριθμούς. Κάτι τέτοιους βλέπεις όταν η ομάδα του Γκουαρδιόλα παίζει με καμιά ομάδα από το Αζερμπαϊτζάν.

Η χθεσινή εμφάνιση είναι πιο ντροπιαστική από το αποτέλεσμα. Κι αυτό είναι το ανησυχητικό, όχι η νέα απώλεια βαθμών, αλλά το γεγονός ότι από παιχνίδι σε παιχνίδι η ομάδα του Αλόνσο παρουσιάζεται χειρότερη.

Μετά τη διακοπή ακολουθεί ο ΠΑΟΚ κι ένα διάστημα όπου οι «πράσινοι» θα παίξουν και με την ΑΕΚ και με τον Ολυμπιακό. Ηδη βρίσκονται πίσω από την κορυφή και κυνηγούν με κίνδυνο να μεγαλώσει η διαφορά και να μεγαλώσει και η γκρίνια.

Φταίει ο Αλόνσο; Φταίει κι αυτός, προφανώς. Χθες ρωτήθηκε και είπε ότι ξέρει τι φταίει, αλλά δεν θα το πει στη συνέντευξη Τύπου. Δεκτόν, ας το πει στους παίκτες του, τώρα στη διακοπή, μπας και βελτιωθεί η κατάσταση.

Πάντως, ομάδα που διεκδικεί το πρωτάθλημα και το έχει ως πρώτο στόχο, δεν είναι τέτοια ο Παναθηναϊκός. Ούτε επί των κακών και αλλοπρόσαλλων ημερών του Τερίμ δεν είδαμε αυτή την εικόνα. Οκ, είναι νωρίς, δεν έχουν δέσει οι παίκτες, άργησαν οι μεταγραφές, με άλλη ομάδα έκανε προετοιμασία ο Αλόνσο και με άλλη έπαιξε στα επίσημα. Όλα αυτά είναι δεκτά. Ο Ουρουγουανός ήταν αναγκασμένος να «χτίσει» την ομάδα του πάνω στους επίσημους αγώνες, αφού χρόνος δεν υπήρχε. Το «χτίσιμο», όμως, δεν σημαίνει πως είναι και σωστό. Εκτός αν θεωρεί πως το κόλλημα του με τον Σένκεφελντ, για παράδειγμα, ή αυτό που είχε με τον Βιλένα μέχρι να αντιληφθεί το κακό που κάνει ο Ολλανδός, είναι η δική του ποδοσφαιρική λογική και είμαστε εμείς οι παράλογοι.

Εμείς, πάντως, χτυπάμε τον κώδωνα κινδύνου. Ας αναλάβουν τις ευθύνες τους αυτοί που πρέπει προτού χαθεί το τρένο και η χρονιά και κυρίως προτού χαθεί ο κόσμος που πίστεψε πως εφέτος θα δει κάτι διαφορετικό για να μπει τέλος στην ανομβρία των 14 ετών. Έλα, όμως, που τον κυριεύει ο φόβος ότι τα 14 θα γίνουν 15 χρόνια. Άδικο έχει;