«Αν δεν τον σοκάρει η Μπότεφ, μπορεί να σοκάρει ο ίδιος τον Άγιαξ»

Ήταν προφανής η διαφορά επιπέδου του Παναθηναϊκού έναντι της (έβδομης του πρωταθλήματος Βουλγαρίας) Μπότεφ.

Όσο πασιφανής, όμως. Ήταν η έλλειψη ποιότητας των τρεχαλατζήδων χαφ της και η ατσαλοσύνη των δυναμικών αμυντικών της, άλλο τόσο εμφανής ήταν η ταχύτητα, η έκρηξη και η επικινδυνότητα των ακραίων και των φορ της.

Όπως επίσης και η διαφορά σε επίπεδο ετοιμότητας και ρυθμού των δύο ομάδων. Εστίασε και ο Αλόνσο σε αυτό το επίπεδο και όχι άδικα. Δεν «χρησιμοποίησε» τη διαφορά ρυθμού των δύο ομάδων ως «δικαιολογία», την κατέθεσε ως ένα από τα σημαντικά στοιχεία του αγώνα. Είχε δίκιο, ίσως μάλιστα, αυτό να είναι και το… απωθημένο του.

Όχι ότι ανέλαβε τον Παναθηναϊκό σε ατμόσφαιρα… γκρίνιας αλλά στην υποχρεωτικά πιο προβληματική προετοιμασία των τελευταίων ετών.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά η πρόκριση έμεινε «ανοιχτή». Την άφησε ο Παναθηναϊκός «ανοιχτή», διότι θα μπορούσε άνετα να προηγείται 2-0 από το πρώτο ημίχρονο και να αποφύγει τις γκάφες από τις οποίες προήλθε το 2-1, παρολίγον και το 2-2.

Ωστόσο αν καταφέρει να ξεφύγει από την παγίδα της προσεχούς Πέμπτης, η επόμενη «πίστα» δεν θα είναι τόσο… αξεπέραστη όσο θεωρούν πολλοί.

Ο Αλόνσο θα έχει περισσότερες, πιο ποιοτικές και πιο… έτοιμες επιλογές. Αν δεν τον σοκάρει η Μπότεφ, δεν θα είναι τόσο δύσκολο να σοκάρει εκείνος τον προβληματικό Άγιαξ…