Πάνω από 30 χρόνια προσπάθειας, οράματος, επένδυσης – Από τον «Τάφο του Ινδού», πρωταθλητής Ευρώπης σε γήπεδο κόσμημα πληρωμένο απ’ τον ίδιο!

Πάνω από 30 χρόνια προσπάθειας, οράματος, επένδυσης, αγάπης για να γίνει ο μπασκετικός Παναθηναϊκός από… ρυάκι ολόκληρος ωκεανός σε κάθε τομέα.

Η Ελλάδα έχει συνηθίσει να βλέπει μακέτες, πλάνα, σχέδια, τα οποία μένουν εκεί. Δεν υλοποιούνται. Στον τομέα των αθλητικών εγκαταστάσεων, ακόμη περισσότερο. Όσα είδαμε στην «Magic Euroleague», ήταν διαφορετικά. Οι Παναθηναϊκοί ανατρίχιασαν, έμειναν με ανοιχτό το στόμα. Οι υπόλοιποι φίλαθλοι παραδέχονται αυτό που ετοιμάζεται. Το καλύτερο κλειστό γήπεδο της Ευρώπης, με παροχές που δεν μπορούσαμε να ονειρευτούμε στη χώρα.

Η βεβαιότητα όλων, προέρχεται από την πορεία των ετών. Δεκαετίες που δεν μετέτρεψαν απλά, αλλά παγίωσαν τον μπασκετικό Παναθηναϊκό στον ρόλο του κορυφαίου συλλόγου της Ευρώπης. Έχοντας φαρδιά πλατιά την υπογραφή της οικογένειας που θα μνημονεύεται για πάντα στο πρώτο και χρυσό κεφάλαιο της ιστορίας του «τριφυλλιού».

Οι εντυπωσιακές δίχως άλλο φωτογραφίες, φανερώνουν το πέρασμα σε μια νέα εποχή. Η οποία θα καλύπτει και με το παραπάνω τα θέλω των φιλάθλων, τις ανάγκες της ομάδας και θα παρέχει υπηρεσίες τις οποίες οι υπόλοιπες ομάδες είτε απλά θα ζηλεύουν είτε θα τις δουν να εφαρμόζονται στο μέλλον. Μιμούμενες τον Παναθηναϊκό.

Πάντα όμως, θα υπάρχει η σύνδεση με το παρελθόν. Αυτός ο δεσμός που αποτελεί τον ομφάλιο λώρο με την επιτυχία. Με την παράδοση η οποία έκανε τον Παναθηναϊκό αυτό που είναι. Γιατί όσο κι αν αλλάζουν οι εποχές, οι ανάγκες, η τεχνολογία προχωρά, πάντα μα πάντα τα βασικά στοιχεία παραμένουν ίδια: Μεράκι, όραμα, αγάπη, επένδυση που μοιάζει… τρελή για τους περισσότερους, φιλοδοξία, σεβασμός. Αυτά ακριβώς που κουβαλά η οικογένεια Γιαννακόπουλου δηλαδή, όλα αυτά τα χρόνια που εμπλέκεται στα Παναθηναϊκά δρώμενα διοικητικά. Ειδικά στο μπάσκετ.

Ο Παύλος και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος άρχισαν απ’ τον «Τάφο του Ινδού». Το κλειστό της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Ο Παναθηναϊκός στο μπάσκετ μεγάλο μέγεθος για την Ελλάδα. Διένυε όμως τα «πέτρινα χρόνια» του. Στη σκιά του Άρη, του ΠΑΟΚ, μέχρι και του Πανιώνιου ή του Ολυμπιακού στο τέλος που άρχισε να μεγαλώνει. Τότε, στο κλειστό της Λεωφόρου, πάρθηκε η απόφαση της γιγάντωσης. Το μπάσκετ έγινε επαγγελματικό και οι Γιαννακόπουλοι πήραν πηλό κι άρχισαν να δίνουν μορφή στο όνειρο!

Πρώτες σπουδαίες μεταγραφές (Γκάλης, Βράνκοβιτς, Κόμαζετς κλπ.) και ο δρόμος από τη Λεωφόρο οδήγησε στη Γλυφάδα. Εκεί ήρθε το Κύπελλο Ελλάδας και το τέλος της λειψυδρίας τίτλων που διήρκησε επτά χρόνια (τελικός στο ΣΕΦ). Το νερό είχε μπει στο ρυάκι πλέον. Είχε ορμή, όλοι το καταλάβαιναν. Γιατί το όραμα, η διάθεση, η αγάπη, η «τρέλα» δεν κρύβονταν.

Λίγα χρόνια μετά, η… έκρηξη. Η κορυφαία μεταγραφή στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ο Ντομινίκ Ουίλκινς υπέγραψε στον Παναθηναϊκό. Μαζί και η νέα μετακόμιση απ’ το μικρό κλειστό της Γλυφάδας στο -τότε- νεόκτιστο κλειστό του ΟΑΚΑ. Το ρυάκι είχε γίνει ποτάμι…

Πρώτο ευρωπαϊκό. Το πέτυχαν κι αυτό οι Γιαννακόπουλοι. Κατέκτησαν το πρώτο του Παναθηναϊκού το πρώτο ελληνικό. Αυτό που δεν κατάφεραν όσοι το είχαν προσπαθήσει μέχρι τότε. Η άδεια οροφή, αρχίζει σιγά-σιγά να… βαραίνει απ’ τα λάβαρα. Το ποτάμι γίνεται ορμητικό και δεν μπορεί κανείς να το σταματήσει.

Εκεί και η επιστροφή στα εγχώρια πρωταθλήματα μετά από 14 ολόκληρα χρόνια. Αυτό που άρχιζε ταπεινά απ’ τον «Τάφο του Ινδού» ως ρυάκι, οι Γιαννακόπουλοι το οδήγησαν να φτάσει στο πέλαγος. Η… όρεξη φυσικά δεν έκλεινε. Παρά την αναγκαστική μετακόμιση για λίγο στο κλειστό του Σπόρτινγκ στα Πατήσια.

Τα ευρωπαϊκά έγιναν έξι! Τα πρωταθλήματα αποτελούσαν είδηση αν χαθούν. Το μεγάλο εγχώριο μέγεθος, έγινε η πιο επιτυχημένη ευρωπαϊκή ομάδα. Τα χρόνια είχαν περάσει. «Βάραιναν» τον Παύλο και τον Θανάση. Η διαδοχή ήρθε εντός της οικογένειας. Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Σε καιρούς δύσκολους, στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης. Παρά τις δυσκολίες, οι προσπάθειες, το μεράκι, η επένδυση, το όραμα, η φιλοδοξία, η «τρέλα» ήταν εκεί. Έτσι ακόμη και στα δύσκολα, ο Παναθηναϊκός δεν ξέμεινε από τίτλους. Το αντίθετο.

Τα πάντα βάρυναν ακόμη περισσότερο όταν ο Παύλος δεν ήταν πλέον ανάμεσά μας. Ο Θανάσης λίγο καιρό μετά τον ακολούθησε στο μεγάλο ταξίδι. Τίποτα δεν θα είναι πλέον ίδιο σκέφτηκαν οι περισσότεροι. Άλλοι μιλούσαν για οριστικό τέλος εποχής, σχεδόν χαιρέκακα. Δεν υπολόγιζαν όμως στα χαρακτηριστικά που κληρονομεί μια οικογένεια από τη μία γενιά στην άλλη. Αυτά ακόμη και στις πιο δύσκολες/στενάχωρες στιγμές, ήταν εκεί και σιγόκαιγαν.

Το όραμα, η «τρέλα», η διάθεση, η αγάπη, το μεράκι, δεν χάνονται. Αυτά έφεραν και τη νέα τεράστια επένδυση. Φέρνοντας μια σεζόν απ’ τις πιο ονειρικές της ιστορίας. Έχοντας για πρωτεργάτη τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και φύλακες άγγελους τον Παύλο και τον Θανάση. Σε ένα ΟΑΚΑ που το βάραιναν τα χρόνια κι αυτό έπρεπε να αλλάξει.

Ευρωπαϊκούς τίτλους είχε ο Παναθηναϊκός. Πρωταθλήματα, να χαρίσει κιόλας αν χρειαστεί! Ο Παύλος κι ο Θανάσης φρόντισαν για όλα αυτά, ανεβάζοντας τον πήχη σε ύψη που δεν πλησιάζονται από κανέναν άλλον. Πλην ενός Γιαννακόπουλου. Τι δεν είχε γίνει μέχρι τώρα; Η κορυφαία ομάδα της χώρας σε συλλογικό επίπεδο, να έχει το δικό της… σπίτι. Όχι απλά ένα κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι της όμως. Μια βίλα την οποία κάθε φιλοξενούμενος θα θαυμάζει και κάθε μέλος της μεγάλης Παναθηναϊκής οικογένειας θα χαίρεται.

Παύλος και Θανάσης Γιαννακόπουλος παρέλαβαν ένα… ρυάκι. Αγωνιστικά και σε επίπεδο εγκαταστάσεων. Το μετέτρεψαν σε ποτάμι, σε πέλαγος. Με τίτλους, μεταγραφάρες, την πιο δυνατή έδρα στην Ευρώπη. Έρχεται λοιπόν ο συνεχιστής της παράδοσης των Γιαννακόπουλων για να τον κάνει ωκεανό! Η κορυφαία ομάδα στην ήπειρό μας, πρωτοπορεί και γίνεται η κορυφαία και σε αθλητικές εγκαταστάσεις.

Η σύγχρονη εποχή, οι ανάγκες της, δεν θα καλυφθούν απλά. Το άλμα είναι τόσο μεγάλο που ο Παναθηναϊκός με το όραμα του Δημήτρη Γιαννακόπουλου που γίνεται πράξη, ορίζει το ποια θα είναι η… επόμενη πίστα. Μόνο που όταν οι υπόλοιποι ακολουθήσουν, ο ίδιος θα έχει στρογγυλοκαθίσει και απολαύσει ήδη τους καρπούς της επιτυχίας.

Το ΟΑΚΑ είναι ακριβώς αυτό. Το μόνο που είχε μείνει να κάνουν οι Γιαννακόπουλοι για τον Παναθηναϊκό της καρδιάς τους. Διασφαλίζοντας το σήμερα και το αύριο του. Χωρίς μεσάζοντες, χωρίς να περιμένουν από κανέναν… δώρα, χωρίς να παρακαλάνε για τίποτα. Επενδύοντας, πραγματοποιώντας εκείνο που πάντα έμοιαζε με τρελό όνειρο μέχρι να το κάνουν πράξη… Από εκείνο το κύπελλο Ελλάδος κόντρα στον Άρη το 1993, μέχρι στα σχέδια που υλοποιούνται ήδη για το κλειστό του ΟΑΚΑ.