Η προσδοκία για τον Βιλένα, ο Τσέριν, οι μεταγραφές και το ελληνικό ποδόσφαιρο

Ο Νίκος Αθανασίου γράφει για τον Ολλανδό και τον Σλοβένο μέσο, την υλοποίηση του σχεδιασμού ενίσχυσης του Παναθηναϊκού και τις εκλογές του συνεταιρισμού.

Καλημέρα σας, εδώ, από το Σλάμντινγκ της Αυστρίας και στο σημερινό σημείωμα θα βάλουμε στο πράσινο… μίξερ, τέσσερα θεματάκια. Τον Τόνι Βιλένα, τον Αντάμ Τσέριν, τον μεταγραφικό σχεδιασμό του Παναθηναϊκού και τις εκλογές στη Superleague. Xωρίς πολλά-πολλά, πάμε κατευθείαν στο ψητό!

Οι απαιτήσεις από τον Βιλένα παραμένουν υψηλές

Η αλήθεια είναι πως ο Τόνι Βιλένα στη πρώτη του σεζόν στον Παναθηναϊκό απογοήτευσε. Όταν το job description ενός ποδοσφαιριστή αναφέρει «έρχεσαι για να κάνεις την διαφορά» και η επιδραστικότητά του είναι πολύ μακριά από αυτό, τότε κάποιες καλές στιγμές δεν μπορούν να είναι αρκετές. Ο Ολλανδός χαφ ήρθε πέρσι με ένα «βαρύ» βιογραφικό, έπειτα από μια καλή σεζόν στη Σαλερνιτάνα αλλά δεν κατάφερε να αλλάξει την ζωή της μεσαίας γραμμής του Τριφυλλιού. Από την άλλη, όμως, είναι ακόμη εδώ, στις προπονήσεις είναι πολύ καλός. Πολύ καλός, όμως, ήταν και πέρσι σύμφωνα με τους προπονητές του. Έχει αξία η εικόνα που βλέπουμε κι εδώ αλλά όχι μεγάλη. Το ζητούμενο είναι πάνω στο χορτάρι ο Βιλένα να είναι αυτός που ήταν στη Φέγενορντ, στην Κράσνονταρ, στην Ιταλία. Όχι ο περσινός. Οι απαιτήσεις για έναν παίκτη που αμοίβεται με το δικό του συμβόλαιο παραμένουν υψηλές. Κατά το παρελθόν, είδαμε και στον Παναθηναϊκό, συμβαίνει γενικότερα στη ζωή του ποδοσφαίρου, μεταγραφές να μην βγαίνουν την πρώτη χρονιά και την δεύτερη να αποδίδουν τα αναμενόμενα. Για να δούμε…

Απόλυτη προτεραιότητα θα πρέπει να είναι η επέκταση στον Τσέριν

Μιας και ανοίξαμε την συζήτηση για την μεσαία γραμμή, το Euro ήρθε απλά να «σφραγίσει» το υψηλό επίπεδο του Αντάμ Τσέριν. Ο Σλοβένος χαφ είναι καταπληκτικός, ειδικά κόντρα στους Άγγλους ήταν συγκλονιστικός. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να βρει άμεσα την λύση στο πρόβλημα που έχει φέρει η επιθετική πολιτική του ατζέντη του ποδοσφαιριστή. Θα πρέπει να είναι απόλυτη προτεραιότητα για το κλαμπ η επέκταση του συμβολαίου του Τσέριν, ο οποίος αξίζει πέρα για πέρα ένα πολύ μεγαλύτερο συμβόλαιο από αυτό που υπέγραψε το καλοκαίρι του 2022 και δεν είναι παραπάνω από 250.000 ευρώ. Ο 25χρονος χαφ είναι ένα κορυφαίο περιουσιακό στοιχείο και το Τριφύλλι θα πρέπει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις να έχει το πάνω χέρι σε μια μελλοντική διαπραγμάτευση, γιατί κακά τα ψέμματα, είτε σε ένα είτε σε δύο χρόνια, ο Τσέριν πιθανότατα θα φέρει υψηλές προτάσεις στα γραφεία της ΠΑΕ.

Οι πρώτοι τέσσερις, η ιδανική συνθήκη και η αξιολόγηση

Πάμε και στον μεταγραφικό σχεδιασμό. Οι μεταγραφικοί σχεδιασμοί θα πρέπει να κρίνονται σε τρεις φάσεις για να υπάρχει ασφάλεια και σοβαρότητα στην αξιολόγησή τους. Η πρώτη φάση είναι στα προκριματικά του Europa League. Δηλαδή το αν ο προπονητής θα έχει στα χέρια του τα βασικά «εργαλεία» που έχει ζητήσει. Αν δηλαδή 25 Ιουλίου, ο Παναθηναϊκός δεν έχει αποκτήσει ούτε αριστερό μπακ, ούτε εξτρέμ, τότε σε πρώτη φάση θα έχει αποτύχει. Η δεύτερη φάση έρχεται στο τέλος του καλοκαιριού, εκεί όπου θα υπάρχει ξεκάθαρη εικόνα και δεδομένα για το ποιοι ήρθαν, πόσο κόστισαν, αν υπήρχε-θεωρητική-αναβάθμιση ή όχι. Και η τρίτη φάση και πιο σημαντική είναι στο τέλος της σεζόν, όπου θα γίνει το… ταμείο για την προσφορά των παικτών που ήρθαν. Το Τριφύλλι έχει κάνει ήδη τέσσερις κινήσεις, δεν μπορεί κανείς να πει ότι είναι ανενεργό στο παζάρι. Με σωστή προεργασία πήρε Μαξίμοβιτς και Μπάλντοκ ως ελεύθερους, αγόρασε Γεντβάι(1 εκατομμύριο στη Λοκομοτίβ) και Ντραγκόφσκι(1.5 εκατομμύριο στη Σπέτσια), που πέρσι φόρεσαν την πράσινη φανέλα ως δανεικοί.

Από κει και πέρα, το ιδανικό θα ήταν εδώ στην Αυστρία να βρισκόταν και ο αριστερός μπακ και ο ένας εξτρέμ. Όσο πιο γρήγορα έρθουν, τόσο το καλύτερο. Όσο καθυστερούν, τόσο το χειρότερο.

This is-greek-football

Δύο λόγια και για τις εκλογές της Superleague. Η πλειοψηφία του συνεταιρισμού επέλεξε τον πρόεδρο εκείνο που τον Δεκέμβριο του 2023 αναγκάστηκε να παραιτηθεί μετά από πρόταση μομφής, καθώς αρκετές φορές λειτούργησε λες και η Superleague ήταν η… ομάδα του. Και έξι μήνες μετά επιστρέφει στην ίδια θέση. Η πλειοψηφία των ομάδων δεν επέλεξε τον μοναδικό ιδιοκτήτη ομάδας του big4, τον Γιάννη Αλαφούζο, που έχει αποδείξει στην πράξη πως στην συμπεριφορά του στον συνεταιρισμό βάζει πάνω από όλα το καλό του ελληνικού πρωταθλήματος. Που ποτέ για παράδειγμα δεν έχει πατήσει στον αγωνιστικό χώρο να πετάει… μπάλες σε ξένους διαιτητές ή που παραμένει μακριά από το παιχνίδι της απόλυτης τοξικότητας. Αυτό είναι, όμως, το ελληνικό ποδόσφαιρο. Το πρόσκαιρο συμφέρον, οι λυκοφιλίες, οι… ισορροπίες, οι συμμαχίες, με πιο νέα αυτή του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό. Αυτά είναι πάνω από όλα και όχι το «προϊόν». Αθάνατο ελληνικό ποδόσφαιρο

Πηγή: gazzetta.gr