Το σωστό μέχρι τέλους, με Σλούκα αρχηγό και Παναθηναϊκό μεγαλείο

Αυτό που ζήσαμε και χθες λέγεται Παναθηναϊκό μεγαλείο. Αυτό σημαίνει Παναθηναϊκός. Να μπαίνεις στο γήπεδο και το σύνθημά τους τα τελευταία χρόνια από τότε, που τους έριξες στην Α2 να είναι η δική σου δύναμη και να τους λές: «Θα σε πάω μέχρι τέλους». Αυτό είναι το σωστό μέχρι τέλους. Αυτό, που έκανε ο Παναθηναϊκός με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο οδηγό , τον Σλούκα αρχηγό και τον Αταμάν στρατηγό.

Φώναζαν στον Ολυμπιακό «μέχρι τέλους» πέρυσι που κέρδιζαν τον Παναθηναϊκό του Μποχωρίδη και του Λι. Θεώρησαν ότι ήταν μέχρι τέλους το γεγονός, ότι έριξαν την ομάδα στην Α2, που είναι η μέγιστη ντροπή για έναν σύλλογο, αλλά αφού δεν τους νοιάζει αυτούς εμάς μας περισσεύει.

Και ήρθε ο Παναθηναϊκός και έδειξε ποιο είναι το σωστό μέχρι τέλους. Με την ΕΟΚ φουλ απέναντι και διαιτησίες φουλ εχθρικές στα περισσότερα από τα πέντε παιχνίδια των τελικών πήγε ο Παναθηναϊκός και σήκωσε την κούπα. Από το 0-2 σε 3-2. Μία ομάδα το είχε κάνει το 2002 κόντρα στον Ολυμπιακό πάλι και ήταν η ΑΕΚ. Τώρα το έκανε και ο Παναθηναϊκός και απάντησε στο γήπεδο στους Αγγελόπουλους, στον Μπαρτζώκα, στους οπαδούς του Ολυμπιακού, όπως έπρεπε. Με τον σωστό Παναθηναϊκό τρόπο. Στο πιο μάγκικο πρωτάθλημα της ιστορίας του.

Σε μία χρονιά, που ο Παναθηναϊκός έφθασε στην κορυφή της Ευρωλίγκα πήρε και το πρωτάθλημα. Στο πιο ιδανικό σενάριο, που θα μπορούσε να γραφτεί από τους πρωταγωνιστές της ιστορίας στην αρχή της σεζόν. Και μετά από μία χρονιά, που η ομάδα είχε φθάσει στο ναδίρ. Και με μία κίνηση, που άλλαξε τα δεδομένα και επανέφερε την κανονικότητα. Εννοώ την απόκτηση του Σλούκα, μία ευγενική χορηγία των Αγγελόπουλων και κυρίως του Μπαρτζώκα. Τους ευχαριστούμε για το δώρο, που άλλαξε τα δεδομένα και από εδώ και πέρα συνηθίστε το, ο Παναθηναϊκός θα σηκώνει συνέχεια κούπες.

Ο Σλούκας ακούγαμε, ότι έπαιρνε πολλά, ακούγαμε, ότι δεν είναι ηγέτης, ακούγαμε, ότι θέλει να παίζει πολύ και δεν μπορεί, ακούγαμε, ότι κρύβεται στα δύσκολα. Μέσα πέσατε…. φωστήρες. Ο Σλούκας ήταν ο πρωταγωνιστής στον τελικό της Ευρωλίγκα με την Ρεάλ, ο Σλούκας ήταν ο καλύτερος παίκτης και στον χθεσινό τελικό, ήταν ο ηγέτης της ομάδας εντός και εκτός γηπέδου. Οι απαντήσεις στο γήπεδο ήταν ηχηρές, τόσο πολύ, που όσοι τα έλεγαν αυτά απλά σήμερα κάπου είναι κρυμμένοι…

Ολο αυτό, που ζήσαμε φέτος είναι το Παναθηναϊκό μεγαλείο. Μία ομάδα που ξεκίνησε από πολύ χαμηλά και έφθασε στην κορυφή. Σαν ηφαίστειο που ξυπνά…. Και τον κόσμο του να νιώθει περήφανος, που είναι Παναθηναϊκός. Σαν τον Παναθηναϊκό δεν έχει. Ο κόσμος ήταν συγκλονιστικός και χθες στο ΟΑΚΑ φάνηκε , γιατί ο κόσμος του Παναθηναϊκός είναι ο κορυφαίος στον πλανήτη. Και να του δώσεις όραμα και δει να γίνονται πράγματα στα επιστρέφει επί 100. Μπράβο σε όλους για ότι πέτυχε η ομάδα φέτος και τα καλύτερα έρχονται…