By Είναι δύσκολο να είσαι ο Γιάννης Κώτσιρας και να κερδίζεις ένα κοινό «απαιτητικό» ή γκρινιάρικο ή και άδικο καμιά φορά, που μουρμουράει στο πρώτο κακό κοντρόλ ή την πρώτη λάθος πάσα, όσο δύσκολο ήταν για τον Λουκά Βύντρα κάποτε να αντέξει πνευματικά με τα όσα άκουγε, συνήθως άδικα, από την εξέδρα.
Σύμπτωση ή μη, ότι και οι δυο είναι Έλληνες, δεξιά μπακ, παίζουν όπου τους ζητηθεί και χαίρουν εκτίμησης και εμπιστοσύνης από όλους τους προπονητές που πέρασαν από την ομάδα.
Με άλλα λόγια, μπορεί να «μην κάνουν» για τους προπονητές της εξέδρας, αλλά για τους «κανονικούς προπονητές», αυτούς που έχουν πτυχίο και βιοπορίζονται από την προπονητική, τόσο ο Βύντρα παλιότερα, όσο και ο Κώτσιρας πρόσφατα, ήταν και είναι σημαντικά γρανάζια.
«Ναι» και από τον Αλόνσο
Οπότε απόλυτα δίκαια ο Κώτσιρας υπογράφει νέο συμβόλαιο με την ομάδα, διότι πέρα απ’ όσα είδε σε αυτόν ο Γιοβάνοβιτς και ο Τερίμ (ο οποίος τον χρησιμοποίησε και ως αμυντικό χαφ, «οκτάρι», μέχρι και εξτρέμ), είδε τα ίδια ακριβώς πράγματα και ο Αλόνσο και συμφώνησε ότι ο παίκτης πρέπει να παραμείνει.
Όχι διότι είναι «φτηνός» ή Έλληνας ή απλά «τίμιος» και «φιλότιμος», αλλά διότι είναι ένας αξιόλογος παίκτης, που θα δώσει πάντα το καλύτερο που μπορεί, που θα τρέξει χιλιόμετρα ατελείωτα, που θα κάνει ακριβώς αυτό που θα του ζητήσει ο – εκάστοτε – προπονητής του και έχει βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια και στο «μπροστά κομμάτι», συμμετέχοντας στην επιθετική ανάπτυξη.
Και καλό είναι, πέρα από τους Ιωαννίδηδες και τους Μπερνάρ αυτού του κόσμου, που τους αποθεώνουμε για την τεχνική και τις εμπνεύσεις τους, να έχουμε και δυο καλές κουβέντες να πούμε για τους απανταχού Κώτσιρες, που ποτέ δεν βλέπουν το φως των προβολέων να πέφτει πάνω τους.
Αποχαιρετώντας τον Παλάσιος
Καλά λόγια νομίζω οφείλουμε να πούμε και για τον Παλάσιος, παρότι εκείνος δεν συνεχίζει στην ομάδα.
Ήρθε πριν τρία χρόνια, κυριολεκτικά το τελευταίο λεπτό της μεταγραφικής περιόδου.
Ήταν μια μεταγραφή πολυδάπανη για την εποχή, ουσίας και «εντυπωσιασμού» μαζί, μια προσπάθεια της διοίκησης να δείξει ότι είχε τη διάθεση να δαπανήσει χρήματα για να ανεβάσει την ποιότητα της ομάδας και μια επιλογή που «προσπέρασε» τον Γιοβάνοβιτς, ο οποίος (ειδικά) εκείνο το πρώτο του καλοκαίρι στην ομάδα, «ξεψάχνισε» πολύ σχολαστικά κάθε μεταγραφική περίπτωση και σε κάποιες περιπτώσεις καθυστέρησε αρκετά.
Τι γεύση μας αφήνει ο «Τούκου»; Περισσότερο γλυκιά και λιγότερο πικρή.
Μας χάρισε αρκετά καλά παιχνίδια, «απάντησε» μέσα στο γήπεδο σε αυτούς που τον έλεγαν «χοντρό» και «Παραθαλάσιος», έβγαλε πείσμα, ποδοσφαιρικό τσαμπουκά, Αργεντίνικη «αλητεία» – κυρίως τις δυο πρώτες σεζόν, καθώς την τρίτη χρονιά του, ήταν μάλλον πεσμένος.
Δεν γνωρίζω πόσα χρήματα ζητούσε για να ανανεώσει κι αν αληθεύει αυτό που ακούστηκε, για συμβόλαιο άνω του ενός εκατομμυρίου το χρόνο – αν είναι όντως έτσι, μιλάμε για ποσό εκτός λογικής.
Ούτε ξέρω αν όντως υπάρχει ενδιαφέρον, πρόταση ή συμφωνία με άλλη ελληνική ομάδα ή θα πάει Σαουδική Αραβία.
Αν πάντως αξιώνει 1-1,2 εκατομμύρια το χρόνο, μοιάζουν χρήματα που δύσκολα θα βρει στην ελληνική αγορά, σε αυτή την ηλικία.
Σε κάθε περίπτωση όμως, ο Παλάσιος έδωσε ό,τι είχε, πανηγύρισε δυο Κύπελλα με την ομάδα, τίμησε την καταγωγή του και θα τον θυμόμαστε με αγάπη.
Όπως και τον Μπερνάρ – τον Βραζιλιάνο όχι μόνο γι’ αυτά που έδωσε αλλά και γι’ αυτά που δεν πρόλαβε να δώσει…
Μια που μιλήσαμε για τον Μπερνάρ…
…η ομάδα ψάχνει για έναν αντι-Μπερνάρ και για ένα αριστερό μπακ, άρα μια ολοκαίνουργια αριστερή πτέρυγα.
Καθόλου εύκολο δεν είναι αυτό το εγχείρημα, διότι το να ψάχνεις μόνο για βασικό αριστερό μπακ ή μόνο για βασικό αριστερό εξτρέμ, έχει ένα συγκεκριμένο βαθμό δυσκολίας.
Αλλά το να ψάχνεις και για τους δυο, με πίεση χρόνου και ανάγκη να εντοπιστούν και να αποκτηθούν άμεσα, να ενταχθούν στις προπονήσεις, να είναι παρόντες στην προετοιμασία και να βοηθήσουν την ομάδα στα ευρωπαϊκά προκριματικά, είναι «Σταυρόλεξο για Δυνατούς Λύτες».
Κι αν μπροστά μπορεί να βρεθεί κάποια λύση εκ των ενόντων, με τον Αϊτόρ ή τον Βέρμπιτς (αν μείνει) ή ακόμα και τον Τζούρισιτς (επίσης αν μείνει), η θέση του μπακ μοιάζει «ορφανή», με τον Χουάνκαρ να έχει φύγει και τον Μλαντένοβιτς στο Euro, μέχρι όποτε.
Οπότε η θέση του αριστερού μπακ δείχνει να έχει προτεραιότητα κι έπονται τα δυο εξτρέμ που έχει ζητήσει ο Αλόνσο, για αριστερά και δεξιά.
Και φυσικά ό,τι άλλο προκύψει, είτε λόγω πώλησης κάποιου παίκτη, είτε λόγω κάποιας ευκαιρίας που μπορεί να προκύψει στην αγορά, είτε λόγω κάποιου παίκτη που πιθανόν να «αγαπάει» ο νέος προπονητής και να θέλει να τον φέρει στο Κορωπί.
Comments