By Μπορεί ο επίσημος Ολυμπιακός να αποκάλεσε πριν δυο χρόνια το Conference League, Milko Cup, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η κατάκτηση μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης δεν είναι ένα πολύ σπουδαίο κατόρθωμα.
Μάλιστα το συγκεκριμένο τρόπαιο θα έρθει τώρα και θα “ξεπλύνει” τα όσα εκτρωματικά έχει κάνει ο Ολυμπιακός τα τελευταία 30 χρόνια πάνω στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Για να φτάσουμε όμως στη χθεσινή βραδιά προηγήθηκαν περίπου τρεις δεκαετίες όπου η οικογένεια Βαρδινογιάννη (και κυρίως ο Τζίγγερ) και στη συνέχεια ο Γιάννης Αλαφούζος έκαναν συνεχώς “χορηγίες” τα πρωταθλήματα είτε στον Σωκράτη Κόκκαλη είτε στον Βαγγέλη Μαρινάκη.
Όταν το 2010 ανέλαβε τον Ολυμπιακό ο Μαρινάκης, ο Τζίγγερ φρόντισε να τινάξει στον αέρα την πολυμετοχικότητα και στη θέση του Νικόλα Πατέρα στην προεδρία να φέρει τον Νίκο Κωνσταντόπουλο (!) χαρίζοντας μάλιστα απλόχερα την ΕΠΟ στον τότε νέο μεγαλομέτοχο των ερυθρόλευκων. Για τον Μαρινάκη μπορεί να πει κανείς παααααρα πολλά και δικαιολογημένα. Υπάρχει όμως και κάτι που δεν αμφισβητείται και αυτό δεν είναι άλλο από την παθολογική αγάπη για την ομάδα του, η οποία αγγίζει τα όρια της σχιζοφρένειας. Ο Μαρινάκης είναι Ολυμπιακός όπως και ο προκάτοχος του ο Σωκράτης Κόκκαλης.
Αντιθέτως εμείς αμφιβάλλουμε (και μάλιστα δικαιολογημένα) αν οι Τζίγγερ και Αλαφούζος είναι καλά καλά Παναθηναϊκοί.
Από τη μια λοιπόν οι αντίπαλοι μας είναι άρρωστοι με την ομάδα τους και κάνουν τα πάντα για αυτήν και εμείς από την άλλη μπλέξαμε με δυο ανθρώπους που δεν ξέρουμε καλά καλά αν στηρίζουν την ομάδα μας και οι οποίοι ταυτόχρονα μετέτρεψαν τον Παναθηναϊκό σε κομπάρσο αφήνοντας τον Ολυμπιακό για χρόνια να κατακτά πρωταθλήματα, να μαζεύει χρήμα και να γεμίζει με εμπειρίες από την Ευρώπη. Ε όταν παίζεις συνεχώς Ευρώπη, κάποια στιγμή θα συνωμοτήσουν τα άστρα και θα βιώσεις την απόλυτη χαρά. Γιατί αυτό που πέτυχαν οι Πειραιώτες με τρεις αλλαγές προπονητών, τριών τεχνικών διευθυντών και καμιά 20αρια παικτών μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο ήθελε πολύ άστρο για να πετύχει αλλά στο τέλος κανείς δεν θα το θυμάται.
Αυτή είναι η όλη ιστορία.
Ο Ολυμπιακός είχε και έχει παράγοντες οι οποίοι κάνουν κυριολεκτικά τα πάντα για την ομάδα τους και εμείς με εξαίρεση τον Νικόλα Πατέρα πορευτήκαμε και πορευόμαστε με δυο άνευρους, άνιωθους και ανίκανους οι οποίοι βάφτιζαν τις αποτυχίες τους ως… “ανωτερότητα”. Στην εποχή μας η ανωτερότητα είναι ο φερετζές της αδυναμίας. Είναι μια φτηνή δικαιολογία για να κρύψεις την ανικανότητα και την αδιαφορία σου για την ομάδα.
Προφανώς και δεν θέλουμε παράγοντες με τις πρακτικές του Ολυμπιακού αλλά δεν γίνεται να θέλουμε και ανθρώπους που στο όνομα μιας δήθεν ανωτερότητας και ηθικής αφήναν για χρόνια τους ερυθρόλευκους να κάνουν τα όσα έκαναν.
Αυτά λοιπόν τα 30 χρόνια οδήγησαν στην κατάκτηση του Conference League από τον Ολυμπιακό και σε αυτή την πορεία οι δυο κύριοι στη φωτογραφία έχουν πολύ μεγάλη συνεισφορά…
Μπορεί να το χάρηκαν κιόλας…
Από εκεί και πέρα θα πρέπει να ντρέπονται και οι εύποροι Παναθηναϊκοί που κάθονται και κοιτάνε αδιαφορώντας πλήρως. Είναι και εκείνοι συνυπεύθυνοι για τη συγκεκριμένη κατάσταση από τη στιγμή που προτιμούν τη βόλεψη τους και τίποτα περισσότερο.
Υ.γ.: Η εποχή του Γιώργου Βαρδινογιάννη είναι εντελώς διαφορετική και δεν μπαίνει στην ίδια μοίρα με τους δυο Γιάννηδες…
Υ.γ.2: Στην κατάκτηση του έβδομου Ευρωπαϊκού οι Αλαφούζος και Ατζούν έπαιζαν survivor και δεν διέκοψαν τη ροή του προγράμματος ούτε λεπτό για να μεταδώσουν τους πανηγυρισμούς των πρασίνων. Για τον Ολυμπιακό βέβαια ο ΣKAI πέταξε από τη χαρά του…
Υ.γ.3: Φημολογείται πως ο Μάουρο Σάρρι είναι πολύ κοντά στον Παναθηναϊκό και αντί να ανυπομονούμε έχει αηδιάσει όλο μας το είναι. Ένα ακόμη κατόρθωμα του κυρίου Γιάννη μας…
Πηγή: leoforos1908.gr
Comments