By Πώς μπορεί να είναι καλή λοιπόν;
Ακόμη μία που προστίθεται στη συνηθισμένη μιζέρια στην οποία θέλοντας και μη έχει περιέλθει ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων τα τελευταία χρόνια.
Όταν έρχεσαι ισοπαλία σε ματς που έπρεπε να «καθαρίσεις» απ’ το ημίχρονο, όταν σε τέσσερα ματς νικάς 3 και σε 1 λήγει «Χ» κόντρα στον αιώνιο και τερματίζεις πίσω του, τότε απλά… αυτό έχει καταλήξει να είναι ο Παναθηναϊκός
Ήρθε και το ματς με τον Ολυμπιακό με την διακύμανσή του, να θυμίζει πως κύλησε συνολικά η σεζόν. Αυτό το εντυπωσιακό στην αρχή, το σταθερό στη συνέχεια, το κρατιέμαι με δυσκολία μετά, μέχρι που αποτυγχάνω στο τέλος και καταστρέφω όσα «έχτιζα». Αυτό έγινε στο τελευταίο ενενηντάλεπτο, αυτό έγινε συνολικά στη χρονιά. Από το γεμάτο ΟΑΚΑ, κατέληξε το Τριφύλλι να παίζει ντέρμπι και να έχει περισσότερο κόσμο στο συλλαλητήριο παρά στο γήπεδο.
Εκεί ο κόσμος διατυμπάνισε τα θέλω του και η φωνή των χιλιάδων Παναθηναϊκών επιβάλλεται να ακουστεί. Όποιος προσπαθεί να «πνίξει» το μήνυμα του συλλαλητηρίου, χαμένος θα βρεθεί. Διότι μαζεύεται όλη αυτή η πίκρα και γίνεται οργή, την οποία είδαμε το μεσημέρι της Κυριακής. Δυστυχώς με άσχημη κατάληξη επειδή έγιναν όσα έγιναν με την αστυνομία η οποία μόνο τανκ δεν έβγαλε στην Αλεξάνδρας.
Σε κάθε περίπτωση το μήνυμα εστάλη, ήταν ξεκάθαρο, τώρα τι θα φέρει το αύριο δεν μπορεί να προβλεφθεί. Ούτε θα μπούμε στη διαδικασία της ανάλυσης αν υπάρχει κάποιος να ενδιαφερθεί, αν πωλείται η ΠΑΕ, όλα αυτά τα αν που πάντα καταλήγουν σε εσωστρέφεια η οποία ζημιώνει ακόμη περισσότερο το τμήμα που βρίσκεται πεσμένο για ακόμη μια φορά.
Η σεζόν λοιπόν κατέληξε με τέταρτο ματς αήττητο για το πρωτάθλημα κόντρα στον αιώνιο. Το πρώτο που κατάφερε να «κλέψει» την ισοπαλία. Τρεις νίκες και μία ισοπαλία την οποία με το δίκιο τους πανηγύρισαν κιόλας. Έχεις τέτοια αποτελέσματα με τον Ολυμπιακό και… κατόρθωσες να σε περάσει στο τέλος του πρωταθλήματος, αφήνοντας τον εαυτό σου εκτός Ευρώπης.
Τα πίσω βήματα που έχει κάνει ο Παναθηναϊκός συνολικά, είναι απίστευτα. Δεν τα μετράμε μόνο για τώρα και την 4η θέση. Μετρούν κυρίως για το αύριο, καθώς οι άλλοι ξεκινούν σημαντικά πιο μπροστά από εσένα το επόμενο σπριντ. Αλλά μην το φτάσουμε τόσο μακριά, ας τα δούμε αυτά μετά τον τελικό κυπέλλου.
Είναι κι αυτός βλέπετε. Ένα ματς που έπρεπε να το περιμένει ο Παναθηναϊκός για να χαρεί έναν τίτλο κι ας έχασε το μεγάλο στόχο, αποτυγχάνοντας σε ακόμη μια σεζόν. Λόγω της Ευρώπης, ο τελικός κυπέλλου μετατράπηκε σε τρομερά αγχωτική διαδικασία. Αντί να σκεφτόμαστε την κούπα, πρώτα έρχεται στο μυαλό το πόσο καταστροφικό θα είναι να μείνει το Τριφύλλι χωρίς ευρωπαϊκή έξοδο.
Αποτυχία, καταστροφή, φιάσκο, πες το όπως θες, το νόημα ίδιο θα είναι. Και το χειρότερο είναι αυτό το άδειασμα που αισθάνεται ξανά κάθε Παναθηναϊκός. Αυτή η μιζέρια που επανήλθε στην ομάδα. Την ίδια ώρα, ο Άρης έχασε απ’ τον μεγάλο του αντίπαλο και τον είδε να πανηγυρίζει στο «σπίτι» του. Είδατε όμως πώς αντέδρασαν; Ζητούσαν το κύπελλο και χειροκρότησαν την ομάδα τους.
Δε λέμε πως αυτό έπρεπε να κάνουν και οι Παναθηναϊκοί. Δεν είναι το ίδιο προφανώς οι απαιτήσεις του ενός με τις απαιτήσεις του άλλου. Απλά δείχνει την προσήλωση του κάθε οργανισμού, τη στόχευση που έχει. Ο Άρης είναι με… παρωπίδες για το κύπελλο, ο Παναθηναϊκός σκέφτεται τι θα συμβεί αν χάσει την Ευρώπη, την οποία ήδη έχασε απ’ το πρωτάθλημα σοκάροντας πρώτα απ’ όλα τον εαυτό του και όσους τον αγαπούν φυσικά.
Τέσσερα σερί ματς χωρίς νίκη. Αν γίνουν πέντε ειδικά σε αυτό το σημείο που βρίσκεται ο Παναθηναϊκός, ξεκάθαρα θα μιλάμε για την επαναφορά της ηττοπαθούς νοοτροπίας, των φοβικών συνδρόμων που κουβαλά το Τριφύλλι. Σκεπτόμενος το κακό του αν αποτύχει και μην κοιτώντας το καλό αν πετύχει. Αυτό που λέει κι ο λαός, αν κοιτάς εκεί που δε θες να πας, θα πας εκεί που κοιτάς. Κάτι τέτοιο κάνουν επαναλαμβανόμενα οι Πράσινοι. Σκέφτονται τι θα συμβεί αν αποτύχουν κι έτσι αποτυγχάνουν.
Η αποτυχία έχει μπει ήδη ως στάμπα στη σεζόν 2023-24. Αποτυχία στόχων, διατήρησης της συσπείρωσης με τον κόσμο, διατήρησης του ποδοσφαιρικού πλάνου που «έτρεχες» εδώ και 2,5 χρόνια. Αυτοκτονία, πυροβόλησε τα πόδια του, γκάφες που μετατράπηκαν σε «εγκλήματα» κατά του Παναθηναϊκού. Ο χαρακτηρισμός μικρή σημασία έχει, η ουσία μένει ίδια. Αποτυχία τεράστια, παταγώδης, μη ανεκτή σε ένα τμήμα του Παναθηναϊκού που «ματώνει» σχεδόν ασταμάτητα.
Κυρίως όμως, ξεριζώθηκε η ελπίδα και η προοπτική. Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι η προσμονή για να μη χάσεις ένα κύπελλο και χάσεις την Ευρώπη. Σε μια σεζόν που θα σε πέρναγαν για τρελό αν το έλεγες πριν 1-2 μήνες, δε συζητάμε για νωρίτερα. Σεζόν στην οποία πανηγυρίζει μια ομάδα η οποία έχει μικρότερο μπάτζετ, είχε επιθετικό τον Σαμάτα και πήρε έναν τίτλο που δεν γίνεται να μην παραδεχτούν οι πάντες.
Ακόμη κι αυτό, η επιτυχία του ΠΑΟΚ δηλαδή, μεγαλώνει την Πράσινη αποτυχία. Γιατί καταδεικνύει την πλήρη έλλειψη σοβαρότητας, οργάνωσης, συνέπειας, συνέχειας και σταθερότητας στο δικό σου οργανισμό.
Το 2-2 με τον Ολυμπιακό έμοιαζε απλά με μια σταγόνα ακόμη στο ήδη ξεχειλισμένο προ πολλού ποτήρι. Τώρα έρχονται τα πιο σοβαρά. Τελικός κυπέλλου και φυσικά το μετά που πρέπει να είναι άμεσο, γιατί χρόνος για χάσιμο δεν υπάρχει εδώ και κάποιες εβδομάδες. Να βρεθεί προπονητές, παίκτες που πραγματικά θα κάνουν τη διαφορά και δε θα λέμε πως εντάξει είναι καλοί κι επειδή τους έχουμε δεν γίνεται να κοιτάμε για άλλους. Αφού «καθάρισαν» όσα θύμιζαν το πλάνο που άρχισε προ τριετίας, ας γίνει το ίδιο με ποδοσφαιριστές που δεν μπορούν να κάνουν το κάτι παραπάνω. Αρκεί να έρθουν αυτοί που θα μπορούν το πολύ παραπάνω.
Υ.Γ. Είναι στενάχωρο να ολοκληρώνεται έτσι το τελευταίο εντός έδρας ματς των Χουάνκαρ και Μπερνάρ. Πραγματικά στενάχωρο.
Comments