Η μεγαλειώδης πρόκριση του Παναθηναϊκού επί της Μακάμπι, η επιστροφή του στο Final-4 έπειτα από 12 ολόκληρα χρόνια και η ανανέωση του Κέντρικ Ναν με τα «πράσινα» που αποτελεί προάγγελο της ολικής του επαναφοράς.
Πλέον ο Αμερικανός γκαρντ έδωσε τα χέρια με τους διοικούντες την πράσινη ΚΑΕ (τον ανακοίνωσε και η ΚΑΕ) , ενώ όπως ανέφερε και το tweet του δημοσιογράφου Τσέμα Λούκας η συμφωνία περιλαμβάνει και ΝΒΑ-οut.
Η χθεσινή νύχτα αποτελεί μια νύχτα μαγική και ονειρεμένη. Μια νύχτα ορόσημο στη σύγχρονη ιστορία του Παναθηναϊκού Aktor. Μια νύχτα, η οποία μπορεί να μη συνοδεύεται από κάποιον τίτλο, αλλά θα μνημονεύεται για πάρα πολλά χρόνια στα μπασκετικά κιτάπια του μπασκετικού Παναθηναϊκού.
Όχι. Δεν είναι απλά η μεγαλειώδης πρόκριση της ομάδας στο Final-4, έπειτα από απουσίας 12 ετών, κόντρα σε μια κορυφαία ομάδα. Μια ομάδα με τεράστια ιστορία, με τεράστια φανέλα. Όχι. Δεν είναι μόνο η ανακοίωνση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου για την ανανέωση του συμβολαίου του Κέντρικ Ναν. Μια κίνηση που αποδεικνύει εμπράκτως πως ο «πράσινος»… γίγαντας στέκει και πάλι γερά στα πόδια του. Όχι. Δεν είναι μόνο η αποθέωση από όλον τον κόσμο (ESPN, Λούκα Ντόντσιτς, κλπ) για την μοναδική, ανεπανάληπτη, απίστευτη, ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι οπαδοί του Παναθηναϊκύ (και) κατά τη διάρκεια του Game 5 της σειράς με την Μακάμπι.
Αυτός είναι ο »πρωτομάστορας»
Ήταν όλα τα παραπάνω και ήταν και ακόμα περισσότερα. Ήταν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος στην επιστροφή του στο ΟΑΚΑ μαζί με την οικογένειά του. Μαζί με όλες τις γενιές των Παναθηναϊκών. Από τη μητέρα του, μέχρι τα παιδιά που. Που «κουβαλούσαν» μαζί τους την… αύρα του τεράστιου και αξέχαστου «Πατριάρχη» της Παναθηναϊκής οικογένειας Παύλου Γιαννακόπουλου. Την αύρα του Θανάση, του Κώστα και όλων εκέινων που οραματίστηκαν την «πράσινη Αυτοκρατορία» και της έδωσαν σάρκα και οστά.
Αυτός είναι ο κορυφαίος τεχνικός
Ήταν ο κορυφαίος τεχνικός της Ευρώπης, ο οποίος πήρε μια ομάδα από τη 17η θέση της περσινής σεζόν και μέσα σε ελάχιστους μήνες την πήγε δεύτερη, την πήρε από το χέρι και την «οδήγησε» στη μπασκετική… Γη της Επαγγελίας. Ο Εργκίν Αταμάν απέδειξε στην πράξη πως αυτή τη στιγμή είναι το Νο1 στους ευρωπαϊκούς πάγκους.
Αυτός είναι ο κορυφαίος Έλληνας μπασκετμπολίστας
Ήταν ο κορυφαίος Έλληνας μπασκετμπολίστας, μετά τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Ο Κώστας Σλούκας που το περασμένο καλοκαίρι πήρε την απόφαση να αφήσει τον Ολυμπιακό και να έρθει στον Παναθηναϊκό. Πήρε την απόφαση να αφήσει μια μεγάλη ομάδα με την οποία πέτυχε πολλά για να έρθει σε μια μεγάλη… οικογένεια και να βρει τον σεβασμό και την αναγνώριση που του έλειπε. Όσο πέρναγε ο χρόνος, ο Κώστας πάταγε όλο και πιο γερά στα πόδια του. Και έφτασε στο σημείο, την ύστατη στιγμή, ακόμα και και με ένα πόδι να πατήσει και πάλι στο παρκέ, να δώσει το σύνθημα, να πετύχει ένα κρίσιμο τρίποντο και μετά στον πάγκο να θυμίζει… Αλβέρτη στο κλουβί.
Αυτός είναι ο Χουάντσο
Ήταν ο Χουάντσο Ερνάγνκομεθ. Ο παίκτης ο οποίος καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν άκουσε πολλά. Κάποια απ’ αυτά δικαίως. Πέρασε δύσκολα. Και αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά. Νοσηλεύτηκε. Έφυγε από τη χώρα. Έφυγε από την ομάδα. Έχασε το Game 3 και το Game 4. Επέστρεψε και μπήκε στο παρκέ απροπόνητος, μετά από πολυήμερη νοσηλεία και αποδείχθηκε καλύτερος από πριν. Έκανε το καλύτερό του παιχνίδι, άλαλξξε τον ρούν της σειράς και απέδειξε ότι αυτοί οι παίκτες είναι γεννημένοι γι αυτά τα παιχνίδια.
Αυτός είναι ο «Killer»
Είναι ο Κέντρικ Ναν. Ο παίκτης ο οποίος μπορεί να δυσκολεύτηκε στο ξεκίνημα. Μπορεί να βρήκε μπροστά του όλη τη Μακάμπι η οποία θέλησε να υπερασπιστεί τον αλλαζόνα και υπερφίαλο Ουέιντ Μπόλντγουιν ο οποίος θεωρεί εαυτόν ανώτερο του Ναν. Από τη στιγμή που το μυαλό του «ξεθόλωσε» ο Ναν έκανε αυτό που ξέρει… καλύτερα. «Σκότωσε» τον αντίπαλό του. Και στα δύο παιχνίδια στο Βελιγράδι και χθες το βράδυ στο ΟΑΚΑ. Ο κορυφαίος «killer» των ευρωπαϊκών γηπέδων γράφει ιστορία με το «τριφύλλι» στο στήθος και θα συνεχίσει να γράφει για τα επόμενα δύο χρόνια. Γιατί εδώ βρήκε και ΑΥΤΟΣ όλα όσα έψαχνε. Εντός και εκτός των τεσσάρων αγωνιστικών γραμμών.
Αυτός είναι ο παράγοντας «Χ»
Είναι ο Ιωάννης Παπαπέτρου. Ο παίκτης που αμφισβητήθηκε περισσότερο (ίσως) από τον καθένα. Ο παίκτης που τα άκουσε πολύ. Που αντιμετώπισε ένα σοβαρό τραυματισμό. Που πέρασε την πόρτα του χρειρουργείου και όχι απλά στάθηκε όρθιος. Απέδειξε στην πράξη την ψυχή του, την καρδιά του, το απίστευτο μπασκετικό του ταλέντο και την τρέλα του για το τριφύλλι. Ο Παπαπέτρου μπορεί να άργησε να βρει τον εαυτό του, αλλά το έκανε την κατάλληλη στιγμή. Το έκανε όταν ο Παναθηναϊκός τον χρειαζόταν περισσότερο από ποτέ.
Αυτός είναι το παράδειγμα προς μίμιση
Ήταν ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης. Ο παίκτης του οποίου όποτε του δινόταν μισή ευκαιρία δεν ήταν έπιανε απλά από τα μαλλιά. Την έπιανε από όπου έβρισκε και την… ξέσκιζε. Και το απέδιξε και χθες που ήταν ο παίκτης που άλλαξε όλο το μομέντουμ του αγώνα. Ακόμα στον ύπνο του τον βλέπει ο Λορένζο Μπράουν. Αυτή η παικτάρα…
Αυτός είναι η ψυχή
Ήταν ο Ντίνος Μήτογλου. Που στην επιστροφή του στα γήπεδα, κουβάλησε τον Παναθηναϊκό την πιο δύσκολη στιγμή του. Εκεί που οι «πράσινοι» δεν είχαν καταφέρει να γίνουν ομάδα, που ήταν ένα σύνολο ελάχιστων ημερών, ο Έλληνας παίκτης ήταν αυτός που ήρθε από το… πουθενά και έκανε τη διαφορά, κάνοντας όλη την ομάδα να πιστέψει.
Αυτός είναι το «πολυεργαλείο»
Ήταν ο Τζέριαν Γκραντ. Ο παίκτης που από το καλοκαίρι… έστησε στον τοίχο τον Εργκίν Αταμάν. Γιατί ο Τούρκος τεχνικός είδε στον Αμερικάνο ότι δεν έβλεπαν οι… άμπαλοι. «Που πας με τον Γκραντ;» έλεγαν ξανά και ξανά. Στο Βερολίνο πάει μάγκες με τον Γκραντ. Και με τους υπόλοιπους «πράσινους». Ένας παίκτης «πολυεργαλείο». Σε άμυνα και επίθεση. Που τη βάζει με κάθε τρόπο, που μαρκάρει όλους τους αντιπάλους και ποτέ δε θα βάλει το «εγώ» πάνω από το «εμείς».
Αυτός είναι το… κρύο αίμα
Ήταν ο Μάριους Γκριγκόνις. Πέρασε και αυτός την περίοδο της αμφισβήτησής του. Και μπορεί στη σειρά με τη Μακάμπι να έμεινε πολύ μακριά από την πραγματική του εικόνα και τις πραγματικές του δυνατότητες, αλλά ο Λιθουανός «φονιάς» ήταν ο παίκτης που… ξεκόλλησε τους “πράσινους» και τους «εκτόξευσε». Εκείνο το… κρύο βράδυ στο Μονακό, όταν με το… κρύο του αίμα πήρε τη μπάλα από τα χέρια του Ντίνου Μήτογλου και ξέρανε το Πριγκηπάτο. Και θα συνεχίσει να ξεραίνει κόσμο και κοσμάκη.
Αυτοί είναι ΟΛΟΙ και είναι έτοιμοι για ΟΛΑ
Και δεν ήταν μόνο αυτοί. Ήταν ΟΛΟΙ. Από τον Λούκα Βιλντόζα ο οποίος δεν βρήκε χρόνο στη σειρά, τον Κώστα Αντετοκούνμπο, τον Όλεγκ Μπαλτσερόφκσι, τον Δημήτρη Μωραϊτη. Όλοι έβαλαν τον λιθαράκι τους, όλι δήλωσαν «ΠΑΡΩΝ» και όλοι είναι έτοιμοι για να το ξανακάνουν όποτε τους ζητηθεί. Γιατί ο Παναθηναϊκός (το έχουμε ξαναπέι) δεν «έχτισε» ομάδα. «Έχτισε» και «χτίζει» οικογένεια. Για το τώρα αλλά και για το αύριο.
Αυτός είναι ο καλύτερος κόσμος της Ευρώπης. Η ομάδα του Παναθηναϊκού οφείλει πάρα πολλά στην παρουσία του κόσμου της. Του κόσμου που όχι μόνο δεν υπολόγισε τίποτα, αλλά θυσίασε πολλά για να μη λείψει ούτε στιγμή από το πλευρό της ομάδας που όλα τα χρόνια τον κάνει περήφανο. Τον κόσμο που βρέθηκε δίπλα στον Εργκίν Αταμάν και τους παίκτες του εντός και εκτός Ελλάδας. Σε όλα τα γήπεδα της Ευρώπης. του κόσμου που έκανε και πάλι το ΟΑΚΑ την κορυφαία έδρα της Ευρώπης. Κάτι που φάνηκε με τον πλέον ανάγλυφο τρόπο το χθεσινό, ιστορικό, βράδυ.
ΥΓ1: Και μετά από την τεράστια αυτή βραδιά, κάπου στα ξημερώματα ήρθε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και… ταρακούνησε το σύμπαν. «Ανανέωσε ο Ναν» είπα και… τέζα φίλοι και εχθροί ανά την υφήλιο.
ΥΓ2: Είπε και κάτι άλλο όμως. Έβαλε τέλος στους πανηγυρισμούς και τόνισε ότι το Final-4 δεν αρκεί στον Παναθηναϊκό. Τώρα είναι η ώρα για το έβδομο. Αυστηρά 2χ2.
ΥΓ3: Είπαμε, κάποιοι μετράνε συμμετοχές, κάποιοι μετράνε σερί νικών, κάποιοι μετράνε βολές. Κάποιοι άλλοι απλά μετράνε τίτλους και αστέρια…
ΥΓ4: Και αν θέλετε να μετράμε, μετά από 12 χρόνια απουσίας από την τελική φάση της διοργάνωσης και αυτή τη στιγμή Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός βρίσκονται στον ίδιο αριθμό συμμετοχών. Και αν ο Ολυμπιακός καταφέρει να περάσει απόψε από το «Παλάου Μπλαουγκράνα» οι «ερυθρόλευκοι» θα είναι στο +1.
ΥΓ5: Μετά από 12 χρόνια απουσίας ο Παναθηναϊκός έχει double score στα τρόπαια…
ΥΓ6: Ο Παναθηναϊκός σε 7 τελικούς έχει 6 τίτλους…
ΥΓ7: Από τη χθεσινή βραδιά υπήρχε μια μεγάλη απουσία. Έλειπε η… ψυχή της ομάδας. Από τα αποδυτήρια, από το παρκέ, από τους διαδρόμους, από παντού. Έλειπε σωματικά. Γιατί νοητικά ήταν στην καρδιά και στις ψυχές όλων των μελών της ομάδας και όλων όσων έχουν την τύχη να τον γνρίσουν και να τον φωνάζουν με τον μικρό του όνομα. Όλα θα πάνε καλά, θα επιστρέψει πιο δυνατός από πριν και θα πάρει και πάλι τη θέση του στον πάγκο.
Comments