Ο Παναθηναϊκός δεν παραδίδει το στέμμα του τόσο εύκολα

Οι φανατικοί φίλοι του Game of Thrones σίγουρα θα θυμούνται την ατάκα που λέμε στο θεό του θανάτου, “Not Today”. Αυτό φώναξε δυνατά ο Παναθηναϊκός στον τρίτο τελικό όπου ο Ολυμπιακός προετοιμάζονταν για στέψη, «Όχι σήμερα»! Η αλήθεια είναι πως η εικόνα των πρασίνων στον δεύτερο τελικό ήταν τόσο απογοητευτική που όχι απλά ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι μπορούν να ζορίσουν τον Ολυμπιακό σε ένα τέτοιο παιχνίδι πόσω μάλλον να κάνουν περίπατο στο Ρέντη.

Όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος, όμως, και ο Νέσιτς μάλλον είχε ένα μαγικό ραβδάκι που μεταμόρφωσε την ομάδα του απόλυτα μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα. Για να είμαστε δίκαιοι, βέβαια, ο Παναθηναϊκός ήταν καλός στον πρώτο αγώνα και μόνο στον δεύτερο ηττήθηκε με κάτω τα χέρια. Οπότε μάλλον η σημερινή του εικόνα δεν ήρθε από το πουθενά αλλά το παιχνίδι στο Μετς ήταν η παρένθεση στη σειρά των τελικών.

Για να έρθει αυτό το 0-3 φυσικά ήταν και οι δύο πλευρές που οδήγησαν στην τελική έκβαση. Ο Παναθηναϊκός σαφώς και ήταν απόλυτα συνεπής και αποτελεσματικός αλλά και ο Ολυμπιακός, από την άλλη, ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Αυτή ήταν με σιγουριά η χειρότερη εμφάνιση για την ομάδα του Μιτσέλι τη φετινή σεζόν. Αν τα βάλουμε κάτω δικαιούται και ο Ολυμπιακός μια κακή εμφάνιση ειδικά όταν τελικά δεν τον πληγώνει, προς το παρόν τουλάχιστον. Παρόλα αυτά μια ομάδα που έχει το απόλυτο πλεονέκτημα στις νίκες, έχει την ψυχολογία με το μέρος της και ταυτόχρονα τον αντίπαλο σε κακή ψυχολογική κατάσταση, έχει και το πλεονέκτημα έδρας όπου την περιμένει μια φιέστα τίτλου είναι ανεξήγητα ανέτοιμη.

Όλα τα βαριά χαρτιά του Ολυμπιακού ήταν σε άσχημη μέρα είτε μιλάμε για την Κούμπουρα είτε για τη Νίζετιχ είτε για τις κεντρικές. Υπήρχαν στιγμές που η Μλεΐνκοβα έδινε πολύτιμες βοήθειες αλλά έμοιαζαν με σταγόνα στον ωκεανό. Και όλα αυτά την ώρα που οι πράσινες είχαν απόλυτη συγκέντρωση σε κάθε φάση. Η φάση όπου η Μπελιά ουσιαστικά κερδίζει τον πόντο με το πανέξυπνο πέρασμά της στο τρίτο σετ αποτυπώνει πλήρως την αποφασιστικότητα που είχε ο Παναθηναϊκός σε κάθε ράλι και σε κάθε πέρασμα της μπάλας. Η Καρκάσες ήταν πιο σταθερή από ποτέ και σε αντίθεση με μεγάλο κομμάτι της σεζόν όπου ήταν ο αδύναμος κρίκος στην πίσω ζώνη έδινε ασφάλεια και αυτό απελευθέρωσε τον Παναθηναϊκό. Η Παπαφωτίου έκανε πολύ καλό μοίρασμα και είχε τη σιγουριά ότι όπου και αν δώσει την μπάλα οι συμπαίκτριές της θα κάνουν αυτό που πρέπει.

Αυτή τη φορά στη μάχη των διαγωνίων η Άτκινσον ήταν η άτυπη νικήτρια. Η Αμερικανή ήταν σαν να πάτησε reset και πίεσε πραγματικά την απέναντι πλευρά. Ο βασικός παράγοντας, όμως, που άλλαξε τις ισορροπίες πάνω στο φιλέ ήταν η Σάμανταν. Η Κροάτισσα με 7 μπλοκ και πολύ περισσότερες σπασμένες μπάλες από επιθέσεις Ολυμπιακού ήταν η βασική αιτία που οι ερυθρόλευκες έμειναν μόλις στο 25% στην επίθεση, ποσοστό που δεν είναι δυνατό να οδηγήσει σε νίκη τίτλου. Ο Παναθηναϊκός δε ρίσκαρε πολύ από το σερβίς αλλά δεν έκανε και πολλά λάθη. Τα μόλις 3 λάθος σερβίς σε αντίθεση με τα 13 του Ολυμπιακού φανερώνουν πως οι γηπεδούχες πρόσφεραν αρκετούς άκοπους πόντους στην απέναντι πλευρά.

Μετά από τρία παιχνίδια με τελείως διαφορετική ιστορία και κατάληξη κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ευκολία τι θα δούμε την Τετάρτη. Ο Παναθηναϊκός σε γενικές γραμμές φέτος δεν έχει απογειωθεί αλλά μια εμφάνιση σαν αυτή αφήνει υποσχέσεις και σίγουρα δείχνει ότι η ομάδα μπορεί να κάνει κάτι καλό. Από την άλλη, ο Ολυμπιακός αποδεικνύεται… γήινος και παρότι έχει κάνει μια καλή και σταθερή χρονιά έχει αδυναμίες. Με την ψυχολογία να κάνει τραμπάλα από παιχνίδι σε παιχνίδι όλα είναι ανοιχτά και μάλλον ο τέταρτος τελικός θα είναι ο πιο ενδιαφέρον από όσους είδαμε ως τώρα.