Έχει χαρακτήρα νικητή και το δείχνει

Αγώνες σαν αυτούς έχουν την ιδιαιτερότητα να χωρίζονται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος, τα πρώτα δύο σετ δηλαδή, ο Παναθηναϊκός ήταν σοβαρός και ακόμα και αν είχε κάποια κενά διαστήματα στην τελική ευθεία έδινε την εντύπωση ότι δε μπορεί να χάσει το στόχο του. Το δεύτερο μέρος, από το τρίτο σετ και μετά όταν και ο τίτλος είχε κριθεί, παρουσιάστηκε μια έντονη χαλάρωση που ωστόσο λίγη σημασία έχει σε τέτοιες περιπτώσεις.

Ο ΠΑΟΚ σίγουρα δεν ήταν αδιάφορος αλλά ούτε και παραδομένος παρότι είχε να ανέβει ένα βουνό για να κατακτήσει το τρόπαιο. Ωστόσο φαινόταν πως δεν μπορεί να φτάσει στο μέγιστο της απόδοσής του την ώρα που ο Παναθηναϊκός πίεζε σε κάθε σερβίς, σε κάθε επίθεση και σε κάθε προσπάθεια για μπλοκ. Οι πράσινοι σε όλη τη διάρκεια της σεζόν προσπαθούν να αξιοποιήσουν το γεγονός ότι διαθέτουν μια ομάδα με ταλαντούχους παίκτες στην επίθεση αλλά και στο σερβίς. Αυτό συχνά φέρνει πολλά λάθη αλλά ταυτόχρονα φέρνει και μεγάλο βαθμό δυσκολίας στην απέναντι πλευρά. Οι σωστές επιθέσεις υπερτερούν των λαθών στις περισσότερες περιπτώσεις και αυτό συνέβη και τώρα.

Όσο ο τελικός ήταν ακόμα ανοιχτός και δεν είχε κριθεί ο τροπαιούχος ο ΠΑΟΚ παρουσίασε και πάλι τα ίδια δεδομένα όπως συνήθως. Δεν είχε σταθερή απόδοση από τον διαγώνιο του αλλά σε αυτή την περίπτωση ο Γαλιώτος προσπάθησε να αξιοποιήσει εξίσου πολύ και τους ακραίους του. Οι πιο αξιόπιστες επιλογές ήταν οι κεντρικοί αλλά αυτό δεν μπορεί να δώσει μια νίκη σε έναν τελικό όταν μάλιστα υπάρχει και το μειονέκτημα του σκορ του πρώτου αγώνα.

Ο Παναθηναϊκός έχει την άνεση να διαθέτει έναν πασαδόρο σαν τον Κασαμπαλή, που δεν είχε πρόβλημα να αναλάβει ρόλο βασικού στους τελικούς, ενώ πέρα από παίκτες σαν τον Ερνάντεζ είχε έναν ακούραστο εργάτη, τον Πρωτοψάλτη. Η προσφορά του διεθνούς ακραίου δε φαίνεται τόσο στην επίθεση ή τους πόντους του αλλά στην εξαιρετική του υποδοχή και στις πολλές κόντρα μπάλες που χάρισε στους συμπαίκτες του βγάζοντας δύσκολες άμυνες. Όταν υπάρχει τέτοια σιγουριά στην πίσω ζώνη τότε ο πασαδόρος έχει την άνεση να μοιράσει το παιχνίδι ιδανικά. Γενικότερα πάντως ο Παναθηναϊκός είχε και πάλι καλή υποδοχή αφού τόσο ο Κόβαρ όσο και ο Ζήσης είχαν συνέπεια και σιγουριά.

Η έκβαση του αγώνα μετά το δεύτερο σετ, όταν όλα είχαν κριθεί, λίγο ανησυχεί τον Δημήτρη Ανδρεόπουλο αλλά από την άλλη μπορεί να αφήσει ένα χαμόγελο στην πλευρά του ΠΑΟΚ. Με επτάδα γεμάτη Έλληνες ο δικέφαλος πήρε μια νίκη που μπορεί να μην έχει μεγάλη σημασία αλλά που συνοδεύτηκε από παίκτες όπως ο Μούχλιας, ο Σαλταφερίδης, ο Στεφανίδης, ο Σιδηρόπουλος και ο Κωνσταντινίδης, δηλαδή παίκτες που έψαχναν μια ευκαιρία να δείξουν τι μπορούν να κάνουν. Όλοι τους, μαζί με τις παλιοσειρές Τακουρίδη και Γάτση, μπήκαν με αρκετή διάθεση αδιαφορώντας αν το παιχνίδι έχει πλέον ενδιαφέρον ή όχι και παρουσίασαν κάτι από τις δυνατότητές τους καθυστερώντας λίγο παραπάνω την απονομή και το πάρτι του Παναθηναϊκού.

Είναι προφανές ότι οι ισορροπίες είναι τόσο λεπτές που μέσα σε λίγες μέρες μια ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό εμφανίζεται βελτιωμένη και ικανή να κατακτάει τίτλους. Για πολλούς μπορεί το League Cup να μην έχει λάμψη ή μεγάλη σημασία αλλά, πρώτον, δεν υπάρχει αδιάφορος τίτλος αλλιώς οι ομάδες δε θα συμμετείχαν και δε θα προσπαθούσαν να τους κατακτήσουν διαχρονικά και, δεύτερον, μια ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός που πέρασε μια πολύ δύσκολη δεκαετία είναι παρόν ξανά και ξανά σε τελικούς και διεκδικεί και κερδίζει τίτλους κάθε χρόνο. Φυσικά και είναι αδύνατον να κερδίζει τα πάντα αλλά είναι μόνιμα πρωταγωνιστής και παρότι μπορεί να εμφανίζει κατά καιρούς κενά διαστήματα είναι πάντα ικανός να διεκδικεί κάθε τελικό στον οποίο συμμετέχει.