By Χάνει κανείς το μέτρημα πλέον στο πόσες φορές έχει υποβάλει φέτος ο Παναθηναϊκός τον εαυτό του σ’ αυτή τη συνθήκη: Να έχει αποκτήσει δηλαδή χαρακτήρα “τελικού” το αμέσως επόμενο παιχνίδι του.
Σηκώνεται-πέφτει, πέφτει-σηκώνεται… Τις περισσότερες φορές κατάφερνε να βγάλει αντίδραση, κάποιες άλλες (λιγότερες) όχι.
Μα όποτε το πετύχαινε, όποτε ερχόταν στο γήπεδο η αντίδραση, αυτή βασιζόταν μέσα απ’ τη λογική, τη σωστή προετοιμασία και την κατάλληλη προσέγγιση.
Κι όχι μέσα από ακροβασίες και το ζειν επικινδύνως ή το μόνιμο ρίσκο απέναντι σε όλους και σε όλα. Τη συνθήκη δηλαδή με την οποία πορεύεται ως επί το πλείστον επί των ημερών του Φατίχ Τερίμ στον πράσινο πάγκο, βγάζοντας εικόνα καρδιογραφήματος.
Το ποδόσφαιρο ενστίκτου κι οι ριζοσπαστικές εμπνεύσεις της στιγμής θα σου βγουν μία, θα σου βγουν δύο. Σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης προφανώς.
Εκεί θα βάλεις -δίχως άλλη επιλογή- τον Σαμέτ Ακαϊντίν φορ για 20 λεπτά (όταν έχεις λαβωμένους όλους τους επιθετικούς σου) στην παράταση της ρεβάνς με τον Ολυμπιακό, για να παίρνει τις κεφαλιές μπροστά και να απασχολεί τα αντίπαλα στόπερ, έχοντας στην άκρη του μυαλού του και την πιθανότητα κι απειλήσει σε κάποια στατική φάση.
Θα δοκιμάσεις τον Κώτσιρα κεντρικό μέσο, όταν έχεις τους υπόλοιπους χαφ σου “off” με τραυματισμούς και κάρτες, ποντάροντας στα τρεξίματά του και στην τακτική πειθαρχία του Αρκά μπακ.
Δεν μπορεί όμως, το συγκεκριμένο ποδόσφαιρο ενστίκτου να αποτελεί τον κανόνα σου μέσα στο γήπεδο. Διότι έτσι, μονίμως θα ακροβατείς πολύ πιο εύκολα με την αποτυχία.
Όπως έγινε το βράδυ της περασμένης Κυριακής (31/3) με τον ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο, όπου ο προπονητής του Δικεφάλου του Βορρά ξετύλιξε με περισσή χαρά όλα τα… δώρα που του έκανε ο τεχνικός του Παναθηναϊκού, με τον τρόπο που επέλεξε να παρατάξει τους πράσινους στο πρώτο ημίχρονο του μεταξύ τους αγώνα.
Δεν μπορεί να αποτελεί μόνιμη δικαιολογία
Το “έτσι ήταν πάντα, σ’ όλη την καριέρα του ο Τερίμ, ένας προπονητής των ακραίων αποφάσεων και του ρίσκου” που λέγεται ως εξήγηση για το ποδοσφαιρικό καρδιογράφημα του Παναθηναϊκού, δεν μπορεί να αποτελεί μόνιμη δικαιολογία, ούτε επιχείρημα.
Διότι είναι πολύ διαφορετικό το πακέτο των απαιτήσεων στη Γαλατάσαραϊ και στην εθνική Τουρκίας, με τις οποίες όντως ο 70χρονος μεγαλούργησε κατά περιόδους, σε ένα πολύ πιο προστατευόμενο προς τον ίδιο περιβάλλον βεβαίως, έχοντας απόλυτο έλεγχο των καταστάσεων και γνωρίζοντας μέχρι πού έπρεπε να πάρει τα ρίσκα του και να εμπιστευτεί το ένστικτό του.
Και πολύ διαφορετικό, δύσκολο κι απαιτητικό “καράβι” ο Παναθηναϊκός που ήδη μετράει 13 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα και τις τελευταίες 4-5 εβδομάδες έχει κάνει όλα τα λάθη που δεν έπρεπε να κάνει.
Γιατί όχι, δεν είναι πάντα “έτσι” ο Τερίμ
Το δε αντεπιχείρημα στο “έτσι είναι ο Τερίμ” έρχεται απ’ τον ίδιο τον Τούρκο τεχνικό. Διότι δεν είναι πάντα “έτσι” ο Τερίμ.
Στις περιπτώσεις που κινήθηκε στις επιλογές του αθόρυβα, συντεταγμένα και βάση της λογικής και των ποδοσφαιρικών δομών που έχει (ακόμα) ο Παναθηναϊκός, το “τριφύλλι” έκανε μεγάλα ματς απέναντι στον ανταγωνισμό του.
Με αρχή, μέση και τέλος στο παιχνίδι του, αλλά πάνω απ’ όλα με σωστό ποδοσφαιρικό σχέδιο και πλάνο.
Έτσι, νίκησε τον Ολυμπιακό στην κανονική περίοδο (2-0) και πολύ περισσότερο κυριάρχησε στο “Γ. Καραϊσκάκης” (3-1) στην πρεμιέρα των playoffs.
Έτσι, πέρασε με διπλό απ’ την Τούμπα (1-0), ακυρώνοντας στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα τον αντίπαλό του μέσα στην έδρα του στον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας Betsson.
Έτσι, επέβαλλε για 70 λεπτά το δικό του ποδόσφαιρο στην OPAP Arena κόντρα στην ΑΕΚ, χάνοντας τη νίκη στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων απ’ το πέναλτι (χέρι) του Ζέκα και με πολλά παράπονα για τη φάση του Βέρμπιτς με τον Πινέδα που δεν καταλόγισε πέναλτι ο διαιτητής Αλ Μοχάμεντ.
Ζητούμενο η συσπείρωση κι η ευθύνη
Ο ίδιος προπονητής είναι, τους ίδιους παίκτες έχει -κι αυτή τη φορά τους έχει όλους, με εξαίρεση τον Παλάσιος που αποβλήθηκε στο ματς με τον ΠΑΟΚ- κι αυτόν έχει ανάγκη ο Παναθηναϊκός στο (3/4, 21:00) μεγάλο αγώνα με την ΑΕΚ στη Λεωφόρο.
Στο τελευταίο “κανονάκι” των πράσινων για να μπορέσουν να ξαναγίνουν διεκδικητές του τίτλου και να μην αποχαιρετίσουν το βασικό στόχο τους απ’ την 3η αγωνιστική των playoffs.
Το ζητούμενο λοιπόν, είναι να επιστρέψει και να υπάρξει σ’ αυτόν τον “τελικό” με την ΑΕΚ η ποδοσφαιρική λογική κι όχι οι τρέλες και τα ένστικτα της στιγμής.
Να μπορέσει ο Τερίμ να εμπνεύσει ξανά τους παίκτες του, να αυξηθεί ο βαθμός της συσπείρωσης εντός των τειχών (διότι εκεί είναι η ουσία κι όχι στο τι λέει ο καθένας εκτός ομάδας) και να αντιληφθούν άπαντες, την ευθύνη, τη σοβαρότητα και την κρισιμότητα των στιγμών.
Χωρίς πολλά λόγια, αλλά με πράξεις….
Υ.Γ: Ας σταματήσει κάποια στιγμή κι ο Ατζούν να κάνει κάθε λίγο και λιγάκι δηλώσεις για το πόσο… καθοριστικός ήταν στο να έρθει ο Τερίμ στην Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό.
Οκέι, το… εμπεδώσαμε, αλλά κούρασε. Διότι έτσι όπως τα λέει, με τον τρόπο που τα λέει, τον πρώτο που εκθέτει είναι τον φίλο του και ιδιοκτήτη της “πράσινης” ΠΑΕ, Γιάννη Αλαφούζο.
Comments