Ο Παναθηναϊκός “τρώει” εδώ και δύο χρόνια τα ίδια γκολ απ’ τον ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο

Ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί να “πληγώνεται” με τον ίδιο τρόπο απ’ τον ΠΑΟΚ στην έδρα του εδώ και μία διετία, το κάκιστο διάβασμα, την φτωχή διαχείριση και οι πειραματισμοί του Τερίμ και οι όποιες ελπίδες έμειναν πλέον στο “τριφύλλι” ενόψει της Τετάρτης (3/4).

Ότι καλό επιχείρησε να (ξανα)χτίσει ο Παναθηναϊκός μετά το μεγάλο διπλό του στην πρεμιέρα των playoffs με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο, το (ξανα)γκρέμισε σε ένα απογευματόβραδο τρεις εβδομάδες μετά και σε ένα ματς γεμάτο από λάθη, αδυναμία σωστών εκτελέσεων κι εκμετάλλευσης του momentum μετά το 1-1 και κάκιστης και “πειραματικής” διαχείρισης απ’ την αρχή ως το τέλος απ’ τον Φατίχ Τερίμ.

Κι όπως σωστά, πιστώθηκε ο τεχνικός του “τριφυλλιού” τον τρόπο με τον οποίο ο Παναθηναϊκός “κλείδωσε” και βραχυκύκλωσε τον Ολυμπιακό το βράδυ της 10ης Μαρτίου στο “Γ. Καραϊσκάκης”, άλλο τόσο ήταν πολύ άστοχοι οι πειραματισμοί του στον αγώνα με το δικέφαλο του Βορρά. Κυρίως διότι με τη συγκεκριμένη διάταξη, αυτό το mixed 4-4-2 σε ρόμβο σε βάση επίθεσης και 3-4-2-1 σε φάση άμυνας που επέλεξε, πιο πολύ μπέρδεψε την ομάδα του, ενώ την ίδια ώρα άφηνε ανοικτούς… αεροδιαδρόμους στις γρήγορες μεταβάσεις του ΠΑΟΚ, που βρήκε ένα ματς… βούτυρο στο ψωμί του, για να “χτυπήσει” με το δικό του στυλ.

Είναι πραγματικά κουραστικό, να βλέπει κανείς τον Παναθηναϊκό να “τρώει” εδώ και μία διετία τα ίδια και τα ίδια γκολ απ’ τον ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο. Συνολικά 12 γκολ έχουν πετύχει οι Θεσσαλονικείς στις τελευταίες 6 αήττητες (σε ροή αγώνα) επισκέψεις τους στο “Απόστολος Νικολαΐδης” και περισσότερο απ’ τα μισά είναι… copy-paste. Και πέρσι και φέτος, δεν είναι δηλαδή μόνο θέμα μόνο Γιοβάνοβιτς ή μόνο Τερίμ, αλλά συνολικά ζήτημα στον τρόπο αντιμετώπισης του ΠΑΟΚ, ειδικά σ’ αυτά τα ματς της Λεωφόρου.

Στη συνέντευξη Τύπου μετά το ματς, ο Τερίμ υπεραμύνθηκε των επιλογών και του και της απόφασής του να πάει σ’ αυτή τη διάταξη, εκτιμώντας πως με έναν πολύ πιο “γεμάτο” άξονα, θα μπορούσε να πάρει την κατοχή και την κυκλοφορία της μπάλας.

Οκέι, αυτό στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα το πέτυχε, όμως με τον Παναθηναϊκό να παίζει χωρίς καθαρό “6άρι” στον άξονα, οι μεταβάσεις του ΠΑΟΚ δεδομένα θα ήταν κίνδυνος-θάνατος. Διότι ο αντίπαλος προπονητής αυτό που έψαξε εξαρχής ως “απάντηση” ήταν να υπερφορτώσει το παιχνίδι απ’ τα δικά του άκρα και να εκμεταλλευτεί κάθε μέτρο που του έδινε ο Παναθηναϊκός στο γήπεδο.

Κάτι δεν έχεις “διαβάσει” σωστά…

Του το έκανε μόλις στο 2ο λεπτό με τον Μπράντον να περνάει τρεις (!) παίκτες απ’ τα αριστερά, να βγάζει (σε καθεστώς πλήρους ισορροπίας στην άμυνα του Παναθηναϊκού) τον Ράφα Σοάρες σε ιδανική θέση για σέντρα και τον Ντεσπόντοφ να πιάνει στον… ύπνο τους πάντες.

Βεβαίως, όταν πας να παίξεις ματς που θεωρητικά είναι… τελικός και τρως (ίδιο με τα προηγούμενα) γκολ στο 2ο λεπτό (στα 65 δευτερόλεπτα!), κυνηγώντας απ’ τα… αποδυτήρια στο σκορ, ε, τότε κάτι δεν έχεις κάνει και δεν έχεις “διαβάσει” σωστά. Χωρίς να είναι άμοιροι ευθυνών και οι παίκτες που μπήκαν στο παιχνίδι πολύ… χαλαροί κι αιφνιδιάστηκαν.

Δεν έριξε ένας τον Μπράντον, δεν τον έριξε δεύτερος, πόσους έπρεπε να περάσει για να τον ρίξει ένας; Δεν βρέθηκε ένας να μπλοκάρει το πεδίο του Μεϊτέ αφότου πέρασε στη μεσαία γραμμή τον Τσέριν στη φάση του 1-2, έτρεξε το μισό γήπεδο πριν δώσει στον Μουργκ για τη σέντρα στον Μπράντον Τόμας και το συζητάμε ακόμα;

Το momentum πήγε… περίπατο

Ο ΠΑΟΚ, ως μία ομάδα που δουλεύει εδώ και τρία χρόνια με τον ίδιο προπονητή, έχει μάθει να παίζει και να εκτελεί τέλεια αυτού του είδους το παιχνίδι και ο Παναθηναϊκός του το έδωσε στο πιάτο. Και δεν είναι βεβαίως… σύμπτωση το γεγονός πως απ’ το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου και μέχρι το 70’, όταν ο Τερίμ με τις τρεις γρήγορες αλλαγές “γύρισε” τη διάταξη σε 4-2-3-1, μετά τον τραυματισμό του Σπόραρ στο 45’ (σε φάση που, ναι, έπρεπε να πάρει δεύτερη κίτρινη ο Κεντζιόρα και γι’ αυτό τον έβγαλε στο ημίχρονο ο προπονητής του ΠΑΟΚ), η κατάσταση στις αμυντικές μεταβάσεις βελτιώθηκε σημαντικά.

Ακόμη κι έτσι όμως, οι “πράσινοι” δεν μπόρεσαν να εκμεταλλευτούν το καλό διάστημά τους στο ματς, όπως δεν εκμεταλλεύτηκαν και το momentum μετά την ισοφάριση του Μπερνάρ στο 29’. Κι αντί να παίξουν με μεγαλύτερη υπομονή την ανατροπή, βρέθηκαν πάλι να κυνηγάνε στο σκορ μετά από 7 λεπτά.

Οφείλει να κυνηγήσει ότι ελπίδες έχει

Στο τελευταίο τέταρτο, τα ματς ξανάγινε “πάμε κι όπου βγει…”, όταν πέρασε μέσα κι ο Γερεμέγεφ κι άλλαξε ξανά το σύστημα σε 4-4-2. Εκεί το ρίσκο ήταν πια δεδομένο και μεγάλο. Η πίεση… πίεση προς την αντίπαλη περιοχή, αλλά στην πρώτη κόντρα που θα ξανάφευγε μπροστά ο ΠΑΟΚ υπήρχε ο κίνδυνος για να το τελείωσει το ματς. Και το τελείωσε… Οσο κι αν πάλευε μετά ο Μπερνάρ μόνος του στον Παναθηναϊκό των 10 παικτών μήπως και σωθεί έστω ο βαθμός.

Ο Παναθηναϊκός είναι πλέον σε ακόμη χειρότερη βαθμολογική κατάσταση απ’ αυτή με την οποία μπήκε στα playoffs, καθώς η ψαλίδα απ’ την πρώτη ΑΕΚ είναι πια στο -6. Με ακόμη λιγότερες (έως ελάχιστες) ελπίδες για να το “γυρίσει”, αν μπορεί να το γυρίσει. Το σίγουρο είναι πως εάν δεν νικήσει (και) την ΑΕΚ στη Λεωφόρο το βράδυ της Τετάρτης (3/4) η… σεμνή τελετή για τον Παναθηναϊκό τελειώνει για φέτος όσον αφορά το πρωτάθλημα. Και θα μείνει μόνο με τον στόχο του Κυπέλλου.

Ότι ελπίδες όμως έχει (ακόμη) οφείλει να τις κυνηγήσει σε τρία βράδια. Με πολύ καλύτερη πνευματική/αγωνιστική προετοιμασία και σίγουρα με πολύ καλύτερο “διάβασμα” κι απ’ το τεχνικό τιμ του, όσον αφορά τις συνθήκες και τα δεδομένα του αγώνα…