By Τρεις λέξεις κυριαρχούσαν στην πράσινη αποστολη μετά το τέλος του αγώνα στη Μπολόνια: «Τι ζήσαμε πάλι!»
Ε ναι. «Τι ζήσαμε πάλι». Όλοι όσοι ταξίδεψαν με το τσάρτερ της ομάδας στην Μπολόνια, έκαναν κάμποση ώρα μεχρι να συνειδητοποιήσουν «τι ζήσαμε πάλι» σε ματς του Παναθηναϊκού μακριά από το ΟΑΚΑ.
Συναισθήματα που εναλλάσσονταν με κινηματογραφική ταχύτητα. Από το ζενίθ, στο ναδίρ. Και ξανά στο ζενίθ. Από το «θα κάνουμε πλάκα σήμερα» όταν η διαφορά είχε φτάσει και στο +17 στα μέσα της δεύτερης περιόδου στο «πάει, αυτοκτονήσαμε» όταν η Βίρτους είχε γυρίσει το ματς και έδειχνε να αποκτάει μομέντουμ νίκης. Και μετά ένα μακρόσυρτο «ναι ρε Νααααααν». Και παραλήρημα…
Φαντάζομαι όλα όσα έλεγαν και συζητούσαν μέσα στην «Segafredo Arena», οι ίδιες ακριβώς ατάκες θα ακούγονταν παντού από τους φίλους της ομάδας. Μετά τη Μονακό και τη Βαλένθια, ο Παναθηναϊκός πήρε άλλη μια νίκη στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Και τι… νίκη! Την πιο σημαντική της σεζόν. Μεχρι την επόμενη φυσικά. Γιατί εδώ που φτάσαμε ή αν προτιμάτε εκεί που θέλει να φτάσει ο φετινός Παναθηναϊκός , ενδέχεται να… παίξει πολύ αυτή η ατάκα.
«Διπλό» που μπορεί να τον στείλει μέχρι και το Final Four
Αν μη τι άλλο τα εκτός έδρας παιχνίδια σίγουρα δεν… προσφέρονται για καρδιακούς. Παρόλα αυτά η τελευταία γεύση είναι αυτή που μένει. Και όχι μόνο είναι γλυκιά λόγω του τελικού αποτελέσματος και της (μια ακόμα) σπουδαίας νίκης αλλά γίνεται και… πετιμέζι αν αναλογιστεί κάποιος το ποσό σημαντική ήταν για την μετέπειτα πορεία της ομάδας στη διοργάνωση.
Ο Παναθηναϊκός κρατάει γερά στα χέρια του την κατάκτηση της δεύτερης θεσης στην κανονική περίοδο. Και δεν είναι τόσο το αβαντάζ της έδρας αλλα και ο αντίπαλος που θα κληθεί να αντιμετωπίσει στα play off. Και στην προκειμένη περίπτωση, εάν και εφόσον κάνει το 2/2 στις εναπομείνασες αγωνιστικές απέναντι σε Μπάγερν (εκτός έδρας, αλλά θα είναι σαν παίζει… εντός με τα πράσινα καραβάνια που θα κατακλύσουν το Μόναχο) και Άλμπα (εντός έδρας, σε ένα ματς πραγματικό… πάρτι στο ΟΑΚΑ) πιθανότερος αντίπαλος θα είναι η Μακάμπι ή η Βίρτους.
Από τη στιγμή που μιλάμε για ΑΥΤΟΝ τον Παναθηναϊκό και την κατάσταση στην οποία βρίσκεται έχοντας πατήσει το πόδι στο γκάζι θα είναι το “γκραν φαβορί” για την μεγάλη επιστροφή σε ένα Final Four. Και ας του τύχει που λέει ο λόγος η Μακάμπι από την οποία έχει χάσει δύο φορές φέτος. Ε, και; Άλλες οι… εποχές όταν είχε παίξει στο ΟΑΚΑ ενω στο Βελιγράδι οι πράσινοι είχαν παίξει στο μισό ματς χωρίς τον Κέντρικ Ναν ο οποίος είχε τραυματιστεί στο χέρι κατά τη διάρκεια του αγώνα.
Ο Παναθηναϊκός, έχοντας εξασφαλίσει το πλεονέκτημα της έδρας στο ΟΑΚΑ δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και κανέναν. Όπως έγραψα ανήμερα του αγώνα στην Μπολόνια, η νίκη επί της Βίρτους θα ισοδυναμούσε με τη μισή πρόκριση στο Final Four. Πείτε με υπερβολικό, πείτε πολύ αισιόδοξο αλλά οι πράσινοι πολύ δύσκολα δεν θα επιστρέψουν στον τόπο του… εγκλήματος ύστερα από 15 χρόνια. Ήτοι στο (αγαπημένο τους) Βερολίνο.
Θεωρώ ότι το ματς στη Μπολόνια ήταν το πιο σημαντικό απ’ όλα έως το τέλος της διαδρομής στην κανονική περίοδο της διοργάνωσης. Αν και η ομάδα του Εργκίν Αταμάν παρουσίασε και παλι δύο διαφορετικά πρόσωπα, όπως ακριβώς και την προηγούμενη εβδομάδα απέναντι στην Μπαρτσελόνα (αλλά σε διαφορετικά ημίχρονα), στο τέλος πήρε αυτό που ήθελε. Τη νίκη.
Η αυτογνωσία του… αρνητικού Λεσόρ
Στο πρώτο μισό ο Παναθηναϊκός συνέχιζε από εκεί που είχε σταματήσει κοντά στους μπλαουγκράνα. Παίζοντας εντυπωσιακό μπάσκετ, με άριστη κυκλοφορία της μπάλας, καλές συνεργασίες, ενέργεια στην άμυνα και σωστές αποφάσεις στην επίθεση. Θα πει κάποιος ότι με τέτοια ευστοχία στα τρίποντα (6/7 στο πρώτο δεκάλεπτο και 8/12 συνολικά στο πρώτο ημίχρονο) θα ήταν φύση αδύνατον να μην είχε επιβάλλει τον ρυθμό του. Τρίποντα ωστόσο τα οποία ήρθαν ύστερα από άρτιες επιθέσεις. Ούτε σκοτωμένα σουτ, ούτε τίποτα. Και σίγουρα το +12 θα μπορούσε να ήταν πολύ μεγαλύτερο βλέποντας κάποιος τη συνολική εικόνα των δύο ομάδων στο παρκέ.
Ουσιαστικά και έχοντας παρουσιάσει κάποια κενά διαστήματα, έδωσε στη Βίρτους Μπολόνια το δικαίωμα να ελπίζει στην μεγάλη επιστροφή. Και πράγματι. Αυτό έγινε. Η κακή βραδιά του Ματίας Λεσόρ, ο οποίος έχανε σχεδόν όλες τις μονομαχίες και στις δύο πλευρές του παρκέ, ήταν και το μεγαλύτερο πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό.
Επιθετικά ήταν πολύ μακριά από τον καλό του εαυτό παρα το γεγονός ότι τελείωσε το ματς με 10 πόντους και 9 ριμπάουντ. Τα 5/13 δίποντα αποτυπώνουν εύκολα χαμένα λέι απ, τα οποία χάλασαν και… ασίστ του Σλούκα. Πάντως βγάζω το καπέλο στον Γάλλο. Γνωρίζοντας και ο ίδιος ότι δεν έχει παίξει καλά έκανε δύο τρομερά ποσταρίσματα, ζητώντας αρχικά συμβουλές για τα… λέι απ και στη συνέχεια είπε «ευχαριστώ» στον Ναν που του «έσωσε τον κ…ο»! Φανταστείτε τι είχε να… ακούσει από τον Αταμάν στην περίπτωση της ήττας. Ούτε που θέλω να το σκέφτομαι!
Η εποχή του Σλούκα και το μπάσκετ του Σλούκα
Από εκεί και πέρα ό,τι και αν γραφτεί για τον αρχηγό του Παναθηναϊκού θα είναι λίγο. Ναι μεν συμφωνώ ότι είναι η… εποχή του καθώς όταν ξεκινούν τα δύσκολα είναι αυτός που θα βγει πρώτος μπροστά αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είναι η εποχή που ο Παναθηναϊκός παίζει το μπάσκετ του Σλούκας όπως πολύ πολύ εύστοχα είχε πει ο Αταμάν αμέσως μετά το τέλος του αγώνα με τη Ρεάλ στη Μαδρίτη.
Και αυτό αποτυπώνεται από ενα απλό στατιστικό. Μπορεί να σημείωσε 20 πόντους και να είχε εξαιρετικά ποσοστά ευστοχίας αλλά η επίδρασή του αποτυπώθηκε από το +12 της παρουσίας του στο παρκέ. Το μεγαλύτερο από οποιονδήποτε άλλον συμπαίκτη του. Και κάπου εδώ τελειώνει οποιαδήποτε άλλη κουβέντα.
Εύφημος μνεία ΠΡΕΠΕΙ να γίνει στον Μάριους Γκριγκόνις. Ο αφανής μεν, αλλά ΤΟΣΟ ουσιαστικός ήρωας της νίκης. Συγγνώμη αλλά αν δεν εμφανιζόταν ως από μηχανής Θεός για το “γκολ φάουλ” από το… πουθενά με το φολοου, τώρα θα μιλούσαμε απο τελείως διαφορετική βάση. Η Βίρτους θα είχε μπάλα με +3 και… καληνύχτα και καλή τύχη. Ομως ο Λιθουανός έφερε το ματς στα ίσια και έδωσε την ευκαιρία στον Κεντρικ Ναν να… γεμίσει τα παπούτσια που φορούσε στο Μονακό.
Λίγοι μπορούν να προσφέρουν αυτά που προσφέρει ο Ναν
Να γίνει ο ήρωας της τελευταίας στιγμής. Και εδώ φαίνεται και κάτι ακόμα. Απο ποιον παίκτη περίμεναν όλοι ότι θα πάρει την τελευταία προσπάθεια; Μα φυσικά από τον Κώστα Σλούκα. Όμως ο Κέντρικ Ναν ήταν σίγουρος για τον εαυτό του. Ο αρχηγός έκανε πίσω και ιδού το αποτέλεσμα. Πραγματικά ευλογία να έχει μια ομάδα παίκτες με τόσο… ηγετικά (για να μην γράψω τίποτε άλλο) στοιχεία, οι οποίοι θα κάνουν τη (μεγάλη) διαφορά. Ειδικά σε στιγμές που το “ένας εναντίον ενός” επιβάλλεται να υπάρχει σε παιχνίδια και καταστάσεις ειδικών συνθηκών.
Αυτό που έκανε ο Ναν στην τελευταία φάση, ο τρόπος που λέει στους συμπαίκτες του να ανοίξουν, ο τρόπος με τον οποίο στέλνει τον Παγιολα να… γυαλίζει το παρκέ και η τρομερή ντρίπλα που τον έφερε φάτσα-καρτα με ένα από τα πιο εύκολα (πλην ομως υψίστης σημασίας) floaters της καριέρας του, δείχνουν και την αξία ενός παίκτη στις clutch στιγμές ενός αγώνα. Φάση την οποία δημιούργησε ο ίδιος για τον εαυτό του. Και λίγοι, πολύ λίγοι, παίκτες μπορούν να το κάνουν.
Θα πει κάποιος για το μικρό (αλλά και πιο… διευρυμένο συγκριτικά με άλλα ματς) rotation με τέσσερις παίκτες στα 30+ λεπτά συμμετοχής. Εγώ μένω σε αυτό που είπε ο Αταμάν πριν από την αναχώρηση της αποστολής για την Μπολόνια. Με έξι παίκτες μπορεί να παρει και το 90% της ομάδας του. Στην τελική αυτο δεν είναι και το ζητούμενο;
Ειδικά τώρα που η κλεψύδρα της σεζόν έχει αρχίσει να γυρίζει ανάποδα… Και αν αδειάσει με τον Παναθηναϊκό στην 2η θέση ενώ πέρυσι ήταν… 17ος, τα λόγια (θα) περιττεύουν. Θα μιλάμε για το μεγαλύτερο άλμα στην ιστορία της Euroleague με «σφραγίδα» (και) του Αταμάν. Το είχε ξανακάνει στην Εφές. Το κάνει και τώρα στον Παναθηναϊκό. Τίποτα στη ζωή δεν (μπορεί να) είναι τυχαίο.
Hats off στον κόσμο και η… πανστρατιά στο Μόναχο
Όσο για τον κόσμο; Για άλλη μια φορά έδωσε τον… δικό του αγώνα στις εξέδρες ενός εκτός έδρας ματς. Περισσότεροι από 500 φίλοι του Παναθηναϊκού βρέθηκαν στη Segafredo Arena ενώ υπήρχαν πολλοί ακόμα που ταξίδεψαν στη Μπολόνια αλλά δεν βρήκαν εισιτήριο… Τοσο την παραμονή, οσο και ανήμερα του ματς, πολλοί φίλαθλοι των πρασίνων εψαχναν απεγνωσμένα για ένα μαγικό χαρτάκι στο κέντρο της πόλης και της Piazza Maggiore. Ομως πιο εύκολα θα έπιανε κάποιος το Τζόκερ, παρά να έβρισκε εισιτήριο.
Δείγμα και της μεγάλης δίψας που υπάρχει φέτος στις τάξεις των φιλάθλων του Παναθηναϊκού. Και εδώ να αναφέρω και κάτι ακομα. Κάποιοι φίλαθλοι μας έλεγαν ότι ακυρώθηκαν τα εισιτήρια τους από τη Βίρτους. Απαράδεκτο. Απαράδεκτο. Η ΚΑΕ ζήτησε τον λόγο από την ιταλική ομάδα, ήταν σε επαφή, αλλά ειπώθηκε ότι ήταν θέμα αστυνομίας. Κρίμα για αυτούς τους ανθρώπους…
Και τώρα Μόναχο. ΑΥΤΟ το ματς πρέπει να το προσέξει περισσότερο ο Παναθηναϊκός. Απέναντι στη Βίρτους είχαν χτυπήσει πολλά καμπανάκια και άπαντες ήταν σε εγρήγορση. Μεγάλο λάθος αν νομίσει κάποιος ότι το παιχνίδι με την Μπάγερν έχει τελειώσει πριν καν αρχίσει. Αυτό είναι το πονηρό ματς…
Σίγουρα ωστόσο αναμένεται πράσινη… πανστρατιά η οποία και θα μετατρέψει το γήπεδο της Μπάγερν σε μια μικρογραφία του ΟΑΚΑ. Το AKTINA TRAVEL GROUP θα είναι και πάλι εκεί για να οργανώσει μια ακόμα άρτια αποστολή. Όπως έκαναν και στη Μπολόνια ο Κυριακος, ο Βαγγέλης και ο Απόστολος. Μέχρι την επόμενη…
Πηγή: gazzetta.gr
Comments