Με αίσθημα ευθύνης και υποχρέωσης για παίκτες, προπονητή, διοίκηση για το πρωτάθλημα

Πιθανότητες, ελπίδες, καλό ή κακό πρόγραμμα, ο καθένας έχει τη γνώμη του και είναι σεβαστή. Ο Παναθηναϊκός πέρα απ’ τις συγκεκριμένες αναλύσεις, είναι ξεκάθαρο πως μπαίνει στη διαδικασία των πλέι οφως η ομάδα που έχει τα περισσότερα να χάσει. Γιατί είναι εκείνη που έχει 14 χρόνια μακριά από κορυφή, εκείνη που σωστά έθεσε ως μοναδικό και αδιαπραγμάτευτο στόχο την πρώτη θέση.

Αν χάσει τον τίτλο ο ΠΑΟΚ, κανείς δεν του ασκήσει κριτική. Η ΑΕΚ το ίδιο. Έχουν… λίπος να κάψουν. Ο Ολυμπιακός ειδικά όπως έχει κυλήσει η σεζόν, θα διατυμπανίζει πως τον αδίκησαν σε ένα δικό του δρόμο που τραβά. Δικαίωμά του, απλά κι αυτός έχει να χάσει πολύ λιγότερα απ’ τον Παναθηναϊκό.

Τη στιγμή που μιλάμε προφανώς και η ψυχολογία στο Τριφύλλι πρέπει να ανέβει. Να γίνει νεύρο, ένταση ποδοσφαιρική, συσπείρωση μέσα στην ομάδα. Ας πειραχτεί ο εγωισμός τους επιτέλους. Η ποδοσφαιρική προσωπικότητά τους. Και δε μιλάμε μόνο για τους παίκτες. Το πιάνουμε απ’ τον ιδιοκτήτη μέχρι τον πιο νεαρό στην ομάδα.

Πέραν του εγωισμού, της συσπείρωσης κι όσα απαιτούνται για να προσπαθήσει πλέον ο Παναθηναϊκός για τον τίτλο, κυρίως πρέπει να υπάρξει αίσθημα ευθύνης. Απέναντι στον ίδιο το σύλλογο, το έμβλημα, τον κόσμο. Εκείνον που έκανε σερί τα sold out στη Λεωφόρο, εκείνον που τήρησε άψογη στάση σε εύκολα και δύσκολα χωρίς κανείς να μπορεί να το αμφισβητήσει. Με μοναδική και διαρκή υπενθύμιση το «πρωταθλητή σε θέλουμε Παναθηναϊκέ».

Ο καθένας έχει πολλά να χάσει και ακόμη περισσότερα να κερδίσει. Απλά στεκόμαστε στο πρώτο σκέλος, γιατί κακά τα ψέματα όταν είναι τέταρτο το Τριφύλλι και στο -4, έχοντας πρώτες αγωνιστικές τρία σερί ντέρμπι και καπάκι τον Άρη εκτός (το δυσκολότερο ματς που μπορούσε να του τύχει με τους δύο πλην διεκδικητών) τότε ο δρόμος είναι ξεκάθαρος: Ή αλλάζει την κατάσταση σε αυτό το διάστημα, ή μπαίνει σε διαδικασία προετοιμασίας τελικού κυπέλλου και ρόλο ρυθμιστή στο πρωτάθλημα.

Δε μιλάμε για την ομάδα που θα κριθεί στο τέλος όπως κρινόταν ο Παναθηναϊκός των οικονομικών προβλημάτων, του -6, του περιορισμού μεταγραφών, ή του άκρως περιορισμένου μπάτζετ. Δε θα κριθεί ούτε καν σαν τον περσινό Παναθηναϊκό. Κι αυτό αφορά τόσο το χορτάρι, όσο και την αντιμετώπιση που έχει συνολικά η ομάδα. Γιατί φέτος «φτιάχτηκε» για τον τίτλο. Άρα αν δεν τον πάρει, δε θα έχει αποτύχει απλά, θα μιλάμε για φιάσκο.

Γι’ αυτό η ευθύνη θα πάει στη διοίκηση που έχει το ρόλο να στείλει το μήνυμα στο σύνολο του οργανισμού και να τους κάνει όλους να είναι 100% στο στόχο. Εκείνη που το πήρε εντελώς πάνω της, μέσω της αλλαγής προπονητή τα Χριστούγεννα. Αντιλαμβανόμενη πως ταράζει τα νερά διαλύοντας το πλάνο που «έτρεχε», για να πάρει τον τίτλο ή την ευθύνη της αποτυχίας.

Προφανώς και άμοιρος ευθυνών δε θα είναι ο Τερίμ. Χωρίς να το αναφέρουμε εμείς, ο ίδιος στην πρώτη του ομιλία είχε πει πως δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέραν της πρώτης θέσης. Τώρα είναι στην 4η οπότε από μόνο του εξάγεται το συμπέρασμα αν τα πράγματα δεν αλλάξουν.

Φυσικά και οι παίκτες δεν είναι εκτός κάδρου. Γιατί πέραν όλων των άλλων, θα αποδείξουν πως οι δυνατότητές τους ήταν μόνο αυτές της υπηρέτησης του πλάνου Γιοβάνοβιτς, της ομαδικότητας δηλαδή, της συνέπειας και όχι τόσο της… ατομικής προσωπικότητας. Τώρα που είχε ο καθένας ατομικά τη δυνατότητα να δείξει περισσότερα σε ένα πιο ελεύθερο πλαίσιο, δε νίκησαν την Λαμία, την Κηφισιά, τον ΟΦΗ και είναι στο -4. Κι η νοοτροπία προφανώς είναι δουλειά προπονητή, όμως δε γίνεται να μην είναι και υποχρέωση ποδοσφαιριστών.

Η κλήρωση, το πρόγραμμα, είναι εντελώς σχετικό με όλα τα υπόλοιπα. Ο Παναθηναϊκός και λύσεις έχει στο ρόστερ του για να αντέξει και συνήθισε πλέον στο πιεσμένο και απαιτητικό πρόγραμμα. Κάτι που θα έχουν και οι υπόλοιποι διεκδικητές, οι δύο εκ των οποίων μάλιστα έχουν κι Ευρώπη να σκεφτούν.

Όποιος έχει την παραμικρή σχέση με τον Παναθηναϊκό, πρωτίστως πρέπει να αναλογιστεί την ευθύνη απέναντι στο σύλλογο τον ίδιο, στο έμβλημα. Εκείνο που δε θα «σηκώσει» εύκολα μια ακόμη αποτυχία, ένα φιάσκο για να το θέσουμε καλύτερα συμβαδίζοντας με τα δεδομένα της σεζόν.

Σε αυτή την προσπάθεια, όλοι μα όλοι θα είναι δίπλα στην ομάδα. Ούτε αρνητική ενέργεια υπάρχει, ούτε τίποτα. Συσσωρευμένη απογοήτευση είναι που έχει κρυφτεί άψογα και θα συνεχίσει να κρύβεται γιατί αυτοί οι 10 αγώνες των πλέι οφ το απαιτούν. Συσπείρωση λοιπόν για μια τελευταία προσπάθεια απόδειξης πως υπάρχει αίσθημα ευθύνης.

Υ.Γ. Το λέμε τώρα κι ας εκτεθούμε. Είναι καλό μαντάτο για τον Παναθηναϊκό η πρεμιέρα στο Φάληρο με τον αιώνιο αντίπαλο.