Περισσότερα από μια πρόκριση ο αγώνας με τον ΠΑΟΚ

Γράφει ο Λευτέρης Μπακολιάς.

Πριν κάποιες εβδομάδες, μετά από κακές εμφανίσεις ή άτυχα αποτελέσματα της ομάδας, εστιάζαμε ιδιαίτερα στο πρόγραμμα Γολγοθά που είχε ο Παναθηναϊκός. Τη στιγμή μάλιστα που μετρούσε και πάνω 5 απουσίες σε κάθε αναμέτρηση (λίγες λέμε). Τότε ανησυχούσαμε μη φανεί ως φθηνή δικαιολογία, επειδή επισημαίναμε πως θα θέλαμε να δούμε και τους υπόλοιπους διεκδικητές-με εξαίρεση τους τραυματισμούς φυσικά-να αντιμετωπίσουν την ίδια κατάσταση σε επίπεδο προγράμματος.

Την απάντηση την πήραμε. Από την ομάδα μάλιστα που ήταν για πολλούς η μακράν καλύτερη στο πρωτάθλημα. Αυτή που ήξερε να διαχειρίζεται άριστα το ρόστερ της, με προπονηταρά, με δομές, με ποδοσφαιρικές αρχές. Δεν τα λέμε ειρωνικά, σε σημαντικό βαθμό ισχύουν παρά την όποια υπερβολικά υπάρχει στα πάντα στην Ελλάδα. Ο ΠΑΟΚ λοιπόν μόλις του «έκατσε» μια τριάδα αγώνων με ΑΕΚ, Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό σερί, έχασε τη γη κάτω απ’ τα πόδια του. Διόλου τυχαίο μάλιστα, πως με την ΑΕΚ έκανε την καλύτερη εμφάνισή του και ισοφάρισε στο τέλος, χειρότερος με τον Παναθηναϊκό και έχασε, ακόμη χειρότερος με τον Ολυμπιακό και διασύρθηκε.

O Παναθηναϊκός μόλις άλλαξε προπονητή, σε ένα μήνα έπαιξε 9 ματς. Απ’ αυτά τα 5 ήταν με Ολυμπιακό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ. Τα τρία εξ αυτών σε διάστημα μιας εβδομάδας (τα δύο με Ολυμπιακό στο κύπελλο και με την ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια). Αναρίθμητα προβλήματα αγωνιστικά με τραυματισμούς συν τοις άλλοις. Θα πείτε γιατί ξεκινάμε έτσι κάπως… άσχετα;

Λάθος. Απόλυτα σχετικά είναι. Γιατί πρέπει σε όλα να βάζουμε μέσα τα δεδομένα κάθε ομάδας. Είτε στην αποθέωση είτε στην απαξίωση. Ειδικά στην οικονομία μιας σεζόν τόσο απαιτητικής και με μικρές διαφορές, πρέπει να δίνουμε τα ελαφρυντικά που αξίζει κάθε σύνολο, όταν τα αξίζει. Και για να μην θίγονται οι… απ’ έξω, περισσότερο για εσωτερική Παναθηναϊκή κατανάλωση τα αναφέρουμε.

Τα έφερε έτσι ο καιρός που το Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ αποκτά πολύ μεγαλύτερη σημασία απ’ αυτά που οι περισσότεροι θα περίμεναν. Πάντα είναι δέλεαρ μια πρόκριση στον τελικό, αλλά τα τελευταία αποτελέσματα την καθιστούν ακόμη μεγαλύτερη. Αρχικά επειδή ο Παναθηναϊκός προέρχεται απ’ την μεγάλη γκέλα με τη Λαμία και ο ΠΑΟΚ απ’ τη μεγάλη ήττα με τον Ολυμπιακό.

Εδώ θέλει ακόμη περισσότερη προσοχή. Το ιδανικό για τον Παναθηναϊκό θα ήταν να μην έχει τέτοια βαριά ήττα ο ΠΑΟΚ πριν το μεταξύ τους ματς. Οι μεγάλες ομάδες πάντα κοιτούν να αντιδράσουν, βγάζουν το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Και κυρίως δεν υπάρχει περίπτωση να ξεφύγει το μυαλό και η αυτοσυγκέντρωση. Γιατί όλος ο οργανισμός του αντιπάλου γνωρίζει καλά τι τον περιμένει αν αποκλειστεί κι απ’ τον Παναθηναϊκό, σε μια περίοδο τέτοιων αποτελεσμάτων.

Όπως και να το κάνουμε, όσο τεράστια γκέλα κι αν είναι για τον Παναθηναϊκό το Χ με τη Λαμία στην έδρα του, άλλο αντίκτυπο σε έναν ποδοσφαιρικό οργανισμό έχει το να δεχτεί τέσσερα γκολ στην έδρα του απ’ τον Ολυμπιακό. Αυτόματα λοιπόν στην Λεωφόρο ο ΠΑΟΚ θα έρθει με κάθε έντσικτο αυτοσυντήρησης, σωτηρίας, όπως θέλετε πείτε τα, ενεργοποιημένα. Αυτόματα το ματς γίνεται δυσκολότερο για τον Παναθηναϊκό.

Θα μας πείτε γιατί αν είχε βάλει τέσσερα ο ΠΑΟΚ θα ήταν εύκολο; Σε καμία περίπτωση. Αλλά όσο περίεργο κι αν μπορεί να ακουστεί, θα είχε περισσότερες πιθανότητες έλλειψης αυτοσυγκέντρωσης, χαμηλότερου κινήτρου και αυτό που αποκαλούμε «ποδοσφαιρικού αδειάσματος». Εκείνο που παρατηρείται μετά από σημαντικά αποτελέσματα. Ακριβώς εκείνο που πλήρωσε ο Παναθηναϊκός με τη Λαμία σε σημαντικό βαθμό, καθώς προερχόταν απ’ το «διπλό» στην Τούμπα και με το μυαλό στη ρεβάνς.

Σε κάθε περίπτωση, το παιχνίδι θα ήταν εκ των πραγμάτων δύσκολο. Οι Πράσινοι δεδομένα είναι alert μετά το 2-2 με τη Λαμία. Γιατί υπάρχει κάτι που πλέον είναι κοινό για τους αντιπάλους της Τετάρτης: Ψυχολογικά ίσως να παίζουν μεγάλο μέρος της σεζόν. Για όποιον αποτύχει η επιστροφή και το «μαζεύω τα κομμάτια μου» για τη συνέχεια του πρωταθλήματος, δε θα είναι απλή ιστορία.

Ειδικά ο Παναθηναϊκός που μας ενδιαφέρει κιόλας, βυθίζεται εύκολα στην εσωστρέφεια. Λόγω των αποτυχιών και των δικών του θεμάτων τέλος πάντων, δεν έχει τα ένστικτα να αμυνθεί στο στραβό αποτέλεσμα. Κι όσο κι αν λέγεται πως πρώτος στόχος είναι το πρωτάθλημα και μάλιστα με διαφορά, καταλαβαίνουμε όλοι τι θα ακολουθήσει μετά από ισοπαλία κόντρα στη Λαμία των 10 παικτών στη Λεωφόρο, αν πας και αποκλειστείς απ’ τον ΠΑΟΚ στην έδρα σου ενώ είχες νικήσει στη Θεσσαλονίκη.

Το ίδιο το ποδοσφαιρικό κομμάτι, δεν μπορεί να είναι διαφορετικό από προηγούμενα ματς. Ο Φατίχ Τερίμ είναι προπονητής που δε «διαβάζεται» εκ των πραγμάτων. Ο Λουτσέσκου απ’ την άλλη, θα παίξει 4-2-3-1 και θα κοιτάξει να «χτυπήσει» στις μεταβάσεις και από τα πλάγια. Βουλωμένο γράμμα διαβάζουμε δηλαδή. Από εκεί και πέρα, έχει να κάνει με αυτό που κρύβει ο καθένας στο στήθος. Ειδικά σε ένα ματς τέτοιων απαιτήσεων από κάθε άποψη.

Φτάνουμε λοιπόν στο σημείο που στο δικό μας μυαλό είναι το σημαντικότερο: Νωπές οι μνήμες των όσων ακολούθησαν μετά τους τελευταίους αγώνες κόντρα στον ΠΑΟΚ. Η συνολική στάση του οργανισμού στο θέμα Μπακασέτα.  Οι ασταμάτητες μειωτικές δηλώσεις Λουτσέσκου χωρίς κανείς να τον φρενάρει απ’ το να προσβάλει αντίπαλους ως ομάδα και με αναφορές σε πρόσωπα χωρίς δισταγμό. Η ιστορία με τον αντίπαλο πάγκο και δεν αναφερόμαστε μόνο στο τράβηγμα στον Μλαντένοβιτς.

Ένα πακέτο δεδομένων το οποίο ξεκάθαρα συζητιέται. Μαζί με πολλά άλλα. Καλές οι συζητήσεις, αλλά αν θες να «απαντήσεις» όπως πρέπει, χρειάζεται να το κάνεις εκεί που πραγματικά θα ενοχλήσει, εκεί που θα τους «πονέσει». Στο χορτάρι. Ο ΠΑΟΚ είναι στα σχοινιά. Από Ρεάλ Μαδρίτης, μόλις άρχισαν τα ντέρμπι μετρούν αποτυχίες.

Να η ευκαιρία λοιπόν! Η πρόκριση του Παναθηναϊκού θα είναι ταυτόχρονα και το σπρώξιμο του αντιπάλου σε ένα… βάλτο προβλημάτων. Αγωνιστικών και μη. Κι αν θέλετε κάτι ακόμη, από τη στιγμή που τελείωσε το πρώτο ματς, από τον προπονητή τους μέχρι και τον τελευταίο παίκτη, κάνουν δηλώσεις του στυλ «εντάξει δεν τρέχει και τίποτα, θα νικήσουμε στη Λεωφόρο και θα περάσουμε».

Το να το συζητάμε μεταξύ μας, να βγαίνουν ανακοινώσεις και πάει λέγοντας, δεν έχει καμία σημασία. Ίσα-ίσα πέφτεις στην παγίδα τους. Η δική σου «απάντηση» σε όλα αυτά, πρέπει να είναι στις 21:00 της Τετάρτης, όταν θα πανηγυρίζεις με τον κόσμο την πρόκριση στον τελικό κυπέλλου κι εκείνοι θα φεύγουν με σκυμμένα κεφάλια. Οτιδήποτε διαφορετικό, ακυρώνει και κάθε αντίδραση, κάθε αναφορά στην αντίπαλη συμπεριφορά. Απλά και ξεκάθαρα τα πράγματα.

Υ.Γ. Επειδή η ευαισθησία είναι τεράστια, γνωρίζει κανείς αν ήταν ο Μπακασέτας αυτός που έκανε θέατρο στο ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός; Ή μήπως ήταν άλλος διεθνής ποδοσφαιριστής; Αλήθεια, τώρα δε θίχτηκαν οι συμπαίκτες στην Εθνική ομάδα που αγωνίζονται στον Ολυμπιακό, ή μόνο το περιβραχιόνιο φέρνει ανησυχίες ηθικής για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα; Δεν αναφέρουμε όνομα παίκτη, επειδή δε χρειάζεται να «σταυρώσουμε» κι εμείς κάποιον για κάτι που έκανε πάνω σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Ούτε θα ζητήσουμε να βγει γονατιστός να ζητήσει συγχώρεση, γιατί θα διαβάζει δεξιά κι αριστερά πως τον συγκρίνουν μέχρι και με τον Αλεξανδρή. Ούτε περιμένουμε ανακοίνωση απ’ την ΠΑΕ περί Εθνικών θεάτρων.

Πηγή: sdna.gr