By Εντονότατη η δραστηριότητα του Παναθηναϊκού στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο. Υπαγορεύτηκε από την αλλαγή προπονητή, έδωσε στίμα επενδυτικών προθέσεων – και μελλοντικών – συνολικά με το deal της αγοράς του αρχηγού της Εθνικής, Τάσου Μπακασέτα, η οποία και αυτονόητα ξεχώρισε, όπως και της πλουσιοπάροχης συμφωνίας τελικά για το ερχόμενο καλοκαίρι με τον Νεμάνια Μαξίμοβιτς.
Δεν συνηθίζεται ειδικά στον Παναθηναϊκό. Και γενικά, όχι μόνο ειδικά, Ιανουάριο μήνα ο… πλούτος – σε αριθμό – των όποιων deals, η ευμάρεια ως προς τις τελικές προσθήκες δεν αποτελεί (αν όχι πάντα, συνήθως) και ευοίωνο σημάδι. Στο ποδόσφαιρο, στον αθλητισμό, δεν χτίζεις μεσούσης της σεζόν. Φιλοδοξείς μόνο για… πανωσηκώματα σε ένα διαμορφωμένο, στέρεο οικοδόμημα.
Κακά τα ψέματα όμως, όπως διαφοροποιήθηκαν τα πράγματα στους “πράσινους” παραμονές της έναρξης της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου, με την ξαφνική αλλαγή προπονητή και την εμφανέστατη διάθεση για αλλαγές παντού, αλλιώς δεν θα μπορούσε να κινηθεί ο σύλλογος στο χειμερινό μεταγραφικό παζάρι.
Πέντε συνολικά προσθήκες. Για άμεση χρήση μιας και αυτή του Νεμάνια Μαξίμοβιτς θα περιμένει το καλοκαίρι και την επόμενη σεζόν. Τόσες, δύσκολα απαντώνται στα χρόνια της σύγχρονης ιστορίας του συλλόγου. Πριν τέσσερα ακριβώς χρόνια είχαν γίνει τέσσερις (τότε είχαν αποκτηθεί οι Καρλίτος, ο οποίος δεν είχε δικαίωμα να αγωνιστεί στο υπόλοιπο της σεζόν, ο Ανουάρ, ο Ντόμινικ Νάγκι και ο Γιασίν Αγιούμπ).
Τόσες θα γίνονταν και τώρα αν δεν εμφανίζονταν η εμπλοκή στην υπόθεση της ανανέωσης του Αλμπέρτο Μπρινιόλι. Όπως και να ‘χει, σε μια μεταγραφική περίοδο που παραμονές της π.Τ. (προ Τερίμ) εποχής ρεπορταζιακά αναδεικνύονταν μεν η διάθεση για επένδυση, αλλά επισημαίνονταν πως η στόχευση του Παναθηναϊκού αφορούσε δύο (και βλέπουμε) προσθήκες – αριστεροπόδαρο στόπερ και χαφ – καταλήξαμε σε πέντε.
“Βασιλιάς” Μπακασέτας
Προφανώς και ξεχωρίζει αυτή του Τάσου Μπακασέτα. Η μοναδική με αγορά, καθώς οι “πράσινοι” κατέβαλλαν 1 εκατομμύριο ευρώ στην Τραμπζονσπόρ για να αποκτήσουν τον ηγέτη της “θύελλας” στην προ διετίας κατάκτηση του τουρκικού πρωταθλήματος, μα και η πλέον ενδεικτική προθέσεων, τροχιοδεικτική και της εφεξής φιλοδοξίας του συλλόγου στο παζάρι.
Ο Παναθηναϊκός απέκτησε τον πολύφερνο αρχηγό της Εθνικής, ο οποίος στο ξεκίνημα της περασμένης μεταγραφικής περιόδου, δύσκολα θα πείθονταν να επιστρέψει – από τώρα στην Ελλάδα. Οι “πράσινοι” το πέτυχαν και αυτό αποτελεί το χαρακτηριστικό ISO του πλάνου που παρουσίασαν στον “Μπάκα” και κατάφεραν έτσι να τον επαναπατρίσουν.
Πολλαπλή η ωφέλεια αυτής της κίνησης. Πρωτίστως αγωνιστικά, φαίνεται άλλωστε και από τον αντίκτυπο που έχει ο 31χρονος μέσος στα πρώτα μόλις παιχνίδια του με την πράσινη φανέλα. Δεδομένα τα ηγετικά χαρακτηριστικά του, δεδομένη και η… τεχνογνωσία του σε δύσκολες αποστολές.
Έφυγε από την Ελλάδα ως πρωταθλητής με την ΑΕΚ ύστερα από 18 χρόνια, έφυγε από την Τραμπζονσπόρ ως πρωταθλητής ύστερα από 38 χρόνια, ξεκάθαρη η σημειολογία της επιστροφής του με τη φιλοδοξία να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στο δικό του πρώτο πρωτάθλημα έπειτα από 14.
Κίνηση – μια ακόμη δυνητική ωφέλεια – η οποία μπορεί να αποτελέσει και τον ιδανικότερο “κράχτη” για τη δεδομένη προσπάθεια του συλλόγου να ενισχύσει το ελληνικό στοιχείο στο ρόστερ. Πόσο μάλλον εφόσον αυτή συνδυάστηκε και με ένα ανάλογο συμβόλαιο της συνολικής “ανταποδοτικότητας” της προσθήκης Μπακασέτα.
Στον αρχηγό της Εθνικής προσφέρθηκε ουσιαστικά το συμβόλαιο του (λογικά έτοιμου για αποχώρηση) Μπερνάρ. Θα εισπράξει συνολικά περισσότερα από 6 εκατ. ευρώ στα 3,5 χρόνια της συμφωνίας του με τον Παναθηναϊκό και έτσι έγινε ο πιο ακριβοπληρωμένος Έλληνας ποδοσφαιριστής της ιστορίας των “πράσινων”, ο πιο ακριβοπληρωμένος Έλληνας που αγωνίζεται εντός των συνόρων και παράλληλα πίσω μόνο σε απολαβές από τους τρεις της Premier League (Βλαχοδήμος, Μαυροπάνος, Τσιμίκας).
Λημνιός ο πρώτος
Η πρώτη χρονικά προσθήκη του Παναθηναϊκού στη μεταγραφική περίοδο που πριν ώρες μόνο ολοκληρώθηκε ήταν… μη αναμενόμενη. Και λόγω θέσης (στο timing τουλάχιστον που αυτή έγινε) και λόγω ονόματος. Eίχε προαναγγελθεί η επιστροφή του Δημήτρη Λημνιού στην Ελλάδα μετά την προβληματική θητεία του στην Κολωνία.
Οι άνθρωποι του “τριφυλλιού” κινήθηκαν αποφασιστικά, πάντα στο πλαίσιο της απόφασης για ενίσχυση του ελληνικού στοιχείου (σ.σ. κατ’ υπερβολή μεν, αλλά ενδεικτικό: δεν υπάρχει άνθρωπος με ελληνική ταυτότητα που δηλώνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και δεν απασχόλησε/απασχολεί τον Παναθηναϊκό) και ουσιαστικά “κλείδωσαν” τον διεθνή εξτρέμ πριν καν την αλλαγή στο πάγκο. Στον Φατίχ Τερίμ ο Λημνός παρουσιάστηκε – όταν συζητούσε να αναλάβει τα ηνία – ως παίκτης του Παναθηναϊκού.
Οι “πράσινοι” πρόσθεσαν έναν επίσης με εμπειρία πρωταθλητισμού ποδοσφαιριστή, διψασμένο για αγωνιστική επιστροφή, με ξεκάθαρο στόχο (να επιστρέψει ενεργά στις κλήσεις της Εθνικής και να πάει στο Euro), διεθνείς παραστάσεις, σε εξαιρετική ηλικία και σε θέση που ποντάρουν στα χαρακτηριστικά του, αν όχι άμεσα – συνυπολογίζοντας και τη μακρά περίοδο απραξίας του 26χρονου ακραίου επιθετικού – αλλά αρχής γενομένης από την επόμενη σεζόν οπότε και αυτός θα έχει βρει πατήματα και ρυθμό, αλλά και θα υπάρξει δεδομένα… ανακατανομή προσώπων και ρόλων.
Και ο Λημνιός, όπως και ο Μπακασέτας, υπέγραψε για 3,5 χρόνια, εισπράττοντας συνολικά 2,2 εκατομμύρια ευρώ, με τους “πράσινους” να αφήνουν ένα ποσοστό μεταπώλησης στην Κολωνία, καταβάλλοντας μάλιστα για να την ταχύτερη και ομαλότερη ολοκλήρωση της συμφωνίας ένα πολύ μικρό (ουσιαστικά συμβολικό) ποσό στους “τράγους”.
Οι στόπερ του Τερίμ
Η κατά πολλούς, αλλά και αγωνιστικά, προσδιορισμένη ανάγκη, κύρια αναζήτηση του Παναθηναϊκού στο χειμερινό μεταγραφικό παζάρι ήταν η προσθήκη ενός όχι απλώς εν δυνάμει, αλλά ικανού να μπει στην ενδεκάδα άμα… τη εμφανίσει, βασικού κεντρικού αμυντικού.
Ιδεατά, αριστεροπόδαρου. Πολλαπλές οι συνέργειες μιας τέτοιας συνθήκης. Ο Γεντβάι θα έπαιζε πλέον στα δεξιά στο δίδυμο των στόπερ, θέση που ξέρει και μπορεί να υπηρετήσει (όπως φαίνεται πλέον άλλωστε) αποδοτικότερα και ο Αράο, αυτός που κατά καιρούς (και κυρίως επί Τερίμ) χρησιμοποιούνταν αυτός πια αριστερά στην καρδιά της άμυνας, θα μπορούσε να αγωνιστεί στη φυσική του θέση, ως δηλαδή αμυντικός χαφ, όπου επίσης είναι καταλυτικός για τους “πράσινους”.
Τελικά αποκτήθηκαν δύο. Και οι δύο, δεν χρειάζεται θεογνωσία ή κάποια ιδιαίτερη διεισδυτική στα ενδότερα της λειτουργίας του συλλόγου ικανότητα, αποτέλεσαν επιλογές του νέου προπονητή του Παναθηναϊκού.
Συμπατριώτης του ο πρώτος, ο διεθνής Τούρκος Σαμέτ Ακαϊντίν, γνωστός του από τη θητεία στην (πρωταθληματική, συμπαίκτης τότε του Μπακασέτα) Τραμπζονσπόρ ο δεύτερος, ο Βραζιλιάνος Βίκτορ Ούγκο.
Πιο δυναμικός, λιγότερο ικανός με την μπάλα στα πόδια ο Ακαϊντίν, στοιχείο που σαφώς υπερτερεί ο (αριστεροπόδαρος) Ούγκο, ο οποίος επέστρεψε στην Ευρώπη (πολυταξιδεμένος στο παρελθόν, με σημαντικές παραστάσεις) ύστερα από μερικούς μήνες μόνο στην Μπαϊα (όπου βάσει των όσων έλεγαν οι συμπατριώτες του δυσκολεύτηκε εκτός των άλλων λόγω και του θανάτου της μητέρας του).
Ο Τερίμ προσπαθεί να τους “παντρέψει” αρχικά ως δίδυμο, δίνοντας τους φανέλα βασικού στα δύο παιχνίδια με τον Ατρόμητο. Ο Βραζιλιάνος μάλιστα, μετρώντας σκάρτες δέκα μέρες στην Αθήνα, έχει αγωνιστεί βασικός σε τρία διαδοχικά παιχνίδια καθώς πέραν των δύο αναμετρήσεων στα προημιτελικά του Κυπέλλου, ξεκίνησε και στην Τούμπα στο ντέρμπι της περασμένης Κυριακής με τον ΠΑΟΚ.
Άλλη επιλογή, σε μια ομάδα η οποία εν κινήσει προσπαθεί να αλλάξει και αλλάζει τα πάντα (προπονητή, παίκτες, ρόλους, ιεραρχία, ρυθμό και στιλ προπονήσεων, προσέγγιση και φιλοσοφία στα παιχνίδια), δεν υπάρχει. Ανεξαρτήτως βαθμού ετοιμότητας (ο Ούγκο για παράδειγμα δεν είχε ματς στα πόδια του από τις αρχές Δεκεμβρίου λόγω της ολοκλήρωσης του βραζιλιάνικου πρωταθλήματος), ανεξαρτήτως της ομαλότητας και της ταχύτητας της ένταξης, αυτή, είναι επιβεβλημένο και λόγω συνθηκών και λόγω αγωνιστικού προγράμματος να γίνει άμεσα.
Εννοείται συνυπολογίζοντας το πιθανότατο, αν όχι βέβαιο, κόστος. Έτσι όμως είναι. Κάτι κερδίζεις, κάτι χάνεις. Και ειδικά μεσούσης της σεζόν και κυρίως με τις συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί στην καρδιά της άμυνας του Παναθηναϊκού, άλλα περιθώρια δεν υπήρχαν.
Ακαϊντίν και Ούγκο αποκτήθηκαν δανεικοί ως το τέλος της σεζόν. Σε αμφότερους ο Παναθηναϊκός καλύπτει τις απολαβές που είχαν στις προηγούμενες ομάδες τους (240.000 οι εναπομείνασες για τον Τούρκο και 270.000 για τον Βραζιλιάνο), ενώ έχουν οριστεί και option αγοράς.
Υψηλή, υψηλότατη για τον Ακαϊντίν – και μάλλον… συμβολική – είναι στα 4 εκατομμύρια ευρώ από τη Φενερμπαχτσέ, δεν έχει δημοσιοποιηθεί αυτή του Βραζιλιάνου, παρά μόνο πως και αυτή είναι προαιρετική και υπό συνθήκες και προϋποθέσεις καθορίζεται το ύψος της (αν τελικά ενεργοποιηθεί τα βραζιλιάνικα media ισχυρίζονταν πως ο Ούγκο έχει ήδη συμφωνήσει σε διετές συμβόλαιο ως το 2026).
Το εξτραδάκι στην εστία
Θέμα τερματοφύλακα δεν περιλάμβανε η χειμερινή μεταγραφική διάταξη του Παναθηναϊκού. Ανεξαρτήτως ευθυνών, η κατάληξη της υπόθεσης της (μη τελικά) ανανέωσης του συμβολαίου του Αλμπέρτο Μπρινιόλι και η άρνηση του Ιταλού να το επεκτείνει, τον έθεσε εκτός ομάδας για το υπόλοιπο της χρονιάς, υποχρεώνοντας παράλληλα σε αναζήτηση για κίπερ, ο οποίος θα πλαισίωνε – με τη φιλοδοξία να είναι και πάλι ισότιμα, όπως και στο προηγούμενο δίδυμο τερματοφυλάκων – τον Γιούρι Λοντίγκιν.
Εξετάστηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα και από αρκετούς εμπλεκόμενους πολλές περιπτώσεις τερματοφυλάκων. Δύσκολη αγορά, δύσκολη θέση, απαιτητική και η συγκυρία που διαμορφώθηκε στον Παναθηναϊκό. Κοινή συνιστάμενη και σαφώς πιο εφικτή η επιλογή που τελικά προκρίθηκε, αυτή του Μπαρτολομέι Ντραγκόφσκι.
Αλλοτινό wonderkid ο Πολωνός, με σημαντικές παραστάσεις από το ξεκίνημα της καριέρας του στα ιταλικά γήπεδα, βολόδερνε πλέον στην ουρά της Serie B με την Σπέτσια και έψαχνε και αυτός κάτι πιο ταιριαστό στη δυναμική και στη φιλοδοξία του. Παρότι δεν είναι τερματοφύλακας του αγωνιστικού προφίλ του Μπρινιόλι, έχει άλλα χαρακτηριστικά (καλός στην εστία του, ογκώδης, συνηθισμένος στην πίεση στα καρέ του) που κάλυψαν τους “πράσινους” και αυτοί κάλυψαν τον Πολωνό.
Όπως και οι δύο κεντρικοί αμυντικοί, ο Ντραγκόφσκι αποκτήθηκε δανεικός ως το τέλος της σεζόν, με το “τριφύλλι” να καλύπτει το υπόλοιπο των φετινών απολαβών το (κάτι περισσότερο από 300.000 ευρώ) και να ορίζουν προαιρετική option αγοράς από την Σπέτσια ύψους 3,5 εκατομμυρίων ευρώ. Εφόσον ενεργοποιηθεί, έχουν ήδη συμφωνήσει με τον 27χρονο τερματοφύλακα σε τριετές συμβόλαιο.
Το κερασάκι με τον Μαξίμοβιτς
Κερασάκι στην τούρτα, το οποίο θα… γευτούν οι «πράσινοι» από την επόμενη σεζόν, αλλά συμφωνήθηκε ήδη, στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουάριου, ο Νεμάνια Μαξίμοβιτς. Έτσι κι αλλιώς οι «πράσινοι» αναζητούσαν ποδοσφαιριστή με τα χαρακτηριστικά του Σέρβου, με σκοπό μάλιστα να τον εντάξουν άμεσα στο ρόστερ.
Από την στιγμή που παρουσιάστηκε η ευκαιρία με τον «Μάξι», η… αναζήτηση για κάποιον άλλον σταμάτησε. Όπως και η όποια σκέψη για να προσπεραστεί. Μπορούσε να κλείσει και έτσι ανεξαρτήτως για το πότε θα έρχονταν στην Αθήνα, θα έκλεινε. Και έτσι κι έγινε. Ο Παναθηναϊκός συμφώνησε με τον 29χρονο μέσο κάνοντας μια ακόμη οικονομική υπέρβαση καθώς του πρόσφερε κάτι παραπάνω από 5,5 εκατομμύρια συνολικά για τα επόμενα τρία χρόνια της μεταξύ τους συνεργασίας.
Ποσό που θα αυξάνονταν σε περίπτωση που η Χετάφε συναινούσε στην άμεση παραχώρησή του. Έγιναν προσπάθειες, υπήρξε και εδώ διάθεση για σημαντική – δεδομένων πάντα των συνθηκών που είχαν διαμορφωθεί με τη συμφωνία Παναθηναϊκού – Μαξίμοβιτς – για σημαντική προσφορά και στον ισπανικό σύλλογο, ωστόσο σημείο επαφής δεν βρέθηκε.
Και έτσι, οι «πράσινοι» θα περιμένουν το καλοκαίρι πλέον για να εντάξουν στο ρόστερ της επόμενης σεζόν έναν ποδοσφαιριστή με έξι ολόγιομες σε επίπεδο συμμετοχών και παραστάσεων χρονιές στο κορυφαίο επίπεδο της La Liga, αναβαθμίζοντας σημαντικά τη συγκεκριμένη θέση που θα κληθεί να καλύψει ο Μαξίμοβιτς.
Comments