By Τελικά τι φταίει και ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ δεν προσφέρει (ακόμα) αυτά που περίμενε ο Παναθηναϊκός AKTOR από αυτόν; Είναι ψυχολογικό, αγωνιστικό ή κάτι άλλο το ζήτημα; Ηθοποιός πάντως… δεν είναι!
Η απόκτηση του Χουάντσο Ερνανγκόμεθ τον περασμένο Ιούλιο από τον Παναθηναϊκό AKTOR σκόρπισε ενθουσιασμό στους φίλους της ομάδας και γέμισε προσμονή τους φίλους του μπάσκετ. Fast forward και επτά μήνες μετά, ο Ισπανός δεν έχει προσφέρει παρά μόνο ψήγματα του ταλέντου του κι αυτά σχεδόν αποκλειστικά στο αμυντικό κομμάτι. Κάποιοι «εύκολοι» στις καθαιρέσεις παικτών έφτασαν στο σημείο μέχρι και να κάνουν λογοπαίγνια με τον χορηγό της ομάδας (AKTOR) και τη σύντομη ενασχόλησή του με την υποκριτική (actor).
Ποιος όμως είναι ο λόγος που δεν έχει δώσει τα προσδοκώμενα ο 28χρονος άσος, που έχει ένα από τα μεγαλύτερα συμβόλαια του ρόστερ και της Ευρώπης; Και-τελικά-υπάρχει τρόπος να γυρίσει τον διακόπτη ή θα πάει έτσι το πράγμα ως το τέλος της σεζόν;
Τελικά «υπηρετεί» το… μπάσκετ Αταμάν;
Ένα πρώτο ζητούμενο έχει να κάνει με το αν τελικά ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ μπορεί να κάνει τη διαφορά στην μπασκετική φιλοσοφία του Εργκίν Αταμάν. Ο Τούρκος προπονητής έχει, όχι φέτος αλλά εδώ και πολλά χρόνια, με αποκρυσταλλωμένη ιδέα για το πώς πρέπει να παίζεται το παιχνίδι. Βάση αυτής οι γκαρντ της ομάδας έχουν όχι απλώς πρωταγωνιστικό αλλά και κάτι παραπάνω ρόλο στην επιθετική λειτουργία της ομάδας, σε τέτοιο βαθμό που οι φόργουορντ, ενίοτε και οι σέντερ, να μοιάζουν εντελώς συμπληρωματικοί βλέποντας λίγες μπάλες να καταλήγουν στα χέρια μας. Με αυτή τη συνταγή κυριάρχησε για μια τριετία στην Ευρώπη με την Εφές, όταν είχε περιφερειακούς της κλάσης των Μίτσιτς, Λάρκιν, Μπομπουά, Μπράιαντ και Σίμον και… περισσεύαν «ψίχουλα» για τους Μερμάν, Σίνγκλετον, Άντερσον, Ντάνστον και Πλάις του ρόστερ. Η ίδια συνταγή απέτυχε παταγωδώς πέρσι, όταν η χημεία χάλασε με την προσθήκη ενός παίκτη που ήθελε πολύ την μπάλα στα δικά του χέρια, του Κλάιμπερν και ίσως αυτός να ήταν ένας ακόμη λόγος που ο Αταμάν δεν σκέφτηκε στιγμή να παρεκκλίνει από τη φιλοσοφία του ερχόμενος στον Παναθηναϊκό.
Στο «τριφύλλι», καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση της Εφές, οι γκαρντ είναι αυτοί που κάνουν κουμάντο στην ομάδα. Γκραντ, Ναν, Σλούκας, Γκριγκόνις, όταν είναι διαθέσιμος και ο Βιλντόσα, καθορίζουν το παιχνίδι της ομάδας, έστω κι αν εδώ, στον Παναθηναϊκό, Μήτογλου και Λεσόρ γίνονται τελικοί αποδέκτες πολύ περισσότερων επιθέσεων σε σχέση με τα 4-5άρια της Εφές τα προηγούμενα χρόνια.
Λιγότερος χρόνος, μικρότερος ρόλος
Σε αυτό το περιβάλλον, ο Χουάντσο δυσκολεύεται να προσαρμοστεί και να προσφέρει αυτά που πραγματικά μπορεί έχοντας έναν ρόλο που θυμίζει περισσότερο τον συνήθως διακοσμητικό που είχε στο ΝΒΑ, παρά εκείνον τον πολύ σημαντικό, αν και όχι πάντως πρώτο, που είχε ο ίδιος στην εθνική Ισπανίας.
Αυτό αποτυπώνεται και στατιστικά: Ο Ερνανγκόμεθ διαχειριζόταν το 18,8% των κατοχών στο Ευρωμπάσκετ του 2022 και το 25,7% στο Παγκόσμιο του 2023, όπου έπαιζε 23,4 και 19,3 λεπτά κατά μέσο όρο αντίστοιχα, στον Παναθηναϊκό έχει «κατρακυλήσει» στο 14,5% στη φετινή Ευρωλίγκα, όπου πατά παρκέ για μόλις 16,8 λεπτά ανά αγώνα έχοντας να παίξει πάνω από 20 λεπτά από τις 17 Οκτωβρίου και τον αγώνα με τη Φενέρμπαχτσε στην Κωνσταντινούπολη.
Η πίεση τον «πνίγει»
Όλα τα παραπάνω έχουν επηρεάσει τον Χουάντσο και πνευματικά. Είναι πασιφανές πως έχει χάσει την αυτοπεποίθησή του και ζει με το άγχος. Με την πληθωρικότητα και σταθερότητα που έχει ο Μήτογλου στη σεζόν και τον Εργκίν Αταμάν να μην δείχνει υπομονή με παίκτες που δεν του προσφέρουν αυτά που χρειάζεται η ομάδα του στην εκάστοτε βραδιά, ο Χουάντσο γνωρίζει πως έχει ελάχιστο χρόνο για να δείξει αρκετά πράγματα που θα τον κρατήσουν στο παρκέ για λίγο παραπάνω. Αλλά και πάλι όχι για πολύ… Κι όταν παίζεις με τον φόβο πως θα επιστρέψεις στον πάγκο στην πρώτη «στραβή», είναι δύσκολο να αποδώσεις. Ακόμη και στις αρκετές βραδιές που ο Ισπανός έχει εμφανιστεί από επαρκής μέχρι πολύ επιδραστικός αμυντικά, ο Τούρκος προπονητής θα προτιμήσει να κλείσει το ματς έχοντας στο παρκέ τον Μήτογλου που μπορεί να του προσφέρει πολλά και στην επίθεση, παρά τον Χουάντσο που είναι άτολμος ή άστοχος στην μπροστινή πλευρά του παρκέ.
Με αυτά και με αυτά, η συνήθης εικόνα είναι ο Ερνανγκόμεθ στα λίγα λεπτά που βρίσκεται στο παρκέ να βρίσκεται «παρκαρισμένος» σε μια γωνία, περιμένοντας συνήθως μάταια μια έξτρα πάσα για ένα catch and shoot ελεύθερο τρίποντο, να επιστρέφει την μπάλα αμέσως μόλις τη δεχτεί σε σημείο από το οποίο δεν βλέπει καθαρά το καλάθι λες και είναι απασφαλισμένη χειροβομβίδα ή να πυροβολεί άσφαιρα σε σουτ που υπό άλλες συνθήκες (αλλά και στις προπονήσεις) τα έχει ψωμοτύρι. Η πληγωμένη του αυτοπεποίθηση και το βάρος στα πόδια του συχνά φαίνονται ακόμη και στην άμυνα, με τον ίδιο κάποιες φορές (ευτυχώς όχι συχνά αλλά συμβαίνει αρκετά τακτικά) να χάνει ριμπάουντ μέσα από τα χέρια του ή προσωπικές μονομαχίες από παίκτες που κανονικά δεν θα τους «έβλεπε» καν…
Comments