Ο Ιωαννίδης είναι η μεγαλύτερη «ατραξιόν» του για κάθε Ελληνα παίκτη

Η μεταγραφή του Δημήτρη Λημνιού, οι προγραμματικές δηλώσεις του Φατίχ Τερίμ και το «ταμείο» από τα χειμερινά ψώνια του Τριφυλλιού που θα γίνει μετά την απόκτηση στόπερ ή και μέσου.

Γράφει ο Γιάννης Σερέτης

Πιο «φυσιολογική», αν θέλετε πιο «φυσιολογικά καλή» μεταγραφή δεν θα μπορούσε να κάνει ο Παναθηναϊκός! Ο Δημήτρης Λημνιός, για να είμαι ειλικρινής, θα έπρεπε να είχε αποκτηθεί πέρυσι, μετά τον τραυματισμό του Αϊτόρ. Αλλά δεν… άργησε κιόλας. Μόλις στα 25 του. Εν ενεργεία διεθνής. Με εμπειρία πλέον από Γερμανία και Ολλανδία, με 25 συμμετοχές στην εθνική Ελλάδας που θα ήταν… 40 αν δεν είχε υποστεί εκείνη τη ρήξη χιαστού τον Ιούνιο του 2022, εναντίον της Κύπρου. Kαι με τρομερά κίνητρα για το restart, δεδομένου ότι μετά την εκπληκτική σεζόν του στην Τβέντε πριν από δυόμιση χρόνια είχε μόλις 37 λεπτά συμμετοχής με την Κολωνία!

Σε θέση όπου ο Παναθηναϊκός έχει τον Βέρμπιτς να… βολοδέρνει εδώ και ενάμιση χρόνο (έχασε την ευκαιρία του «βασικού» που του είχε δώσει στην έναρξη της σεζόν ο Ιβάν εναντίον της Ντνίπρο, δεν πρέπει να έχει κανένα παράπονο), τον βελτιωμένο εφέτος Παλάσιος που θέλει συμβόλαιο με αυξημένες αποδοχές στα 32 του (λήγει το καλοκαίρι, αλλά τα media ασχολούνται μόνο με τον Μπρινιόλι), τον πάντα φιλότιμο Μαντσίνι, που δεν μπορεί όμως να κάνει τη διαφορά και τον Αϊτόρ που είναι και ο μοναδικός από τους υπάρχοντες εξτρέμ «ανωτέρου επιπέδου» από τον σημερινό Παναθηναϊκό… αν είναι υγιής. Πολύ σημαντικό αυτό, διότι πλέον, έτσι όπως έχει εξελιχθεί η ιστορία με τον αυξημένο αριθμό αγώνων των παικτών ανά σεζόν, η διαθεσιμότητα ενός παίκτη, οι ευπάθειές του και τα ιατρικής φύσης ζητήματα συγκαταλέγονται στα «βασικά» που εξετάζουν οι agents και οι ομάδες στις αγοραπωλησίες τους…

Ο Λημνιός αποκτήθηκε με το πράσινο φως του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ήταν δρομολογημένη μεταγραφή κι έτσι επιβεβαιώνεται ότι ο Παναθηναϊκός δουλεύει αθόρυβα στα μεταγραφικά του θέματα, εξετάζοντας επιλογές σε όλες τις θέσεις. Και το κυριότερο: κοιτάζοντας όχι μόνο το παρόν, αλλά και το μέλλον. Αν θα ενισχυθεί περαιτέρω το ελληνικό στοιχείο στο Τριφύλλι δεν το γνωρίζουμε, αλλά ωφέλιμο θα ήταν για το club αν βρίσκει Ελληνες παίκτες που θα ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του επιπέδου της ομάδας αυτή την περίοδο που κάνει πια πρωταθλητισμό και είναι ξανά «παρών» στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, να μπαίνει στη διεκδίκησή τους.

Ο Γιαννούλης, επί παραδείγματι, είναι μια χαρά επιλογή για το καλοκαίρι (και για τους τέσσερις «μεγάλους»!), όταν μένει ελεύθερος. Ο Πέλκας που ήταν ελεύθερος το προηγούμενο καλοκαίρι θα ήταν μια χαρά επιλογή αντί του Τζούρισιτς. Όπως και ο Χατζηδιάκος – αν κοιτάζεις το μέλλον – που πήγε στην Κάλιαρι. Για να μην μακρυγορούμε: υπάρχουν πάρα πολλοί άξιοι Ελληνες παίκτες στην αγορά, αλλά το κριτήριο της απόκτησής τους δεν πρέπει να είναι η εθνικότητα, μα η ποιότητά τους. Καλό είναι από το να παίρνεις «Κλεϊνχέισλερ» με συμβόλαιο μέχρι το 2026 (!!!) να προτιμάς Ελληνα, μόνο αν τον θεωρείς ισάξιο ή καλύτερο από τον ξένο.

Διότι εκτός όλων των άλλων, ο Παναθηναϊκός έχει πλέον και ένα πολύ χειροπιαστό δείγμα «δεσμού» παίκτη – οπαδών. Τον Φώτη Ιωαννίδη που είναι μακράν του δεύτερου ο πλέον δημοφιλής παίκτης του σε όλες τις ηλικίες! Είναι δημοφιλής επειδή είναι Ελληνας; Όχι. Είναι δημοφιλής επειδή είναι σούπερ βελτιωμένος σε όλους τους τομείς τα δύο τελευταία χρόνια και ένας από τους καλύτερους παίκτες της ομάδας. Όμως η εθνικότητά του παίζει σημαντικό ρόλο στην ταύτιση. Κυρίως των πιτσιρικάδων. Και εκτός όλων αυτών ο Ιωαννίδης είναι και μια σπουδαία ατραξιόν πλέον για τον Παναθηναϊκό, αν θέλει να προσεγγίζει και να αποκτά Ελληνες παίκτες. Ο τρόπος με τον οποίο εξελίχθηκε η καριέρα του στο Τριφύλλι, η παρουσία του τα δυο τελευταία χρόνια επί Γιοβάνοβιτς, το πού έφτασε (βασικός φορ της Εθνικής Ελλάδας πλέον, είναι ένα ισχυρότατο) διαπραγματευτικό «όπλο» του Παναθηναϊκού για την αγορά Ελλήνων παικτών, οι οποίοι ασφαλώς και δεν συνιστούν πανάκεια «δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν».

Το ταμείο με τον στόπερ ή και με χαφ

Κάνει καλή αρχή στα χειμερινά ψώνια του ο Παναθηναϊκός κι ας μην γεμίζει ο Λημνιός σε πολλούς το μάτι, επειδή προέρχεται ουσιαστικά από δυο «κενές» σεζόν. Ηταν η θέση του εξτρέμ εκείνη που χρειάζεται μεγαλύτερη ενίσχυση; Όχι. Ας περιμένουμε το επίπεδο του στόπερ που θα αποκτηθεί και το αν θα πάρει οκτάρι ανώτερου επιπέδου από τον Βιλένα και τον Τσέριν (που είναι στα καλά του εφέτος, αλλά χάνει διαρκώς ματς λόγω τραυματισμών, συνεπώς δε μπορείς να του έχεις εμπιστοσύνη) για να αξιολογήσουμε και το «ταμείο».

Μπορεί, άλλωστε, να παίξει μπάλα και ο ίδιος ο Τερίμ σ’ αυτό το χειμερινό παζάρι, αξιοποιώντας το αναμφισβήτητο σταριλίκι που κουβαλά ως κληρονομιά της σπουδαίας καριέρας του. Είναι ένα από τα λίγα πεδία στα οποία σίγουρα υπερτερεί έναντι του Γιοβάνοβιτς. Για τα υπόλοιπα… στο γήπεδο. Προς το παρόν ας κρατήσουμε αυτό ως προγραμματική δήλωση από τη συνέντευξη Τύπου: «Θα προσπαθήσω να περάσω την δική μου φιλοσοφία στην ομάδα. Περισσότερο press, πιο γρήγορο παιχνίδι, να έχουμε τον έλεγχο και να κάνουμε πολλές πάσες. Αυτή είναι η φιλοσοφία του ποδοσφαίρου που έχω».

Να το κρατήσουμε σε μια άκρη του μυαλού μας διότι η εφετινή ιδέα του Γιοβάνοβιτς για τον τρόπο παιχνιδιού του Παναθηναϊκού ήταν υπέροχη, μα αποδείχθηκε ότι μ’ αυτό το ρόστερ και με τον τραυματισμό του Μάγκνουσον δεν μπορούσε να υποστηριχθεί ιδανικά.

Πηγή: gazzetta.gr