Ο Γιοβάνοβιτς απολύθηκε παρότι έχει τον Παναθηναϊκό στο υψηλότερο σημείο της δεκαετίας

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς απολύθηκε από τον Παναθηναϊκό και εξηγούμε γιατί αυτή η απόφαση πρέπει να κριθεί τώρα και όχι ανάλογα το τι θα πετύχει ο Τερίμ.

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς δεν είναι πλέον προπονητής του Παναθηναϊκού, απολύθηκε μετά από 2.5 χρόνια παρουσίας στην τεχνική ηγεσία των πράσινων. Διάδοχός του θα είναι ο Φατίχ Τερίμ.

Το γιατί και οι τρεις λόγοι του Αλαφούζου

Η ερώτηση είναι μία. Γιατί; Γιατί ο Γιοβάνοβιτς δεν θα συνεχίσει στον Παναθηναϊκό; Η επίσημη ανακοίνωση δεν δίνει καμία απάντηση.

Το αξιόπιστο ρεπορτάζ του Κώστα Γουλή λέει πως ο Αλαφούζος είχε τρεις λόγους που τον οδήγησαν σ’αυτήν την απόφαση.

Ο ιδιοκτήτης του Παναθηναϊκού χρεώνει στον Γιοβάνοβιτς:

1. Τον αποκλεισμό από την Ευρώπη
2. Την απώλεια του προβαδίσματος των τεσσάρων βαθμών
3. Την εικόνα στα ντέρμπι, που δεν ήταν πειστική και ανταγωνιστική.

Μια ερώτηση για κάθε επιχείρημα

Εκείνος πληρώνει, εκείνος αποφασίζει. Και με βάση αυτό θα πρέπει να κριθούν οι σκέψεις και τα επιχειρήματα του Αλαφούζου: τα χρήματα.

1. Είναι το μπάτζετ του Παναθηναϊκού τέτοιο που να πρέπει να απολυθεί ο προπονητής που διεκδικεί την είσοδο στους ομίλους του Champions League, μπαίνει σε αυτούς του Europa, αλλά αποτυγχάνει να συνεχίσει στα μπαράζ για τη φάση των 16;
2. Είναι το μπάτζετ του Παναθηναϊκού τέτοιο που να πρέπει να απολυθεί ο προπονητής που δεν έχει την ομάδα μονίμως πρώτη;
3. Είναι το μπάτζετ του Παναθηναϊκού τόσο μεγαλύτερο ή έστω ισάξιο των άλλων διεκδικητών που δεν δικαιολογείται αν δεν είναι πάντα καλύτερος απ’αυτούς στα ντέρμπι;

Έκανε λάθη, και;

Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του. Και για τα επιχειρήματα του Αλαφούζου και για τις απαιτήσεις του και για τις ευθύνες που μπορεί να έχει ο Γιοβάνοβιτς.

Σίγουρα θα έκανε λάθη, προπονητής είναι, σίγουρα κάτι θα μπορούσε να έχει κάνει καλύτερα στις τέσσερις σερί ήττες που τον έστειλαν στην τελευταία θέση του ομίλου στο Europa, στο Περιστέρι ή στα δύο φετινά ντέρμπι στη Λεωφόρο με ΑΕΚ και ΠΑΟΚ.

Αλλά δεν είναι εύκολο να πειστεί κανείς πως αυτά που δεν έκανε καλά ο Γιοβάνοβιτς ήταν τόσο καταδικαστικά που έπρεπε να απολυθεί πριν το τέλος της σεζόν.

Δεν είναι εύκολο να πειστεί κανείς πως τα “λάθη” ήταν μεγαλύτερα και πιο έντονα από τα “σωστά”, πως η συνολική εικόνα του Παναθηναϊκού ήταν προβληματική, ήταν τέτοια που “φώναζε” για αλλαγή προπονητή.

Στο υψηλότερο σημείο της δεκαετίας

Οπότε ας αφήσουμε αυτά που μπορεί να πιστεύει ο καθένας κι ας πάμε σε αυτά που ξέρουμε. Ο Γιοβάνοβιτς απολύθηκε παρότι έχει τον Παναθηναϊκό στο υψηλότερο σημείο της δεκαετίας.

Ναι, στο υψηλότερο. Μόνο στη δική του θητεία τερμάτισε πρώτος ο Παναθηναϊκός στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος όπως έκανε πέρυσι. Μόνο στη δική του θητεία ήταν πρώτος ο Παναθηναϊκός στο τέλος του 1ου γύρου για δύο σερί χρονιές.

Μόνο στη δική του θητεία ο Παναθηναϊκός διεκδίκησε το πρωτάθλημα μέχρι την τελευταία αγωνιστική. Μόνο στη δική του θητεία είναι “πρόβλημα” το να είναι ο Παναθηναϊκός στη 2η θέση, έναν βαθμό πίσω από τον πρωτοπόρο, μετά από 15 αγώνες.

Τελευταία φορά που ο Παναθηναϊκός ήταν δεύτερος χωρίς τον Γιοβάνοβιτς ήταν το 2016, μόνο που η απόσταση από την κορυφή ήταν 30(!) βαθμοί. Όχι πέντε όπως πέρυσι, όχι ένας όπως είναι τώρα που απολύθηκε.

Με τον Ιβάν υπεύθυνο, ηγέτη, μπροστάρη

Μόνο με τον Γιοβάνοβιτς έγινε διεκδικητής ο Παναθηναϊκός. Και μόνον εξαιτίας του. Εκτός κι αν κάποιος είδε το περσινό ρόστερ των πράσινων, με το 4ο μπάτζετ της κατηγορίας, και είπε “ναι, εννοείται πως αυτοί θα τερματίσουν πρώτοι στην κανονική διάρκεια και θα διεκδικήσουν τον τίτλο μέχρι τη λήξη των play-offs”.

Ο Γιοβάνοβιτς έκανε τον Παναθηναϊκό ισότιμο διεκδικητή του τίτλου και πέρυσι και φέτος. Αυτός, η δουλειά του και οι παίκτες του.

Όχι τα χρήματα ενός ιδιοκτήτη που έφερε παιχταράδες, όχι το μάτι ενός τεχνικού διευθυντή που έφερε διαμάντια με ψίχουλα, όχι η δουλειά στις ακαδημίες που έδωσε στην πρώτη ομάδα μεγάλα ταλέντα.

Είναι και φέτος εκεί που πρέπει

Ο Γιοβάνοβιτς έφερε πέρυσι τον Παναθηναϊκό στο υψηλότερο σημείο της δεκαετίας. Μακράν, χωρίς σύγκριση. Και το έκανε αφού πρώτα τον οδήγησε στην κατάκτηση του Κυπέλλου.

Και ναι, θα μπορούσε ο Σέρβος να μην έχει την ίδια συνέχεια φέτος. Θα μπορούσε μετά την περσινή υπερβατική διεκδίκηση να τα πάει χάλια φέτος.

Να μείνει πχ εκτός των ευρωπαϊκών ομίλων και να έχει προβληματική εικόνα στο πρωτάθλημα. Να έχει μείνει πολύ πίσω, να είχε τίποτα 4ος-5ος, με πάνω από έξι βαθμούς διαφορά από την κορυφή.

Αλλά όχι. Ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς έμεινε “εκεί” και φέτος. Πέτυχε άλλο ένα κανονάκι, μπήκε στους ομίλους, άσχετα αν απέτυχε να συνεχίσει.

Και στο πρωτάθλημα είναι “εκεί”. Έναν πόντο από την κορυφή, ξεκάθαρος διεκδικητής του τίτλου. Και φέτος, όπως και πέρυσι, στη μάχη για δεύτερη σερί χρονιά.

Δεν απολύεσαι για απλά “λάθη”

Σκοράρει περισσότερο από ποτέ τα τελευταία χρόνια και ναι, έχει θέματα στην αμυντική του λειτουργία, θέματα που προκύπτουν από αυτήν ακριβώς την προσπάθεια να γίνει πιο επιθετικός.

Δεν είναι όλα τέλεια, γιατί ποτέ δεν είναι όλα τέλεια. Όποιος θέλει μπορεί να βρει πράγματα που δεν έχουν πάει καλά, μπορεί και να τα ονομάσει “λάθη” του Γιοβάνοβιτς.

Κανείς όμως δεν απολύεται μόνο επειδή κάνει λάθη. Απολύεται και δεν ολοκληρώνει τη σεζόν μόνο όταν έχει χάσει τους στόχους του ή όταν η ομάδα κινδυνεύει να χάσει τους στόχους της και έχει άσχημη εικόνα στον αγωνιστικό χώρο.

Τίποτα απ’αυτά δεν ίσχυε για τον φετινό Παναθηναϊκό του Γιοβάνοβιτς. Ο Αλαφούζος δικαιούται να το βλέπει έτσι, αλλά θα πρέπει αυτή η οπτική να συνάδει και με το κόστος της ομάδας που έχει στη διάθεση του ο προπονητής.

Αν υπάρχουν τουλάχιστον δύο ομάδες που ξοδεύουν περισσότερα από εσένα, πώς είναι πρόβλημα να είσαι ένα βαθμό από την κορυφή;

Δεν θα κρίνει τίποτα ο Τερίμ

Καταλαβαίνω ότι αρκετοί λένε “το μέλλον θα δείξει”. Η απόφαση θα κριθεί από την πορεία της ομάδας, από το πως θα τα πάει ο Τερίμ, κτλ.

Όχι. Ο Γιοβάνοβιτς και η απόφαση για την απόλυσή του κρίνονται τώρα. Από το παρελθόν και το παρόν. Από το που ήταν ο Παναθηναϊκός όταν ανέλαβε ο Σέρβος, από το που έφτασε, από το που είναι τώρα.

Το αν έπρεπε ο Γιοβάνοβιτς να χάσει τώρα τη δουλειά του δεν θα το κρίνει ο Τερίμ. Το αν ο Γιοβάνοβιτς είχε κερδίσει το δικαίωμα να διεκδικήσει άλλη μία φορά τον τίτλο πριν αποχωρήσει το καλοκαίρι δεν θα το κρίνει ο Τερίμ.

Το κρίνουν το παρελθόν και το παρόν του Παναθηναϊκού που λένε ότι ο Σέρβος είχε τη ομάδα ακόμα ψηλότερα από εκεί που θα έπρεπε να είναι. Όχι με βάση την ιστορία της, αλλά με βάση τις συνθήκες που επικρατούν από το νταμπλ του 2010 και μετά.

Με συναίσθημα και λογική

Το αν έπρεπε να φύγει ο Γιοβάνοβιτς πριν το τέλος της σεζόν το κρίνει το αγαπημένο εκείνο ρητό που λέει πως οι άνθρωποι θα ξεχάσουν αυτά που είπες, θα ξεχάσουν αυτά που έκανες, αλλά δεν θα ξεχάσουν ποτέ πως τους έκανες να νιώσουν.

Χαμόγελο, ελπίδα, όνειρα, υπερηφάνεια. Ακόμα κι ο μεγαλύτερος πολέμιος του Γιοβάνοβιτς θα πει ψέματα αν ισχυριστεί πως ο Ιβάν δεν τον έκανε να τα αισθανθεί όλα αυτά.

Το έκανε και με το παραπάνω. Και μόνο αυτό θα έπρεπε να είναι αρκετό για μείνει να παλέψει μέχρι το τέλος της σεζόν. Συναισθηματικά και μόνο, θα ήταν σωστό. Όμως, θα ήταν σωστό και ποδοσφαιρικά, για τους λόγους που εξηγήσαμε ήδη.

Είτε με τη λογική το εξετάσει κανείς, είτε με το συναίσθημα, ο Γιοβάνοβιτς είχε πάντα, σταθερά, τον Παναθηναϊκό πιο πάνω από εκεί που του επιτρέπουν τα όπλα που έχει στη διάθεσή του και ταυτόχρονα επανέφερε το δέσιμο με τον κόσμο που είχε απομακρυνθεί για χρόνια από την ομάδα.

Και τα κατάφερε όχι επειδή ήταν αγαπητός ο ίδιος, όχι επειδή ήταν επικοινωνιακός, όχι επειδή ήταν λαϊκιστής, όχι επειδή κάποιοι του έφτιαξαν το προφίλ.

Μόνο με τη δουλειά του και τα αποτελέσματα που εκείνη έφερε. Δουλευταράς, άξιος και κύριος.