0

Η χειρότερη φετινή ήττα του Παναθηναϊκού στο Περιστέρι, με το μεγαλύτερο πρόβλημα να είναι η μηδενική αντίδραση.

Κάθε αποτέλεσμα στο παιχνίδι είναι. Κάποια αποτελέσματα όμως, είναι απλά απαγορευτικά. Όχι για το από ποιον χάνεις, ή πόσο θα σου στοιχίσουν οι χαμένοι βαθμοί. Είναι κυρίως η στιγμή, οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί και κυρίως αυτές που διαμορφώνονται πλέον. Οι οποίες και δεν μπορούν να προβλεφθούν στον απόλυτο βαθμό, κακά τα ψέματα.

Μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας, θεωρούσαμε πως μετά την ήττα-αποκλεισμό απ’ την Μακάμπι Χάιφα, κουτσά στραβά ο Παναθηναϊκός θα κάνει το καθήκον του στο Περιστέρι. Ένα απ’ τα ματς που δεν μπαίνουν στη συζήτηση αν πρέπει να τα πάρεις, είναι τρεις βαθμοί που αν θες πρωτάθλημα σε μια σεζόν που δε νικάς ουσιαστικά αντίπαλο της πρώτης πεντάδας (πλην Ολυμπιακού που διακόπηκε το ματς για τον τραυματισμό του Χουάνκαρ) δεν έχεις δικαίωμα απώλειας.

Η ευκολία στα λάθη. Η πνευματική ανετοιμότητα και η απόλυτη παράδοση στην κατάρρευση, είναι τα πιο ανησυχητικά για τον Παναθηναϊκό. Λες και μπήκε στο χορτάρι παραδομένος σε μια αόρατη μοίρα. Θύμισε την ομάδα που ήταν προ διετίας εκτός έδρας. Νωχελικός, φοβικός και τελικά προβληματικός αγωνιστικά. Ακόμη κι αν αυτή τη φορά προηγήθηκε και δεν κλήθηκε να αντιμετωπίσει την αδύνατη γι’ αυτόν συνθήκη του να βρεθεί πίσω στο σκορ πρώτος.

Δε χρειάζονται κι αναλύσεις εδώ που τα λέμε, όταν ο Ατρόμητος έχει ανατρέψει αποτέλεσμα κόντρα στον Παναθηναϊκό που ήταν πρώτος στη βαθμολογία. Οι Πράσινοι χάνουν την κορυφή και όπως είναι τώρα, φαντάζει δύσκολο να μη χάσουν την πρώτη τριάδα. Όχι προσωρινά, αλλά μόνιμα.

Ένα σύνολο που ξαφνικά έχει χάσει κάθε ανασταλτική λειτουργία που είχε. Μηδενική συνοχή στο χορτάρι, λες και παραδόθηκαν οι πάντες στην απώλεια των στόχων ενώ βρισκόμαστε Δεκέμβρη μήνα. Επιθετικά σκόραρε με πέναλτι, οι ευκαιρίες χάνονται πλέον, οπότε δεν μπορείς να περηφανευτείς κιόλας για τη μεσοεπιθετική λειτουργία. Τόσο δημιουργικά όσο και-κυρίως-εκτελεστικά.

Εστιάζοντας στο ανασταλτικό κομμάτι, συνηθίζουμε να λέμε πως δεν είναι αποκλειστικά ευθύνη της άμυνας. Σωστό και ισχύει και τώρα. Απλά η εικόνα της άμυνας πλέον εξελίσσεται σε τραυματική εμπειρία. Σε αυτά προστίθεται και ο Μπρινιόλι που μοιάζει να είναι άλλος τερματοφύλακας τον τελευταίο καιρό.

Μια συνολική εικόνα κατάρρευσης, ο Παναθηναϊκός κινδυνεύει όχι απλά να χάσει την πρώτη θέση αλλά να χάσει τους στόχους του συνολικά. Δεν είναι μακριά τα ματς με τον Ολυμπιακό για το Κύπελλο, δεν είναι μακριά η συνέχιση των υποχρεώσεων στο πρωτάθλημα. Μεσοβδόμαδα έχει ματς στον ανεβασμένο Βόλο. Με αυτή την εικόνα τρέμει η ψυχή όλων για το τι θα συμβεί.

Προφανώς και φταίνε οι πάντες. Δε γίνεται να μοιάζει πλέον ο Παναθηναϊκός… ξεζουμισμένος σε κάθε τομέα, αδύναμος να αντιδράσει στον κατήφορο που συνεχίζει χωρίς να δείχνει να μπορεί να φρενάρει κάπου. Φταίει ο προπονητής, φταίνε οι παίκτες, φταίνε οι πάντες. Κι επειδή φταίνε οι πάντες, έχουν την ευθύνη της διόρθωσης της κατάστασης. Για να μη ζήσουμε μία απ’ τις σεζόν που θα έχουν χαθεί ξανά τα πάντα, μέσα στο χειμώνα.

Το χειρότερο δεν είναι τα αποτελέσματα, παρά τις σημαντικές βαθμολογικές απώλειες. Ο Παναθηναϊκός δείχνει να έχει χάσει την πνευματική του ικανότητα να ανταποκρίνεται σε διάφορες συνθήκες που του παρουσιάζονται. Ένα σύνολο που ουσιαστικά με γοργά βήματα χάνει το δρόμο του, με διαρκή πισωγυρίσματα.

Φυσικά είναι αφελές να σκεφτούμε πως όλα αυτά θα διορθωθούν με την προσθήκη ενός στόπερ στις μεταγραφές. Σε ένα ρόστερ το οποίο ενισχύθηκε μεν, αλλά η πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών που ήρθαν δεν έχουν βγει και οι αδυναμίες παραμένουν. Ειδικά η ικανότητα στο γκολ και ο δυναμισμός. Σε τρίτη μοίρα έρχεται και το ένας με έναν στα «φτερά» σου.

Την περασμένη σεζόν λέγαμε πως ο Παναθηναϊκός παλεύει για το 1-0 με συνοχή ανασταλτικά, επειδή δεν έχει λύσεις στο ρόστερ του. Τώρα που τις πρόσθεσε και μάλιστα οι περισσότερες απ’ τη μέση και πίσω, αντί να διορθωθεί το θέμα της δημιουργίας και του σκοραρίσματος, χάθηκε εντελώς η συνοχή ανασταλτικά. Χωρίς η ομάδα να σαρώνει απ’ τη μέση και μπροστά, έχουμε ξαναπεί αυτό φανερώνεται απ’ το γεγονός πως στα περισσότερα ματς κάνει ευκαιρίες αλλά δεν σκοράρει το Τριφύλλι.

Μη γελιόμαστε, αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός παρουσιάζει στο χορτάρι την χειρότερη εικόνα από τις ομάδες της πρώτης τετράδας στη βαθμολογία. Είναι ουτοπικό να σκεφτεί πως έτσι συν έναν στόπερ, θα αλλάξουν τα πάντα και θα επανέλθει η κορυφή, θα διορθωθούν όλα τα προβλήματα και θα έρθουν και οι νίκες στα μεγάλα ματς.

Αντί να γίνει αυτό, πλέον ο Παναθηναϊκός δε νικά και τα must win. Ούτε καμπανάκι υπάρχει ούτε τίποτα. Έχει σημάνει συναγερμός και δεν ακούστηκε. Οι Πράσινοι απ’ το +4 βρέθηκαν στο -1 μέσα σε μερικές εβδομάδες. Τη στιγμή μάλιστα που δεν ήταν και στο δυσκολότερο πρόγραμμα της σεζόν τους. Δεν είναι ζήτημα διαχείρισης λοιπόν, είναι καθαρά θέμα «ζωής» ή ποδοσφαιρικού «θανάτου». Ομαδικά κι ατομικά.

Υ.Γ. Το «αυτή η στάνη αυτό το γάλα βγάζει», ισχύει σε πολλές περιπτώσεις. Όχι όμως στον Παναθηναϊκό. Επειδή αυτή τη… στάνη την είδαμε να βγάζει εκπληκτικό γάλα και ξαφνικά ξίνισε. Άρα οι πάντες αδικούν τους εαυτούς τους αυτή τη στιγμή, γιατί δεν είναι στο επίπεδό τους.

Πηγή: sdna.gr

Προπονήθηκε ο Βέρμπιτς

Previous article

Θεραπεία ο Γκριγκόνις και… αναμονή

Next article

You may also like

Comments

Leave a reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.