Κρίμα και άδικο για αυτό τον κόσμο – Nέα αυτοκτονία με αιτίες!

Το πικρό αντίο του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη, που είχε πάλι πολλές ευκαιρίες για γκολ και πλήρωσε ατομικά λάθη στην άμυνα, δείχνοντας ότι δεν είναι έτοιμος για το παραπάνω βήμα στην Ευρώπη.

Υπάρχουν παιχνίδια στο ποδόσφαιρο, που λες ότι «αυτή είναι η βραδιά μου». Για τον Παναθηναϊκό ήταν η δική του βραδιά στην Μασσαλία το καλοκαίρι , για την Μακάμπι Χάιφα ήταν απόψε η βραδιά της στην Λεωφόρο.

Ο Παναθηναϊκός μετά από ένα μέτριο πρώτο ημίχρονο, που έκανε δώρο ένα γκολ, χωρίς να απειληθεί ιδιαίτερα έκανε ένα εκπληκτικό δεύτερο ημίχρονο με 8 καθαρές ευκαιρίες για γκολ. Πέτυχε το ένα γκολ με τον Ιωαννίδη, αλλά δεν έφθανε, διότι ήδη το σκορ ήταν 0-2.

Με 21 τελικές και έξι στην εστία και ένα δοκάρι, ο Παναθηναϊκός έβαλε ένα γκολ. Με 9 τελικές και 4 στην εστία η Μακάμπι έβαλε δύο γκολ. Και πήρε μία πρόκριση, που με βάση την εικόνα των δύο ομάδων στο γήπεδο δεν την άξιζε, αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο.

Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι και σωστοί μετά και το αποψινό 1-2 φάνηκε, ότι ο Παναθηναϊκός δεν είναι έτοιμος ακόμα να κάνει το παραπάνω βήμα στην Ευρώπη. Δεν είναι τυχαίο, ότι σε ένα ακόμα παιχνίδι, που ήταν καλύτερος το έχασε. Το ίδιο έγινε στην Λεωφόρο με την Ρεν, το ίδιο έγινε και στην Ισπανία με την Βιγιαρεάλ. Και βλέπουμε το ίδιο έργο. Φθηνά αμυντικά λάθη, που στην Ευρώπη πληρώνονται και χαμένες κλασικές ευκαιρίες, από αυτές, που με μία ανάσα στέλνεις την μπάλα στα δίχτυα, όπως με τον Αράο στο 63, η με τον Αϊτόρ στο 30, που δεν πρόλαβε να την σπρώξει στα δίχτυα μετά την απόκρουση του Κεούφ στο τακουνάκι του Ιωαννίδη.

Από την άλλη, όταν παίζεις τέτοια μπάλα στο δεύτερο ημίχρονο και το ματς σε αυτό το 45λεπτο τελειώνει 1-1 αντί 2-0 τουλάχιστον δεν σου φταίει κανένας. Εσύ φταις, Ισως η ομάδα δεν έχει την εμπειρία ακόμα, να προχωρήσει και άλλο στην Ευρώπη. Ισως τις επόμενες χρονιές αυτά τα ματς να τα παίρνει για πλάκα με λιγότερες τελικές.

Όπως και να έχει με δύο αποτελέσματα στην έδρα σου, για να πάρεις την πρόκριση, από την πιο έμπειρη, αλλά ταλαιπωρημένη-λόγω πολέμου-Μακάμπι και να αποκλείεσαι είναι αποτυχία. Και είναι πιο σκληρό το χτύπημα, διότι στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα έκανε τα πάντα, για να κερδίσει. Επιτέθηκε από τα άκρα, από τον άξονα, έκανε φάσεις συνέχεια, αλλά τελικά δεν σκόραρε ένα γκολ ακόμα, για να προκριθεί.

Και φυσικά, όταν θες να πάρεις πρόκριση και δέχεσαι δύο γκολ στην έδρα σου δεν γίνεται. Και μπορεί το δεύτερο γκολ να φαίνεται, ότι είναι φάουλ πάνω στον Μαντσίνι, αλλά και πάλι έγινε λάθος(γλίστρησε ο Βαγιανίδης), όπως και στο πρώτο γκολ(Σένκεφελντ, Λοντίγκιν) και τα φθηνά γκολ συνεχίστηκαν.

Κρίμα για αυτό τον συγκλονιστικό κόσμο, που βοήθησε πολύ την ομάδα με τις φωνές, που τρύπαγαν τα αυτιά των παικτών της Μακάμπι και δεν πτοήθηκε, ούτε όταν έγινε 0-2 το παιχνίδι, αλλά στο τέλος δεν πήρε αυτό, που του άξιζε.

Ο Ιωαννίδης ήταν συγκλονιστικός σε όλο το ματς και έβαλε και το γκολ και στο δεύτερο ημίχρονο με την είσοδό του ο Μαντσίνι δημιούργησε πολλές καταστάσεις και ίσως θα έπρεπε να μπει πιο νωρίς στο παιχνίδι. Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια. Σήμερα είναι μιά βραδιά πίκρας και αυτό που πρέπει να κοιτάξει ο Παναθηναϊκός είναι να αφήσει αυτό τον αποκλεισμό πίσω του και να ρίξει όλο το βάρος στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, που είναι ο βασικός στόχος από την αρχή της χρονιάς.