Για να παραμείνει πρώτος, πρώτα χρειάζεται στην πράξη το «στις χαρές και στις λύπες μαζί»!

Ο “κανιβαλισμός” κατά Μπρινιόλι, Γιοβάνοβιτς, που ακολούθησε μετά την ήττα από τον Αρη δεν είναι αυτό που χρειάζεται ο Παναθηναϊκός. Αν δεν είναι όλοι ενωμένοι γύρω από την ομάδα, ο Παναθηναϊκός δεν θα αντέξει σε αυτό τον πόλεμο, που δίνει μάχες.

Γράφει ο Τάσος Νικολογιάννης

Το έχω ξαναπεί θα το πω και πάλι. Άλλο η κριτική, άλλο η καταστροφολογία και η ισοπέδωση. Άλλο η καλοπροαίρετη κριτική, άλλο η κριτική γεμάτη εμπάθεια και συμπλέγματα. Πρώτος εγώ μετά την λήξη του αγώνα με τον Αρη έγραψα, ότι τα λάθη, που έγιναν ήταν ανεπίτρεπτα, για μία ομάδα, που κάνει πρωταθλητισμό. Και στα λάθη δεν έβαλα μόνο αυτό του Μπρινιόλι, που γίνεται το 1-0, αλλά και τις κλασικές χαμένες ευκαιρίες του πρώτου ημιχρόνου. Επίσης ανέφερα και τα λάθη του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στην διαχείριση του αγώνα και τις αλλαγές, του δευτέρου ημιχρόνου. Λάθη που και αυτά στοίχισαν. Και τα ανέφερα αυτά, διότι ο Παναθηναϊκός έχασε από μία χειρότερη ομάδα και από τον χειρότερο Αρη των τελευταίων ετών. Αλλά και διότι όταν κάνεις πρωταθλητισμό τέτοιες βραδιές επιτρέπονται ελάχιστες.

Από κει και πέρα, όμως, αυτό που γίνεται από χθες το βράδυ και συνεχίζεται σήμερα με τον Μπρινιόλι και τον Γιοβάνοβιτς είναι ντροπή. Κάποιοι έχουν ξεχάσει την προσφορά του Ιταλού στην ομάδα, τον έβγαλαν άχρηστο επειδή έκανε δύο λάθη σε δύο παιχνίδια και κάποιοι ειδήμονες και ειδικοί έβγαλαν το συμπέρασμα ότι το έπαθε επειδή έχει υπερβολική σιγουριά με τα πόδια λες και τώρα ξεκινάει την καριέρα του. Καλά βέβαια, το γεγονός, ότι σήμερα 27 Νοεμβρίου κάνουν δηλώσεις πρώην παίκτες της ομάδας, που έχουν συνδυάσει το όνομά τους με μαύρες κηλίδες για τον σύλλογο και έχουν το θράσος ακόμα και να έρχονται στο γήπεδο και να λένε την άποψη τους για τον Μπρινιόλι είναι όχι ντροπή, αλλά άλλη λέξη που δεν μπορώ να την πω.

Επίσης δεν είναι δυνατόν για μία, δύο, τρεις κακές βραδιές να βγάζουν λίγο για τον Παναθηναϊκό κάποιοι άμπαλοι τον Γιοβάνοβιτς. Αυτόν, που έχει πάρει πρωταθλήματα με τον ΑΠΟΕΛ, που έχει φθάσει στα προημιτελικά του τσάμπιονς λιγκ με τον ΑΠΟΕΛ. Αυτόν, που εδώ και δύο χρόνια έχει ομορφύνει τις Κυριακές μας και επιτέλους παρουσιάζει έναν Παναθηναϊκό, που κάνει πρωταθλητισμό και έναν Παναθηναϊκό, που να θυμίσω, ότι είναι πρώτος στην βαθμολογία.

Μάλλον κάποιοι έχετε ξεχάσει που ήταν ο Παναθηναϊκός για χρόνια. Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας με μόνο στόχο την έξοδο στην Ευρώπη.

Μάλλον κάποιοι δεν έχετε καταλάβει πόσο δύσκολο είναι αυτό, που κάνει ο Παναθηναϊκός τα τελευταία δύο χρόνια. Πάει να πάρει ένα πρωτάθλημα με τρεις πολύ δυνατούς αντιπάλους. Την ΑΕΚ, τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ. Δεν θυμάμαι ποτέ στην ιστορία του ο Παναθηναϊκός να έχει πάρει πρωτάθλημα με αντιπάλους τρεις ομάδες, που δείχνουν ικανές να κάνουν το ίδιο.

Θυμάμαι τον Παναθηναϊκό να παίρνει πρωτάθλημα με βασικό ανταγωνιστή τον Ολυμπιακό, τον θυμάμαι να παίρνει το πρωτάθλημα με βασική ανταγωνίστρια την ΑΕΚ, αλλά να παίρνει πρωτάθλημα με βασικούς ανταγωνιστές τρεις δεν θυμάμαι ποτέ να έχει γίνει.

Αυτό από μόνο του δείχνει πόσο δύσκολη είναι η προσπάθεια, που κάνει την τελευταία διετία ο Παναθηναϊκός. Και το πρώτο και κύριο στοιχείο, που θέλει η ομάδα, για να παραμείνει πρώτη είναι η εφαρμογή στην πράξη του «στις χαρές και στις λύπες μαζί». Σε αυτό τον πόλεμο, πρέπει όλοι μαζί να δίνουμε την μάχη ενωμένοι. Ναι να κάνουμε κριτική, αλλά όχι να ισοπεδώνουμε δημόσια την ομάδα. Δηλαδή κάπου βάλτε ένα φρένο κάποιοι. Εκτός αν κάποιους σας ενοχλεί, που με τον Γιοβάνοβιτς στον πάγκο ο Παναθηναϊκός είναι πρώτος, διεκδικεί πρωτάθλημα και είναι το φαβορί για να συνεχίσει στην Ευρώπη…

Την Κυριακή η Λεωφόρος πρέπει να είναι γεμάτη και από το πρώτο λεπτό να καταλάβει ο ΟΦΗ, ότι δεν γλιτώνει. Για το ματς της Πέμπτης θα τα πούμε την Τετάρτη..

*Η λύση δεν είναι ο ένας να κατηγορεί τον άλλον και να τον δείχνει με το δάκτυλο ως φταίχτη, η λύση είναι στην κακή μέρα του άλλου όλοι μας να τον στηρίξουμε περισσότερο από ποτέ..