By Κανένα ματς δεν είναι ίδιο, πάντοτε θα κρύβονται «παγίδες», ειδικά εκτός έδρας και δη στην επαρχία, κι είναι πάρα πολύ σημαντικό να κατακτώνται νίκες ακόμη κι όταν ο Παναθηναϊκός δεν πιάνει υψηλά επίπεδα απόδοσης.
Οπως συνέβη στα Γιάννενα απέναντι στον ΠΑΣ (0-1) κι όπως έγινε στη Λαμία (1-2), αυτού του είδους τα τρίποντα αποκτούν διπλή αξία, μάλιστα, ειδικότερα όταν υφίστανται αντιξοότητες (απίστευτο σερί αναγκαστικών αλλαγών στους Ζωσιμάδες – απίστευτη αποβολή Αράο στο ΔΑΚ), βρίσκεσαι με την πλάτη στον τοίχο και η λύτρωση έρχεται στο τέλος.
Σε συσπειρώνουν περισσότερο αυτού του είδους οι νίκες. Σε χαλυβδώνουν. Και σου σφυρηλατούν χαρακτήρα νικητή και νοοτροπία πρωταθλητισμού.
Ο Παναθηναϊκός στη Λαμία δεν ήταν καλός. Ορθότερα, δεν έπιασε τα γνωστά στάνταρ απόδοσης. Το «γιατί» είναι κάτι που χρίζει ανάλυσης.
Ο πρώτος λόγος είναι το επικείμενο ευρωπαϊκό ταξίδι στη Βρετάνη για την αναμέτρηση με την Ρεν στο πλαίσιο της φάσης των ομίλων Γιουρόπα Λιγκ. Ανέκαθεν έκρυβαν διπλό κίνδυνο τα ματς πρωταθλήματος πριν ή μετά από ευρωπαϊκούς αγώνες. Είναι αδιαμφισβήτητο, μας το έχει διδάξει η Ιστορία.
Ενδεχομένως να συνετέλεσε και η πεντάρα επί του Πανσερραϊκού που προηγήθηκε στο έλλειμμα συγκέντρωσης (κυρίως στον ανασταλτικό τομέα) παρότι όλη την εβδομάδα έγινε πλύση εγκεφάλου από τη διοίκηση και το προπονητικό επιτελείο για την παγίδα που περίμενε την ομάδα στη Φθιώτιδα. Αλλο η θεωρία, άλλο η πράξη.
Από την αρχή του ματς φάνηκε ότι υπήρχε μία ελαφρότητα. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι στα καπάκια μετά το δοκάρι του Παναθηναϊκού με τον Ιωαννίδη, ισοφάρισε τα δοκάρια η Λαμία μετά το αβίαστο λάθος του Βαγιαννίδη.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι το αγωνιστικό επίπεδο της Λαμίας δεν έχει καμία σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Ως έμψυχο δυναμικό, με το μπάτζετ που έχει διαθέσει φέτος και τους παίκτες που έχει αποκτήσει προεξέχοντος του Καρλίτος. Ως προπονητική καθοδήγηση από τον Λεωνίδα Βόκολο που φάνηκε από πέρυσι ότι δουλεύει μεθοδικά και με το σωστό τρόπο. Είναι σαφώς καλύτερη σε όλους τους τομείς και αυτό που παρουσιάζει αγωνιστικά μπορεί να την φτάσει έως την διεκδίκηση εισόδου στα πλέι οφ.
Ο τρίτος λόγος είναι η προβληματική ανασταλτική εικόνα της δεξιάς πλευράς. Το τρίγωνο Βαγιαννίδης (ως φουλ μπακ της πλευράς), Τζούρισιτς (ως εσωτερικός μέσος της πλευράς) και Μαντσίνι (ως εξτρέμ της πλευράς), έκαναν τον Σίντκλεϊ να ομοιάζει με… Ρομπέρτο Κάρλος.
Ολα τα ανασταλτικά προβλήματα για το τριφύλλι άρχιζαν και τελείωναν στη συγκεκριμένη πλευρά. Στο 8’, που είχε το δοκάρι η Λαμία, στο 39’ όταν ο Σίντκλεϊ με σέντρα ξυράφι βρήκε τον Μαρτίνεθ που πλάσαρε άουτ από τη μικρή περιοχή. Στο γκολ της ισοφάρισης της Λαμίας στο 64’. Ολα από δεξιά.
Η ίδια πλευρά του Παναθηναϊκού, μάλιστα, στον δημιουργικό τομέα, παρήγαγε τις περισσότερες υποσχόμενες ευκαιρίες. Εξ ου και το έλλειμμα συγκέντρωσης ανασταλτικά που προαναφέραμε.
Το δοκάρι του Ιωαννίδη έρχεται μετά από πλάγιο του Βαγιαννίδη από δεξιά, ο Μαντσίνι πριν το πρώτο γκολ (τι γκολ, γκολάρα!) του Μλαντένοβιτς στο 31’ έχει κάνει παρόμοια διείσδυση και πάσα στον Σέρβο που πλάσαρε άουτ λίγο νωρίτερα.
Ενώ στο 0-1, το κλέψιμο του Μαντσίνι και το ένα-δύο με τον Τζούρισιτς από δεξιά, προηγείται της ΟΣΚΑΡικής εκτέλεσης του Σέρβου αριστερού φουλ μπακ. Λίγο πριν το τέλος του ημιχρόνου, επιπλέον, οι πράσινοι βρήκαν πάλι κενό για να απειλήσουν από δεξιά με τον Ιωαννίδη μετά από διείσδυση και πάσα του Μαντσίνι.
Ρήγματα έπαψαν να υφίστανται από τη στιγμή που ο Γιοβάνοβιτς άλλαξε τα πρόσωπα της συγκεκριμένης πλευράς (65’). Αυτή η κίνηση έβαλε τέλος στο… πάρτι του Σίντκλεϊ.
Η ειρωνεία είναι ότι δευτερόλεπτα πριν το γκολ της ισοφάρισης από τη Λαμία ήταν έτοιμοι να μπουν στο γήπεδο οι Παλάσιος και Κώτσιρας αλλά δεν πρόλαβαν και οι γηπεδούχοι ισοφάρισαν με τον Καρλίτος «χτυπώντας» εκεί. Στα δεξιά.
Μέσα οι Κώτσιρας, Παλάσιος, μέσα και ο Μπερνάρ αντί του Βέρμπιτς, πριν το πεντάλεπτο. Οι τρεις αλλαγές αυτές, συν το… κερασάκι της εισόδου στο γήπεδο του Σπόραρ έκριναν το αποτέλεσμα.
Παρά το αριθμητικό μειονέκτημα εξαιτίας του ανεκδιήγητου Μανούχου που είχε όλο το οπτικό πεδίο καθαρό μπροστά του και ανακάλυψε φάουλ και μάλιστα για κάρτα, που όλως τυχαίως ήταν η δεύτερη κίτρινη για τον Αράο, σε φάση που δεν ακουμπάει καν τον αντίπαλο και κατεβάζει αμέσως το πόδι του ακριβώς για να μην θεωρηθεί επικίνδυνο παίξιμο.
Μία τόσο κρυστάλλινη φάση, μπροστά στα μάτια του, που του παίρνεις την ταυτότητα και την παραδίδεις στο πλησιέστερο… διαιτητικό τμήμα για διαγραφή. Κι ας ζητούσε μετά το ματς συγνώμη για το κραυγαλέο λάθος που έκανε στους ανθρώπους του Παναθηναϊκού.
Στο πιο κρίσιμο σημείο του ματς (83’) με δεδομένες καθυστερήσεις, ελέω VAR, άνω των επτά λεπτών.
Ομως ο Βραζιλιάνος «μάγος» Μπερνάρ άλλαξε τις ισορροπίες. Τρία λεπτά αφότου πέρασε στο ματς έκανε τη μαγική κάθετη (με το αριστερό παρακαλώ) στον Παλάσιος στο 72’, στο φάση του πέναλτι που ακυρώθηκε σωστά καθώς ο Αργεντινός ήταν οφ σάιντ.
Η δεύτερη, στο 90’, ήταν ακόμα καλύτερη, διότι ο Σπόραρ την έστειλε στα δίχτυα και χάρισε τη νίκη στον Παναθηναϊκό. Ο Μπερνάρ μοιράζει απλόχερα δείγματα της τεράστιας κλάσης του και ο Σλοβένος έχει ξαναβρεί τον ρόλο του εκτελεστή που συνοδεύει το πλούσιο βιογραφικό του.
Η φάση του νικητήριου γκολ ξεκινάει από δεξιά. Ο Παλάσιος συνδυάστηκε θαυμάσια με τον Κώτσιρα, το γύρισμα του οποίου κόπηκε με τάκλιν, ο Μλαντένοβιτς έδωσε στον Μπερνάρ κι αυτός έβγαλε συστημένη σέντρα για το κεφάλι του Σπόραρ. Οι τέσσερις στους πέντε παίκτες που συνδυάστηκαν είχαν μπει στο γήπεδο από τον Γιοβάνοβιτς ως αλλαγές.
Οπως τρεις αλλαγές συμμετείχαν και στη φάση του πέναλτι στο 97’. Ο Σπόραρ απομάκρυνε με το κεφάκι στο πρώτο δοκάρι εκτέλεση κόρνερ του αντιπάλου, ο Αϊτόρ είδε την κίνηση του Παλάσιος και με έξοχη πάσα τον έβγαλε τετ α τετ με τον τερματοφύλακα.
Η ποιοτική αναβάθμιση και το εύρος επιλογών του φετινού έμψυχου δυναμικού του Παναθηναϊκού προσφέρει στον Γιοβάνοβιτς τους άσους στο μανίκι που του έλειπαν πέρυσι.
Πηγή: sdna.gr
Comments