By 
Οι τρεις λόγοι για τα “ζητήματα” που έβγαλε ο Παναθηναϊκός στο πρώτο σκέλος της σεζόν στην αμυντική ισορροπία του, η δουλειά σ’ αυτό το κομμάτι πάνω στην τακτική κατά τη διάρκεια της διακοπής κι ο κομβικός ρόλος του Αράο στο “6”.
Το διάλειμμα των Εθνικών Ομάδων (με… ολίγη από εκλογές) ολοκληρώθηκε, οι διεθνείς του Παναθηναϊκού επέστρεψαν κι απ’ το πρωί της Πέμπτης (19/10) οι “πράσινοι” έχουν μπει στην τελική ευθεία για το κυριακάτικο (22/10, 19:30, COSMOTE SPORT 1HD) μεγάλο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο.
Με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και τους συνεργάτες του να βάζουν τις τελικές, τακτικές “πινελιές” πάνω στο σχέδιο μάχης του “τριφυλλιού”, ρίχνοντας βάρος σ’ όλες τις μικρές και μεγάλες λεπτομέρειες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά σ’ ένα τέτοιο ματς υψηλής έντασης και ειδικών συνθηκών.
Ένα απ’ τα αγωνιστικά “θέματα” που αντιμετώπισε ο Παναθηναϊκός στους πρώτους 2,5 μήνες της σεζόν και δη σε αγώνες υψηλότερης έντασης (όπως θα είναι το και clasico στο “Γ. Καραϊσκάκης») είχε να κάνει με το αμυντικό transition, όπου “πληγώθηκε” σε αρκετές περιπτώσεις και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Στο παιχνίδι με την ΑΕΚ, το 1-2 του Πινέδα ήρθε από κακές τοποθετήσεις πολλών παικτών μέσα στο γήπεδο (την ώρα που όλη η ομάδα ήταν πιο ψηλά στο γήπεδο) κι αδυναμία κάλυψης και προστασίας του χώρου, στο άμεσο παιχνίδι των “κιτρινόμαυρων” που έφερε σε θέση βολής τον Μεξικανό.
Στο ματς με τον ΠΑΟΚ, με τον Παναθηναϊκό να έχει βάλει μεγάλη πίεση μετά το 10’ στον αντίπαλό του, οι παίκτες του δικεφάλου του Βορρά βρήκαν τους χώρους χάρις στην οξυδέρκεια και την ικανότητα των Σβαμπ, Τάισον και Ζίβκοβιτς για να χτυπήσουν την αμυντική ανισορροπία των “πράσινων”, τόσο στη φάση του 0-1, όσο και στο 1-2 όπου βρέθηκαν σε θέση βολής με τρεις άμεσες πάσες.
Το ίδιο και στις καθυστερήσεις -πριν απ’ το 2-2 του Γερεμέγεφ- όπου (με τον Παναθηναϊκό ξανά πολύ ψηλά στο γήπεδο, ψάχνοντας το γκολ της ισοφάρισης) ο ΠΑΟΚ με άλλη μία άμεση μετάβαση πλησίασε στο τρίτο γκολ, με τον Σαμάτα να πηγαίνει σε απευθείας εκτέλεση, αντί να “σπάσει” την μπάλα δίπλα του, πλασάροντας εντέλει άουτ.
Συνολικά το “τριφύλλι” δείχνει σε διαστήματα των αγώνων του (και δη των πιο απαιτητικών), να μην έχει βρει ακόμη την απαιτούμενη ισορροπία όλων των γραμμών του κι αυτό συνέβη για τρεις διαφορετικούς λόγους.
Πρώτον, διότι σ’ αυτό το πρώτο κομμάτι της χρονιάς υπήρξαν ζητήματα με ουκ ολίγους τραυματισμούς και μη σταθερή αμυντική διάταξη της ομάδας, καθότι σε 15 επίσημα ματς ο Γιοβάνοβιτς αναγκάστηκε λόγω απουσιών να χρησιμοποιήσει 9 (!) διαφορετικές τετράδες στην άμυνα.
Δεύτερον διότι η αλλαγή στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας και το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός παίζει πλέον (συνολικά) σαν ομάδα πολύ πιο ψηλά, έχοντας (και λόγω των αγωνιστικών χαρακτηριστικών των ποδοσφαιριστών του) πολύ πιο επιθετική φιλοσοφία, παίρνει περισσότερα ρίσκα κι αφήνει -λογικά- περισσότερα κενά πίσω.
Τρίτον, διότι η είσοδος των νέων παικτών στην ενδεκάδα, ειδικά στο αμυντικό transition, δεν έχει φέρει (για τη ώρα) τον απαιτούμενο βαθμό συνοχής. Κάτι που βεβαίως είναι και θέμα προσαρμογής κι αφομοίωσης των νέων δεδομένων, μέσω της καθημερινής δουλειάς και της προπόνησης στο “Γ. Καλαφάτης”.
Πάνω σ’ αυτό δούλεψε στη διακοπή
Το θέμα το transition είναι ένα απ’ τα πράγματα πάνω στο οποίο δούλεψε ο Σέρβος τεχνικός και το επιτελείο του σ’ αυτό το διάστημα της διακοπής, επικεντρώνοντας την προσοχή τους στο τακτικό σκέλος και στις θέσεις που θα πρέπει να έχουν οι παίκτες τους ανά πάσα ώρα και στιγμή κι ανάλογα με το που θα βρίσκεται κάθε φορά η μπάλα.
Ούτως ώστε να μην χαλάει η ισορροπία του “τριφυλλιού”, αλλά και να διατηρεί ταυτόχρονα ο Παναθηναϊκός πιο ψηλά και συγκροτημένες τις γραμμές του στο γήπεδο, αυξάνοντας -μέσω της κατοχής της μπάλας- την πίεσή του στο επιθετικό τρίτο.
Σ’ όλο αυτό το κομμάτι, ο Γουίλιαν Αράο -έχοντας ξεκάθαρο προβάδισμα έναντι του Ρουμπέν Πέρεθ για το “6” στην “πράσινη” ενδεκάδα- θα είναι ένας απ’ τους πλέον κομβικούς παίκτες του Παναθηναϊκού στο κυριακάτικο (22/10, 19:30) clasico με τον Ολυμπιακό.
Κι απ’ την δική του αποτελεσματικότητα, τα τρεξίματα, την ένταση και το “διάβασμα” των φάσεων, θα κριθούν πολλά όσον αφορά την ισορροπία των γραμμών του “τριφυλλιού”, ιδίως στις στιγμές που οι “ερυθρόλευκοι” θα επιχειρήσουν να χτυπήσουν στη γρήγορη μετάβαση έπειτα από κλεψίματα κι ανάκτηση της κατοχής.
Ο απαιτητικός και σύνθετος ρόλος του
Ο Βραζιλιάνος είναι πολύ πιο aggressive, σαφώς πιο γρήγορος και δυνατός στο ανασταλτικό σκέλος και στις μονομαχίες, σε σχέση με τον Ρουμπέν, ο οποίος όμως έχει δείξει πως είναι σε θέση να “διαβάζει” καλύτερα το παιχνίδι και τις τοποθετήσεις που θα πρέπει να έχει, για να καλύπτει τις όποιες αδυναμίες του.
Τούτη τη φορά όμως, ο Αράο θα χρειαστεί να δείξει πολύ υψηλότερο βαθμό τακτικής συγκέντρωσης, αφενός για να διατηρείται ο μέγιστος βαθμός συνοχής κι αφετέρου για να έχει τις καλύτερες δυνατές τοποθετήσεις, ιδίως όταν θα χάνεται η μπάλα κι ο Ολυμπιακός θα επιχειρεί να “χτυπήσει” στο transition.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, ο Βραζιλιάνος έχει τεράστια εμπειρία και παραστάσεις απ’ το υψηλότερο επίπεδο, προκειμένου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις και στον σύνθετο ρόλο που θα έχει, όντας ένα απ’ τα “κλειδιά” στο αγωνιστικό πλάνο του Γιοβάνοβιτς για να φύγει ο Παναθηναϊκός με ένα μεγάλο αποτέλεσμα απ’ το Φάληρο το βράδυ της Κυριακής (22/10).
Comments