Εγκλωβισμένος στο Ισραήλ: Ο οπαδός του ΠΑΟ που έζησε τον εφιάλτη του πολέμου μετά το ματς με τη Μακάμπι Χάιφα

Οι πυροβολισμοί στα Τείχη, η ομάδα των Μουσουλμάνων και η πτήση της λύτρωσης

Τον Απρίλιο του 1994, οι οπαδοί του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού υποχρέωσαν τη Μοσάντ να ξεχάσει για λίγο τους Παλαιστίνιους. Τα επεισόδια στο περιθώριο του Final 4 στο Τελ Αβίβ, έμειναν στην Ιστορία. Με αποκορύφωμα εκείνα στους Αγίους Τόπους!

Υπό τον φόβο των… Χριστιανών, οι τοπικές αρχές είχαν αυστηροποιήσει τους ελέγχους και είχαν αναγκαστεί να προχωρήσουν σε συλλήψεις Ελλήνων, οι οποίοι είχαν περισσότερο στο μυαλό τους το «ξύλο» παρά τον ημιτελικό των «αιωνίων» στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (νυν EuroLeague).

Ήταν τέτοιος ο αντίκτυπος της παρουσίας των οπαδών, αν συνυπολογιστεί και η «μάχη» της εξέδρας, που λίγο αργότερα δημιουργήθηκε σύνδεσμος φιλάθλων του Παναθηναϊκού στο Τελ Αβίβ!

Τον Οκτώβριο του 2023, οι «πράσινοι» έδωσαν εκ νέου αγώνα στο Ισραήλ. Όχι το μπασκετικό τμήμα, αλλά το ποδοσφαιρικό. Με αντίπαλο τη Μακάμπι Χάιφα στο πλαίσιο της φάσης των ομίλων του UEFA Europa League.

Οι υποστηρικτές του «τριφυλλιού» δεν αισθάνθηκαν φόβο στους δρόμους γύρω από το στάδιο «Σάμι Οφέρ» ή στην εξέδρα. Τα κοινά χρώματα και οι δύο θρίαμβοι επί του Ολυμπιακού (2002, 2022), παρείχαν τη σχετική ασφάλεια. Δεν υπήρξε το παραμικρό πρόβλημα.

Ο Δ.Κ. ήταν ένας από τους οπαδούς του Παναθηναϊκού που παρακολούθησαν διά ζώσης την αναμέτρηση. Ήθελε, όμως, να επισκεφθεί και τα αξιοθέατα του Ισραήλ. Δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα επακολουθήσει.

Όλα κυλούσαν ρολόι μέχρι τα ξημερώματα του Σαββάτου (7/10), όταν εκείνος βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ. Τίποτε δεν προμήνυε ότι τις επόμενες ώρες θα έχαναν τη ζωή τους χιλιάδες άνθρωποι. Δεν υπήρξε κάποιου είδους συναγερμός, έστω μία φράση από αστυνομικούς, πολίτες ή τουρίστες που να αποτελούσε προαναγγελία.

Ξυπνώντας το Σάββατο, ο Δ.Κ. είδε πολλές κλήσεις στο κινητό του. Τις είχαν πραγματοποιήσει οι γονείς του. Ανήσυχοι τον ρωτούσαν αν είναι καλά και, επί της ουσίας, τον ενημέρωσαν για την εισβολή της Χαμάς.

«Ακούγονταν κάποιες σειρήνες, αλλά δεν πήγε ο νους μου στον πόλεμο. Δεν θύμιζαν εκείνες των περιπολικών ή των ασθενοφόρων. Αμέσως μετά το τηλεφώνημα των γονιών μου, σέρφαρα στο internet και διάβασα τι ακριβώς είχε συμβεί», δηλώνει.

Βγαίνοντας από το διαμέρισμα που είχε καταλύσει στην Ιερουσαλήμ, ο Δ.Κ. διαπίστωσε ότι ελάχιστοι άνθρωποι βρίσκονταν στους δρόμους. Οι πυραυλικές επιθέσεις της Χαμάς και οι ισραηλινές αναχαιτίσεις έφταναν μέχρι τα αυτιά του, αλλά το αρχικό σοκ δεν είχε δώσει τη θέση του στον φόβο, διότι οι συγκρούσεις μαίνονταν πολλά χιλιόμετρα μακριά.

«Δίπλα μου έμενε ένας Γερμανός με Έλληνα πατέρα, οπότε γνώριζε ελληνικά και συζητάγαμε. Παράλληλα, είχα επικοινωνία με κάποιους άλλους οπαδούς, οι οποίοι μάλιστα βρίσκονταν στο Τελ Αβίβ και έψαχναν πτήση για να φύγουν.

Το εισιτήριο της επιστροφής μου ήταν για απόγευμα Κυριακής, όμως, οι πρώτες πληροφορίες ανέφεραν ότι είχε κλείσει το αεροδρόμιο. Το ίδιο μου είπαν και από το ελληνικό προξενείο όταν τους πήρα τηλέφωνο», εξηγεί ο Δ.Κ.

Υπήρχε η ενημέρωση για τη διασπορά πολεμιστών της Χαμάς. Κανείς δεν μπορούσε να απαντήσει με βεβαιότητα μέχρι πού είχαν φτάσει. Πολλώ δε μάλλον ένας επισκέπτης. Πάντως η λογική έλεγε ότι η Ιερουσαλήμ δεν αποτελεί στόχο, αν και δεν ήταν όλα ρόδινα.

Μπροστά στα μάτια του οπαδού του Παναθηναϊκού, μερικοί Ισραηλινοί στρατιώτες ακινητοποίησαν ένα αυτοκίνητο, κατέβασαν τους επιβαίνοντες και αφού τους έριξαν μερικές «ψιλές», τους συνέλαβαν. Προφανώς ο Έλληνας επισκέπτης δεν θέλησε να κάνει… ρεπορτάζ. Γύρισε αλλού το βλέμμα του και απομακρύνθηκε από το σημείο. Πέραν του αυστηρού ελέγχου που είχε υποβληθεί από τους αστυνομικούς στο γήπεδο, άλλες δύο φορές τον σταμάτησαν για ταυτοποίηση στοιχείων.

Ο Δ.Κ. επέλεξε να επισκεφθεί τους Αγίους Τόπους, παρά τη σοβαρότητα της κατάστασης. Εξάλλου δεν θα γινόταν η Χαμάς να επιχειρήσει πυραυλική επίθεση τόσο κοντά στο τέμενος Αλ-Άκσα. Το κακό, πάντως, λίγο έλειψε να συμβεί από τη γη και όχι από αέρος.

«Οι επισκέπτες/προσκυνητές ήμασταν ελάχιστοι. Σε νορμάλ ημέρες, ο χρόνος αναμονής για την είσοδο στον Ναό της Αναστάσεως μπορεί να είναι και δύο ώρες. Εγώ έκανα μόλις 20 λεπτά να μπω. Η στιγμή που πραγματικά αισθάνθηκα φόβο ήταν όταν περπατούσα στα Τείχη της Ιερουσαλήμ. Ακούστηκαν πυροβολισμοί σε σημείο πολύ κοντά μου. Σαν να έσκασαν οι σφαίρες δίπλα μου», αφηγείται.

Συνεχίζοντας το περπάτημα, ο Δ.Κ. είδε ξαφνικά να περνούν από μπροστά του μερικές εκατοντάδες Μουσουλμάνων. Είχε μόλις ολοκληρωθεί η προσευχή τους. Προφανώς οι πυροβολισμοί που είχαν ακουστεί νωρίτερα, προέρχονταν από αυτήν την ομάδα και έπεσαν στα τυφλά. Ήταν ένα χαρακτηριστικό δείγμα της γενικής κατάστασης που επικρατεί στην ευρύτερη περιοχή.

«Ελάχιστα καταστήματα ήταν ανοιχτά. Δυσκολευόσουν να βρεις ακόμη και φαγητό. Πλέον, το άγχος μου ήταν αν τελικά θα κατάφερνα να ‘πετάξω’ την Κυριακή. Οι πληροφορίες έλεγαν ότι δεν θα γίνουν πτήσεις, όμως, εγώ πήγα στο αεροδρόμιο για να βρω ένα οποιοδήποτε αεροπλάνο. Δεν με ενδιέφερε αν θα φτάσω Αθήνα μέσω Κωνσταντινούπολης, Λάρνακας κ.λπ.

Όταν έφτασα στο αεροδρόμιο, η ενημερωτική οθόνη έγραφε μόνο ‘cancelled’ και ‘delay’. Η πτήση μου ήταν προγραμματισμένη για 18:00, όμως, τελικά δεν πραγματοποιήθηκε. Αναμονή, άγχος… Στο μεταξύ, ο ιδιοκτήτης του καταλύματος με υποχρέωσε να κάνω check out ανεξαρτήτως αν θα κατάφερνα να φύγω ή όχι. Προφανώς τον διέσυρα στο Booking, αλλά αυτό ήταν το λιγότερο.

Ούτε το ελληνικό προξενείο παρείχε τη σωστή και την άμεση ενημέρωση σχετικά με τον επαναπατρισμό των συμπατριωτών μας. Εγώ αν δεν πήγαινα στο αεροδρόμιο, δεν θα κατάφερνα να φύγω. Τελικά έκλεισα θέση σε ένα αεροπλάνο της Bluebird Airways, ‘πέταξα’ το βράδυ και λίγο μετά τα μεσάνυχτα ήμουν Αθήνα», αναφέρει.

Ο Δ.Κ. ήταν ένας από τους επισκέπτες του Ισραήλ που πήραν μια γεύση τρομοκρατίας. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, δηλαδή όσοι γεννήθηκαν από το 1950 κι έπειτα, δεν έχει βιώσει τέτοιες καταστάσεις. Στη χώρα μας έχουν καταγραφεί ένα σωρό τραγωδίες, πολλές εκ των οποίων από εγκληματικούς χειρισμούς του κράτους, σε συνδυασμό με ανθρώπινα λάθη. Ο πόλεμος, όμως, στην πραγματικότητα είναι άγνωστη λέξη. Μακάρι να παραμείνει άγνωστη και, βέβαια, να επικρατήσει το -ουτοπικό- σενάριο της παγκόσμιας ειρήνης.

Υ.Γ. Ο αγώνας Μακάμπι Χάιφα-Παναθηναϊκός ολοκληρώθηκε μετά τα μεσάνυχτα της Πέμπτης. Ο Δ.Κ. είχε καταλύσει σε ένα μέρος που βρισκόταν περίπου 8 χιλιόμετρα μακριά από το «Σάμι Οφέρ» και τέτοια ώρα δεν υπήρχαν Μέσα Μεταφοράς. Όταν πλησίασε κάποιους σε ένα αυτοκίνητο για να τον βοηθήσουν να καλέσει ταξί, αποδείχθηκαν ένθερμοι υποστηρικτές των γηπεδούχων. Τελικά όχι μόνο τον γύρισαν εκείνοι, αλλά αφού έσπασε ο πάγος, όλοι μαζί φώναζαν οπαδικές μελωδίες. Μέχρι και ελληνικό σύνθημα τραγούδησαν! Τρομερό κοντράστ. Από τον υγιή τρόπο σκέψης της εξέδρας, στις σειρήνες του πολέμου.