By
Πέντε στον Ατρόμητο. Τρία στον Βόλο. Πέντε τον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο. Τέσσερα στην Τρίπολη κόντρα στον Αστέρα. Ο φετινός Παναθηναϊκός σημειώνει τρία γκολ μέσο όρο ανά ματς και αποδεικνύεται ο πιο ελκυστικός της τελευταίας δεκαετίας και βάλε.
Η επένδυση στην αύξηση της δημιουργίας και της παραγωγής μέσω των μεταγραφικών επιλογών ήταν εξ αρχής ξεκάθαρη. Πλέον, το καλοκαίρι της «πράσινης αλλαγής» το βιώνουμε και στην πράξη. Στο χορτάρι.
Ο Παναθηναϊκός έφτασε αισίως τα 21 γκολ σε επτά ματς πρωταθλήματος, μετά την πεντάρα επί του Ατρόμητου στη Λεωφόρο κι έχει ήδη ξεπεράσει το 50% των γκολ που έβαλε πέρυσι στην κανονική περίοδο, δείχνοντας ότι μέσα σε ελάχιστους μήνες έχει τροποποιήσει κατά πολύ τον τρόπο παιχνιδιού και την παραγωγικότητά του.
Η πεντάρα επί του Ατρομήτου ήταν το μεγαλύτερο σκορ των «πράσινων» τα τελευταία 2,5 χρόνια, ενώ η παραγωγή 21 τερμάτων σε επτά αγώνες είναι η μεγαλύτερη της 25ετίας.
Η σύγκριση με πέρυσι είναι εντυπωσιακή. Την περασμένη σεζόν το τριφύλλι πέτυχε 38 γκολ σε 26 αγώνες στην κανονική περίοδο του πρωταθλήματος, ήτοι 1,4 γκολ ανά ματς. Φέτος, έχει πετύχει σε επτά ματς περισσότερα από τα μισά, έχοντας μέσο όρο 3 γκολ ανά ματς, ενώ εάν προσθέσει κανείς και τις ευρωπαϊκές του υποχρεώσεις στο μοναδικό παιχνίδι που δεν έχει βρει δίχτυα ήταν απέναντι στην Μπράγκα στο ΟΑΚΑ. Ενα ματς όπου έχασε με το τσουβάλι τις ευκαιρίες.
Σ’ όλα τα άλλα σκόραρε τουλάχιστον μία φορά, ενώ έχουν σκοράρει έντεκα διαφορετικοί παίκτες: Ιωαννίδης, Μπερνάρ, Τζούριτσιτς, Παλάσιος, Γερεμέγεφ, Βέρμπιτς, Σπόραρ, Τσέριν, Αϊτόρ, Αράο και Μάγκνουσον.
Οι πράσινοι ενσωμάτωσαν οκτώ νέους παίκτες στο έμψυχο δυναμικό τους (Τζούρισιτς, Αράο, Βιλένα, Μλαντένοβιτς, Γέντβαϊ, Πάλμερ-Μπράουν, Ζέκα, Γερεμέγεφ) και το τριφύλλι αύξησε τον ανταγωνισμό και δημιούργησε δίδυμα με παρεμφερή ποιότητα, έχοντας ακόμα και τρεις επιλογές σε κάποιες θέσεις και αυξάνοντας σημαντικά την ποιότητα σε σχέση με πέρυσι.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς και η διοίκηση, με τον Γιάννη Παπαδημητρίου ως νέο κομμάτι σε ρόλο τεχνικού διευθυντή, έκαναν τις προσθαφαιρέσεις και προς το παρόν τουλάχιστον τα αποτελέσματα είναι σαφώς θετικά.
Ο Παναθηναϊκός είναι αισθητά καλύτερος από πέρυσι και το απέδειξε απέναντι σε αντιπάλους όπως η Βιγιαρεάλ, η Μαρσέιγ και η Μπράγκα, πέτυχε την είσοδό του στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ και έχει τρεις βαθμούς απόσταση από την κορυφή του πρωταθλήματος. Αυξάνοντας θεαματικά την παραγωγικότητά του και μετατρέποντας σε περίπατο ματς που πέρυσι έφτυνε αίμα για να κατακτήσει το τρίποντο.
Ακόμα πιο σημαντικό είναι το μοίρασμα του χρόνου και η αίσθηση που υφίσταται στα αποδυτήρια ότι άπαντες είναι εν ενεργεία βασικοί…
Τερματοφύλακες: Μπρινιόλι, Λοντίγκιν.
Το κορυφαίο δίδυμο στην Ελλάδα. Ο Μπρινιόλι πραγματοποιεί φανταστική σεζόν και από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι πρόκειται για λαβράκι, με κυριότερο προσόν τις επαφές του με τη μ[πάλα που είναι ανώτερου επιπέδου κι από κεντρικούς αμυντικούς. Ο Λοντίγκιν έχει πολλά παράσημα στο πέτο του και κλάση ως τερματοφύλακας, είναι δουλευταράς και όποτε παίζει υπάρχει σιγουριά. Δεν υπήρξε προσθήκη, παραμένει ως τρίτος ο Ξενόπουλος.
Δεξιοί μπακ: Βαγιαννίδης, Κώτσιρας.
Μπορεί να μην υπήρξε μεταγραφική προσθήκη αλλά υπάρχει θεαματική αλλαγή στην συγκεκριμένη πλευρά, με το μεγάλο «credit» να πηγαίνει στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς για τη διαχείριση του Βαγιαννίδη. Το ταλέντο του νεαρού φουλ μπακ ξεχειλίζει. Το έδειξε με στόμφο στα εξαιρετικά ευρωπαϊκά ματς που πραγματοποίησε. Την ίδια στιγμή και ο Κώτσιρας έχει αντεπεξέλθει και με το παραπάνω στα ματς που κάλυψε την πλευρά με ιδιαίτερη επιτυχία.
Αριστεροί μπακ: Χουάνκαρ, Μλαντένοβιτς.
Ο διεθνής Σέρβος αριστερός μπακ ήρθε να πλαισιώσει τον Χουάνκαρ στην αριστερή πλευρά και η φαρμακερή του σέντρα δεν γίνεται να περάσει απαρατήρητη. Ενας φουλ επιθετικογενής πλάγιος αμυντικός με αριστερό πόδι «διαβήτη» που ειδικά στα εγχώρια ματς θα δώσει πολύτιμες λύσεις. Ο Χουάνκαρ έχει αποδείξει την ποιότητά του αλλά από φέτος κάθε «νεκρές» στιγμές του θα έχουν την κάλυψη του Σέρβου.
Κεντρικοί αμυντικοί: Σένκεφελντ, Γέντβαϊ, Πάλμερ-Μπράουν, (Αράο).
Το σοκ της απώλειας του Χόρντουρ Μάγκνουσον δεν είχε προβλεφθεί ασφαλώς στο μεταγραφικό σχεδιασμό της ομάδας και ο Παναθηναϊκός είναι εκ των πραγμάτων αναγκασμένος να πορευτεί δίχως τον διεθνή Ισλανδό. Λύσεις υπάρχουν αριθμητικά αλλά θα πρέπει να επιβεβαιωθούν στην πράξη οι πολύ καλές αρχικές εντυπώσεις από τον Πάλμερ-Μπράουν που θα είναι πίσω από το δίδυμο Σένκεφελντ-Γέντβαϊ. Ο Κροάτης έχει ταχύτητα, είναι αγκρέσιβ και πολύ καλός χαμηλά, κολύμπησε με επιτυχία στα δύσκολα φέτος και μάλιστα από πολύ νωρίς, ενώ ο Σένκεφελντ προσφέρει σταθερότητα. Ως έξτρα λύση λογίζεται ο Αράο που μπορεί να υποστηρίξει έναν τέτοιο ρόλο ειδικά σε ματς στην Ελλάδα.
Αμυντικοί μέσοι: Πέρεθ, Αράο, Ζέκα.
Ο ένας συμπληρώνει τον άλλο. Τεράστια δουλειά η προσθήκη του Βραζιλιάνου μέσου που έχει εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον Ισπανό και προσθέτει ύψος, δύναμη, λίγα λάθη και άμεσες επαφές με τη μπάλα που ευνοούν τη γρήγορη ανάπτυξη. Ο Πέρεθ είναι «6άρι μυαλού», με καταπληκτικές μεγάλες διαγώνιες μπαλιές, αλλά χρειαζόταν ένα ταίρι επιπέδου Αράο. Τρίτη επιλογή είναι πλέον ο Ζέκα καθώς ο Τσόκαϊ έχει χάσει τον ενεργό του ρόλο στην ομάδα.
Κεντρικοί μέσοι: Βιλένα, Τσέριν, Κλεϊνχέισλερ.
Ο διεθνής Ολλανδός μέσος δεν είναι χθεσινός στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Δεν έκανε προετοιμασία, μπήκε κατευθείαν σε επίσημα ματς και μάλιστα ευρωπαϊκά προκριματικά και από πλευράς ρόλου ήρθε να αντικαταστήσει τον Κουρμπέλη. Προστέθηκε δίπλα στον Τσέριν που πέρυσι έκανε φανταστική σεζόν και παραμένει ισχυρός πόλος στη μεσαία γραμμή της ομάδας, ενώ ο Κλεϊνχέισλερ έχει μείνει πίσω στον ανταγωνισμό έχοντας και ατυχίες τραυματισμών.
Δημιουργικοί μέσοι: Μπερνάρ, Τζούρισιτς.
Εδώ έχει γίνει «μπίνγκο». Μπερνάρ και Τζούρισιτς στη θέση «10». Ο Παναθηναϊκός είχε να δει τέτοια συνύπαρξη ποιότητας ποδοσφαιριστών από εποχές Εκι Γκονζάλες- Λουτσιάν Σανμαρτεάν. Ο Βραζιλιάνος είναι «άλλος παίκτης» φέτος. Ξεδιπλώνει στο χορτάρι τις παραστάσεις υψηλού επιπέδου που διαθέτει και κάθε επαφή του με τη μπάλα είναι χάρμα ιδέσθαι. Και ο Σέρβος άσος έχει επελάσεις, γκολάρες, ντρίμπλες και απολαυστικές στιγμές στο παιχνίδι του πιστοποιώντας την κλάση τους. Ειδικά στα ματς που συνυπάρχουν στην ενδεκάδα ο Παναθηναϊκός μεσοεπιθετικά πετάει φωτιές.
Πλάγιοι επιθετικοί: Παλάσιος, Μαντσίνι, Αϊτόρ, Βέρμπιτς, (Μπερνάρ).
Στα δεξιά, η πλευρά υποστηρίζεται σε κανονικές συνθήκες από τους Παλάσιος και Μαντσίνι. Και στα αριστερά από τους Αϊτόρ και Βέρμπιτς. Προς ώρας είτε θα δούμε τον Μπερνάρ αριστερά, είτε τον Μαντσίνι ή τον Βέρμπιτς στο ελληνικό πρωτάθλημα. Η πλήρης ενσωμάτωση του Αϊτόρ είναι κυρίαρχο ζητούμενο και θεωρείται βέβαιο ότι θα τροποποιήσει τα δεδομένα στις πτέρυγες, αλλά ήδη ο ανταγωνισμός είναι υψηλός.
Στράικερ: Ιωαννίδης, Σπόραρ, Γερεμέγεφ.
Τη φετινή σεζόν που πραγματοποιεί ο Ιωαννίδης δεν θα μπορούσε να την πιστέψει ούτε ο ίδιος. Αποτελεί ωστόσο πραγματικότητα και προφανέστατα δεν είναι τυχαίο γεγονός. Το πακέτο του τεχνικά είναι εξαιρετικό, τα τελειώματά του σαφώς βελτιωμένα, μπορεί να παίξει και με πρόσωπο και με πλάτη πράγμα σπάνιο για επιθετικό, είναι δυνατός και απέδειξε στο υψηλό επίπεδο ότι μπορεί να σταθεί σε αυτό.
Ο Σπόραρ δεν είναι τυχαίος επιθετικός, έχει το γκολ σταθερά στο ρεπερτόριο στην έως τώρα καριέρα του, δουλεύει σκληρά και διαθέτει εξαιρετικό χαρακτήρα, ενώ η φετινή προσθήκη του Γερεμέγεφ ήρθε και κούμπωσε ιδανικά, υπό την έννοια ότι είναι πιο πολύ 9άρι περιοχής που «ξελασπώνει». Χαρακτηριστικά που χρειαζόταν να προσθέσει ο Παναθηναϊκός στην κορυφή της επίθεσής του.
Comments