By
Στα γήπεδα της Ισπανίας, της Γερμανίας, όπου δεν δημιουργούνται προβλήματα με τη συμπεριφορά του κόσμου, είδαν το Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός και ζήλεψαν. Όχι φυσικά την ελληνική ντερμπάρα, αυτή ανέκαθεν τη ζήλευαν. Ούτε την εκπληκτική ατμόσφαιρα και το τραγούδι των οπαδών που δεν μπορούν ούτε να το ονειρευτούν.
Η συμπεριφορά του κοινού με τις δεδομένες συνθήκες μάλιστα, είναι απλά για να την γράφεις σε βιβλίο ως την ιδεατή υποστήριξη/αντίδραση φίλαθλου κόσμου. Το έκαναν οι Παναθηναϊκοί. Οι ίδιοι που πριν κάποιους μήνες οδήγησαν το αντίστοιχο παιχνίδι στη διακοπή. Όμως σε αυτούς τους μήνες, έγινε τεράστια δουλειά. Τόσο στο «χτίσιμο» της ομάδας που ακόμη δεν έχει δει κανείς τις πραγματικές της δυνατότητες, όσο και σε όλα τα γύρω-γύρω.
Ένα κλειστό που αρχίζει να φανερώνει πως πρέπει να το σέβεσαι. Διοικητική προσπάθεια υψηλότατου επιπέδου και συνεννόησης, προκειμένου να μη συμβεί το παραμικρό. Όπου «παραμικρό», δεν μιλάμε για επεισόδια, αντικείμενα που θα πεταχτούν στο παρκέ ή… ντου. Καταστάσεις συνηθισμένες στην Ελλάδα. Μιλάμε για ένα καπνογόνο, λέιζερ, εκείνα που μάθαμε να χαρακτηρίζουμε ως «ατμόσφαιρα».
Αν είχε νικήσει το «τριφύλλι», δεν θα το αναφέραμε καν. Σε ματς που πήγε με τον Παναθηναϊκό να έχει το προβάδισμα σχεδόν σε όλο το παιχνίδι, η τελική επικράτηση λογικά θα έφερνε χαρά που δεν θα επέτρεπε το οτιδήποτε.
Τώρα όμως, είναι ο ορισμός της στεναχώριας. Ήττα σε ματς που ήταν μπροστά σχεδόν σε όλη τη διάρκειά του. Παιχνίδι που θα μπορούσε να το πάρει πριν την παράταση. Στο έξτρα πεντάλεπτο… δεν εμφανίστηκαν καν οι «πράσινοι». Ήττα από τον «αιώνιο» αντίπαλο, μία ακόμη λίγες μέρες μετά τη συντριβή στη Ρόδο. Με τον Κάνααν να κάνει τα… δικά του. Με τον αντίπαλο προπονητή να είναι εκείνος που έστελνε φιλάκια πριν λίγους μήνες.
Υποδειγματικά τα πάντα. Ειδικά το πως έζησε ο Ολυμπιακός το ματς. Η δυσκολία της έδρας αφορούσε αποκλειστικά τη φωνή. Τίποτα άλλο. Μπήκαν στο παρκέ χωρίς πρόβλημα, έπαιξαν χωρίς πρόβλημα, έφυγαν πανηγυρίζοντας χωρίς να τρέξουν ή να σκύβουν με πετσέτες στα κεφάλια για να μην τους πετύχει τίποτα.
Πέρα απ’ τα εύσημα στην ΚΑΕ Παναθηναϊκός και τον κόσμο της ομάδας για αυτή την υπέροχη στιγμή που χαρήκαμε ματσάρα μπάσκετ χωρίς καμία άλλη σκέψη πέρα απ’ τον αγώνα, πρέπει να τονιστεί κάτι ακόμη: Η ΚΑΕ Ολυμπιακός, οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού, καλά κάνουν και πανηγυρίζουν μια μεγάλη νίκη. Καλά κάνουν και χαίρονται για την εξαιρετική ομάδα που έχουν. Αλλά στα υπόλοιπα, πρέπει να πάρουν μαθήματα απ’ αυτό που είδαν και έζησαν στο ΟΑΚΑ.
Σε λιγότερο από ένα μήνα, στο ΣΕΦ θα έχουμε το τρίτο ντέρμπι της σεζόν. Εκεί όπου η ανωτερότητα που θέλει να λέει πως έχει ο Ολυμπιακός στο παρκέ, πρέπει να φανερωθεί και στην ατμόσφαιρα. Έστω για την… ισοφάριση του ΟΑΚΑ. Χρέος και ευθύνη της ΚΑΕ του λιμανιού να ακολουθήσει.
Ας το δουν κι ανταγωνιστικά. Ο Παναθηναϊκός του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, του οποίου τη συμπεριφορά στο παρελθόν «έδειχναν» ως πρόβλημα, τους προσέφεραν στην πράξη και όχι μόνο στα λόγια, τις καλύτερες συνθήκες διεξαγωγής ντέρμπι αιωνίων τις τελευταίες αρκετές δεκαετίες! Οτιδήποτε λιγότερο στο ΣΕΦ, θα είναι τεράστια ήττα. Ηθική. Για το σύνολο του οργανισμού της ΚΑΕ Ολυμπιακός.
Comments